Tokio 2020. Męczarnie pod siatką. Polacy brutalnie skarceni za błędy w meczu z Iranem

Wiedzieli, po co jadą na igrzyska olimpijskie. Przez pięć lat, odkąd w ćwierćfinale w Rio odpadli z gry o medale, nasłuchali się wystarczająco o legendzie ekipy Huberta Wagnera i tym, co wydarzyło się w Montrealu. Są podwójnymi mistrzami świata, zespołem, którego boi się cały siatkarski świat. Mają Wilfredo Leona, Bartosza Kurka, właściwie całą dwunastkę godną MVP każdego turnieju. I trenera-szarlatana, wariata, który potrafi w każdym momencie wzniecić na boisku iskry. W sobotę z Iranem zawodnicy Vitala Heynena w hali Ariaki w Tokio zaczęli drogę po sportową nieśmiertelność.

Heynen zamknięty jak nigdy i problemy Michała Kubiaka

Heynen w Tokio zachowywał się jednak inaczej niż dotychczas. Zwykle otwarty, uśmiechnięty i chętny do rozmów na przedolimpijskim zgrupowaniu w Takasaki zupełnie odcięli się od kamer i mikrofonów. Belg już po przyjeździe do Tokio odmówił nawet rozmowy przed spotkaniem, co zwykle było sympatyczną normą. W środku ekipy panował jednak dobry nastrój. Jak zawsze nie brakowało m.in. "stupid games", czyli niepoważnej rywalizacji na różnych płaszczyznach, która stała się tradycją biało-czerwonych zamiast rozgrzewek.

Rozpoczęcie turnieju w grupie A akurat od Iranu miało dodatkowy smak. To grając z tą drużyną najbardziej elektryzował się ostatnio kapitan Michał Kubiak. Polacy, chociaż wyrażają się o zespole Władimira Alekny z szacunkiem, nadal pamiętają również m.in. nieprzyjemne zajścia z Ligi Narodów w Teheranie z 2019 roku.

Ale Kubiak meczu w sobotę nie zaczął w podstawowym składzie. Reporterzy TVP Sport poinformowali, że na rozgrzewce niemal w ogóle nie skakał, a jeśli tak, to na zaciągniętym hamulcu. Zastąpił go Aleksander Śliwka. Ciekawe było również zestawienie środkowych. Heynen postawił tu na Jakuba Kochanowskiego i Michała Bieńka.

Coś tam się ćwiczy #Tokyo2020 pic.twitter.com/BLg6I7xKCl

— Sara Kalisz (@SaraKalisz) July 24, 2021

Polska – Iran to miał nie być spacerek i nie był

Początek meczu po obu stronach wydawał się dość nerwowy. Gdy jednak Leon zdobył debiutancki punkt w swoich występach olimpijskich, a odpowiednio celownik ustawił Kurek, gra biało-czerwonych zaczęła przypominać tę, o jakiej marzyli kibice. Znakomicie z oboma skrzydłami współpracował Fabian Drzyzga, który nie bał się "sypać" piłki także m.in. na drugą linię. Jedną z takich piłek przy stanie 16:14 fantastycznie skończył Leon. I później gra Irańczyków zaczęła się już zupełnie sypać. Skończyło się 25:18.

Niestety w drugiej odsłonie tak łatwo już nie było. Alekno wpłynął na zespół, który znacząco zredukował liczbę własnych błędów. Po naszej stronie było przeciwnie – braki w komunikacji w obronie, niezakończone ataki, które Irańczycy podbijali, mimo że na siatce nie stawiali Polakom większego oporu. I popsute niektóre zagrywki, niższa jakość przyjęcia. Zaciął się też Leon. W którymś momencie rywale odskoczyli nawet na sześć oczek. Choć przy stanie 20:22 nasz zespół mógł dojść rywala na jeden punkt, to zrobiło się 20:23. Chwilę później było już 22:25.

Pięć lat temu w Rio po polskim prowadzeniu 2:0 w setach przeciwko Iranowi do naszej wygranej potrzebny był tie-break na przewagi. Tu także stało się jasne, że nie uda się zakończyć meczu w trzech odsłonach.

– Tymczasem trzeba pamiętać, że tutaj będzie sporo grania. Każdy dodatkowy set to strata sił – jeszcze przed spotkaniem przestrzegał Krzysztof Ignaczak, mistrz świata, a obecnie ekspert TVP Sport na Tokio.

"Mamy szansę zrobić coś niesamowitego", mówili Irańczycy. I zrobili

Trzeci set zaczął się lepiej. Dwa asy z rzędu Leona, powrót bloku, którym w poprzedniej odsłonie Polacy nie zdobyli ani jednego punktu. Heynen wpuścił w tym momencie Piotra Nowakowskiego. Sprawdzeni w boju byli już wszyscy nasi zawodnicy poza Kubiakiem, który nadal stał w kwadracie, nieszczególnie się rozgrzewając. Irańczycy jednak poczuli swoją szansę. Przy stanie 14:14 bolesną "czapę" na bloku dostał Kurek. Dobrze, że od razu rywalom odpłacił się Nowakowski, niestety pomimo m.in. skuteczniejszej zagrywki w kolejnych elementach gry nadal wyglądaliśmy gorzej od przeciwnika. Symbolem niedokładności było przebicie darmowej piłki tuż za siatkę, które... zablokował Said Marouf. To musiało skończyć się wygraną Iranu, było 22:25.

– Mamy szansę zrobić coś niesamowitego – mówił przed meczem Milad Ebadipour. Jednak to, co wydawało się nierealne, zaczęło się urzeczywistniać.

9 błędów zagrywki Iranu i 31% w ataku po polskiej stronie. Najlepsze podsumowanie #POLIRI #Tokyo2020

— Sara Kalisz (@SaraKalisz) July 24, 2021

Polakom zaczęła w oczy zaglądać wizja porażki – pierwszej na inaugurację IO od 1996 roku i Atlanty. Role się odwróciły, ale tylko na tyle, żeby doprowadzić do tie-breaka. Drzyzga zaczął grać częściej przez Kurka i Leona i chociaż Irańczycy nadal znakomicie "szorowali parkiet" w obronie, to wobec mocnych ataków naszego duetu częściej kapitulowali. Ostatnia partia była już spektakularną wymianą ciosów. Symbolicznym momentem, choć bolesnym było ustrzelenie przez naszego atakującego jednego z rywali. Przeprosił. Przeprosił także Leon, który po ofiarnej obronie kolegów nie trafił ataku na ostry skos. Emocje w ostatnich momentach meczu tylko narastały, Heynen zaczął próbować taktycznych zmian. Przy 13:13 Kurek nie trafił z plasem w boisko, chwilę później Śliwka obił blok. Wszedł Łukasz Kaczmarek na serwis, ale uderzył w siatkę. Zaczęła się wojna nerwów i kolejnych pomyłek. I tę wojnę wynikiem 21:23 wygrał Iran.

– Zaczęliśmy trochę gorzej, ale widać, że nie jesteśmy jeszcze w formie. I to mnie cieszy. Tak, lepiej byłoby wygrać, ale przynajmniej mamy nad czym pracować. Dostaliśmy prysznic, zabieramy się do pracy. Natomiast psychologicznie nie będzie to miało dla nas wpływu – stwierdził po meczu Drzyzga.

Następny mecz Polska zagra w poniedziałek rano z Włochami.