29 cze 2021 | Piłka nożna / Euro 2020

Brzydkie pożegnanie Joachima Loewa. Pomylone kroki w ostatnim tańcu

Na mistrzostwach świata w 2018 roku ostatnie miejsce w grupie. Na Euro 2020 – porażka w 1/8 finału. Joachim Loew w brzydkim stylu żegna się z reprezentacją Niemiec. Siedem lat temu byli mistrzami świata, ale od tego czasu selekcjoner nie był w stanie zaproponować niczego nowego. Ostatni taniec mu nie wyszedł, ale kroki zaczął mylić dużo wcześniej.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

NIEMIECKIE MEDIA OSTRO O JOACHIMIE LOEWIE

Shaw i Grealish zrobili show, Mueller nie wyszedł z cienia [OCENY]

Czytaj też

Jack Grealish i Harry Maguire (fot. Getty)

Shaw i Grealish zrobili show, Mueller nie wyszedł z cienia [OCENY]

Wieki znak "stop"

Niemcy wyszli z trudnej grupy, ale potem przewrócili się na pierwszej przeszkodzie. Na Wembley przegrali z reprezentacją Anglii 0:2. I już nie tylko o porażkę chodzi. Na Wyspach doczekali się ciekawego pokolenia i ktoś musiał dziś pożegnać się z turniejem. Ale w kwestii stylu uwag będzie nieco więcej. A co ważniejsze – drużyna Joachima Loewa szybko kończy udział w drugim wielkim turnieju z rzędu.

W historii reprezentacji Niemiec łatwo dopatrzeć się cykli. Tych dobrych i tych mniej udanych. W 1998 roku musieli zacząć od nowa. W tym roku dobiegła ich złota era rozpoczęta osiem lat wcześniej we Włoszech, gdzie sięgnęli po mistrzostwo świata. Potem było drugie miejsce na Euro 1992, ćwierćfinał na mundialu w Stanach, mistrzostwo Europy w 1996 i nagle wielki znak "stop". W 1998 roku Niemcy odpadli w ćwierćfinale mistrzostw świata po porażce z Chorwacją 0:3.

Ćwierćfinał na mundialu? To nie brzmi jak tragedia, ale ten wynik był dla naszych zachodnich sąsiadów szokiem, a co gorsze – zrozumieli, że ten zespół już niczego nie osiągnie. 37-letni Lothar Matthaeus, w ataku 30-letni Oliver Bierhoff i 34-letni Juergen Klinsmann. Za kierownicą 33-letni Thomas Haessler. Te liczby oznaczały koniec światowego tournée. Dwa lata później na mistrzostwach Europy Niemcy nie wyszli z grupy. A nawet gdy w 2002 dotarli do finału mistrzostw świata (by tam gładko przegrać z Brazylią) – po drodze nie trafili na żadnego rywala z najwyższej półki.

Zmiana systemu szkolenia przyjęta w 1998 roku efekty zaczęła przynosić bardzo szybko. Niemcy tak naprawdę nigdy nie wypadli ze światowej czołówki, na pewno nie tak mocno jak zdarzało się to Anglikom. Dwa razy z rzędu nie potrafili wyjść z grupy mistrzostw Europy, ale w 2006 roku zaprezentowali światu nową twarz. Mistrzostwa świata w Niemczech były wstępem do kolejnego złotego rozdziału, zwieńczonego tytułem najlepszej drużyny globu w 2014 roku. I popisowym 7:1 z Brazylią. To była nowa twarz, bo w latach dziewięćdziesiątych – nawet jeśli Niemcy wygrywali, rzadko wyglądało to dobrze.

Gdy w 1990 roku, w meczu o złote medale, spotkali się z Włochami, włoska prasa pisała o "meczu pancernych drużyn". W RPA widzieliśmy jeszcze produkt we wstępnej fazie, ale cztery lata później zobaczyliśmy to, do czego Loew dążył. Niemców prezentujących światu piłkarzy innego formatu. I grających zupełnie na nowo. Mniej po niemiecku, a bardziej po hiszpańsku.

Shaw i Grealish zrobili show, Mueller nie wyszedł z cienia [OCENY]

Czytaj też

Shaw i Grealish zrobili show, Mueller nie wyszedł z cienia [OCENY]

Anglicy w ćwierćfinale! Niemcy poza Euro 2020 [SKRÓT]

Skrót meczu Anglia – Niemcy (fot. TVP/Getty)

Anglicy w ćwierćfinale! Niemcy poza Euro 2020 [SKRÓT]

Wymodlony przez kibiców. Rezerwowy bohaterem Anglii

Czytaj też

Wymodlony przez kibiców. Rezerwowy bohaterem Anglii

Lekceważone sygnały alarmowe

Czy dziś są znów w tym samym miejscu co w 1998 roku? Nie. Dziś w zespole jest zdecydowanie więcej piłkarzy, którzy wciąż są na fali wznoszącej. To nie jest zespół rozkapryszonych emerytów. Co prawda Loew musiał przeprosić się z Matsem Hummelsem i Thomasem Muellerem. Już ich skreślił, ale potem uznał, że popełnił błąd i obu zabrał na mistrzostwa. Co prawda też – Niemcom brakuje typowego snajpera, ale potencjał w tym zespole wciąż jest bardzo duży.

Problem leży w trenerze. Niemiecka federacja przegapiła właściwy moment na rozstanie. Loew jest selekcjonerem reprezentacji Niemiec od 15 lat. I – jak dziś widać – o kilka lat za długo. W 2018 roku nie zabrał na mundial świetnego już wtedy Leroy Sane. Potem sygnały alarmowe zdarzały się coraz częściej. No bo jak inaczej odbierać porażkę z Macedonią Północną w kwalifikacją do mistrzostw świata? Albo listopadowe 0:6 z Hiszpanią?

– To nie są Niemcy do jakich się przyzwyczailiśmy. Czuję się kompletnie pusty – powiedział Thomas Hitzlsperger po mistrzostwach świata w 2018 roku. I pewnie teraz mógłby to powtórzyć.

Dziś triumfują Anglicy, a przecież Niemcy często fundowali im traumatyczne przeżycia. Na kozetce musiał wylądować choćby Gareth Southgate. W 1996 roku również na Wembley (choć jeszcze tym oryginalnym) Anglia walczyła z Niemcami o finał mistrzostw Europy. Aby wyłonić zwycięzcę, potrzebne były rzuty karne. Anglicy odpadli po pudle Southgate’a. Andreas Koepke odbił piłkę i Niemcom pozostało już tylko jedno – ostatniego karnego wykorzystał Andreas Moeller i jął puszyć się na Wembley niczym paw. Southgate długo trzymał się za głowę. Wiedział, że oto wydarzył się moment, który już na zawsze definiuje go jako piłkarza, jako człowieka. Jak faceta, który pozbawił Anglików finału. I to w rywalizacji z Niemcami.

We wtorkowy wieczór równie długo za głowę trzymał się Raheem Sterling. Chwilę wcześniej strzelił gola, ale potem podał piłkę wprost pod nogi rywala i Mueller wyszedł sam na sam z Jordanem Pickfordem. Zna swojego trenera – wie, ile się płaci za błędy w meczach z Niemcami.

Wymodlony przez kibiców. Rezerwowy bohaterem Anglii

Czytaj też

Wymodlony przez kibiców. Rezerwowy bohaterem Anglii

Głowa za klęskę. Pierwsza rezygnacja po Euro 2020

Czytaj też

Frank De Boer nie jest już trenerem Holandii (fot. Getty)

Głowa za klęskę. Pierwsza rezygnacja po Euro 2020

Zmyte plamy na psychice

Rok temu, już jako selekcjoner reprezentacji Anglii, mówił o tym w rozmowie z księciem Williamem, pełniącym rolę prezydenta angielskiej federacji piłkarskiej. – To było najmocniejsze doświadczenie w moim życiu. Kraj był fali emocji i pozytywnych uczuć. A ty po meczu opuszczasz stadion jako osoba, która jest odpowiedzialna za koniec tego wszystkiego – powiedział.

Tego wieczora do kolacji usiadł ze Stuartem Pearcem, który w 1996 roku wciąż żył wspomnieniem... niewykorzystanego karnego w 1990. W trakcie włoskich mistrzostw świata Anglia także spotkała się z Niemcami, także w półfinale. Pearce dobrze wiedział, ile kosztuje taki błąd.

– On przeżył to, na co ja musiałem się powoli szykować. Dał mi kilka wskazówek mówiąc, jak moje życie może wyglądać w ciągu najbliższych miesięcy. To było dla mnie bardzo wartościowe. W takiej sytuacji nie pozostaje nic innego – musisz zaatakować życie – wspominał Southgate.

I atakował. Zaraz po mistrzostwach Europy zagrał w reklamie Pizza Hut. Nie pozostało nic innego, jak pośmiać się z samego siebie.

We wtorkowy wieczór wreszcie mógł odetchnąć. Zmyć plamy na psychice. Zdjąć worek z głowy. Wygrana nad Niemcami wprawiła Wembley w euforię. Od teraz zbitka słów "Niemcy", "Wembley", "Southgate" nie będzie oznaczać już tylko tamtego pudła.

Głowa za klęskę. Pierwsza rezygnacja po Euro 2020

Czytaj też

Głowa za klęskę. Pierwsza rezygnacja po Euro 2020

Mbappe marnuje karnego. Zobacz reakcję Tomasza Smokowskiego!

Tomasz Smokowski przeżywający zmarnowany rzut karny Kyliana Mbappe (fot. TVP Sport)

Mbappe marnuje karnego. Zobacz reakcję Tomasza Smokowskiego!

Kiedy kolejne mecze reprezentacji Polski? Jesienią walka o mundial 2022

Czytaj też

Reprezentacja Polski 2021 – kiedy zagra mecze [terminarz, daty]

Kiedy kolejne mecze reprezentacji Polski? Jesienią walka o mundial 2022

Piłkarskie cykle historii

To porażka z Niemcami w RPA w 2010 roku sprawiła, że Anglicy są dziś tu, gdzie są. A Southgate musi się zastanawiać, w jaki sposób zmieścić na boisku tych wszystkich świetnych, młodych piłkarzy (i zazwyczaj nie widzi takiej możliwości).

Tamta przegrana w 2010 roku bardzo bolała. Na Niemców Aniglicy mogli patrzeć z zazdrością. Dwa gole strzelił 21-letni Thomas Mueller, fantastyczny turniej rozgrywał o rok starszy Mesut Oezil. U progu wielkiej kariery był Manuel Neuer. Joachim Loew przyjechał do RPA z młodą drużyną. Postawił na grę pozycyjną, ciągłą wymianę pozycji i kontrpressing, który dopiero zaczynał święcić triumfy. Taką grą Niemcy zmietli z boiska Anglików i Argentyńczyków, a zatrzymała ich dopiero reprezentacja Hiszpanii.

Anglikom pozostała wątpliwa satysfakcja z faktu, że piłka po strzale Franka Lamparda przekroczyła linię, a bramka nie została uznana tylko z powodu błędu sędziego. Ale co znacznie ważniejsze – po tej porażce Brytyjczycy uważnie przyjrzeli się samym sobą. Uznali, że to czas, by zerwać ze szkoleniem piłkarzy, którzy potrafią tylko kopnąć piłkę, a potem biec do przodu jak najszybciej. Przecież na Wyspach wirtuozi, jak Paul Gascoigne czy Chris Waddle, pojawiali się raz na milion, a potem musieli mieć wiele szczęścia, by system szkolenia nie sprasował ich na tradycyjną modłę.

Jedenaście lat temu klęska na mundialu sprawiła, że Anglicy całkowicie zmienili podejście do szkolenia. Zerwano z produkcją przypakowanych szybkobiegaczy. Wielką rolę odegrała w tym procesie angielska federacja. Powstała ogromna grupa trenerów – nauczycieli, którzy zostali wysłani do klubów, akademii, ośrodków treningowych. Pokazywali tam, jak można szkolić w inny sposób. Zmieniali mentalność. Nie dzieci. Zmieniali mentalność trenerów, którzy przez dekady szkolili tak samo. W końcu jednak wszyscy zrozumieli, że czas na przestawienie wajchy.

Dziś efektem tych działań są tacy piłkarze jak Phil Foden, Jadon Sancho, Reece James, Mason Mount, Bukayo Saka, Jude Bellingham czy Declan Rice. Teraz to Niemcy mogą patrzeć na Anglików z zazdrością. Przecież w Rosji ugrzęźli w fazie grupowej, a Wyspiarze dotarli do półfinału. Teraz odstrzelili ich już osobiście, wystawiając przy okazji zespół ze średnią wieku niższą o dwa lata. A Mueller, który tak dał się Anglikom we znaki w 2010 roku – tym razem zmarnował najlepszą okazję, by Niemcy wrócili do meczu.

Cykle. One pojawiają się jedynie wtedy, gdy potrafisz wyciągać z porażek wnioski. W innym wypadku ciągle tkwisz w marazmie.

Kiedy kolejne mecze reprezentacji Polski? Jesienią walka o mundial 2022