Euro 2020. Stadion La Cartuja w Sewilli: Polska już była tam kiedyś wielka

Mecz Hiszpania – Polska na Euro 2020 w Sewilli będzie transmitowany wyłącznie w Telewizji Polskiej. Sprawdź szczegóły

Pierwotnie mecze Euro 2020 w Hiszpanii miały odbywać się w Bilbao w Kraju Basków. Jednak gdy wybuchła pandemia koronawirusa, tamtejszej frakcji nacjonalistów organizacja mistrzostw Europy zaczęła być niewsmak, szczególnie gdy lokalne władze nie zgodziły się na udział kibiców, czego wymagała UEFA.

"Organizacja takiego przedsięwzięcia bez zwrotu z turystyki nie ma sensu" – zdecydowano. Hiszpanie, chcąc ratować wizerunek i mimo wszystko zapewnić swojej reprezentacji możliwość gry u siebie, ratunkowo przenieśli Euro na południe kraju. Sewilla, która zastąpiła Bilbao, miała ekstremalnie czasu na przygotowania, tym bardziej, że jako obiekt turniejowy wskazał stadion lekkoatletyczny.

22 lata temu mogąca pomieścić 57 tys. widzów La Cartuja, o której mowa, już raz była dla Polaków szczęśliwa. I Polacy – choć mowa o sprinterach – rzeczywiście okazali się tam husarią, tak jak teraz zapowiada to obrońca piłkarskiej kadry Jan Bednarek.

Polska – Hiszpania na Euro 2020, mecz na stadionie lekkoatletycznym

Husaria wprawdzie słynęła raczej z ofensywy, podczas gdy Paulo Sousa szykuje się na obronę przed atakami Hiszpanów. To może być łatwiejsze, bo boisko na La Cartuja było przygotowywane w trybie last minute i murawa – jak alarmowali gospodarze po meczu ze Szwecją (0:0) – jest pełna nierówności.

W 1999 roku na mistrzostwach świata w lekkoatletyce, które odbyły się w Sewilli, dziury w trawie robiły młociarki. I to na świeżo położonej murawie obiektu, który oddano do użytku zaledwie na trzy miesiące przed zawodami. Wtedy po raz pierwszy w historii IAAF włączyła ich konkurencję do programu MŚ. W historycznym finale wystąpiło aż 21 pań, a Kamila Skolimowska zajęła ostatnie miejsce, rzucając ledwie 50,38 metra. Rok później była już mistrzynią olimpijską.

Ale na MŚ 1999 mieliśmy też wspaniałe momenty. To tam urodził się mit "Lisowczyków". Sztafeta 4x400 metrów dobiegła w finale druga, ale po latach – po dopingowej dyskwalifikacji zwycięskich Amerykanów – przyznano naszym złote medale. Był też oczywiście Marcin Urbaś. Sprinter jako pierwszy i dotąd jedyny Polak w historii przebiegł na La Cartuja dystans 200 m w czasie krótszym niż 20 sekund. Zmierzono mu 19.98 s, a w finale, w którym wystąpił, krakowianin zajął znakomite piąte miejsce. Do Polski wrócił bez medalu, za to z tytułem trzeciego białego człowieka, a drugiego Europejczyka, który – jak napisało "Tempo" – "przeszedł na drugą stronę lustra".

Gdyby się ktoś zastanawiał, dlaczego murawa na La Cartuja pozostawia wiele do życzenia. Na tym stadionie rzadko rozgrywane są mecze piłkarskie, więc murawa jest zwykle kładziona na wariata.

PS Mając tyle pięknych stadionów, wybrali stadion lekkoatletyczny������ pic.twitter.com/DFpAnAGRLY

— Paweł Ożóg (@Pawel_Ozog) June 15, 2021

– Do dziś mam kolce, w których wtedy pobiegłem. To była moje pierwsze MŚ na stadionie w karierze, wszystko mnie fascynowało. Ten stadion, Sewilla ogółem zachwycała nas pod każdym względem. Tyle że było okrutnie gorąco. Na stadionie chyba po raz pierwszy organizatorzy MŚ rozstawili beczki z lodem, żeby można się było chłodzić. Niestety w mieście już takich nie było. Ja, młody chłopak w wielkim świecie, byłem zauroczony galerią handlową, która stała tuż przy naszym hotelu. To był obiekt jeszcze w Polsce niewidywany, więc codziennie łaziliśmy tam z kolegami i oglądaliśmy, co można kupić. Jednak pomimo pokus nie mieliśmy problemów z koncentracją, jako piąta dobiegła też przecież nasza sztafeta 4x100 m. Ciekawe, czy jeszcze kiedyś doczekamy się podobnego wyniku piłkarzy w dużej imprezie – mówi TVPSPORT.PL Urbaś.

La Cartuja w Sewilli widziała już też nasze rozczarowania

Dziś na bieżni, po której biegał Urbaś i "Lisowczycy", rozłożono efektowne dywany z logotypami Euro 2020 i sponsorów turnieju. Sousa i rezerwowi będą siedzieli na ławce rezerwowych ustawionej w miejscu, gdzie 22 lat temu pisała się historia naszego sportu.

Jednak w 1999 roku nie było tylko różowo. Szymon Ziółkowski w młocie odpadł w eliminacjach, Roberta Korzeniowskiego zdyskwalifikowano w chodzie na 50 kilometrów. Tamta kadra, niestety podobnie jak nasza obecna reprezentacja piłkarzy, miała wybitne jednostki, ale jako grupa – uczciwie patrząc – nie siała popłochu na arenie międzynarodowej. MŚ w Sewilli stały się wówczas symbolem przegranych szans.

– I tym razem może stać się podobnie. Chociaż wiadomo: jak wszyscy mam nadzieję, że w sobotę będzie inaczej – przyznaje Urbaś.

W Sewilli nie będzie upału, wręcz będzie o 7 stopni chłodniej niż w Warszawie. Spektakl może popsuć murawa na La Cartuja, która jest zupełnie nieprzygotowana i Hiszpanie bardzo na nią narzekali. Mieli problemy z kontrolą piłki, trawa zwalniała dynamikę ich akcji.

— Dominik Piechota (@dominikpiechota) June 18, 2021

Mecz nadziei, mecz o wszystko, kolejna próba zaklinania rzeczywistości – zwał jak zwał. W sobotę o 21:00 dobrze byłoby jednak zobaczyć na La Cartuja w Sewilli Polaków takich jak kiedyś Urbaś i 400-metrowcy. Faktycznie tę husarię, którą zapowiada Bednarek.