Czego potrzeba Pawłowi Wszołkowi w Berlinie? Żelaznych płuc i cierpliwości

"LEWY" MA PRZESYT FUTBOLU. "MECZÓW JEST ZA DUŻO"

Już kilka tygodni temu stało się jasne, że przyszłość Wszołka, to nie będzie na Łazienkowska 3 i Legia Warszawa. Im bliżej było końca sezonu, tym stosunki piłkarza z klubem były coraz chłodniejsze i trudno było uciec wrażeniu, że wkrótce drogi obu stron się rozejdą. Przymierzano go zresztą do innych zespołów, pojawiały się plotki, w których 29-latek miałby założyć niebieski trykot Lecha Poznań i przenieść się na Wielkopolskę, ale konia z rzędem temu, kto przewidziałby taki scenariusz, jaki wydarzył się w ostatnich dniach. Skrzydłowy dogadał się bowiem nie tylko z solidnym klubem grającym w czołowej lidze Starego Kontynentu, ale też z klubem, który dopiero co awansował do europejskich pucharów. Wprawdzie tylko do UEFA Europa Conference League, ale w przypadku Unionu to jednak nie "tylko", lecz "aż". Dla wielu klubów występy w nowym tworze europejskiej federacji będą pewnie przykrym obowiązkiem, dla stołecznych z kolei nobilitacją. Jeszcze dwa lata temu grali na zapleczu Bundesligi, rok temu sensacyjnie utrzymali się w elicie, a teraz ich kibice będą odwiedzali inne kraje, by dopingować piłkarzy. Wystarczy zresztą zobaczyć na własne oczy, jak przyjęli ten sukces półtora tygodnia temu.

Hier haste noch ein schönes Video pic.twitter.com/H3jUFNHjqe

— WeiserArmy (@StuhlDefekt) May 22, 2021

Wszołkowi kończył się z Legią kontrakt, więc do Niemiec przeniósł się za darmo. Pewnie niezupełnie za darmo, bo jak to w przypadku takich transferów bywa, nieco więcej trzeba zawodnikowi zapłacić za podpis, liczyć się z większą prowizją dla agenta, ale generalnie karta zawodnika nie kosztowała berlińczyków ani grosza. Podpisał roczną umową z Unionem i już ten fakt wiele mówi o tym, jakie miejsce zajmie w hierarchii. Podczas gdy Puchacz parafował kontrakt kilkuletni, 29-latek nie może być pewny tego, że za ponad 12 miesięcy wciąż będzie żył w stolicy Niemiec. Traktowany jest bowiem od początku jako opcja tymczasowa, doraźne załatanie dziury w kadrze i może nie od razu jako piąte koło u wozu, ale jednak jako ktoś, z kim nie wiąże się długofalowych planów. Być może ma tylko dać z siebie wszystko przez rok, a potem uścisnąć dłonie szefów i kontynuować karierę poza Unionem. Ale... dobre i to.

Nie ma co się napalać, że Wszołek będzie co tydzień wybiegał na boisko i ścigał się z Kimmichem, Haalandem czy innym Sabitzerem. Przychodzi do Unionu po dwóch niezłych sezonach w Legii, ale – no właśnie – to wciąż tylko Legia. Choć to w Polsce klub najlepszy, w skali Europy niezbyt istotny i raczej na Łazienkowską nie zjeżdża co weekend tabun skautów wielkich klubów, by właśnie w stolicy Polski szukać wzmocnień. Poza tym mówimy o piłkarzu 29-letnim, który nie jest nawet reprezentantem przeciętnej drużyny narodowej. Ma co prawda za sobą kilkadziesiąt występów w Championship i Serie A, ale ma też nieudany epizod w Sampdorii, dość zagadkową historię z transferem do Hannoveru 96, co ostatecznie zakończyło się fiaskiem i kiepski schyłkowy okres w Legii, gdy nie był nawet piłkarzem wyjściowej jedenastki. Będąc w takim położeniu, trudno spodziewać się zawojowania Bundesligi.

Wszołek trafia do Unionu raczej nie jako skrzydłowy, ale wahadłowy, bo i w ustawieniu z wahadłowymi gra zazwyczaj zespół Ursa Fischera. Gdy kilka tygodni temu analizowaliśmy transfer Puchacza, pisaliśmy, że droga do wyjściowego składu stoi przed nim otworem. Christopher Lenz odchodzi bowiem do Eintrachtu Frankfurt, Niko Giesselmann jest zwyczajnie piłkarzem przeciętnym, a Julian Ryerson, który grywał na lewej stronie, najlepiej czuje się po drugiej stronie boiska. W przypadku Wszołka sytuacja tak kolorowa nie jest. Gwiazdą zespołu jest bowiem kapitan Christopher Trimmel, który ma wykupiony abonament na grę na prawym wahadle. Ale nie na ładne oczy, bo to po prostu bardzo solidny piłkarz, który dużo daje drużynie w ofensywie, czego dowodem gol i 10 asyst w ubiegłym sezonie ligowym. Fakt faktem Austriak ma już 34 lata i metryka nie jest jego sprzymierzeńcem, ale poza tym to zdrowy i silny chłop. Choć młodszy już nie będzie. Jak dotąd kontuzje omijały go szerokim łukiem, lecz w klubie liczą się pewnie z tym, że przy takim natłoku spotkań i grze na trzech frontach, Trimmel będzie potrzebował czasem odpocząć.

Wydaje się jednak, że pierwszym do wejścia z ławki będzie przede wszystkim wspomniany Ryerson. To piłkarz, ładnie ubierając to w słowa, uniwersalny, a tak naprawdę chciałoby się powiedzieć – zapchajdziura. Ale bardzo pożyteczna zapchajdziura. Zagrać może właściwie wszędzie, bo jeśli potrzeba go na lewej stronie, to zagra na lewej, jeśli na prawej, to na prawej. A jeśli Fischerowi zabraknie piłkarza do załatania składu w środku pola lub w centralnej części defensywy, to i tam Norweg o amerykańskich korzeniach sobie poradzi. Na kolana może umiejętnościami nie rzuca, ale potrafi się wywiązywać z obowiązków rzetelnie. I pewnie to on będzie pierwszym zmiennikiem Trimmela. Wszak – abstrahując od możliwości sportowych – rozsądniej jest inwestować w rozwój 23-latka z jest 2-letnim kontraktem, niż 29-latka z roczną umową.

Zdaje się jednak, że Wszołek jest świadomy tego, gdzie i po co trafił. Jakkolwiek spojrzeć, wchodzi pewnie w ostatni etap swojej kariery. Trafiła mu się szansa, by liznąć jeszcze poważnego futbolu i dorzucić do CV interesujący wpis. Union gra z wahadłowymi, a to w końcu dość wybiegany i pracowity piłkarz. Ma ciąg na bramkę, potrafi znaleźć się w polu karnym i pod bramką przeciwnika nie traci głowy, a to w zespole Fischera bardzo ważne. Union nie bywa raczej stroną dominującą w trakcie meczu, piłkarze znają własne ograniczenia i nie żyją marzeniami o koronkowych akcjach i duszeniu rywala atakiem pozycyjnym. Chcą przede wszystkim grać solidnie z tyłu, a w miarę możliwości bazować na skutecznych kontrach. W trzeciej tercji boiska stawiają na tempo i dynamikę, szukają prostych środków i liczą na ofensywne zapędy skrajnie ustawionych zawodników. I dużo biegają, o czym świadczą statystyki, bo przebiegli w ubiegłym sezonie najwięcej kilometrów z całej ligi (4089). Jeśli więc 29-latkowi przyjdzie już okazja pokazać się na boisku, w tym ustawieniu powinien odnaleźć się całkiem nieźle.

Na tę chwilę Wszołek jest głębokim rezerwowym Unionu. Ale trzeba pamiętać, że to zespół, który będzie grał na trzech frontach. Pierwszy wybór trenera to piłkarz bardzo dobry, ale też wiekowy i wymagający wsparcia. Drugi z kolei nie jest żadnym wielkim talentem, z którym w klubie wiązaliby wielkie nadzieje. Być może, przy odrobienie szczęścia, kilka razy zatem Polaka na boisku zobaczymy. W piłce droga z trybun na boisko potrafi być nieprawdopodobnie wręcz krótka. Kontuzja, przemęczenie, natłok spotkań i może się nagle okazać, że Fischer – ustalając skład – sięgnie wzrokiem tam, gdzie w ostatnich miesiącach sięgać raczej nie musiał. Ale to raczej powinno pozostać pobożnym życzeniem Wszołka, który dziś może cieszyć się z angażu w poważnym niemieckim klubie, ale jutro musi już rozpocząć harówkę, by kompletnie w nim nie przepaść. Bo jak na razie wskoczył na głęboką wodę i wcale nie jest powiedziane, że nie utonie.