02 kwi 2021 | Siatkówka / Rozgrywki Ligowe

ZAKSA Kędzierzyn-Koźle czy PGE Skra Bełchatów? Która drużyna to zespół dwudziestolecia PlusLigi?

ZAKSA Kędzierzyn-Koźle 1 maja zmierzy się w finale Ligi Mistrzów. Zdominowała też ostatnie lata na krajowych parkietach. Czy zatem można powiedzieć, że jest najlepszym polskim zespołem siatkarskim ostatniego dwudziestolecia?

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Rewelacja sezonu "zgasła" w play-off? "Nie był spokojny, lecz nerwowy"

Czytaj też

Rewelacja sezonu "zgasła" w play-off? "Nie był spokojny, lecz nerwowy"

ZAKSA Kędzierzyn-Koźle, PGE Skra Bełchatów, Asseco Resovia Rzeszów i Jastrzębski Węgiel. Jeśli którykolwiek kibic miałby wymienić najbardziej wybitne zespoły ostatnich dwudziestu lat polskiej siatkówki, z pewnością wskazałby właśnie te. Finałowa batalia o miano najlepszego wydaje się jednak rozstrzygać wyłącznie pomiędzy dwoma przedstawicielami PlusLigi z tego grona. Dwa pierwsze zespoły w dużej mierze dominowały w czasie walki o kolejne mistrzostwa Polski.

Historia PGE Skrą Bełchatów pisana

Drużyna z Bełchatowa nie tak dawno grała jak nikt inny. Sezony od 2004/2005 do 2010/2011 niepodzielnie należały do niej. W sumie na jej konto trafiły również złote medale w 2013/2014 oraz 2017/2018. Od 2000 roku na swoim koncie ma dziewięć mistrzostw Polski, dwa srebrne i trzy brązowe krążki. Ponadto, wywalczyła drugie miejsce w Lidze Mistrzów (2012). Przez wiele lat uznawana była za dominatora, który z Mariuszem Wlazłym na czele sięgał po kolejne trofea (Pucharów Polski w sumie wywalczyła siedem, Superpucharów cztery). Brała też udział w Klubowych Mistrzostwach Świata, gdzie dwukrotnie sięgnęła po srebro (2009, 2010).
Martyna Grajber: byłam w momencie, w którym łapałam się brzytwy, by nie utonąć Ostatni sezon Skry? Trzecie miejsce w nieskończonych rozgrywkach. Jeszcze wcześniejszy to spadek na szóste miejsce.

Zmiana frontu na kędzierzyński

Zespół z Kędzierzyna-Koźla był z kolei tym, który złotą serię zaliczył już w latach 2001-2003. Trwała ona również wcześniej, bo w 2000 roku, a mistrzostwo klub wywalczył też w 1998, ale liczmy od czasu powstania Profesjonalnej Ligi Piłki Siatkowej, czyli 30 czerwca 2000 roku. Później przemianowano ją na PlusLigę.

Na swoim koncie ZAKSA ma sześć złotych medali mistrzostw Polski. Ponownie na ligowy tron wróciła w sezonach 2015/2016 i 2016/2017, by w 2017/2018 oddać tytuł Skrze, a w kolejnym roku wygrać w finale nad ONICO Warszawa. Rozgrywki 2019/2020 zostały przerwane przez pandemię koronawirusa w momencie, kiedy ZAKSA była na czele. Nie przyznano jednak medali.

Po zwycięstwo w Pucharze Polski kędzierzynianie sięgali ośmiokrotnie, Superpuchar zdobyli dwa razy.

Jak wyglądają rozgrywki 2020/2021? W fazie zasadniczej drużyna przegrała tylko trzy razy, wygrała pozostałe 23 mecze, z czego dwa, gdy już była pewna zachowania pierwszego miejsca przez rundą play-off. W niej pokonała dwukrotnie Ślepsk Malow Suwałki i awansowała do półfinału. Rywal? PGE Skra Bełchatów!
"Gwiazdorstwo" i ciemna strona złota. Mariusz Wlazły: nie potrafiłem sobie z tym poradzić. Ból był niesamowity W ostatnim czasie ZAKSA Kędzierzyn-Koźle trafiła również do finału Ligi Mistrzów. W imponującym stylu pokonała obrońców tytułu, Cucine Lube Civitanova, a także pogromcę Skry z sezonu 2011/2012, czyli Zenit Kazań. Ostatni mecz tej drugiej pary zapamiętany zostanie jako chyba największy horror w historii polskiej klubowej siatkówki. 1 maja rywalem ZAKSY w Weronie będzie Itas Trentino. To historyczny finał dla klubu. Do tej pory wywalczył on tylko brąz imprezy w 2003 roku. Trzy razy drużyna zajęła czwarte miejsce.

Rewelacja sezonu "zgasła" w play-off? "Nie był spokojny, lecz nerwowy"

Czytaj też

Rewelacja sezonu "zgasła" w play-off? "Nie był spokojny, lecz nerwowy"

PGE Skra Bełchatów (fot. PAP)

Siatkówka kompletna

Dlaczego więc to ZAKSA mogłaby być najlepszą drużyną ostatniego dwudziestolecia? Wielu ekspertów mówi o tym, że zespół ten gra siatkówkę imponującą i niezwykle skuteczną. Tak dobrą, by jej jakość pozwoliła na przejście najtrudniejszej możliwej drogi do finału Ligi Mistrzów.

Podkreśla się dobór składu. Z tego złotego z sezonu 2015/2016 zostali już tylko Paweł Zatorski i Benjamin Toniutti. Reszta pozycji dobierana była tak, by dobrze wpisać się w niezwykle poprawny, techniczny schemat budowania teamu. Aleksander Śliwka, Kamil Semeniuk – to jedne z kilku najgłośniejszych nazwisk polskiego przyjęcia ostatnich lat. Docenił to również Vital Heynen, który powołał w sezonie olimpijskim na zgrupowanie drugiego z nich, mimo że ten nie miał wielkiego doświadczenia w grze na polu międzynarodowym. Pierwszy jest mistrzem świata 2018.
Oskar Kaczmarczyk o Lidze Narodów: dla mnie pomysł bańki jest tragiczny Zespół ten ma także bardzo silnego atakującego na prawym skrzydle. Łukasz Kaczmarek poprzedni sezon miał słaby przez ciągnące się problemy ze zdrowiem. Obecnie ponownie może cieszyć się powołaniem do kadry. Jest jeszcze Jakub Kochanowski (mistrz świata 2018), David Smith czy Krzysztof Rejno, który długo walczył o swoje miejsce w składzie. Team zbudowany na niezwykle mocnej szóstce, na modłę modelu włoskiego, idzie w trwającym sezonie po swoje. Duża w tym również zasługa tego, który błyskawicznie przekonał do siebie zawodników, czyli trenera Nikoli Grbicia.

– Kędzierzynianie grają świetnie zarówno na polskich parkietach, jak i w Lidze Mistrzów. Prezentują siatkówkę miłą dla oka i skuteczną. Odnosi się wrażenie, że wciąż mają jeszcze przestrzeń na lepsze granie i dołożenie nowych elementów. Ze szkoleniowego punktu widzenia z ogromną przyjemnością oglądam siatkówkę w wykonaniu ZAKSY – zdradza Ireneusz Mazur, były trener reprezentacji Polski, który w przeszłości związany był również z PGE Skrą Bełchatów.

Kluczem do sukcesu Zatorski i Toniutti?

Co jest kluczem do sukcesu kędzierzynian? – Oczywiście, że ZAKSA jest najlepszym klubem. To nie jest zespół różniący się od drużyny Ferdinando De Giorgiego. Po pierwszym miesiącu tego sezonu zadzwoniłem do Benjamina Toniuttego (rozgrywający kędzierzyńskiej drużyny – przyp.red.), bo pewna kwestia bardzo mnie zastanawiała. Powiedziałem mu, że mimo licznych zmian na ławce trenerskiej i zawodniczej, zespół gra tak samo. Został w składzie tylko wspomniany rozgrywający i Paweł Zatorski. Zapytałem, w czym leży klucz do sukcesu. Czy to tylko tych dwóch wspomnianych graczy? Ben odpowiedział, że nie sądzi, że to zależy od nich. Jest to po prostu kultura klubu, która została wypracowana przez lata. Dziś ZAKSA osiąga wielki sukces. Ma niecałe 14 procent przegranych spotkań w poszczególnych sezonach w ciągu sześciu lat. Te wyniki się nie zmieniły. W ciągu pięciu lat wygrywała ten najdłuższy etap sezonu i tylko raz nie zdobyła mistrzostwa. To nie jest tylko tu i teraz. W tym roku zespół ten jest najbardziej gotowy na sukces w Lidze Mistrzów w historii – mówi w TVPSPORT.PL Oskar Kaczmarczyk, były drugi trener polskiej kadry, a obecnie szkoleniowiec szwajcarskiego Volley Nafels.

A może jednak Skra?

Ireneusz Mazur zaznacza, że era Skry nie powinna tak szybko odejść w niepamięć.

– Trudno jest ocenić, czy ZAKSA jest najlepszym klubem ostatniego dwudziestolecia w Polsce. Konkurencja jest dość duża. Przede wszystkim w pamięci mam występy drużyny z Bełchatowa, która przez dziewięć sezonów dominowała w PlusLidze. Świetna dyspozycja kędzierzyńskiego zespołu przez lata to w dużej mierze kwestia sekwencji dobieranych do składu. Nie wolno jednak zapomnieć, że proces tego sezonu nie jest jeszcze zakończony. Jeśli kędzierzynianie wygrają Ligę Mistrzów bezwzględnie zamkną wszystkim usta i będzie można powiedzieć, że zespół ten to drużyna najwybitniejsza w ostatnim dwudziestoleciu. Jeszcze finału jednak nie było, więc według mnie pozostaje w tej kwestii niepewność i "ale". Jest to jedna z dwóch drużyn, która w ostatnim czasie miała ogromny wpływ na polskie rozgrywki. Jej znakomitym rywalem jest jednak Skra Bełchatów – zakończył Ireneusz Mazur.

A jak wyglądały sezony za dominacji Skry? Ten pierwszy, 2004/2005, to faza zasadnicza zakończona miejscem lidera i puntem przewagi nad drużyną z Częstochowy. Na osiemnaście meczów bełchatowianie przegrali trzy. Kolejny? Znów osiemnaście starć i dwie przegrane. Jedną porażkę fazie zasadniczej bełchatowianie odnotowali w rozgrywkach 2006/2007. Dwie rok później, trzy kolejne dwa lata i znów dwie w PlusLidze 2009/2010. Dominacja to również sezon 2010/2011. Tylko jedna porażka w najdłuższym etapie zmagań. Fazę zasadniczą rok później bełchatowianie również wygrali, ale po złoto sięgnęła Resovia.