Wisła Kraków w błędnym kole. Hyballa otrzyma wsparcie?

TRENER LEWANDOWSKIEGO ODCHODZI. ZNAMY SZCZEGÓŁY 

Tylko do końca lutego

Dziś Peter Hyballa lubi od tego uciekać, ale do Krakowa przybył ze słowem "gegenpressing" niemal wytatuowanym na czole. Mówił o tym elemencie gry w każdym wywiadzie, a w trakcie meczu wykrzykiwał to słowo co kilka minut. W grudniu, po kilku pierwszych meczach, powiedział, że to dopiero początek.

– Teraz musimy postawić na miks – trochę gegenpressingu, trochę pressingu średniego i niskiego. Na wysokiej intensywności jeszcze nie pogramy 90 minut. Nawet mimo tego, że drużyna podjęła się teraz ciężkiej pracy. Ale proszę mi powtórzyć to pytanie w styczniu. Po czterech tygodniach treningów ze mną będziemy mieli w Wiśle prawdziwą maszynę do pressingu – mówił pod koniec roku. Wkrótce potem klub wypuścił serię koszulek z wizerunkiem trenera i podpisem ″gegenpressing″.

Przyszedł styczeń i faktycznie zobaczyliśmy maszynę do pressingu. W meczu z Piastem Gliwice, przegranym bardzo pechowo, po dwóch rażących błędach sędziego, Wisła zagrała tak, jak tego oczekiwano. Dynamicznie i efektownie. Momentami prosząc się o kłopoty, ale co ważne – jeszcze częściej sprawiając kłopoty rywalom. Umówmy się, przez pierwsze 20 minut piłkarze Piasta nie wiedzieli, co się dzieje. Pewnie mieliby problem, by odpowiedzieć na pytanie, w jakim mieście się znajdują. To jeszcze Kraków czy może już Liverpool? Potem był jeszcze wygrany mecz z Jagiellonią, remis ze Śląskiem, świetne i zwycięskie starcie z Pogonią. I pod koniec lutego dobra gra Białej Gwiazdy dobiegła końca.

Cuda i błędy

Dziś mamy kwiecień i Wisła nie jest maszyną do pressingu. Trudno w ogóle byłoby nazwać ją maszyną, a z pewnością nie taką na której pracę patrzy się z przyjemnością. Bez obawy, że zaraz coś zacznie się kopcić. Gdy chcesz grać wysokim pressingiem, musisz być dobrze zorganizowany, a o krakowianach trudno to powiedzieć. Dwie ostatnie wygrane (z Wisłą Płock i Stalą Mielec) zostały wywalczone niemal cudem. W Płocku cudem był centrostrzał Rafała Boguskiego, który wpadł do siatki i dał gościom sygnał do ataków. Stal Mielec prowadziła w Krakowie do 75 minuty, by potem stracić trzy gole. Mielczanie w kilku meczach tracili w końcówkach siły i m.in. dlatego pracę stracił Leszek Ojrzyński. Wisła też umiała to wykorzystać.

W meczu z Podbeskidziem ludzie Hyballi popełniali katastrofalne błędy w obronie. W starciach z Rakowem i Wartą było pod tym względem znacznie lepiej, ale trudno powiedzieć, by na grę krakowian patrzyło się z przyjemnością (a tak było w grudniu, styczniu i lutym). W pierwszej połowie meczu z Wartą Hyballa postawił na dośrodkowania. W drugiej – na zagrania prostopadłe. Żadna metoda nie okazała się skuteczna.

Byliśmy zachwyceni poziomem obu drużyn, gdy w lutym Wisła zagrała z Pogonią, a obie drużyny w dobrym tempie przebiegły ponad 120 km. To była intensywność do jakiej chcielibyśmy dążyć. Ale potem Wisła do tego wyniku już się nie zbliżyła. Oczywiście, mecz meczowi nierówny. Raz przebiegniesz 120 km i przegrasz, a innym razem 109 km i wygrasz (mecz w Płocku), ale średnie wyniki dają już pewien obraz sytuacji. W marcu Wisła przebiegała w trakcie meczu średnio 117 km w meczu. W kwietniu – 114.

Budowanie na piasku

Można odnieść wrażenie, że Hyballa ciągle próbuje podnieść Wisłę na wyższy poziom fizyczności. Pilot ciągnie za stery, ale... maszyna nie chce poderwać się do lotu. Bez szczegółowych danych trudno wchodzić w detale, ale gołym okiem widać, że na dziś ta drużyna nie jest gotowa na tak ciężkie treningi połączone z regularną grą na wysokim poziomie. To może przyjść za jakiś czas. W maju? Czy dopiero w przyszłym sezonie? A może być jeszcze inaczej. Latem może się okazać, że kadra Białej Gwiazdy po raz kolejny zostanie mocno przebudowana. Lista kończących się kontraktów jest bardzo długa. I nagle może się okazać, że Hyballa dostanie zupełnie nowych ludzi i cała ta historia zacznie się od początku. Pewne jest, że nie dostanie ludzi gotowych do gry kontrpressingiem przez 90 minut. Na takich Wisłę nie stać. Takich będzie musiał sobie zbudować. O ile będzie potrafił. I o ile dostanie na to kolejne miesiące.

Inna sprawa to skuteczność transferowa krakowskiego klubu. Latem zeszłego roku do drużyny dołączył Fatos Beciraj, który ewidentnie potrzebował czasu, by dojść do formy. Nie udało się to i zimą wymieniono go na Żana Medveda. Wisła dokonała trudnej sztuki. Za słabego napastnika wzięła jeszcze gorszego. Z kolei dwa autorskie transfery Hyballi (Souleymane Kone i David Mawutor) to piłkarze silni i zdecydowani, ale po kilku występach nadal trudno stwierdzić, czy potrafią grać w piłkę.

Krakowski klub znalazł się błędnym kole. Hyballa powinien na starcie dostać ludzi, którzy przez najbliższe dwa, trzy lata nie mają zamiaru nigdzie się ruszać. Wtedy można byłoby oczekiwać, że jego praca za pół roku zacznie przynosić naprawdę zadowalające efekty. A przecież odkąd jest w Krakowie, z Wisły odeszło siedmiu zawodników. Z kilku Hyballa zrezygnował osobiście (Tim Hall, Michał Mak, Dawid Abramowicz), odejście czterech innych było wpisane w "politykę" transferową (Fatos Beciraj, Rafał Janicki, Lukas Klemenz, David Niepsuj). Ostatnie tygodnie pokazują, że trener zrezygnował z kilku kolejnych nazwisk. Michał Buchalik, Chuca i – najnowsza osoba w tej kolekcji – Carlos Silva. Po meczu z Podbeskidziem Brazylijczyk niespodziewanie wypadł z kadry meczowej i już do niej nie wrócił. Rafał Boguski też dostał wyraźny sygnał, że jego czas dobiegł końca.

Ważna decyzja przed Kubą

Przed meczem z Wartą Hyballa nie wziął do kadry Jakuba Błaszczykowskiego. – W tym tygodniu przed meczem wykonał 25 procent treningów w całym 2021 roku. Po prostu nie jest jeszcze w formie – przyznał po meczu niemiecki trener. Do tej pory wszystkie tego typu decyzje dotyczące kapitana i współwłaściciela klubu były podejmowane wspólnie. Tym razem Hyballa pokazał, że naprawdę ma zamiar traktować byłego kapitana reprezentacji Polski jak każdego innego zawodnika.

Teraz przed Błaszczykowskim i innymi współwłaścicielami klubu kolejne trudne decyzje. Iść dalej z Hyballą? Jeśli zrezygnuje z kolejnych zawodników, przed Wisłą kosztowne okienko transferowe, bo przecież trzeba będzie uzupełnić braki. Zwolnienie trenera po zakończeniu sezonu też będzie kosztować, bo kontrakt obowiązuje do czerwca 2022. Ze środka zespołu coraz częściej płyną sygnały, że z tym trenerem to się nie uda. Konformizm zawodników czy realna ocena sytuacji? Takie próby sił bardzo często kończą się zwolnieniem trenera. Jak będzie w Krakowie?