14 maj 2021 | Lekkoatletyka

Magdalena Żebrowska. Logopedka, która obudziła polski skok w dal

Magdalena Żebrowska skoczyła w dal 6,71 metra. Ten wynik na MŚ w Katarze dałby jej szóste miejsce. (fot. 400mm/Instagram)

Przyszła na treningi, bo jakiś trener powiedział jej, że jak popracuje, to skoczy w dal pięć metrów – wtedy granicę marzeń. W środę Magdalena Żebrowska w Lublinie uzyskała 6,71 m, czyli siódmy wynik w historii Polski. Po dekadzie stagnacji w tej konkurencji w końcu nastąpił u nas jakiś przełom. – Nieźle, co? Ja to lubię szybko rozkręcać imprezy – mówi dziewczyna z Lelisa, być może najmniejszej miejscowości ze stadionem do lekkoatletyki w naszym kraju.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Nikt się nie spodziewał, każdy potrzebował – tak w skrócie można opisać to, jak w środę środowisko odebrało spektakularny jak na polskie warunki popis Magdaleny Żebrowskiej. 25-latka skoczkini w dal po cichu, na podwórkowym mityngu w Lublinie zaczęła sezon od 6,71 metra. Nikt w Polsce nie skakał tak od dekady, w całej historii dalej pofrunęło u nas tylko sześć pań.

Polacy na lodzie. Zakaz wstępu na prestiżowe zawody

Czytaj też

Paweł Fajdek w niedzielę wystąpi w Warszawie

Polacy na lodzie. Zakaz wstępu na prestiżowe zawody

Jeszcze pamięta, jak nakręciła się, gdy obiecali jej, że skoczy pięć metrów

W niedzielę był skok na 6,47 m juniorki Anny Matuszewicz i z racji, że tak dobra nie była dotąd nasza żadna juniorka U18, już mówi się na nią "Nowa Irena Szewińska". Na Żebrowską jeszcze ksywki nie wymyślono, bo i próg zostania gwiazdą u seniorów jest trochę wyższy. Ale jeśli spojrzeć, że jeszcze tydzień temu jej życiówka była o aż 33 centymetry słabsza, a środowy wynik dawał szóste miejsce na MŚ w Katarze, nie wypada przejść obok tego obojętnie. Tym bardziej, że według podanego oficjalnie pomiaru wiatr nie przekraczał regulaminowych 2 m/s.

– Co tu kryć, liczby nie kłamią. Żeńskie skoki to teraz największa pięta achillesowa polskiej lekkoatletyki – mówił jeszcze dwa lata temu Tomasz Majewski, wiceprezes PZLA, przed wyborem składu kadry na Drużynowe ME w Bydgoszczy.

O ile tyczkarki, trójskoczkini i nikogo za Kamilą Lićwinko w skoku wzwyż dalej za bardzo nie widać, to wyniki polskich "wdalówek" zrobiły wrażenie. Bo odkąd karierę zakończyła Teresa Dobija (6,78 m w 2011 roku), nie mogliśmy się doczekać następczyni.

– A ja wiedziałam, że w końcu dopcham się po swoje i do poziomu, z którego będę dumna – mówi Żebrowska, która w sobotę zamierza potwierdzić formę na Memoriale Szelesta w Warszawie. I która dopiero od listopada jest "sportowcem na poważnie", bo wcześniej na treningi przyjeżdżała zajechana ze studiów. W Białymstoku obroniła dyplom z logopedii z fonoaudiologią. To dotąd było dla niej ważniejsze od dużych mięśni, jakie mają rywalki, przy których nadal wygląda jak mała dziewczynka.

Najlepsze polskie skoczkinie w dal w historii:

6.97 Agata Kaczmarek (1988)
6.96 Anna Włodarczyk (1984)
6.90 Jolanta Bartczak (1988)
6.80 Małgorzata Trybańska (2007)
6.78 Teresa Dobija (2011)
6.74 Anna Jagaciak (2010)
6.71 Magdalena Żebrowska (2021)
6.67 Irena Szewińska (1968)
— Athletics News (@Nedops) May 12, 2021

Po swoje zaczęła iść w Lelisie. W samej wsi, siedzibie gminy, nie mieszka nawet tysiąc osób, ale to nie przeszkadzało w budowie stadionu z dobrą skocznią i 400-metrową tartanową bieżnią szeroką na sześć torów. Czasem w środowisku śmieją się, że to chyba najmniejsza miejscowość z tartanowym obiektem w kraju, a jednocześnie narzekają, że mając taki potencjał, na co dzień niewiele się tam dzieje. Żebrowska trenuje tam od wielkiego dzwonu, od początku zaczynała w Ostrołęce u Bartosza Witkowskiego. Przyszła od gimnazjum, wkrótce po tym, gdy na Czwartkach Lekkoatletycznych jakiś inny trener powiedział jej: – Masz potencjał, możesz niedługo skakać powyżej pięciu metrów. Pomyślała wtedy: – Pięć, aż tyle!?

W środę, już jako zawodniczka Roberta Nazarkiewicza, wynikiem 6,71 m została aktualnie czwartą Europejką na tegorocznych listach.

Polacy na lodzie. Zakaz wstępu na prestiżowe zawody

Czytaj też

Polacy na lodzie. Zakaz wstępu na prestiżowe zawody

"Nowa Szewińska" na stadionie. Ostatnie IO przed telewizorem?

Czytaj też

Ania Matuszewicz i Irena Szewińska-Kirszenstein

"Nowa Szewińska" na stadionie. Ostatnie IO przed telewizorem?

Tokio? Igrzyska? "Nie chcę żadnego ciśnienia"

Kiedy zapytaliśmy ją o skok z Lublina – dopiero otwierający długie lato – stwierdziła, że "zawsze lubiła szybko rozkręcać imprezy". Wszelkiego rodzaju, więc tu po prostu zrobiła, to co zwykle. Jest pewniaczką do występu w kolejnej edycji Drużynowych ME (29-30 maja). I po pierwsze, nie będzie tam żadną dziewczynką do bicia, tylko wreszcie silnym filarem kadry. A przy okazji solenizantką. Pytanie tylko, z jakimi prezentami wskoczy w drugie ćwierćwiecze.

– Najpierw obrona złota z drużyną, a potem bilet na igrzyska? – pytamy.

– Minimum to 6,82 m, a jak nie, to zostaje ranking. Tylko że do Tokio pojadą tylko 32 zawodniczki. A ja nie czuję się jeszcze aż tak gotowa. Mam wielkie rezerwy: w odbiciu, szybkości, sile. Tylko że ja nie chcę się teraz na nic podpalać. Wiem, że na stabilizację na tym poziomie jest jeszcze za wcześnie. O sezon albo dwa – ocenia na chłodno Żebrowska.

Celem na 2021 jest regularne skakanie 6,60 m – jak się okazało, z delikatnymi wahnięciami w górę. Cicha aspiracja to zarabianie pieniędzy na sporcie. Pierwsze solidne dostała na Pucharze Świata w Londynie, ale wie, że tam o premię dla drużyny postarali się lepsi kadrowicze. A stypendium od ministra zdrowia już się skończyło.

– Jeśli faktycznie teraz pójdę w górę i udowodnię, że to w Lublinie nie było przypadkiem, może jacyś organizatorzy dobrych zawodów zdecydują się mnie gdzieś zapraszać? – ma nadzieję Polka. – A gdyby coś kiedyś miało pójść w sporcie inaczej, to przynajmniej mam wykształcenie. Warto było. To pozwala spokojnie myśleć o tym, co będzie jutro.

"Nowa Szewińska" na stadionie. Ostatnie IO przed telewizorem?