17 kwi 2021 | Skoki

Tajemnica świetnej kondycji? "Nie jem śniadań, maszeruję". Apoloniusz Tajner w urodzinowej rozmowie

Apoloniusz Tajner, Tajner urodziny, Apoloniusz Tajner wiek — Choć Apoloniusz Tajner wkroczył w dawny wiek emerytalny, na emeryturę się nie wybiera. Wciąż dba o zdrowie i kondycję fizyczną (Fot. PAP)

Ani razu nie wszedłem do zimnej wody. Uważam, że morsowanie to nie dla mnie – mówi Apoloniusz Tajner, obecnie prezes PZN, a w przeszłości trener Adama Małysza. Tajemnica dobrej kondycji? Marsze i... rezygnacja ze śniadań. – Na emeryturę na razie się nie wybieram – zastrzega w dniu 67. urodzin.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Były rekordzista świata wraca. Czekał dwa lata!

Skoki mogą wrócić do Warszawy. Jest projekt budowy!

Czytaj też

Skocznia Warszawa Skarpa Mokotów skoki narciarskie

Skoki mogą wrócić do Warszawy. Jest projekt budowy!

– Zacznę od życzeń urodzinowych. Wszystkiego najlepszego. Dawny wiek emerytalny, ale na emeryturę raczej się pan nie wybiera.
– Na razie nie! Już nie przywiązuję wielkiej wagi do takich uroczystości. Spędzam urodziny w domu.

– Czyli w ten weekend bez morsowania?
– Nie, nie, w ten akurat nie!

– A skąd pomysł na morsowanie?
– Ja nie morsuję, to moja żona. Sam nie wszedłem ani razu do zimnej wody. Uważam, że to nie dla mnie! Za to moja żona codziennie to robi. Zima się skończyła, a ona świetnie się czuje.

– Jaką w takim razie pana tajemnicę na utrzymanie zdrowia i kondycji? Aktywność fizyczna?
– Aktywność fizyczna, jak najbardziej. W tej chwili już nie biegam, tylko maszeruję, chodzę na spacery. A poza tym dieta. Całkowicie zmieniłem wyżywienie.

– To chyba nie aż tak rygorystyczna dieta jak u skoczków?
– Nie, absolutnie nie. Ale odstawiłem wędliny, mięso. Owszem, jem, ale sporadycznie. I już od pięciu lat odpuszczam śniadania. Bardzo mi to pomogło przy zrzucaniu wagi.

– Mniej posiłków, ale bardziej obfite?
– Jedna z zasad odżywiania głosi, żeby w ciągu doby żołądek jak najdłużej odpoczywał, był pusty. Dlatego nie jem śniadań. Mogę przyjąć kolację o 20, a następny posiłek już kolejnego dnia po 12. Przez szesnaście godzin żołądek jest pusty, trochę się obkurcza, dzięki czemu można zjeść mniej, a i tak najeść się nawet do syta. Taką zasadę przyjąłem. Bardzo dobrze się to sprawdza. Do tego marsze, trzy do pięciu razy w tygodniu. To wszystko pozwala utrzymać fajną kondycję i świetnie się z tym czuję.

Skoki mogą wrócić do Warszawy. Jest projekt budowy!

Czytaj też

Skoki mogą wrócić do Warszawy. Jest projekt budowy!

14zdjęć

Apoloniusz Tajner ma 67 lat. Tak zmieniał się ojciec polskich skoków

– Po latach aktywność wciąż bliska sercu...
– Tak, zdecydowanie... To już inna aktywność, ale bardzo potrzebna, żeby na co dzień utrzymać odpowiednią kondycję fizyczną. Coś trzeba robić. Jak ktoś się całkiem wyłączy, to zaczyna, że tak powiem, osiadać, dziadzieć.

– W trzymaniu diety pomaga przeszłość na skoczni?
– Skoczkowie mają raczej diety świadomościowe. Wiedzą, ile kalorii, tłuszczu, białka ma plasterek szynki. I można jeść właściwie wszystko, ale skoczkowie natychmiast wszystko przeliczają w głowie. Wiedzą, ile mogą zjeść. W tym tkwi tajemnica. To niekoniecznie konkretnie wyznaczona dieta, ale świadomość, co można albo trzeba zjeść. To zależy też od okresu, treningów, czy mają charakter bardziej wytrzymałościowy, siłowy. Jak się tego nauczy zawodników, nie potrzeba im ustalać diety.

– W pana czasach też była taka świadomość? Czy raczej na wyczucie?
– Nie, kiedy ja skakałem, nie było żadnej świadomości. Nawet, kiedy byłem młodym trenerem. Dopiero jak się okazało, że im lżejszy zawodnik, tym dalej lata, tym dłużej utrzymuje się w powietrzu, zaczęto zwracać uwagę na masę ciała. Ale wtedy prowadziłem już Adama Małysza. Pojawił się wówczas Sven Hannawald, który pokazał, że bez wielkiej dynamiki potrafi wygrywać konkursy. Fizycznie nie należał do najmocniejszych, ale był bardzo lekki. Schodził chyba osiem kilogramów poniżej później wyznaczonej granicy BMI! Miał świetną technikę, więc latał. A w moich czasach nikt nie sądził, by masa ciała odgrywała rolę. Kto, jaki był, taki był, jak skakał, tak skakał. A już wtedy na pewno by to pomogło, gdyby ktoś wpadł na to, by obniżyć wagę.

– Pewnie stąd te marzenia Adama o świątecznej kaczce...
– Ha ha! Wokół takich spraw tworzy się trochę historii. A kaczkę zawsze można zjeść! To zdrowe mięso, nie wszystkie są tak zdrowe.

– Kaczkę można zawsze, a urodziny raz do roku. Pamięta pan najbardziej niezwykły urodzinowy prezent?
– Och! Szczerze mówiąc, nic mi nie przychodzi do głowy. Nie mogę powiedzieć, żeby było coś szczególnego.

– A wymarzony? Czy to już nie czas marzeń jak za młodzieńczych lat, tylko człowiek chce cieszyć się życiem każdego dnia?
– Już nie ma takich marzeń, ha, ha!