23 maj 2021 | Inne / Tokio 2020

Los Angeles 1932. Przegrał, choć… pierwszy dotarł do mety? Olimpijski "VAR"

Finisz biegu na 200 metrów na IO w Los Angeles (fot. Getty Images)

Ralph Metcalfe w biegu na 100 metrów dwukrotnie otarł się o olimpijskie złoto. Najbliżej był w Los Angeles (1932), gdzie pobił rekord świata i… prawdopodobnie pierwszy dotarł do mety. Mimo to wygraną sprzed nosa sprzątnął mu kolega z kadry – Eddie Tolan. Sędziowie wskazali triumfatora dopiero po obejrzeniu powtórek wideo.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Hassiba Boulmerka. Mistrzyni olimpijska, której w ojczyźnie groziła śmierć

Za 61 dni w Tokio rozpoczną się igrzyska olimpijskie. Transmisje w TVP!
Terminarz finałów | Reprezentacja Polski
* * *

Amerykańscy sprinterzy znajdowali się w ścisłym gronie faworytów igrzysk w Los Angeles (1932). Najpoważniejszymi rywalami Tolana i Metcalfe'a w finale biegu na 100 metrów mieli być Danie Joubert (RPA) i Takayoshi Yoshioka (Japonia). Drugi z wymienionych słynął ze świetnego startu.

– Japończyk prowadził przez pierwsze 40 metrów – opisuje historyk sportu David Wallenchinsky w rozmowie z "Olympic Channel". – Metcalfe był natomiast świetny na finiszu – zaznacza. Rosły Amerykanin wykorzystał tę umiejętność i przyspieszył.

Obok niego naprzód wysunął się Tolan. Reprezentanci USA zrównali się i tak wpadli na metę. Pomiar wykazał, że… jednocześnie (!) pobili rekord świata. Obu przypisano czas 10.38, co wywołało konsternację. – Siedmiu sędziów musiało raz jeszcze obejrzeć film z biegu. Były to pierwsze igrzyska, podczas których użyto innowacji technologicznych, by ogłosić wynik – tłumaczy Wallenchinsky.

W końcu wydano werdykt. "Na finiszu zadecydowały dwa cale […] Było tak blisko, że kilku arbitrów, a także wieli z 60 tysięcy kibiców spierało się o rezultat. Sędziowie wskazali wygraną Tolana o szerokość dłoni" – opisano w "Pittsburgh Post" dzień po rywalizacji, 2 sierpnia 1932 roku.

Metcalfe czuł, że przeciął taśmę. Nie mógł pogodzić się w werdyktem. – Do końca życia mówił: "to ja wygrałem ten bieg" – wspomina Lindy Remigino, mistrz olimpijski z Helsinek (1952). Trudno się dziwić. Nawet teraz na podstawie wideo z finału trudno wydać jednoznaczny osąd.

Trzeba mieć na uwadze, że w grę wchodzą też zasady. W tamtych czasach zwycięzcą był ten, kto jako pierwszy przekroczył linię mety. Metcalfe mógł więc minimalnie wcześniej dotknąć taśmy, a Tolan… odpowiednio szybko postawić decydujący krok. – Gdyby obowiązywały dzisiejsze reguły, bardzo możliwe, że Metcalfe by wygrał – zaznacza Wallenchinsky.

Na tych samych igrzyskach Tolan pokonał Metcalfe’a również w biegu na 200 metrów. Tam różnica była jednak większa, a Amerykanie zdobyli złoto i brąz.

Metcalfe dostał od losu jeszcze jedną szansę na zostanie indywidualnym mistrzem olimpijskim. Cztery lata później do Berlina ponownie jechał jako jeden z faworytów. Tym razem na "setkę" pokonał go niesamowity Jesse Owens, który był szybszy o… 0,1 sekundy. Na pocieszenie pozostało złoto wywalczone w sztafecie 4x 100 metrów.