24 mar 2021 | Boks

Knockout Boxing Night 14. Z żurawia do ringu: historia Rafała Wołczeckiego

Rafał Wołczecki wystąpi na gali Knockout Boxing Night 14 (fot. Piotr Duszczyk/Boxingphotos.pl) — Rafał Wołczecki (fot. Piotr Duszczyk/Boxingphotos.pl)

Gdy trenował piłkę nożną, kopał tak mocno, że był pewniakiem do wykonywania rzutów wolnych. Teraz też "kopie", ale w ringu, o czym przekonali się jego dotychczasowi rywale na zawodowstwie, których znokautował. Poznajcie Rafała Wołczeckiego (2-0, 2 KO), który w sobotę w Jachrance zmierzy się z Ukraińcem Dmytro Bogdanowem (6-3, 4 KO). Gala KnockOut Boxing Night 14 w sobotę od godz. 21 w TVP Sport, na stronie TVPSPORT.PL oraz aplikacji mobilnej.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

"Polski Gołowkin? Bez przesady"

Wołczecki na zawodowstwie stoczył dwa pojedynki, ale łącznie w ringu nie spędził nawet pięciu minut. We wrześniu ubiegłego roku w Tarnowie zdemolował Jakuba Nasiłowskiego w 50 sekund, a niecałe trzy miesiące później w Łodzi pobił pochodzącego z Nikaragui Nelsona Altamirano, którego pięciokrotnie posyłał na deski. Walka wyszła do drugiej rundy i trwała dokładnie cztery minuty, ale tylko dlatego, że sędzia ringowy Arkadiusz Małek był cierpliwy i nie poddał przybysza z Ameryki Środkowej wcześniej. Po tych pojedynkach Rafał zaczął być nazywany w niektórych mediach "polskim Gołowkinem":

– Gołowkin to pięściarz, na którym się wzoruję, ale bez przesady. Nie zwracam uwagi na takie porównania, zdaję sobie sprawę, że dziennikarze dają tytuły o "polskim Gołowkinie" po to, żeby zainteresować czytelników. Rozumiem to – powiedział Wołczecki w rozmowie z TVPSPORT.PL.

Zwycięstwo przed czasem. Wołczecki vs Altamirano [WALKA]

Rafał Wołczecki vs Nelson Altamirano (fot. TVP)

Zwycięstwo przed czasem. Wołczecki vs Altamirano [WALKA]

Gotowanie, praca na żurawiu i boks

Zanim trafił do boksu, marzyła mu się kariera piłkarska. Zaczynał w wieku 11 lat w klubie Wratislavia Wrocław, gdzie grał jako ofensywny pomocnik lub napastnik. – Mocno kopałem, dlatego często wybijałem stałe fragmenty gry. Trochę bramek strzeliłem – uśmiecha się Rafał, który po jakimś czasie przekwalifikował się na pozycję bramkarza.

Później przeniósł się do FC Wrocław Academy, w którym grał do 16. roku życia.

– Pokłóciłem się z trenerem, poszło o jakąś błahostkę, ale następnego dnia po scysji przyniosłem strój bramkarski i powiedziałem, że to koniec. Zwróciłem się do wujka z prośbą, by zapisał mnie na boks i gdy już spróbowałem, zakochałem się w tej dyscyplinie – opowiada Wołczecki.

Jego wujkiem jest Robert Krzak, były dziennikarz, a obecnie ceniony matchmaker. To on zaprowadził nastolatka na treningi do Mariusza Cendrowskiego, a młody Rafał szybko połknął bakcyla. Treningi łączył ze szkołą, a później z pracą.

– Ukończyłem Zespół Szkół Gastronomicznych we Wrocławiu i kiedyś nawet miałem pomysł, by iść w tym kierunku na poważnie. Zawsze lubiłem gotować i zjeść, ale łącznie w kuchni przepracowałem może z 5 dni. Zaczęło mnie denerwować gotowanie na masową skalę. Byleby dużo, byleby szybko. Stwierdziłem, że to nie dla mnie. Później pracowałem jako kurier, a następnie zrobiłem uprawnienia na żurawia wieżowego i tak przepracowałem 2 lata. Miałem w porządku szefa i kolegów z pracy, którzy wiedzieli, że trenuję i często szli mi na rękę. Mogłem szybciej wychodzić z pracy i prosto z budowy leciałem na trening. To było fajne doświadczenie – tłumaczy Rafał.

Potężny lewy sierpowy! Nasiłowski powalony na deski [WALKA]

Rafał Wołczecki vs Jakub Nasiłowski (fot. TVP)

Potężny lewy sierpowy! Nasiłowski powalony na deski [WALKA]

Na mistrzostwa z blokadami

Na ringach amatorskich wywalczył wicemistrzostwo Polski do lat 23 w 2017 roku w Koninie, złoty medal młodzieżowych mistrzostw Polski 2019 w Ciechocinku oraz seniorskie wicemistrzostwo kraju 2019 w Opolu. W dwóch ostatnich imprezach w finale mierzył z Ryszardem Lewickim (w Ciechocinku wygrał 3:2, w Opolu przegrał 1:4). W obu turniejach walczył z kontuzją i potwornym bólem w lewej ręce.

– Podczas jednego ze sparingów uderzyłem rywala prosto w czoło i od razu wiedziałem, że coś jest nie tak, bo poczułem, jakby prąd przeszył całe moje ciało. Kostka w dłoni zrobiła się tak duża, że wyglądało, jakbym miał pod bandażami piłeczkę ping-pongową. Zbliżały się dwie duże imprezy: młodzieżowe i seniorskie mistrzostwa Polski i na obu chciałem wystąpić. Przyjmowałem leki przeciwzapalne, wpychałem w rękawicę watę, żeby nie odczuwać tego bólu tak mocno, a na sparingach oszczędzałem rękę. Obie imprezy przeboksowałem z blokadami w dłoni, później okazało się, że miałem zerwane ścięgno prostownika – opowiada Rafał, który w końcu postanowił poddać się operacji. Z tego powodu musiał opuścić zgrupowanie reprezentacji Polski, na którym miał rywalizować z Lewickim o prawo występu w kwalifikacjach olimpijskich:

– Do mojego trenera zadzwonił prezes PZB Grzegorz Nowaczek z pytaniem dlaczego nie ma mnie na obozie. Trener tłumaczył, że miałem operację, wysłał prezesowi pełną dokumentację, ale to go nie interesowało i mówił, że powinienem być na kadrze. Mówił, że jak się nie stawię na zgrupowaniu, to zostanę wyrzucony. To nie było w porządku, dlatego stwierdziłem, że jeśli tak to ma wyglądać, to przechodzę na zawodowstwo – tłumaczy Rafał, który zapewnił, że po dawnej kontuzji nie ma już śladu.

W 2020 roku Wołczecki związał się z grupą KnockOut Promotions. Przez dwa pierwsze pojedynki przeszedł jak burza, a w trzecim zmierzy się z Ukraińcem Bogdanowem, który jeszcze nigdy nie przegrał przed czasem. Przed tą walką Rafał trenował z polską czołówką, m.in.: Robertem Parzęczewskim, Markiem Matyją i Maciejem Sulęckim:

– Trenowałem w Bytomiu, Częstochowie, Warszawie i Gdyni. W dwa tygodnie z trenerem Krzysztofem Wrońskim zrobiliśmy po Polsce prawie trzy tysiące kilometrów i jestem niezwykle szczęśliwy, że udało się posparować z takimi zawodnikami, bo to dla mnie bezcenne doświadczenie. Mój najbliższy rywal jest twardy zawodnikiem. Absolutnie nie nastawiam się na nokaut – podsumowuje Wołczecki.

Nastolatek, który przeszedł do historii. Historia Macieja Marchela