Euro 2020. Efektowni ale nieskuteczni. Jak grają Austriacy?

Euro 2020. Cztery ścieżki dźwiękowe do wyboru podczas meczów w TVP

Droga do Euro

Austriacy grali najładniejszą piłkę w eliminacyjnej grupie G, a zawodników Jerzego Brzęczka zdominowali nawet na Stadionie Narodowym. Po dziesięciu meczach to oni musieli jednak oglądać plecy biało-czerwonych.

W kwalifikacjach przegrali bowiem nie tylko z Polską, ale i z Izraelem czy Łotwą. Pomimo kilku wpadek grali efektownie, stawiając głównie na ofensywę. Austria, obok Portugalii, była drugą najczęściej atakującą drużyną w Europie. Jej ataki bramkowe były też jednymi z najbardziej złożonych na Starym Kontynencie.

Jak grają Austriacy?

Zgodnie ze strategią Franco Fody to oni mają prowadzić grę i długo utrzymywać się przy piłce. Tak grali nie tylko w eliminacjach do mistrzostw Europy, ale i w zeszłorocznej Lidze Narodów. Większość spotkań rozpoczynali w formacji 4-2-3-1, czasem uciekając się także do innego sprawdzonego systemu – 3-4-3.

To w tym ustawieniu zainaugurowali kwalifikacje do Euro. Po porażkach z Polską (0:1) i Izraelem (2:4) zaczęli grać jednak czwórką z tyłu. Taki trend utrzymał się także w 2020 roku. Dzięki znajomości dwóch systemów drużyna mogła nie tylko dostosowywać swój kształt do przeciwnika, ale także płynnie przechodzić pomiędzy formacjami w trakcie spotkań.

Austriacy, chcąc przeważać na boisku, większość akcji rozpoczynają od własnej bramki. Stoperzy – Martin Hinteregger i Aleksander Dragović – podają zazwyczaj do prawego obrońcy, Stefana Lainera, który inauguruje grę. To jego stroną piłkarze Fody atakują najczęściej...

Przynajmniej w teorii. Piłka zagrana na prawe skrzydło ma zmusić przeciwników do przesunięcia. Gdy tylko nadarza się okazja, Austriacy przenoszą akcję na drugą stronę. Pomaga w tym zazwyczaj defensywny pomocnik – Florian Grillitsch, który często schodzi do rozegrania.

Po krótkiej kombinacji w środku pola piłka przerzucana jest więc na lewą flankę, będącą najgroźniejszą bronią Austriaków. Boczny obrońca Andreas Ulmer gra bardzo wysoko, obiegając Davida Alabę. Ten ustawiony jest bowiem inaczej, niż w Bayernie Monachium. Zamiast na środku obrony występuje na skrzydle. Często schodzi jednak do środka, uczestniczy w kombinacjach i szuka strzałów z dystansu.

Jego ruch wykorzystuje zazwyczaj drugi ze środkowych pomocników – Xaver Schlager. Gra wyżej od Grillitscha i włącza się do ataków w "półprzestrzeni". Nie tylko uczestniczy w kombinacjach po lewej stronie, ale i zagęszcza tę strefę.

Austriacy, podobnie jak w początkowej fazie akcji, wykorzystują bowiem ustawienie rywala. Gdy na lewej stronie, już pod polem karnym przeciwnika, brakuje im miejsca, często decydują się na przerzucenie piłki na drugą flankę. Odbiorcą zazwyczaj jest Lainer, który dośrodkowuje spod linii końcowej.

Prawy atakujący – Christoph Baumgartner – gra podobnie jak Alaba. Zostawia przestrzeń dla obiegającego bocznego obrońcy, schodząc do środka. Przed "szesnastką" płynnie wymienia się pozycjami zarówno z Marcelem Sabitzerem, jak i Marko Arnautoviciem.

Podstawowy środkowy napastnik zespołu nie jest bowiem przywiązany do pozycji numer dziewięć. Schodzi głębiej, pomagając w rozegraniu piłki. Włącza się w akcje kombinacyjne przed polem karnym, wybiega ze swojej strefy i robi miejsce któremuś ze swoich partnerów. Głównie Sabitzerowi.

Kto jest kluczowy?

To właśnie gwiazdor RB Lipsk jest kluczową postacią austriackiej reprezentacji. Gra jako wolny elektron, przemieszcza się wszerz boiska i łączy formacje. Porusza się swobodnie, atakując zarówno ze środka, jak i z bocznych sektorów. Znakomicie rozumie się z Arnautoviciem, stwarzając zagrożenie pod bramką rywala.

Napastnik skupia na sobie uwagę defensorów, a dośrodkowana bądź wycofana przed linię obrony piłka trafia do Sabitzera. Ten często decyduje się też na strzały z dystansu, będące jego znakiem firmowym. Skutecznymi dryblingami zyskuje też przestrzeń dla zespołu.

Swoją mobilnością robił miejsce dla włączającego się do ataków Schlagera. Kombinacje po lewej stronie boiska pomiędzy czwórką zawodników – Ulmerem, Sabitzerem, Schlagerem i Alabą – były elementem austriackiej strategii. Zagęszczenie na flance otwierało możliwość błyskawicznego przerzutu piłki do wychodzącego na pozycję prawoskrzydłowego bądź obiegającego go Lainera.

Pierwsza jedenastka

Austria eliminacje do mistrzostw Europy rozpoczęła w ustawieniu z trójką obrońców. Po dwóch marcowych porażkach – z Polską i Izraelem – Foda zdecydował jednak zmienić formację na 4-2-3-1. Od tamtego czasu gra zespołu wyglądała zdecydowanie lepiej. Wykrystalizowała się również pierwsza jedenastka, która finalnie wywalczyła awans na turniej.

Podczas tegorocznych kwalifikacji do mundialu selekcjoner zdecydował się ją jednak delikatnie zmienić. Alexander Schlager zastąpił w bramce Pavao Pervana, a Xaver Schlager wszedł w buty nieodzownego w kwalifikacjach Konrada Laimera. Grillitsch grał też w miejsce kontuzjowanego Juliana Baumgartlingergera.

Szansę debiutu dostali także Adrian Grbic czy – rewelacyjny w tym sezonie Bundesligi Sasa Kalajdzić. To snajper VfB Stuttgart zastępował w ostatnich meczach Arnautovicia. Pomimo wielu zmian optymalna jedenastka może wyglądać następująco:

Alexander Schlager – Stefan Lainer, Aleksander Dragović, Martin Hinteregger, Andreas Ulmer – Florian Grillitsch, Xaver Schlager – Christoph Baumgartner, Marcel Sabitzer, David Alaba – Marko Arnautović

Austriacy w grupie C zmierzą się z Holandią, Macedonią Północną i Ukrainą. Transmisja wszystkich spotkań Euro 2020 w Telewizji Polskiej.