Euro 2020. Wieloletnia praca kluczem do sukcesu? Niekoniecznie na mistrzostwach Europy

Czytaj także: Ostatnim razem byli najlepsi na Euro. Teraz wszyscy już odpadli

Petković jest dopiero czwartym trenerem kadry Helwetów w XXI wieku (po Enzo Trossero, który rozpoczął pracę jeszcze w XX stuleciu, Jakobie Kuhnie i Ottmarze Hitzfeldzie). Od lipca 2014 roku potrafił dotrzeć do 1/8 finału na Euro 2016 i mundialu w 2018 roku. Zajął też czwarte miejsce w Lidze Narodów, a teraz dotarł do ćwierćfinału Euro 2020. Przy takim wyniku, nie można się spodziewać zmiany.

Jeśli chodzi o roszady, to wszystko zaczyna się od reprezentacji Niemiec.

Joachim Loew zakończył porażką z Anglią 15-letni okres pracy w roli selekcjonera. Na liście 24 trenerów, którzy walczyli o jak najlepszy wynik na Euro, zdecydowanym liderem pod względem doświadczenia był właśnie Loew. Trenerem reprezentacji Niemiec został w 2006 roku, po wywalczeniu przez Die Mannschaft trzeciego miejsca na mundialu w ojczyźnie. Wszedł w miejsce Juergena Klinsmanna, wykorzystał atut, jakim była nowa generacja w piłce niemieckiej. Zestawienie sukcesów i tak wygląda imponująco.

Loew zostawia w gablocie medale za wicemistrzostwo oraz trzecie miejsce na mistrzostwach Europy w latach 2008-2016, trzecie miejsce i mistrzostwo świata z kolejno 2010 i 2014 roku, a także wygraną w Pucharze Konfederacji w 2017 roku.

Wspiął się wówczas na szczyt i choć miał jeszcze pole do poprawy, jasnym stało się, że tak wysoki poziom i takie zadowolenie kibiców utrzymać będzie piekielnie trudno. Ale nawet i w 2016 roku niespecjalnie rozczarował, bo przegrać w półfinale Euro 2016 z gospodarzami to żaden wstyd. Wszystko, co działo się jednak po tamtym turnieju, było złe. No, może nie wszystko, ale jednak pozytywnych momentów było tyle, co kot napłakał. Mowa tu o niektórych meczach, często nawet lepszych połowach, indywidualnych zrywach. MŚ w Rosji? Katastrofa. Liga Narodów? Rozczarowanie. Euro 2020? Jeszcze większe rozczarowanie - pisze Marcin Borzęcki z TVPSPORT.PL, oceniając lata pracy Loewa w kadrze.

Już przed rozpoczęciem gier wiadome było, że "Jogi" odejdzie i ustąpi miejsca Hansiemu Flickowi. Dla Niemców nowe otwarcie musi nastąpić jak najszybciej.

Deschamps zapiera się rękami. Nie chce odejść

We Francji nikt nie potrzebował zmiany, tylko czekano na moment, w którym Les Blues po prostu zaczną grać na miarę potencjału. Mało która kadra miała na każdej pozycji do wyboru trzech lub czterech zawodników. A każdy z nich jest przecież klasy co najmniej europejskiej.

Deschamps obejmował reprezentację po niepowodzeniu na Euro 2012. Miał dobre referencje, zdobył sześć trofeów jako trener Olympique Marsylia, a w pierwszej pracy trenerskiej dotarł z AS Monaco do finału Ligi Mistrzów. Tak naprawdę nie psuł niczego, był trenerem, który nie przeszkadzał. Kiedy Paul Pogba chciał zabrać głos w szatni przed najważniejszym starciem na mundialu w Rosji, Deschamps usuwał się w cień.

Wicemistrzostwo Europy w 2016 roku i mistrzostwo świata z 2018 roku dały powód do zadowolenia. Ale teraz, po najsłabszym wyniku na turnieju od dziewięciu lat, we Francji panuje atmosfera zastanowienia. Skoro już w przedbiegach na objęcie kadry czeka Zinedine Zidane, to dlaczego by nie pomyśleć o zmianie? Francja potrzebuje impulsu. Tymczasem jednak, prezes FFF (francuskiej federacji piłkarskiej - przyp. red.) Noel Le Graet zapewnił w środę, że trener nie myśli o dymisji po niemal dekadzie spędzonej z reprezentacją.

Zmiany powinny nastąpić w Portugalii. Santos doszedł do ściany

Na liście najdłużej pracujących trenerów Fernando Santos ustępował Petkoviciowi zaledwie o prawie trzy miesiące. Pracę z kadrą Portugalii rozpoczął 23 września 2014 roku. Przez siedem lat wywalczył mistrzostwo Europy w 2016 roku, trzecie miejsce na Pucharze Konfederacji w 2017 roku i triumfował w pierwszej edycji Ligi Narodów w 2019 roku.

Jak na kadrę, która od 2000 roku włącznie zdobyła tylko jeden medal wielkiej imprezy (srebro na Euro 2004), bilans wygląda naprawdę dobrze. Santos powinien niemniej wyczuwać moment, w którym nie będzie w stanie dać reprezentacji więcej, mimo że ma kontrakt do 2024 roku.

Cristiano Ronaldo ma już 36 lat i tak naprawdę głodny będzie tylko awansu i wygranej na mistrzostwach świata w Katarze. Ma ludzi, którzy są w stanie mu pomóc. Choćby Ruben Dias, Bernardo Silva, Bruno Fernandes czy też Diogo Jota wciąż będą zawodnikami, z którymi da się walczyć o następne laury. Kłopotliwie wygląda jednak dla trenera Santosa fakt, który przywołał Zach Lowy z portalu breakingthelines.com. – Zasługuje na zwolnienie. Minęły trzy lata, a on pokonał na wielkich turniejach tylko Maroko i Węgry – zauważył.

A jak wygląda sytuacja u reszty? Poza Igorem Angelovskim, nikt nie pracuje z reprezentacją dłużej niż pięć lat.

Poza Niemcami i Portugalią, podziękowano też już Frankowi de Boerowi, który kadrę objął jesienią zeszłego roku. Holandia przystępowała do fazy pucharowej z 9 wywalczonymi punktami w fazie grupowej. Tymczasem, wystarczyło jedno potknięcie, a selekcjonera już nie ma. Począwszy od 1998 roku, Holendrzy mieli już jedenastu selekcjonerów – dziewięciu stałych plus dwóch tymczasowych.

Pozostałe reprezentacje na razie nie ogłosiły decyzji o zmianach trenerów, choć nerwowo było chociażby w Rosji. W ankiecie zorganizowanej przez sport.express.ru, aż 95 proc. użytkowników zagłosowało przeciwko pozostaniu Stanisława Czerczesowa na stanowisku trenera Sbornej. Podobnie było w Chorwacji, gdzie kibice oczekiwali dymisji Zlatko Dalicia, nazywanego przez tamtejsze media "najsłabszym ogniwem". – Mam kontrakt do mundialu 2022, mam przed sobą cel, a mianowicie awans na mistrzostwa świata w Katarze – zapowiedział już wicemistrz świata z 2018 roku.

Trenerzy ćwierćfinalistów Euro 2020:

Vladimir Petković (Szwajcaria) – 1 lipca 2014 roku – obecnie
Andrij Szewczenko (Ukraina) – 15 lipca 2016 roku – obecnie (wcześniej był asystentem selekcjonera Mychajły Fomienki w 2016 roku)
Roberto Martinez (Belgia) – 3 sierpnia 2016 roku – obecnie
Gareth Southgate (Anglia) – 30 listopada 2016 roku – obecnie (wcześniej trener kadry U21)
Roberto Mancini (Włochy) – 14 maja 2018 roku – obecnie
Luis Enrique (Hiszpania) – 9 lipca 2018 roku – 10 marca 2019 roku, po przerwie wymuszonej problemami osobistymi od 19 listopada 2019 roku – obecnie
Jaroslav Silhavy (Czechy) – 18 września 2018 roku – obecnie (wcześniej był asystentem selekcjonera Karela Bruecknera w latach 2001-2009)
Kasper Hjulmand (Dania) – 1 sierpnia 2020 roku – obecnie

Pozostali szkoleniowcy, którzy odpadli już z mistrzostw Europy:
Igor Angelovski (Macedonia Północna) – 16 października 2015 roku – obecnie (wcześniej był asystentem selekcjonera w 2015 roku)
Janne Andersson (Szwecja) – 23 czerwca 2016 roku – obecnie
Stanisław Czerczesow (Rosja) – 11 sierpnia 2016 roku – obecnie
Markku Kanerva (Finlandia) – 12 grudnia 2016 roku – obecnie (wcześniej był asystentem w 2016 roku)
Zlatko Dalić (Chorwacja) – 7 października 2017 roku – obecnie
Franco Foda (Austria) – 30 października 2017 roku – obecnie
Marco Rossi (Węgry) – 19 czerwca 2018 roku – obecnie
Senol Gunes (Turcja) – 18 marca 2019 roku – obecnie (wcześniej był selekcjonerem w latach 2000-2004)
Steve Clarke (Szkocja) – 20 maja 2019 roku – obecnie
Robert Page (Walia) – 3 listopada 2020 roku – obecnie (wcześniej był asystentem Ryana Giggsa w latach 2019-2020, zaś w latach 2017-2019 - trenerem reprezentacji U17, U19 i U21)
Stefan Tarković (Słowacja) – 20 października 2020 roku – obecnie (wcześniej prowadził tymczasowo reprezentację w 2018 roku)
Paulo Sousa (Polska) – 21 stycznia 2021 roku – obecnie