Gwiazdozbiór, choć kosztem Polaków. Ranking najlepszych zawodników PHL

Transmisje i wideo od TVP Sport na platformie hybrydowej TVP!

W związku z rozgrywaniem hokejowej ekstraklasy w formule open, polskie kluby masowo ściągały nad Wisłę zawodników i trenerów z całego świata. Pandemia i spowodowane przez nią ograniczenia w wielu innych zagranicznych ligach sprawiły, że tym razem w Polsce pojawiło się kilkunastu naprawdę wartościowych graczy. CV niektórych wyglądały imponująco. Niestety liga open to także znaczne ograniczenie rozwoju polskich hokeistów, których w kilku drużynach mogliśmy policzyć na palcach jednej ręki. To, jak spisali się na tle cudzoziemców, dobrze pokażą rankingi najlepszych bramkarzy, obrońców i napastników Polskiej Hokej Ligi sezonu 2020/21 przygotowane przez wybitnych reprezentantów Polski.

Polska bramka zagrożona

Skutki ligi open najbardziej odczuliśmy w przypadku bramkarzy. Tylko w czterech z dziesięciu klubów numerem jeden był Polak. Zdecydowanym przeciwnikiem takich rozwiązań jest trzykrotny olimpijczyk Gabriel Samolej. Jego zdaniem zniesienie limitu dla obcokrajowców odbije się w przyszłości na poziomie polskiej reprezentacji. Mimo to dostrzega klasę i umiejętności bramkarzy ściągniętych do PHL i wysoko umieścił ich w swoich rankingu.

10. Ondrej Raszka (GKS Tychy)
– W styczniu tyszanie ściągnęli go z Czech do Polski z myślą o play-off. Tam jednak praktycznie nie grał i to było widoczne przede wszystkim w półfinale z Comarch Cracovią, gdzie nie pomógł dostatecznie swojej drużynie. Znacznie lepiej prezentował się sezon wcześniej w barwach Jastrzębia.

9. Michał Kieler (GKH Stoczniowiec Gdańsk/JKH GKS Jastrzębie)
– To przyszłościowy, reprezentacyjny bramkarz. Dobrym pomysłem była jego gra w Stoczniowcu, najsłabszym zespołem ligi. Miał tam mnóstwo pracy i wiele się nauczył. Nadal musi dużo grać, jeśli w przyszłości chce być "jedynką" w kadrze.

8. Denis Pieriewozczikow (Comarch Cracovia)
– Bardzo dobry bramkarz, ale bronił zbyt mało, bym mógł umieścił go wyżej w rankingu. Ściąganie zawodników przez samymi play-offami mija się z celem, bo rozbija drużynę i wprowadza nerwową atmosferę w szatni.

7. Juraj Simboch (GKS Katowice)
– Najskuteczniejszy bramkarz rundy zasadniczej, ale w play-off spodziewałem się po nim więcej. Jest skuteczny, ale trudno ustabilizować mu formę i po świetnych meczach przychodzą także bardzo słabe.

6. Anton Svensson (KH Energa Toruń)
– Kolejne bardzo dobre bramkarskie odkrycie klubu z Torunia. Szwed był prawdziwą podporą swojej drużyny, która, w dużej mierze dzięki niemu, zajęła wysokie trzecie miejsce w sezonie regularnym. Zawodnik bardzo dobrze wyszkolony technicznie.

5. Przemysław Odrobny (Tauron Podhale Nowy Targ)
– Bramkarz grający z wysoką skutecznością. Prawdziwy profesjonalista, solidnie przygotowany do sezonu i każdego kolejnego meczu. Zdecydowanie lepszy od Igora Brikuna, swojego rywala w nowotarskiej bramce.

4. Patrik Spesny (Ciarko STS Sanok)
– Kolejny znakomity sezon Czecha, który przeniósł się z Torunia do Sanoka. Młody zespół beniaminka sprawił w lidze kilka niespodzianek, a ojcem większości z nich był właśnie Spesny.

3. John Murray (GKS Tychy)
– Klasa sama w sobie. Zdecydowany numer jeden reprezentacji Polski. Cechuje go duża intuicja. Bardzo dobrze czyta grę i przewiduje ruchy rywali. Trener GKS Tychy Krzysztof Majkowski popełnił błąd, że nie dał mu zagrać w półfinałowej serii z Cracovią.

2. Clarke Saunders (Re-Plast Unia Oświęcim)
– Zdaniem wielu obserwatorów Kanadyjczyk rozegrał słabszy sezon niż poprzedni. Może i tak, ale wciąż udowadnia, że jest świetnym fachowcem na swojej pozycji. Imponuje mi duża intuicja i spokój, z którym bronił oświęcimskiej bramki.

1. Patrik Nechvatal (JKH GKS Jastrzębie)
– Numer jeden nie mógł być inny. Bramkarz, który ma wielki wkład w mistrzowski tytuł Jastrzębia. Świetny transfer Roberta Kalabera i Leszka Laszkiewicza. Kompletny, niezwykle solidny bramkarz, którego spokój emanuje na cały zespół. Świetnie czuje bramkę.

Polscy obrońcy na czele

Grzegorz Piekarski, ekspert TVP Sport i były reprezentacyjny obrońca, wysoko ocenia umiejętności defensorów, którzy w Polsce uczyli się hokejowego abecadła. Umieścił ich na trzech pierwszych miejscach swojego rankingu. Miejmy nadzieję, że wysoką formę utrzymają także w meczach reprezentacji, przede wszystkim w sierpniowym finale kwalifikacji olimpijskich w Bratysławie. Będzie to największy sprawdzian polskiego hokeja od dobrych kilku lat.

10. Maksim Ignatowicz (Comarch Cracovia)
– Bardzo mocny punkt defensywy Pasów. Często przebywał na lodzie, zarówno podczas gier w przewadze, jak i osłabieniu. Bardzo inteligentny obrońca, który porusza się z łatwością po lodzie, pomimo imponujących warunków fizycznych. Każde jego zagranie jest przemyślane i pewne. Największym jego atutem jest umiejętność kontroli gry – czy to przyspieszenie dokładnym długim podaniem, czy uspokojenie i przytrzymania krążka. Dla mnie najlepszy transfer Pasów w sezonie. Gdyby rozegrał cały, a nie jedynie play-offy, to zapewne umieściłbym go nawet w pierwszej trójce.

9. Mikka Fransila (GKS Katowice)
– Najskuteczniejszy obrońca PHL w przewadze, po klubowym koledze Macieju Kruczku. Lubi twardą grę, stąd aż czterdzieści minut spędził na ławce kar.

8. Jiri Gula (Comarch Cracovia)
– Najlepiej punktujący obrońca Comarch Cracovii. W poprzednim sezonie także wysoko w klasyfikacji kanadyjskiej, co pokazuje jego stabilną grę i gwarancję ponad dwudziestu "oczek" na sezon.

7. Artiom Smirnow (KH Energa Toruń)
– Trzeci najlepiej podający obrońca ligi (19 asyst, 7 w przewadze). Oprócz umiejętności dogrania krążka, nie boi się twardej gry i gdy wymaga tego sytuacja, potrafi "zrzucić rękawice".

6. Jason Seed (GKS Tychy)
– Kanadyjczyk dużo widzi na lodzie, często podłącza się do akcji ofensywnych i nie boi się wziąć ciężaru gry na siebie. Potrafi precyzyjnie dostrzec i dograć krążek do partnera z piątki.

5. Bartłomiej Pociecha (GKS Tychy)
– Solidna firma, etatowy reprezentant i najlepszy według mnie defensor tyskiej drużyny od lat. Obrońca obdarzony bardzo mocnym i celnym strzałem spod linii niebieskiej, z klepki i z nadgarstka. Jest gwarancją stabilnej gry i efektownych goli, ale też potrafi dokładnie podać.

4. Ryan Glenn (Re-Plast Unia Oświęcim)
– Bardzo opanowany i spokojny na lodzie. Dużo widzi, co potrafi umiejętnie wykorzystać przy pressingu przeciwnika i dokładnie zagrać krążek będąc pod presją. Do tego ma instynkt strzelecki i umiejętność podłączenia się do akcji ofensywnych. Pomimo słabszej gry w defensywie i sytuacjach 1 na 1, 40-letni Glenn udowadnia, że wiek to tylko liczba.

3. Kamil Górny (JKH GKS Jastrzębie)
– Bardzo mocny obrońca, dobrze grający w sytuacjach 1 na 1. Zawsze ze stuprocentowym poświęceniem dla drużyny, realizujący założenia taktyczne. Co najważniejsze, prezentuje zawsze stabilną i równa formę. Oprócz bardzo solidnej i twardej gry w defensywie, potrafi również organizować grę we własnej tercji. Ważna postać nie tylko na tafli, ale i w szatni swojej drużyny. Z Mateuszem Brykiem tworzą najlepszą parę obrońców ligi i reprezentacji.

2. Maciej Kruczek (GKS Katowice)
– Obrońca bardzo solidny i silny, o bardzo dobrych warunkach fizycznych. Opanowany na lodzie, ale grający twardo i ostro. Dysponuje mocnym uderzeniem z linii niebieskiej. Mocny punkt drużyny z Katowic. Dziwi mnie fakt, że Cracovia pozbyła się takiego zawodnika.

1. Mateusz Bryk (JKH GKS Jastrzębie)
– Najlepszy obrońca ubiegłego sezonu. Imponująca statystyka +36, najlepsza wśród wszystkich zawodników ligi. Bardzo ważny zawodnik drużyny JKH, grający w przewagach i osłabieniach. Potrafi wyprowadzić krążek z własnej tercji, wspaniały przegląd, solidny w defensywie. Często podłącza się do akcji ofensywnych. Kapitalnie jeździ na łyżwach. Mocny strzał zarówno z klepki, jak i nadgarstka. Bardzo wysokie "IQ" na lodzie. Kapitalnie potrafi przewidzieć, co się za chwilę może wydarzyć na tafli. Krótko mówiąc – Pan Obrońca!

Snajperów w bród

Wojciech Tkacz, napastnik reprezentacji Polski i olimpijczyk z Albertville, docenia klasę napastników, którzy w minionym sezonie występowali na taflach Polskiej Hokej Ligi. Stworzył swoją "dziesiątkę" najlepszych zawodników na tej pozycji, ale nie zapomniał także o innych istotnych graczach. Bardzo dobry okres ma za sobą Bartosz Fraszko, który świetnie rozumiał się w GKS Katowice z Grzegorzem Pasiutem. Ciekawych fińskich transferów, na czele z Riku Sihvonenem i Eetu Elo, dokonali działacze z Sanoka. W Nowym Targu nie zawiódł wychowanek klubu Bartłomiej Neupauer, który był najskuteczniejszy w drużynie. Optymizmu dodaje także fakt, że na wysokich miejscach w rankingu Tkacza znalazło się trzech reprezentantów Polski.

10. Rusłan Baszyrow (Zagłębie Sosnowiec)
– Młody Rosjanin zdecydowanie wyróżniał się na tle zawodników Zagłębia. Sosnowiec był jedną z najsłabszych drużyn w sezonie, a mimo to Rosjanin zdobył ponad czterdzieści punktów i był trzeci w ligowej klasyfikacji kanadyjskiej. To pokazuje jego wielki potencjał.

9. Denis Sierguszkin (KH Energa Toruń)
– Lider formacji ofensywnej Torunia, rewelacji rundy zasadniczej. Ćwierćfinał play-off nie spełnia z pewnością oczekiwań klubu, ale obrano tam właściwy kierunek, co potwierdza między innymi postawa Sierguszkina.

8. Erik Nemec (Comarch Cracovia)
– Pomimo wielu wzmocnień, to dla mnie Nemec był najlepszym obcokrajowcem w drużynie Rudolfa Rohaczka. Od razu dostrzegało się różnicę, gdy pojawiał się na lodzie. Oby więcej tak klasowych graczy trafiało do PHL.

7. Teddy Da Costa (Re-Plast Unia Oświęcim)
– Najlepszy napastnik sezonu z Oświęcimia, mimo że w punktacji kanadyjskiej byli lepsi od niego. Kontuzjowany na początku rozgrywek. Gdy doszedł do pełnej dyspozycji, był liderem drużyny. To jego formacja ciągnęła grę Unii, mimo że spodziewano się tego bardziej po innych zagranicznych zawodnikach.

6. Alex Szczechura (GKS Tychy)
– Jeden z dwóch najlepszych tyskich napastników. Oczywiście jego wielką wartość potwierdzają zdobyte punkty, ale zwróciłbym uwagę jeszcze na coś innego. Gdy pauzował z powodu kontuzji, to jego brak był bardzo widoczny. Christian Mroczkowski i Michael Cichy nie byli już tak groźni. Po powrocie Szczechury śląski zespół znów zaczął grać lepiej i skuteczniej.

5. Roman Rac (JKH GKS Jastrzębie)
– Mając do wyboru dwa miejsca dla Jastrzębia zastanawiałem się, na którego Słowaka postawić: Hovorkę czy Raca. Jednak zdecydowałem się na byłego napastnika Lotosu PKH Gdańsk. To zawodnik bardzo przydatny przez cały sezon, rozegrał świetne play-offy. Strzelił w nich sześć bramek, w tym te kluczowe w finałowej serii.

4. Grzegorz Pasiut (GKS Katowice)
– Kolejny raz Grzegorz potwierdził swoje wielkie możliwości. Lider drużyny z Katowic. Ważne, że wreszcie rozegrał sezon bez kontuzji. Bardzo się cieszę także z jego powrotu do reprezentacji Polski.

3. Christian Mroczkowski (GKS Tychy)
– Najlepszy napastnik tyskiego zespołu. Cała drużyna miała słabszy sezon, ale Mroczkowski potwierdził swoją wielką wartość. Był najskuteczniejszy w drużynie, a do tego znów przekonaliśmy się, że jest jednym z najlepszych ligowych specjalistów od gier w przewadze.

2. Damian Kapica (Comarch Cracovia)
– Lider drużyny spod Wawelu. Mimo kilkunastu solidnych, zagranicznych wzmocnień Cracovii, to i tak Kapica wciąż był jej najlepszym zawodnikiem. Stanowił o sile drużyny, w której Polaków mogliśmy policzyć na palcach jednak ręki. Gdy miał słabszy dzień, nie było w zespole zawodnika, który byłby w stanie go zastąpić.

1. Zach Phillips (JKH GKS Jastrzębie)
– Idealny transfer klubu z Jastrzębia, jeden z najlepszych w ostatnich sezonach w całej PHL. Nie jest to zawodnik, który od razu rzuca się w oczy. Nie jeździ szybko, ale jest wyśmienity technicznie i ma niesamowity przegląd sytuacji na tafli. Do tego krótki, szybki strzał, trudny i nieprzyjemny dla bramkarzy. Mam nadzieję, że zobaczymy go także w kolejnym sezonie.