20 lip 2021 | Piłka nożna / PKO BP Ekstraklasa

Skarb kibica PKO Ekstraklasy: Raków Częstochowa. Kadra, transfery, typy na sezon 2021/22

Tomas Petrasek wraz z kolegami z drużyny Rakowa Częstochowa (fot. Getty)

Marek Papszun wie, jakie stoi przed nim zadanie. Już w lipcu czekać go miały cztery mecze największego kalibru. Wywalczył Superpuchar Polski, a teraz przed nim dwumecz z litewską Suduvą Mariampol w eliminacjach Ligi Konferencji UEFA, a także pierwsza kolejka PKO Ekstraklasy. Logicznym jest, że po wicemistrzostwie kraju oraz zdobyciu krajowego pucharu czas, by Raków Częstochowa "zaatakował" cele ambitniejsze.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Wszystko, co musisz wiedzieć na inaugurację Ekstraklasy

Czytaj też

Legia Warszawa świętująca mistrzostwo Polski (fot. PAP)

Wszystko, co musisz wiedzieć na inaugurację Ekstraklasy

PKO Ekstraklasa: zestawienie wszystkich transferów lata

Co pokazał mecz z Legią?

Twarz Rakowa, który od początku narzuca warunki gry. Znamy ustawienie 1-3-4-3, które szlifowane jest od początku pobytu częstochowian w PKO Ekstraklasie (wymiennie z formacją 1-3-5-2). Warszawianie nie wiedzieli, co robić i przez pierwsze 25 minut nie stworzyli groźnej sytuacji. Raków tymczasem miał ich już pięć, a jedną wykorzystał. Nawet gdy piłkarze Czesława Michniewicza doszli do głosu, to częstochowianie wbili piłkę do siatki i mogli prowadzić 2:0, gdyby nie interwencja VAR. Koniec końców, większa liczba strzałów Legii przełożyła się tylko na odłożenie wyroku w czasie.

Wygrana w rzutach karnych dała Rakowowi drugie trofeum na przestrzeni 76 dni. Przed nimi dwa starcia z litewską Suduvą Mariampol, która wcale nie będzie faworytem dwumeczu. Więcej, para z udziałem Rakowa była rozstawiona w losowaniu III rundy eliminacji Ligi Konferencji. Czy jednak pomogło to w wylosowaniu słabszego rywala? Nie do końca, bo w razie awansu będzie nim rosyjski Rubin Kazań, czwarta drużyna poprzedniego sezonu ligi rosyjskiej.

Skuteczną grą, odważną taktyką i nieustępliwością Raków potrafił wygrywać w kluczowych momentach. W finale Pucharu Polski zwyciężył, odrabiając straty z 0:1 na 2:1. W Superpucharze wytrzymał w "wojnie nerwów" przy serii rzutów karnych. Jest pierwszą drużyną, która skutecznie w Ekstraklasie przestawiła się na grę trzema środkowymi obrońcami. To pokrótce opisywane przyczyny, a efekty dają pod postacią wyników.

Wszystko, co musisz wiedzieć na inaugurację Ekstraklasy

Czytaj też

Wszystko, co musisz wiedzieć na inaugurację Ekstraklasy

Piłkarze Rakowa Częstochowa po wywalczeniu Superpucharu (fot. PAP)

Kluczowy czynnik

Najłatwiej byłoby stwierdzić, że jest nim trener Marek Papszun. To człowiek, który dostał narzędzia, czas i teraz zbiera tego owoce. Wicemistrzostwo i Puchar Polski dały mu tytuł najlepszego trenera sezonu podczas gali PKO Ekstraklasy. Raków ma drużynę, która jest pomysłem szkoleniowca, wypracowanym przez lata. Przeprowadził Raków przez drugą i pierwszą ligę. Ekstraklasa przywitała ich w 2019 roku, gdzie częstochowianie awansowali niedługo po tym, jak w Pucharze Polski umieli pokonać zarówno Lecha Poznań, jak i Legię Warszawa.

Choć Papszuna uważany jest za trenera surowego, sam tłumaczył w rozmowie z TVPSPORT.PL, że dba bardzo mocno o przygotowanie mentalne. Nie nastawia ludzi przeciwko sobie. Patrząc na to, że są tacy, którzy trwają przy nim od początku pracy, umie zjednać drużynę. – Ostatnie miesiące nauczyły mnie, że ważne jest przygotowanie pod względem psychicznym. Musiałem trafić do zawodników, którzy stanęli przed zadaniem walki o podium Ekstraklasy i gry w finale Pucharu Polski. To było wyjątkowe doświadczenie. Jak pokazał czas, udało nam się z tym poradzić. To wielka sprawa dla wszystkich ludzi z otoczenia Rakowa, z klubu, kibiców. Nikt już nam tego nie zabierze. Pracowaliśmy konsekwentnie, niezależnie od tego, czy w danym momencie byliśmy liderem czy zajmowaliśmy trzecią pozycję. Przegraliśmy z Pogonią, Legią i Lechią. Wszystkie te spotkania mogły potoczyć się inaczej, dlatego nie panikowaliśmy. Nie byliśmy gorsi, po prostu mecze tak się ułożyły – mówił.

To jest właśnie sprawa najważniejsza. Trener pochodzący z Warszawy potrafił w klubie spod Jasnej Góry wytłumaczyć zawodnikom, że nie są wcale gorsi od tych z potencjalnie lepszych klubów. Raków jest drużyną dzięki trenerowi, a nie – jak bywa czasami – pomimo trenera.

Marek Papszun, trener Rakowa Częstochowa (fot. Getty)

Kluczowy piłkarz/zawodnik wart obserwowania:

Choć w Rakowie jest tak długo, jak trener Papszun, czyli pięć lat, to jednak Tomas Petrasek właśnie po powrocie po ciężkiej kontuzji wart jest obserwowania. Skoro odszedł Kamil Piątkowski, znów kapitan będzie musiał unieść ciężar oczekiwań. To on będzie pilnował, aby defensywa pracowała, jak należy. Chce wrócić do reprezentacji Czech, nadrobić stracony przez naderwanie więzadeł rzepki czas.

– Trzy lata temu pauzowałem przez 6 miesięcy. Miałem ciężki okres związany z zakażeniem, które wdarło się po jednym z urazów. Towarzyszyła mi wtedy duża niepewność, było gorzej niż teraz. Nie mogłem za bardzo nic zrobić. Ale teraz wykorzystałem dobrze ten czas od grudnia, maksymalnie skupiłem się na powrocie do pełni sprawności. Miałem czas, by popracować nad swoimi brakami, które wciąż mam jako zawodnik. Chcę wrócić silniejszy jako człowiek i jako piłkarz – tłumaczył w rozmowie z TVPSPORT.PL.

– Widziałem z bliska jego walkę o powrót na murawę. To jest kontuzja nieoczywista, najgorsza dla piłkarza. Nie ma wyznaczonej daty powrotu, trzeba zawsze patrzeć, jak zachowuje się dany organizm. U niego najważniejsze jest jednak nastawienie mentalne. Ale na pewno wróci silniejszy, bo zdjęcia pokazują, że zdecydowanie jest. Na siłowni się nie oszczędzał, nie marnował czasu – zauważał też w innej z naszych rozmów Jakub Szumski, były bramkarz Rakowa.

Tomas Petrasek w walce o piłkę z Dawidem Kocyłą z Wisłą Płock (fot. PAP)

Kadra Rakowa Częstochowa na sezon 2021/22:

(Kolejno: numer, imię i nazwisko, data urodzenia, wzrost/waga, mecze/gole w Ekstraklasie)
Bramkarze:
13. Vladan Kovacević – 11.04.1998 – 192/81 – 0/0
12. Kacper Trelowski – 19.08.2003 – 190/77 – 0/0

Obrońcy:
24. Zoran Arsenić – 02.06.1994 – 187/75 – 96/4
Oskar Krzyżak – 24.01.2002 – 186/83 – 0/0
6. Andrzej Niewulis – 21.04.1989 – 187/77 – 26/2
2. Tomas Petrasek – 02.03.1982 – 199/99 – 42/8
3. Milan Rundić – 29.03.1992 – 188/80 – 21/1
Maciej Wilusz – 25.09.1988 – 188/85 – 90/0

Pomocnicy:
27. Daniel Bartl – 05.07.1989 – 181/74 – 39/2
77. Marcin Cebula – 06.12.1995 – 177/65 – 168/12
71. Wiktor Długosz – 01.07.2000 – 182/64 – 10/0
22. Iwo Kaczmarski – 16.04.2004 – 183/73 – 6/1
23. Patryk Kun – 20.04.1995 – 165/54 – 78/3
8. Ben Lederman – 08.05.2000 – 182/75 – 19/0
Piotr Owczarek – 01.10.2002 – 186/78 – 0/0
15. Giannis Papanikolaou – 18.11.1998 – 182/73 – 7/0
20. Marko Poletanović – 20.07.1993 – 187/81 – 59/2
10. Igor Sapała – 11.10.1995 – 187/79 – 62/3
14. Daniel Szelągowski – 02.09.2002 – 178/70 – 22/3
43. David Tijanić – 16.07.1997 – 174/67 – 39/7
7. Fran Tudor – 27.09.1995 – 173/68 – 45/2
31. Żarko Udovicić – 31.08.1987 – 185/72 – 56/13
47. Mateusz Wdowiak – 28.08.1996 – 174/60 – 142/8

Napastnicy:
18. Jakub Arak – 02.04.1995 – 183/78 – 80/6
21. Vladislavs Gutkovskis – 02.04.1995 – 187/72 – 87/18
11. Ivi Lopez – 29.06.1994 – 174/70 – 26/9
9. Sebastian Musiolik – 19.05.1996 – 193/88 – 44/6
99. Pedro Vieira – 03.05.2002 – 190/75 – 0/0

Transfery

Przybyli: Vladan Kovacević (FK Sarajewo), Oskar Krzyżak (Bytovia Bytów), Sebastian Musiolik (powrót z Pordenone Calcio), Pedro Vieira (FC Porto – juniorzy), Milan Rundić (Podbeskidzie Bielsko-Biała), Kacper Trelowski (Sokół Ostróda), Zarko Udovicić (Lechia Gdańsk), Maciej Wilusz (powrót ze Śląska Wrocław)

Odeszli: Dominik Holec (Sparta Praga), Jarosław Jach (powrót do Crystal Palace), Michał Litwa (Pogoń Siedlce), Piotr Malinowski (szuka klubu), Daniel Mikołajewski (Podbeskidzie Bielsko-Biała), Kamil Piątkowski (Red Bull Salzburg), Branislav Pindroch (Resovia), Petr Schwarz (Śląsk Wrocław)

Nasz typ na koniec sezonu

Raków nie wypadnie poza pierwszą trójkę w lidze. Nie jest to drużyna słabsza niż w poprzednim sezonie, nie będzie także rozczarowaniem w eliminacjach Ligi Konferencji UEFA. Nawet jeżeli nie przeszłaby do fazy grupowej, to nie przyniesie wstydu i szansę otrzyma także w kolejnym sezonie. Każdy ma w końcu taką Atalantę, na jaką zasłużył.