{{title}}
{{#author}} {{author.name}} / {{/author}} {{#image}}{{{lead}}}
{{#text_paragraph_standard}} {{#link}}Czytaj też:
{{link.title}}
{{{text}}}
{{#citation}}{{{citation.text}}}
{{#point_of_origin}} Źródło: {{point_of_origin}}
{{/point_of_origin}}
Czytaj więcej
Przejdź do pełnej wersji artykułu
Hiszpanie walkę o Euro 2020 rozpoczęli pod wodzą Luisa Enrique. Choć w pierwszym meczu eliminacyjnym ograli Norwegię 2:1, to po jego zakończeniu zostali bez selekcjonera. Ten, z powodu problemów osobistych, zdecydował się odsunąć od reprezentacji. Jego obowiązki przejął dotychczasowy asystent – Robert Moreno.
Powodem takiej decyzji Enrique była poważna choroba jego 9-letniej córki. Xana zmagała się z rakiem kości, więc selekcjoner Hiszpanów porzucił obowiązki zawodowe, poświęcając się życiu rodzinnemu.
Do połowy 2019 roku formalnie pozostawał trenerem drużyny narodowej. 19 czerwca zrezygnował jednak ze stanowiska, licząc, że jego asystent zrobi to samo. Moreno miał jednak inny plan. Zamiast podać się do dymisji, zdecydował się poprowadzić drużynę narodową samodzielnie.
Choć jego decyzja została przyjęta w Hiszpanii nie najlepiej, to reprezentacja wciąż grała skutecznie. Do końca kwalifikacji nie przegrała ani jednego spotkania, punkty tracąc jedynie po remisach ze Szwecją i Norwegią. W finalnym rozrachunku wyprzedziła obie te reprezentacje, będąc lepszą także od Rumunii, Wysp Owczych i Malty.
Wygrała grupę F, przechodząc przez eliminację suchą stopą. Wydawało się, że problemy ma już za sobą. W listopadzie 2019 roku Enrique ogłosił jednak, że wraca do drużyny narodowej. Moreno, który wprowadził drużynę do Euro, został na lodzie. Tym razem były trener FC Barcelona nie widział go już bowiem w swoim sztabie...
Choć na Euro 2020 selekcjonerem będzie Enrique, to styl gry jego reprezentacji nie będzie się znacząco różnił od tego, jaki proponował Moreno. "La Furia Roja" wciąż będzie długo utrzymywać się przy piłce, wymieniając setki podań.
Tak grała już w zeszłorocznej Lidze Narodów, a także w tegorocznych kwalifikacjach do mistrzostw świata. W każdych z tych rozgrywek dominowała w statystyce posiadania piłki. Podobnie będzie wyglądać to na nadchodzącym turnieju.
Ekipa Enrique, tak jak i utytułowana drużyna z lat 2008 – 2012, znakomicie czuje się z piłką przy nodze. Nie stara się jednak wejść z nią do bramki, a szuka innych rozwiązań. Takich jak podania z głębi pola, zagrania za linię obrony czy dogrania w wolne strefy.
Zwłaszcza w bocznych sektorach. Hiszpanie grają bowiem w ustawieniu 4-3-3 z wąsko ustawionymi skrzydłowymi. W trakcie meczu jeden z nich, głównie Dani Olmo, schodzi z flanki, by pełnić funkcję ofensywnego pomocnika. Drugi skrajny atakujący – Ferran Torres – wchodzi za to w linię ataku, zmieniając kształt zespołu w 4-1-2-1-2 z "diamentem" w środku.
Tak ustawione formacje otwierają boczne sektory szarżującym obrońcom. W eliminacjach korzystali z nich Jesus Navas i Jordi Alba. Pierwszy z nich był kluczową postacią w kadrze Moreno – dośrodkowywał najczęściej w całej Europie. U Enrique tak dobrze już nie grał. Miejsce po prawej stronie zajął więc Marcos Llorente. Alba pozostał za to pierwszym wyborem na lewej flance.
Pod nieobecność Navasa to on stał się tym bardziej ofensywnym bocznym obrońcą. Enrique dał mu swobodę taktyczną, pozwalając na szarże. Alba wykorzystuje więc wąskie ustawienie Olmo, obiegając jego pozycje. Nierzadko dośrodkowuje spod linii końcowej.
Na lewym skrzydle wspierają go wspomniany Olmo, a także Fabian Ruiz. Cała trójka znakomicie współpracuje przy linii, płynnie wymieniając się pozycjami. Gdy skrzydłowy schodzi do środka, pół-lewy środkowy pomocnik wbiega na jego pozycję, zostawiając przy okazji miejsce bocznemu obrońcy.
Szybkie kombinacje po lewej stronie sprawiają rywalom mnóstwo problemów. Gdy jednak Hiszpanie nie mogą przedrzeć się tą flanką, błyskawicznie przerzucają piłkę na drugie skrzydło. Odpowiedzialni są za to dwaj pozostali środkowi pomocnicy. Asekurujący linię obrony Sergio Busquets, a także – grający tak jak Ruiz – Koke.
Kapitan Atletico Madryt ustawia się zazwyczaj bliżej prawej strony, wspierając Llorente i Torresa. Gdy więc Hiszpanie chcą przenieść ciężar akcji na drugą stronę, robią to przy jego pomocy. Koke doskonale rozumie się z prawoskrzydłowym i to do niego kieruje większość podań.
Ferran Torres jest bowiem fundamentalną postacią drużyny. Często pełni rolę środkowego napastnika, korzystając z mobilności partnerów. Olmo schodzi do środka lub półprzestrzeni, a nominalny snajper – Alvaro Morata – głęboko cofa się po piłkę. Ich ruchy ściągają uwagę obrońców, pozwalając Torresowi wykorzystać przestrzeń za linię defensywy.
Piłkarz Manchesteru City w roli fałszywego napastnika odnajduje się doskonale. Potwierdzają to także statystyki – w ostatnich meczach to on oddał najwięcej strzałów i był najskuteczniejszym graczem drużyny. Brylował tak, jak w listopadowym spotkaniu z Niemcami, w którym skompletował hat-trick.
Równie ważni dla drużyny Enrique są także gracze występujący po lewej stronie boiska. Olmo, Alba i Ruiz rozumieją się doskonale, płynnie wymieniając się pozycjami. Obrońca FC Barcelona potrafi wbiec nawet na pozycję środkowego napastnika, korzystając z wąskiego ustawienia pomocnika RB Lipsk.
Olmo świetnie sprawdza się jednak nie tylko w kombinacjach, ale i pod bramką rywala. Zwłaszcza, gdy może kopnąć z narożnika pola karnego. Jego gole przeciwko Gruzji i Kosowu były ozdobą ostatnich spotkań reprezentacji Hiszpanii.
Świetnej postawy piłkarzy grających na skrzydłach nie byłoby jednak bez wsparcia ze środka pola. Oprócz wspomnianego już Ruiza tercet pomocników tworzą także Busquets i Koke. Gracz Barcelony zabezpiecza linię obrony, a gwiazdorzy Napoli i Atletico ustawiają się w półprzestrzeniach.
Szybko wymieniają piłkę, szukając zagrań przeszywających ustawienie rywala lub wysokich podań za linię obrony. Znakomicie współpracują z włączającymi się do akcji bocznymi obrońcami. Po zagraniu na skrzydło podążają za akcją, stwarzając zagrożenie sprzed pola karnego.
Selekcjonerzy reprezentacji Hiszpanii – Luis Enrique oraz Roberto Moreno – często rotowali pierwszym składem, dając mnóstwo szans zmiennikom. W eliminacjach o sile drużyny stanowili więc nierzadko tacy weterani jak wspomniany już Navas czy Santi Cazorla.
W ostatnich spotkaniach Enrique korzystał jednak głównie ze sprawdzonych piłkarzy. W trakcie Ligi Narodów oraz meczów kwalifikacji do mistrzostw świata w Katarze wykrystalizowała się bowiem pierwsza jedenastka zespołu. Po tym, jak wypadł z niej Sergio Ramos, może prezentować się ona następująco:
Unai Simon – Marcos Llorente, Eric Garcia, Aymeric Laporte, Jordi Alba – Sergio Busquets, Fabian Ruiz, Koke – Ferran Torres, Dani Olmo, Alvaro Morata
Blisko wyjściowego składu pozostają także Gerard Moreno, Mikel Oyarzabal, Thiago Alcantara, Rodri czy rewelacyjny nastolatek z Barcelony – Pedri. Podczas Euro 2020 do "once de gala" – w miejsce kontuzjowanego Ramosa – wejść może także Aymeric Laporte. Francuz z baskijskim rodowodem otrzymał niedawno hiszpańskie obywatelstwo. Inną opcją na środek defensywy pozostaje również Cesar Azpilicueta, który do kadry wrócił po blisko trzech latach.
Hiszpanie w grupie E zmierzą się nie tylko z Polską, ale i ze Słowacją oraz Szwecją. Sprawdź terminarz Euro 2020. Transmisja wszystkich spotkań w Telewizji Polskiej.
Euro 2020. Bez gwiazd, ale z pomysłem. Jak gra reprezentacja Hiszpanii?
Paweł Smoliński /Hiszpania, prowadzona przez dwóch selekcjonerów, przebrnęła przez eliminacje w piorunującym stylu. Nie przegrała ani razu, tracąc punkty jedynie po remisach ze Szwecją i Norwegią. Choć w kwalifikacjach utrzymywała się przy piłce najdłużej w Europie, nie przypominała mistrzowskiej drużyny sprzed lat. Wciąż będzie jednak faworytem "polskiej grupy". I jednym z najpoważniejszych kandydatów do triumfu w Euro 2020. Swoją formę sprawdzi już w piątkowy wieczór. Transmisja meczu Hiszpania – Portugalia w TVP Sport!
Jak zagrają rywale Polaków? Mecz Hiszpania – Portugalia w TVP Sport!
Droga do Euro
Hiszpanie walkę o Euro 2020 rozpoczęli pod wodzą Luisa Enrique. Choć w pierwszym meczu eliminacyjnym ograli Norwegię 2:1, to po jego zakończeniu zostali bez selekcjonera. Ten, z powodu problemów osobistych, zdecydował się odsunąć od reprezentacji. Jego obowiązki przejął dotychczasowy asystent – Robert Moreno.
Powodem takiej decyzji Enrique była poważna choroba jego 9-letniej córki. Xana zmagała się z rakiem kości, więc selekcjoner Hiszpanów porzucił obowiązki zawodowe, poświęcając się życiu rodzinnemu.
Do połowy 2019 roku formalnie pozostawał trenerem drużyny narodowej. 19 czerwca zrezygnował jednak ze stanowiska, licząc, że jego asystent zrobi to samo. Moreno miał jednak inny plan. Zamiast podać się do dymisji, zdecydował się poprowadzić drużynę narodową samodzielnie.
Choć jego decyzja została przyjęta w Hiszpanii nie najlepiej, to reprezentacja wciąż grała skutecznie. Do końca kwalifikacji nie przegrała ani jednego spotkania, punkty tracąc jedynie po remisach ze Szwecją i Norwegią. W finalnym rozrachunku wyprzedziła obie te reprezentacje, będąc lepszą także od Rumunii, Wysp Owczych i Malty.
Wygrała grupę F, przechodząc przez eliminację suchą stopą. Wydawało się, że problemy ma już za sobą. W listopadzie 2019 roku Enrique ogłosił jednak, że wraca do drużyny narodowej. Moreno, który wprowadził drużynę do Euro, został na lodzie. Tym razem były trener FC Barcelona nie widział go już bowiem w swoim sztabie...
Jak grają Hiszpanie?
Choć na Euro 2020 selekcjonerem będzie Enrique, to styl gry jego reprezentacji nie będzie się znacząco różnił od tego, jaki proponował Moreno. "La Furia Roja" wciąż będzie długo utrzymywać się przy piłce, wymieniając setki podań.
Tak grała już w zeszłorocznej Lidze Narodów, a także w tegorocznych kwalifikacjach do mistrzostw świata. W każdych z tych rozgrywek dominowała w statystyce posiadania piłki. Podobnie będzie wyglądać to na nadchodzącym turnieju.
Ekipa Enrique, tak jak i utytułowana drużyna z lat 2008 – 2012, znakomicie czuje się z piłką przy nodze. Nie stara się jednak wejść z nią do bramki, a szuka innych rozwiązań. Takich jak podania z głębi pola, zagrania za linię obrony czy dogrania w wolne strefy.
Zwłaszcza w bocznych sektorach. Hiszpanie grają bowiem w ustawieniu 4-3-3 z wąsko ustawionymi skrzydłowymi. W trakcie meczu jeden z nich, głównie Dani Olmo, schodzi z flanki, by pełnić funkcję ofensywnego pomocnika. Drugi skrajny atakujący – Ferran Torres – wchodzi za to w linię ataku, zmieniając kształt zespołu w 4-1-2-1-2 z "diamentem" w środku.
Tak ustawione formacje otwierają boczne sektory szarżującym obrońcom. W eliminacjach korzystali z nich Jesus Navas i Jordi Alba. Pierwszy z nich był kluczową postacią w kadrze Moreno – dośrodkowywał najczęściej w całej Europie. U Enrique tak dobrze już nie grał. Miejsce po prawej stronie zajął więc Marcos Llorente. Alba pozostał za to pierwszym wyborem na lewej flance.
Pod nieobecność Navasa to on stał się tym bardziej ofensywnym bocznym obrońcą. Enrique dał mu swobodę taktyczną, pozwalając na szarże. Alba wykorzystuje więc wąskie ustawienie Olmo, obiegając jego pozycje. Nierzadko dośrodkowuje spod linii końcowej.
Na lewym skrzydle wspierają go wspomniany Olmo, a także Fabian Ruiz. Cała trójka znakomicie współpracuje przy linii, płynnie wymieniając się pozycjami. Gdy skrzydłowy schodzi do środka, pół-lewy środkowy pomocnik wbiega na jego pozycję, zostawiając przy okazji miejsce bocznemu obrońcy.
Szybkie kombinacje po lewej stronie sprawiają rywalom mnóstwo problemów. Gdy jednak Hiszpanie nie mogą przedrzeć się tą flanką, błyskawicznie przerzucają piłkę na drugie skrzydło. Odpowiedzialni są za to dwaj pozostali środkowi pomocnicy. Asekurujący linię obrony Sergio Busquets, a także – grający tak jak Ruiz – Koke.
Kapitan Atletico Madryt ustawia się zazwyczaj bliżej prawej strony, wspierając Llorente i Torresa. Gdy więc Hiszpanie chcą przenieść ciężar akcji na drugą stronę, robią to przy jego pomocy. Koke doskonale rozumie się z prawoskrzydłowym i to do niego kieruje większość podań.
Ferran Torres jest bowiem fundamentalną postacią drużyny. Często pełni rolę środkowego napastnika, korzystając z mobilności partnerów. Olmo schodzi do środka lub półprzestrzeni, a nominalny snajper – Alvaro Morata – głęboko cofa się po piłkę. Ich ruchy ściągają uwagę obrońców, pozwalając Torresowi wykorzystać przestrzeń za linię defensywy.
Kto jest kluczowy?
Piłkarz Manchesteru City w roli fałszywego napastnika odnajduje się doskonale. Potwierdzają to także statystyki – w ostatnich meczach to on oddał najwięcej strzałów i był najskuteczniejszym graczem drużyny. Brylował tak, jak w listopadowym spotkaniu z Niemcami, w którym skompletował hat-trick.
Równie ważni dla drużyny Enrique są także gracze występujący po lewej stronie boiska. Olmo, Alba i Ruiz rozumieją się doskonale, płynnie wymieniając się pozycjami. Obrońca FC Barcelona potrafi wbiec nawet na pozycję środkowego napastnika, korzystając z wąskiego ustawienia pomocnika RB Lipsk.
Olmo świetnie sprawdza się jednak nie tylko w kombinacjach, ale i pod bramką rywala. Zwłaszcza, gdy może kopnąć z narożnika pola karnego. Jego gole przeciwko Gruzji i Kosowu były ozdobą ostatnich spotkań reprezentacji Hiszpanii.
Świetnej postawy piłkarzy grających na skrzydłach nie byłoby jednak bez wsparcia ze środka pola. Oprócz wspomnianego już Ruiza tercet pomocników tworzą także Busquets i Koke. Gracz Barcelony zabezpiecza linię obrony, a gwiazdorzy Napoli i Atletico ustawiają się w półprzestrzeniach.
Szybko wymieniają piłkę, szukając zagrań przeszywających ustawienie rywala lub wysokich podań za linię obrony. Znakomicie współpracują z włączającymi się do akcji bocznymi obrońcami. Po zagraniu na skrzydło podążają za akcją, stwarzając zagrożenie sprzed pola karnego.
Pierwsza jedenastka:
Selekcjonerzy reprezentacji Hiszpanii – Luis Enrique oraz Roberto Moreno – często rotowali pierwszym składem, dając mnóstwo szans zmiennikom. W eliminacjach o sile drużyny stanowili więc nierzadko tacy weterani jak wspomniany już Navas czy Santi Cazorla.
W ostatnich spotkaniach Enrique korzystał jednak głównie ze sprawdzonych piłkarzy. W trakcie Ligi Narodów oraz meczów kwalifikacji do mistrzostw świata w Katarze wykrystalizowała się bowiem pierwsza jedenastka zespołu. Po tym, jak wypadł z niej Sergio Ramos, może prezentować się ona następująco:
Unai Simon – Marcos Llorente, Eric Garcia, Aymeric Laporte, Jordi Alba – Sergio Busquets, Fabian Ruiz, Koke – Ferran Torres, Dani Olmo, Alvaro Morata
Blisko wyjściowego składu pozostają także Gerard Moreno, Mikel Oyarzabal, Thiago Alcantara, Rodri czy rewelacyjny nastolatek z Barcelony – Pedri. Podczas Euro 2020 do "once de gala" – w miejsce kontuzjowanego Ramosa – wejść może także Aymeric Laporte. Francuz z baskijskim rodowodem otrzymał niedawno hiszpańskie obywatelstwo. Inną opcją na środek defensywy pozostaje również Cesar Azpilicueta, który do kadry wrócił po blisko trzech latach.
Hiszpanie w grupie E zmierzą się nie tylko z Polską, ale i ze Słowacją oraz Szwecją. Sprawdź terminarz Euro 2020. Transmisja wszystkich spotkań w Telewizji Polskiej.
Źródło: tvpsport.pl
Unable to Load More