20 maj 2021 | Boks

Żołnierz z artystyczną duszą. Niezwykła historia Pawła Worobieja

Artysta i żołnierz Paweł Worobiej (fot. TVP Sport, facebook.com/woro.manwithpassion) — Paweł Worobiej (fot. TVP Sport, facebook.com/woro.manwithpassion)

Kiedyś boksował, w wolnych chwilach maluje obrazy, a służbowo… skacze ze spadochronem. Pochodzący z Nidziecy, a mieszkający w Krakowie Paweł Worobiej jest żołnierzem szóstej brygady powietrznodesantowej, a osoby ze środowiska bokserskiego, które znają go pod pseudonimem "WORO", cenią jego nieprzeciętny talent artystyczny i pasję do pięściarstwa. Reportaż o Pawle Worobieju ukazał się w magazynie "Ring" TVP Sport.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Dariusz Michalczewski obchodzi 53. urodziny. "Ciągle drzemie we mnie serce małolata"

Pasja do malarstwa towarzyszy mu od najmłodszych lat, a ponieważ sam w przeszłości trenował boks (w 2013 roku wygrał krakowski turniej o "Złotą Rękawicę" w wadze do 69 kg), pięściarze stali się jego głównymi bohaterami obrazów:

– Używam tylko ołówka i farb olejnych. Najpierw szkicuję kontury ołówkiem i tak naprawdę to najtrudniejsza część pracy, bo nie można się pomylić. Potem nakładam farby, a olejne mają to do siebie, że długo schną. Mnie to nie przeszkadza, bo nie lubię się spieszyć, ponadto często wyjeżdżam na poligon i czasem, gdy wracam po trzech tygodniach, to farba nadal jest mokra. Trzeba uważać, by nie nałożyć zbyt grubej warstwy, bo mogłoby to schnąć nawet rok – tłumaczy Worobiej, którego talent dostrzegli przedstawiciele grupy KnockOut Promotions. "Woro" wystawi swoje obrazy 30 maja na gali KBN 15 w Rzeszowie:

– Ciągle szukam własnego stylu. Być może moje prace w pewnych kręgach są rozpoznawalne, ale to jeszcze nie jest to. Chciałbym wypracować rozpoznawalny styl, jak moja serdeczna koleżanka Maggie Piu, której charakterystyczne obrazy kobiet są znane na całym świecie. Marzy mi się wspólna wystawa: jej piękne kobiety z moimi twardzielami. Mam nadzieję, że kiedyś to się uda – dodaje Worobiej, którego dzieła można kupować w Internecie na stronie www.manwith.pl. Artysta chętnie oddaje swoje obrazy na licytacje charytatywne.

Artysta, żołnierz i pasjonat. Reportaż o Pawle Worobieju

Żołnierz z artystyczną duszą – Paweł Worobiej (fot. TVP Sport, facebook.com/woro.manwithpassion)

Artysta, żołnierz i pasjonat. Reportaż o Pawle Worobieju

Najlepsze pomysły powstają przy piwie

Worobiej przelewa swoją miłość do boksu na płótno, ale na tym nie kończy się jego pasja do tego sportu, bo jest także kolekcjonerem. W jego przepastnych archiwach można znaleźć przepięknie oprawione magazyny "Boks" i "Bokser", oryginalne bilety z walk z lat 50., a także 43 pary rękawic (niektóre pochodzą nawet z XVIII wieku):

– Jak wszystko, co najlepsze, zaczęło się przy piwie. Kolega opowiadał mi, że jego dziadek zbierał czasopismo "Boks". Bardzo mnie to zainteresowało, bo wcześniej już trenowałem. Zacząłem szukać archiwalnych numerów na aukcjach internetowych i sporo tego znalazłem. Od jakiegoś czasu ludzie sami do mnie dzwonią z pytaniem czy nie chcę kupić, albo wziąć za darmo, bo niekiedy nie mają co z tym zrobić. Cieszę się, że wiedzą, że to będzie w dobrych rękach. Wiedza historyczna przydaje mi się w malarstwie, bo lubię wiedzieć kogo maluję i jaką ten mój bohater ma za sobą historię – mówi Worobiej.

Artysta z Żywca zachwycił Gołotę i Tysona. Historia malarza Krzysztofa Paciorka

Zafascynowany antyczną Grecją postanowił nawet własnoręcznie wykonywać repliki rękawic z tamtych czasów:

– Taki model stosowano ok. 2500 lat temu. Tak naprawdę, robienie tych rękawic pomogło mi lepiej zrozumieć boks. Na początku, jedynym budulcem takiej rękawice była skóra bydlęca, do której z czasem dodawano kamienie. Potem zamienili to na świńską skórę, która byłą dużo twardsza. Te rękawice nie były zamknięte, bo w antycznej Grecji sztuka zadawania ciosu była zbliżona do sztuki władania mieczem. Ciosy młotkowe i zewnętrzną stroną dłoni były na porządku dziennym.

Gala boksu w Afganistanie

Pasję łączy ze służbą w wojsku. Od 2008 roku służy w 6. brygadzie powietrznodesantowej w 6. batalionie dowodzenia. Na koncie ma już prawie 300 skoków ze spadochronem:

– Cztery lata temu miałem "ratowanie" na spadochronie. Skakaliśmy z wysokości 3 tysięcy metrów i po 500 metrach zauważyłem, że jest problem z główną czaszą spadochronu, który nie chciał się otworzyć. Słyszałem moich kolegów, którzy krzyczeli, bym się ratował. Otworzyłem zapasowy spadochron i w tym momencie w głowie miałem jedną myśl: kto mi układał zapas? Ułożenie zapasowego spadochronu to kilkanaście godzin pracy, wszystko musi być na tip top. Okazało się, że układał to mój kolega Daniel, któremu po skoku serdecznie podziękowałem. To człowiek, któremu zawdzięczam życie – mówi "Woro", który dwa razy był na półrocznych misjach w Afganistanie:

– Działy się tam różne rzeczy, o wszystkim nie mogę mówić. Były kontakty ogniowe z przeciwnikiem, były miny pułapki. Sam, dwa razy wjechałem, na szczęście nikomu z nas nic poważnego się nie stało. Jeden z kolegów wjechał na minę trzy razy i później nazywaliśmy go "Magneto", bo śmialiśmy się, że je przyciąga.

Utalentowany Maciej Marchel marzy o sukcesie w boksie

Zapytany o niebezpieczne sytuacje Worobiej wspomina historię z pewnego patrolu:

– Podczas jednego z wyjazdów, jako celowniczy, miałem do dyspozycji armatę 30 mm i karabin maszynowy. Przez radio jeden z dowódców powiedział, żebym wychylił się wyżej przez tę wieżę, bo "nie zobaczę Afganistanu". Wyszedłem, a po trzech sekundach usłyszałem potężny wybuch z prawej strony. Instynktownie padłem na ziemię, chwyciłem za drążki i szukałem atakujących. Okazało się, że strzelili do nas z ręcznego granatnika przeciwpancernego RPG, a ten wybuch był na wysokości mojej głowy. Gdyby miał miejsce dwa metry dalej to uderzyłoby we mnie. Po patrolu podszedł do mnie dowódca i przeprosił mnie. Śmialiśmy się z tego, na szczęście wróciliśmy cali i zdrowi i teraz możemy tylko wspominać.

Nawet podczas misji "Woro" wraz z pozostałymi żołnierzami trenowali boks: – Kiedy zobaczyli to Amerykanie, zapytali czy mogą trenować z nami. Zgodziliśmy się i po dwóch miesiącach wspólnych ćwiczeń postanowiliśmy zorganizować mecz bokserski. Zrobiliśmy ring z dywanów i zwykłych lin, ale wszystko było dobrze napięte i można było się o nie opierać. Wynik? Remis 3:3. Po wszystkim zrobiliśmy dużego grilla – wspomina Worobiej, który nie ukrywa, że ma wielkie marzenia związane z jego artystyczną pasją:

– Razem z moją dziewczyną Gosią, która też trenuje boks, chcielibyśmy otworzyć kawiarnię, połączoną z muzeum sztuki. Oboje uwielbiamy kawę i pięściarstwo, dlatego chcielibyśmy to połączyć. Jednym z moich ulubionych filmów jest szósta część "Rockiego", w której Rocky w restauracji opowiada o boksie i swoich przeżyciach. Marzy mi się coś podobnego, by przy dobrej kawie opowiadać o historii pięściarstwa i obrazach. Wierzę, że kiedyś nam się to uda – podsumowuje "Woro".