Szymon Ziółkowski debiutuje jako trener. "Niech gadają, to też jakaś miara sukcesu"

Michał Chmielewski, TVPSPORT.PL: – Im bliżej sezonu, tym większy stres?
Szymon Ziółkowski, mistrz olimpijski w rzucie młotem i trener Pawła Fajdka: – A czym tu się stresować?

– Debiutem w roli trenera, igrzyskami na horyzoncie, czy robota została dobrze zrobiona, wynikami. Nazbierałoby się.
– Nie no, Paweł to dorosły chłop, wie, co robi i po co to robi. Na razie jest luzik. Tym większy, że Puchar Europy w rzutach (8-9 maja, Split – przyp. red.) to nie jest impreza, przed którą powinny drżeć kolana. Nie na takich już startował.

– A potem?
– A potem zobaczymy, jak będzie się układało w zawodach, co pokaże i jak będzie się czuł.

– Przyznaję, mimo że się już chwilę znamy, nie spodziewałem się po panu aż takiego spokoju.
– Właściwie, teoretycznie mógłbym opowiadać wam, że mam tremę i tak dalej. Dla Pawła wywróciłem życie do góry nogami i znowu podporządkowałem je zgrupowaniom, wyjazdom, jak dawniej, gdy byłem sportowcem. Ale może właśnie ze względu na to, że pamiętam jak to było i znam środowisko, jest lżej. Nawet po takiej przerwie od bycia jego częścią.

Polska wystawi bardzo mocną reprezentację na Puchar Europy w rzutach, który odbędzie się w Splicie (8-9 maja). W kadrze mają się znaleźć https://t.co/2u3ubBLNqS: Anita Włodarczyk, Malwina Kopron, Wojciech Nowicki, Paweł Fajdek, Maria Andrejczyk, Marcin Krukowski, Klaudia Kardasz.

— Tomasz Wieczorek (@t_wieczorek) April 27, 2021

– Środowisko jest panu nieobce. A czy przychylne?
– Powiem tak: ci, którzy powinni być przychylni, to są.

– Czyli w sumie dwie osoby. Paweł i fizjorerapeuta?
– Resztą nie powinienem się przejmować. Bycie w lekkoatletyce czy w sporcie w ogóle przez tyle lat nauczyło mnie, że miarą sukcesu jest także, ile osób naokoło jest ci nieprzychylnych. W polityce, w której przez jakiś czas byłem, odczuwałem podobnie. Więc nie wyszedłem z wprawy, jak się przed tym bronić, d... nie miała kiedy zmięknąć, a wręcz przeciwnie. Niech gadają o mnie co chcą, taka ludzka natura. To zresztą nie tylko jest o ludziach z otoczenia. Łaska kibica też jeździ na pstrym koniu. Nam z Pawłem zależy na tej, na pierwszej niekoniecznie. Szczęśliwie Fajdek to szanowany sportowiec.

– Jak idzie praca nad tym, żeby po sierpniu było z tym jeszcze lepiej?
– Dobrze. Poważnie. Zrobiliśmy co chcieliśmy, widziałem u niego dużo zapału, chęci i motywacji. Długo siedzieliśmy w Portugalii, gdzie można było porządnie potrenować, w dodatku w ciepłym powietrzu. Obóz w Spale jednak nas niemiło zaskoczył. Myśleliśmy, że będzie te 10-15 stopni więcej na termometrach. Nie będę narzekał, ale to naprawdę trochę utrudnia. Rzucanie w bluzach jest trudniejsze, a do tego irytujące.

– A w jakich temperaturach trenuje Rudy Winkler?
– W wyższych!

– No, to już wiemy, dlaczego wystrzelił tak z formą w kwietniu. 81,98 metra, które rzucił, musi na was robić wrażenie. No, chyba że to talent na rekord świata?
– Jedna ani druga teza nie jest prawidłowa i może na tym poprzestanę? Nie jest młody, więc gdyby miało to związek z faktem, że trenował w ciepłym, to wyniki miałby wcześniej. Podobnie rozwinąłby się, gdyby był super utalentowany. Na taki wynik trzeba patrzeć jak na wypadek przy pracy. Nawet seria, którą miał w takich zawodach, nie sugeruje, aby był w jakiejś wielkiej formie. Widywałem już wielu Amerykanów, którzy – nie tylko w młocie, ale i wszystkich rzutach – robili super wyniki gdzieś na podwórkach u siebie, a później w dużych imprezach w zasadzie nie istnieli. Nie wiem, jak będzie z Winklerem. Ale na razie to tylko imponujący wynik z małych zawodów. Duże dopiero w wakacje.

– I w kolejnym roku, tzn. na mistrzostwach świata w Oregonie.
– Na te wyraźnie szykuje się cała kadra USA, oni będą się chcieli tam na pewno pokazać jako potęga i owszem, ewidentnie na to pracują. Wysyp wyników z tej strony świata jest bardzo poważny.

Rudy Winkler goes #2 US All-time as �� lead in the hammer today in Eugene, OR. 81.98m #hammer #hammerthrow #iaaf #worldlead pic.twitter.com/9slsZqCyX5

— BOBCAT TRACK & FIELD (@BLHSTrackField) April 24, 2021

– Czekacie na konfrontację z nim?
– Jasne. Bo dla jasności: ja się cieszę, że on tyle rzucił. To tylko motywacja dla reszty, jakiś ruch w interesie. Mam nadzieję, że spotkamy się jeszcze przed igrzyskami.

– Pytanie czy będzie chciał przyjechać.
– Jeśli tylko poważnie myśli o igrzyskach, powinien przyjechać tu na jakiś test. Trzymanie go pod kloszem do sierpnia to kiepski pomysł i sądzę, że jego trener o tym wie. To nie bieg na 100 metrów, gdzie cała śmietanka biega na jednym kontynencie. Ani kula, w której Amerykanie mogą sobie zrobić wewnętrzne zawody na poziomie powyżej 22 metrów. On tam jest sam. A każdy sportowiec potrzebuje porównania na żywo, nie tylko na listach wyników w internecie.

– Skąd wzięli się ci Amerykanie? Bo tu przecież mowa także o ich młociarkach, one też wystrzeliły w górę. Nauczyli się techniki?
– DeAnna Price i Brooke Andersen chyba idą w dobrym kierunku, Winkler ma jeszcze sporo do zrobienia. Sądzę, że u nich momentem przełomowym były MŚ w Katarze. Price je wygrała i pokazała, że w zdominowanej przez nas konkurencji USA też może namieszać. Dostali wiatru w żagle, chociaż w ich kadrze od dawna bywali świetni miotacze w każdej konkurencji. Różnica w tym, że relatywnie niewielu było mistrzów. A następnych poznamy w Japonii w sierpniu. MKOl nie rozdaje medali korespondencyjnie w sierpniu. Tyle.

– A Pawła to ruszyło?
– Na pewno. Sądzę, że miał w planach zacząć sezon od najlepszego wyniku na świecie, tak dla pewności siebie. A teraz trzeba będzie rzucić trochę dalej, jeśli nadal chce mocnego uderzenia. 81,98 metra to kawał wyniku.

– O tym jak bardzo niech świadczy fakt, że to dalej niż życiówka Wojtka Nowickiego, który medale dużych imprez zbiera jeden po drugim.
– I to najlepsze potwierdzenie tego, że wyniki z mityngów mają marne przełożenie na finały mistrzostw czy igrzysk.

– Ile dla Pawła na tę chwilę to "dobry rzut"?
– Dobry to dobry! Nie mówmy na razie o liczbach, bo na maj nie to jest celem. Na początek trzeba się rozrzucać. Jedziemy na zawody w Splicie, także aby mieć względną pewność pogody. A przy okazji sprawdzimy, w którym miejscu są rywale. Taka presja dobrze mu zrobi. Uważam, że to o wiele cenniejsze niż rzucanie w Kielcach.

– O, to ciekawe. Niedawno w rozmowie z TVPSPORT.PL Malwina Wojtulewicz-Sobierajska powiedziała, że Nowicki i Joanna Fiodorow właśnie nie pojadą do Splitu i wolą Kielce, bo na większe zawody jest jeszcze za wcześnie.
– Każdy ma prawo układać starty po swojemu. Ja bazuję na własnym doświadczeniu, a to podpowiada, że nie ma sensu tego odpuszczać, jeśli jest okazja. Druga sprawa, że Wojtek i Paweł będą rywalizowali o miejsce w reprezentacji na Drużynowe Mistrzostwa Europy na Stadionie Śląskim, które zaplanowano na koniec maja. Warto, żeby przed tym zweryfikowali się na jakichś poważnych zawodach, a nie gdzieś w krzakach. I żeby w ogóle razem wystąpili w jednym kole, żeby obiektywnie wybrać tego lepszego. Nie ukrywam, że zależy nam na tym, aby Paweł tę rywalizację o skład wygrał i pomógł kadrze obronić złoto sprzed dwóch lat. To prestiżowe wydarzenie.

– To teraz seria krótkich pytań: kiedy ma przyjść ta topowa forma?
– Liczę na sensowne wyniki na przełomie maja i czerwca.

– Zdrowie jest?
– Poza lekko podkręconą kostką gdzieś po drodze nic mu nie dolegało. Nie było i, odpukać, niech tak zostanie.

– A widać po Pawle, że zbliżają się igrzyska?
– Mobilizuje się na sto procent. Ale nie został nagle ascetą, bo i po co? Odrzucanie nagle wszystkich swoich słabostek nie ma sensu, zostałoby tylko odliczanie, ile dni do wielkiej próby. I nerwówka. Nie chcemy tak. Wszystko jest dla ludzi. Ma ochotę się zrelaksować, niech się relaksuje. Chce pograć w gierkę? Niech gra. Od strony trenerskiej uważam, że zawsze jest gotowy do zajęć jak trzeba. Tyle wystarczy. Nie ma świętych.

– Rzucacie czasami razem?
– Zawsze, tylko że to Paweł rzuca. Ja ostatni raz na poważnie miałem w ręce młot w 2016 roku. Dzisiaj jestem już starszym panem, 45 lat w PESEL-u. Nie powinienem chyba się za to zabierać. Tylko bym sobie narobił biedy, gdyby serce jeszcze chciało, a ciało pokazałoby upływ czasu i ograniczenia.

– Nie tęskni pan?
– Nie. Jak Paweł w Tokio rzuci jak trzeba, to będę się cieszył, tak jakbym sam stał tam w kole. I tego nam życzcie.