Farbowane lisy dominują w grupie J. Armeńska wieża Babel

Nestor polskich trenerów: Jerzy Brzęczek powinien dalej pracować z kadrą

Spośród lig na Kaukazie początkowo najbardziej przyciągała jedna – azerska. To tam gracze dostawali największe apanaże, ruch był więc całkiem spory. Śladem tym zaczęła podążać skłócona z Azerbejdżanem Armenia. Liga do niedawna składająca się z… sześciu drużyn zaczęła rosnąć w siłę, a najlepszym przykładem był klub Ararat-Armenia, który nie tak dawno był o krok od awansu do fazy grupowej Ligi Europy.

Reprezentacja Armenii nie awansowała dotychczas na żaden turniej, ale apetyt zaczął rosnąć w miarę jedzenia. Tyle, że za wyniki Araratu-Armenii w dużej mierze odpowiadali obcokrajowcy. I ten problem postanowiono rozwiązać, wręczając obywatelstwa kilku graczom o ormiańskich korzeniach, a także kilku zawodnikom, którzy do niedawna z Armenią nie mieli nic wspólnego. Takich przykładów jest kilka. Niegdyś w kadrze występowali rodowity Brazylijczyk, Marcos Pizzelli oraz bramkarz rodem z Kamerunu, Apoula Edel. Teraz w zespole jest aż czterech graczy, którym daleko do tradycyjnych ormiańskich nazwisk z "–an" na końcu. To Andre Calisir, Wbeymar Angulo, Solomon Udo i Norberto Briasco. Międzynarodowe środowisko.

Calisir to Szwed, który nigdy nie grał w lidze armeńskiej. Aż do 2020 roku nie wyściubił nosa poza szwedzką Allsvenskan. Teraz występuje w greckim Apollonie Smyrnis. Propozycję gry dla kadry przyjął w 2018 roku. Z piętnastu meczów z jego udziałem Armenia wygrała pięć, w tym dwa przed kilkoma dniami – 1:0 z Liechtensteinem i 3:2 z Rumunią. Do tego doszło zwycięstwo 2:0 z Islandią. Armenia stała się tym samym najniżej rozstawionym w rankingu FIFA krajem, który zaczął kampanię w eliminacjach mistrzostw świata od trzech wygranych.

#Armenia clinched a historical record. They’re now the lowest ranked(99) national team by #FIFA to start the #WCQ campaign with 3 consecutive wins. Moreover, the last win was against the previous record holders #Romania, who were the 57th in 2012 to start with 3 consecutive wins. pic.twitter.com/KolTfCMOkL

— Ruben Hayrapetyan (@Hayrapetyan_R) April 1, 2021

We wszystkich trzech spotkaniach zagrali Briasco – na co dzień napastnik argentyńskiego Club Huracan – a także Udo, z pochodzenia Nigeryjczyk. Pierwszy z nich obywatelstwo uzyskał dzięki matce rodem z Armenii. Drugi przez pięć lat grał w lokalnej Ekstraklasie, Bardsragujn Chumb. Angulo to z kolei Ekwadorczyk, który na Kaukazie zadomowił się w 2015 roku. On jednak w ostatnich trzech meczach nie zagrał. Jemu oraz Briasco najłatwiej porozumieć się z trenerem kadry, Joaquinem Caparrosem. Hiszpan objął stery w 2020 roku i stawia na zagraniczny zaciąg. Za jego kadencji Armenia zagrała dziewięć spotkań – i przegrała tylko jedno, z Macedonią Północną. Średnia punktów pod wodzą nowego szkoleniowca to aż 2,22 punktu.

Na dobre wyniki Armenii wpływ ma także kilku piłkarzy rodem z Rosji, którzy przyjęli obywatelstwo po dołączeniu do lokalnej ligi. To bramkarze Anatolij Ajwazow i David Jurczenko, a także grający wcześniej dla rosyjskiej młodzieżówki Choren Bajramian. Z ormiańskiej diaspory żyjącej poza Armenią wywodzą się z kolei gracze odkurzeni przez Caparrosa – Aleksandr Karapetjan i Edgar Babjan. Z wywodzących się spoza Armenii piłkarzy można zestawić wyjściową jedenastkę. I międzynarodowe siły przynoszą skutek. Jeśli jeszcze do kadry dołączy kontuzjowany obecnie Henrik Mchitarjan, drużyna z Kaukazu naprawdę będzie mogła liczyć się w grze o wysokie cele. Chyba, że nie dogada się na boisku. Nowi obywatele powinni posługiwać się ormiańskim, lecz w rzeczywistości kończy się tylko na odczytaniu transkrypcji