Kubańczyk z polskim sercem. Ma poprowadzić Polaków do złota

Tokio 2020: to trzeba zobaczyć! TOP 20 najważniejszych finałów z perspektywy polskiego kibica

Wilfredo Leon to jeden z tych zawodników, których nie trzeba nikomu przedstawiać. Pochodzący z Kuby siatkarz stał się jednym z filarów reprezentacji Polski od momentu, gdy pierwszy raz założył koszulkę z orzełkiem. Jego życie to jednak nie tylko pasmo sukcesów. By znaleźć się w miejscu, w którym jest dzisiaj, musiał przejść daleką drogę.

Kim jest Leon i jak rozpoczęła się jego kariera?

Wilfredo Leon Wenero urodził się 31 lipca 1993 roku w Santiago de Cuba na Kubie. Można powiedzieć, że był skazany na sport. Jego mama była niegdyś siatkarką, tata zapaśnikiem, a bracia uprawiali baseball i koszykówkę. On sam w wieku 12 lat rozpoczął naukę w Narodowej Kubańskiej Szkole Siatkówki i tam uczył się na nauczyciela wychowania fizycznego. Trafił do klubu Capitalinos w Hawanie i reprezentował go przez następne pięć lat. Gdy miał 13 lat, powołano go do kadry na mistrzostwa świata juniorów.

Mając niecałe 15 lat, 24 maja 2008 roku, podczas Ligi Światowej zadebiutował w seniorskiej reprezentacji Kuby. Kilkanaście miesięcy później został jej kapitanem. Jako 17-latek zaczął reprezentować barwy Orientales de Santiago w swoim rodzinnym mieście. Po sukcesie, jakim było zdobycie brązowego medalu Ligi Światowej w 2012 roku, przeniósł się do jednego z najlepszych klubów na świecie – Zenita Kazań.

Dlaczego nie Kuba?

Kariera Leona zaczęła się rozpędzać, a on sam dalej chciał się rozwijać. Po otrzymaniu propozycji z Zenita Kazań stanął przed wyborem: pozostać na Kubie czy z niej wyjechać? Decyzja ta była na tyle trudna, że wiązała się z jeszcze inną poważną konsekwencją – rezygnacją z gry w kadrze narodowej. Przepisy panujące na Kubie jasno bowiem określają – osoby wyjeżdżające za granicę w celach zarobkowych nie mają prawa reprezentować kraju na arenie międzynarodowej. Jeden wyjazd zamykał drzwi bezpowrotnie.

Rozwój okazał się jednak ważniejszy. Wilfredo już wtedy był wybitny, a jego potencjał pozwalał myśleć, że niedługo stanie się najlepszym na świecie. Gdy tylko wybiegł na boisko w barwach rosyjskiego giganta, od razu zaczął grać tam pierwsze skrzypce. Doprowadził swój zespół do czterokrotnego zwycięstwa w Lidze Mistrzów (2015-2018), a także do medali Klubowych Mistrzostw Świata i Pucharu Rosji. Po zakończeniu sezonu 2017/2018 przeniósł się do innego światowego potentanta - Sir Safety Perugii, z którym kontakt obowiązuje go do 2022 roku.

Co zdecydowało, że gra dla Polski?

Podczas finałów Ligi Światowej 2011 w Ergo Arenie w Gdańsku Wilfredo Leon pierwszy raz zobaczył swoją przyszłą żonę - Małgorzatę. Para pisała ze sobą już wcześniej, a poznali się, gdy Gosia, która pracowała jako dziennikarka, chciała przeprowadzić z Leonem wywiad. Zakochali się w sobie i to głównie dla niej siatkarz wyjechał ze swojej ojczyzny. W 2016 roku wzięli ślub, a w maju 2017 roku urodziło się ich pierwsze dziecko – córeczka Natalia. Dwa lata później na świat przyszedł syn pary - Cristian.

Już odkąd tu zamieszkał, Wilfredo wiedział, że chce grać dla Polski. Choć był kuszony przez inne nacje, zdecydował się reprezentować kraj swojej żony, miejsce swojego zamieszkania. Poza tym w 2013 roku związał się z agencją sportową Andrzeja Grzyba w Rzeszowie, a ten znany były siatkarz został jego menedżerem. W 2015 roku przyjął obywatelstwo polskie, a w 2019 roku, po czterech latach karencji i siedmiu od ostatniego występu reprezentacyjnego, zadebiutował w barwach Polski. Stało się to 27 lipca 2019 roku podczas towarzyskiego meczu z Holandią, wygranego 4:0.

Anioły Toruń

Wiele mówiło się o tym, że wraz z Michałem Kubiakiem przejmą VERVĘ Warszawę ORLEN Paliwa. Leon poszedł jednak w innym kierunku. W maju 2021 roku założył męski klub siatkarski – Anioły Toruń. Zespół ma zadebiutować w II lidze już w przyszłym sezonie. Ambicje Leona i jego żony, wiceprezes klubu, są jednak duże i oboje chcą, by klub piął się wyżej w klasach rozgrywkowych.

Osiągnięcia

Nie sposób wymienić wszystkich medali i nagród indywidualnych tego zawodnika, więc przypomnijmy najważniejsze:

klubowe
Liga Mistrzów – zwycięstwo: 2015, 2016, 2017, 2018
Klubowe Mistrzostwa Świata – zwycięstwo: 2017
2. miejsce: 2015, 2016
Mistrzostwo Rosji – zwycięstwo: 2015, 2016, 2017, 2018
Mistrzostwo Włoch – 2. miejsce: 2019. 2021

z reprezentacją Kuby
Mistrzostwa Świata Juniorów – 2. miejsce: 2009
Mistrzostwa Ameryki Północnej, Środkowej i Karaibów – zwycięstwo: 2009, 2011
Puchar Wielkich Mistrzów – 2. miejsce: 2009
Mistrzostwa Świata – 2. miejsce: 2010
Liga Światowa – 3. miejsce: 2012

z reprezentacją Polski
Mistrzostwa Europy – 3. miejsce: 2019
Puchar Świata – 2. miejsce: 2019
Liga Narodów – 2. miejsce: 2021

nagrody indywidualne
MVP oraz najlepszy atakujący Mistrzostwa Ameryki Północnej, Środkowej i Karaibów – 2009
wybrany został do FIVB Heroes – 2011
MVP oraz najlepszy przyjmujący Ligi Mistrzów – 2015
MVP oraz najlepszy przyjmujący Ligi Mistrzów – 2016
MVP Pucharu Włoch – 2019
Najlepszy przyjmujący Mistrzostw Europy – 2019
Najlepszy przyjmujący Pucharu Świata – 2019
MVP Superpucharu Włoch – 2019
MVP Superpucharu Włoch – 2020