Spowiedź Lukasa Bauera. Dalsza praca legendy biegów z Polakami na ostrzu noża

Pobierz nową aplikację mobilną TVP Sport. Dostęp do sportu 24/7!

Kasai nie do zdarcia! Chce nadzwyczajnego osiągnięcia

Czytaj też

Kasai nie do zdarcia! Chce nadzwyczajnego osiągnięcia

Portal sportsinwinter.pl we wtorek poinformował o dymisji trenera biegaczy narciarskich – Lukasa Bauera. Po mistrzostwach Polski, mistrzostwach świata w Oberstdorfie i całej zimie 2020/21 czeska legenda nart po dwóch latach pracy miała ogłosić chęć zakończenia współpracy, pomimo kontraktu obowiązującego do igrzysk w Pekinie. Portal TVPSPORT.PL nieoficjalnie ustalił, że sprawa nie jest jeszcze przesądzona. Związek stworzył tej kadrze świetne warunki (podkreśla to sam Bauer), a Czecha uważa za specjalistę, jakiego dawno u nas nie było i być może długo potem nie będzie. Jak wywnioskowaliśmy, teraz to sami zawodnicy mają przedstawić stanowisko – czy chcą nadal pracować z Bauerem, czy na rok przed Pekinem pozwolą mu na pożegnanie.

Na łamach TVPSPORT.PL trener opowiada, co leży mu na sercu. Opowiada nam o...

...o rezygnacji z pracy w PZN

W poniedziałek spotkaliśmy się w PZN w Krakowie i przedyskutowaliśmy wiele tematów. Sezon się skończył i teraz czuję, że jest sporo spraw do przedyskutowania. Wszystkie swoje uwagi, a trochę mi się ich nazbierało, przekazałem osobom, które mnie zatrudniają i z którymi współpracuję. Zaczyna się czas analizy, jaka była to zima, co zrobiliśmy dobrze, a co źle, czy jest szansa na poprawę jakości naszej współpracy, żeby kolejny rok – olimpijski – był lepszy od poprzedniego. Bo o to przecież w sporcie chodzi.

Mój kontrakt obowiązuje do końca przyszłego sezonu. I zaznaczam, że od strony związku nie było żadnych nacisków, abym podawał się do dymisji. Wprost przeciwnie, zapewniono nam doskonałe warunki do pracy, miałem świetnych pomocników, znakomity serwis. Tak naprawdę można działać w biegach. Chciałbym jednak jednoznacznej informacji zwrotnej od grupy. Cenię ich, więc liczę na szczerość w stosunku do mnie. Za wcześnie więc, aby jednoznacznie odnosić się do plotek o dymisji. Dajmy sobie jeszcze trochę czasu do namysłu na chłodno.

...o tym, jak potraktował tę zimę i dlaczego nie "treningowo"

Żałuję, że nie spotkaliśmy się przed kamerą po MŚ w Oberstdorfie, po ostatniej konkurencji. Miałem tam sporo przemyśleń na gorąco w głowie. Choć może lepiej mówić na chłodno? Jak słyszę, sezon 2020/21 według obserwatorów i kibiców mieliśmy potraktować jako okres ciężkiej pracy; niejako poświęcić go na rzecz tego, aby na IO w Pekinie w 2022 skorzystać z zasobów, siły i wytrzymałości, którą teraz wypracujemy. To tylko część prawdy. O ile czas głównych rozliczeń – oczywiście – przyjdzie po igrzyskach, o tyle każda zima to okres podsumowań, oddzielny okres. I każdy zawodnik, także ja jako trener, chce wynieść z niej coś dobrego – skrócić dystans do czołówki.

MŚ w Oberstdorfie były bardzo ważne. Nie było mowy o żadnej taryfie ulgowej, w końcu wystartowaliśmy w każdej konkurencji. Dwa lata wcześniej Polacy pokazali się w połowie, a dystans 50 kilometrów omijali szerokim łukiem. Nawet nie podejmowali walki, nie chcieli porównań do Skandynawii. To nie byłoby w moim stylu, nie być ambitnym w imprezie mistrzowskiej. Polska nie ma tysięcy juniorów, z których można skleić kadrę w dwa lata i o tym trzeba pamiętać. Ale postawiliśmy sobie za cel m.in. wystawić sztafetę i to się udało. Chcieliśmy być w finale team sprintu i to się udało. Maciej Staręga pobiegł jedne z najlepszych kwalifikacji sprintu klasykiem, Dominik Bury bardzo przyzwoicie poradził sobie na dystansach. A że to nie było więcej, bardziej spektakularnie? Że sztafeta nie dobiegła do mety, a liczyliśmy na TOP10? Na to właśnie pracujemy, aby stawiać kroki naprzód. To nie matematyka, gdzie da się wszystko zaplanować. Patrząc na historię polskich biegów, to były jedne z lepszych mistrzostw w dziejach polskiej reprezentacji.

Kasai nie do zdarcia! Chce nadzwyczajnego osiągnięcia

Czytaj też

Kasai nie do zdarcia! Chce nadzwyczajnego osiągnięcia

Rywal Polaków gotowy na Planicę. "Izolacja mi pomogła"

Czytaj też

Rywal Polaków gotowy na Planicę. "Izolacja mi pomogła"

Tak, chciałem jako trener więcej od tego sezonu. Ale na pewno nie powiedziałbym, że same MŚ – oceniając cały rok przygotowań – były katastrofą.

...o oczekiwaniach – jego i samych zawodników, że 2020/21 to będzie kolejny wielki przełom

Pytanie, czy mówimy o oczekiwaniach względem realnych celów, czy marzeń? Każdy je ma, po to trenuje. Wiem też, że po pierwszej zimie mojej pracy w Polsce zapanował entuzjazm, bo Dominik Bury siedem razy punktował w Pucharze Świata, a teraz ani razu nie zmieścił się do TOP30. Maciej i Kamil, czyli jego brat, też nie błyszczeli tak, jak pewnie mieli nadzieję. Oczywiście, że chciał więcej, ja też chciałem. Tylko właśnie: rozgraniczmy oczekiwanie marzenia od realnego kroku naprzód. W biegach nie da się przeskoczyć o cztery poziomy z roku na rok. Sukces na trasie to lata systematycznej, cierpliwej, pokornej pracy, nie kombinowania, bezwzględnego reżimu, zaufania w grupę i pracę. Odpowiedniego nastawienia, mierzenia sił na zamiary, racjonalnego podejścia. Bardzo trudno jest dwa razy z rzędu wykonać giga skok jakościowy naprzód.

Sport to zawsze sinusoida, kluczem jest wiedzieć, że następny wierzchołek wykresu będzie wyżej niż poprzedni. Na tym według mnie polega zrównoważony rozwój. Nie wszyscy i nie zawsze o tym pamiętają. W okresie przygotowawczym 2020 widziałem po grupie dużą mobilizację. Ale teraz czuję, że zapanowało jeszcze większe rozczarowanie.

...o pokorze

Podczas MŚ w jednej z rozmów zawodników z dziennikarzami, którą przeczytałem, Mateusz Haratyk powiedział:

– Może nie idzie aż tak dobrze, bo trenowaliśmy za dużo. I to jest coś, z czym kompletnie nie mogę się zgodzić. Oczywiście, że tyraliśmy. Bo tak trzeba, to nic dziwnego, jeżeli chcemy mieć z tego wynik! Wydawało mi się to oczywiste, byłem tym bardzo negatywnie zaskoczony. Organizmy zawodników nie dawały znaków, że nie wytrzymują, nie mieli kontuzji. I po drugie, nie każdy miał aplikowaną taką samą dawkę. Przyznam, że to było szokujące.

Trener zawsze odbiera to personalnie, to część jego pracy. Dlatego wiem, że w najbliższych dniach czeka mnie analiza, co zaplanowałem źle, jeśli faktycznie źle zaplanowałem. Jako zawodnik byłem pokorny wobec pracy do wykonania, obowiązków i celu, jaki przed sobą stawiam. Chciałbym tego samego od siebie jako trener. Zrobię rachunek sumienia, takie same powinni zrobić wszyscy zawodowi sportowcy. Ci, którymi się opiekowałem, także. Tylko jeśli wszystko przegadamy, wyjaśnimy, ustalimy priorytety i reguły gry na kolejny rok współpracy, ta będzie miała sens.

Rywal Polaków gotowy na Planicę. "Izolacja mi pomogła"

Czytaj też

Rywal Polaków gotowy na Planicę. "Izolacja mi pomogła"