Anna Kiesenhofer. Pani doktor mistrzynią olimpijską, mimo że już zakończyła karierę

"Bawiłam się czujnikiem temperatury ciała. I zastanawiam się: ile czasu spędzam w strefie treningu termicznego podczas jazdy w chłodnych warunkach?" – to ostatni wpis na Twitterze Anny Kiesenhofer, mistrzyni olimpijskiej w kolarstwie. Gdy go publikowała, 3 lipca, obserwowało ją tam 800 osób. "Narysowałam na wykresie linię przy 38,5 st. Celsjusza. Wiem, że wiele badań z protokołami izotermicznej aklimatyzacji ciepła wykorzystuje ją jako dolną granicę dla strefy, która ma wywoływać adaptację cieplną. I osiągam szczyt na 39,3, nawet nie czując się rozpalona!"

Godzinę po wyścigu naukowe wywody Austriaczki chce już czytać 2,5 tys. kibiców. I rośnie.

Anna Kiesenhofer wygrywa w Tokio. Kim jest mistrzyni olimpijska?

Wyścig indywidualny kobiet, którego Kiesenhofer została sensacyjną bohaterką, miał w sobie wszystko, żeby rozkochać ludzi w kolarstwie. Obejrzeliśmy kunszt taktyki, udane i nieskuteczne gonitwy, a na koniec bolesne porażki. Niestety, w tym również dwóch Polek – Katarzyny Niewiadomej i Anny Plichty. Ta druga przez większą część dystansu pracowała w ucieczce. I gdy ta podzieliła się na pół, serca kibiców podpowiadały, że 29-latka mimo wszystko ma jeszcze zamiar gonić złoto. Stało się inaczej, bo rozpędzony peleton na cztery kilometry przed metą odebrał jej marzenie o brązie. Odebrać złota Kiesenhofer nie zdążył. Symbolem tego, co się stało, była reakcja Annemiek van Vleuten. Holenderka najskuteczniej zaatakowała w grupie pościgowej i oderwała się do finiszu po srebro, ale za metą była przekonana, że właśnie wygrała. Dopiero członkowie sztabu wyprowadzili ją z błędu.

Kolarze podczas igrzysk nie korzystają z radia, ale to rozczarowanie faworytki najlepiej oddaje status Kiesenhofer w światowym peletonie. Tyle że ona w pewnym momencie miała nad van Vleuten i pozostałymi blisko trzy minuty przewagi! Jechała sama przez ponad 40 kilometrów.

– Uszczypnijcie mnie – to wszystko, ile wydobyła z siebie mistrzyni, kiedy w końcu udało jej się ustabilizować oddech.

W mediach społecznościowych też nie wypowiada się zbyt często. Bo i o czym, skoro ją bardziej od sportu interesuje nauka? Kiesenhofer nawet na Twitterze o kolarstwie pisze dopiero w trzecim punkcie opisu swojego konta, wyżej jest o zamieszkaniu w Lozannie i tym, że jest doktorem matematyki. Pracuje w Instytucie Technologii, gdzie zajmuje się cząstkowymi równaniami różniczkowymi. W naukowym CV ma m.in. studia na Cambridge. Kilkadziesiąt minut temu internetowy serwis uczelni poświęcił jej oddzielny artykuł. Niedługo być może dołączą do tego Uniwersytet w Wiedniu i Politechnika Katalońska. Tam również postarała się o dyplom.

Zresztą będąc w Hiszpanii, w 2015 roku dopiero na poważnie zajęła się kolarstwem. I stało się tak tylko dlatego że utalentowana, ale nadal amatorska triathlonistka postanowiła zapisać się do równie amatorsko założonego wówczas teamu Frigoríficos Costa Brava-Naturalium. W jego barwach okazała się objawieniem. We wrześniu 2016 roku na Tour de l'Ardeche wygrała jeden z etapów, jadąc w ekipie złożonej z takich jak ona niezakontraktowanych kolarek. To chichot losu, że jedną z uciekających razem z Austriaczką była wtedy (tak jak teraz) Anna Plichta. W którymś momencie Austriaczkę zaczęto nawet nazywać "światową elitą kolarskiej wspinaczki". I może także dzięki temu nie pękła, gdy na kilka kilometrów przed metą w Tokio wyrósł przed nią decydujący podjazd.

Anna Kiesenhofer, studia na Cambridge, doktorat z matematyki, zawodniczka bez drużyny zawodowej. To ona jest złotą medalistką w kolarstwie szosowym. Coś niesamowitego! #Tokyo2020

— zfotelakibica (@zfotelakibica) July 25, 2021

Jest mistrzynią olimpijską, mimo że w 2017 roku zakończyła karierę

Natomiast w życiu Kiesenhofer nie wszystko układało się jak należy. Odkąd w 2017 roku zakontraktowano ją, a następnie zwolniono z zawodowego teamu Lotto Soudal, bo nie ukończyła większości wyścigów, nie znalazła zatrudnienia w żadnej z ekip w peletonie. Jedyne szkolenie, na które mogła ostatnio liczyć, to to, jakie zapewnia jej kadra narodowa i prywatne środki. Kadra, w której dziś w ogóle mogło jej nie być.

"Czas na moje pożegnanie z kolarstwem i chyba muszę wyjaśnić wam, dlaczego" – to wpis z jej bloga z sezonu, w którym odbiła się od ściany oczekiwań stawianych przez Lotto Soudal. Miesiąc wcześniej na Facebooku przyznała się, że cierpi na brak miesiączki i osteoporozę w okolicach kręgosłupa. Wtedy zapowiedziała jedynie, że odkłada rower na czas nieokreślony, bo nigdy nie można dopuścić do sytuacji, w której sport i trening stanie się ważniejszy od zdrowia. Po miesiącu przyznała, że wraca do Austrii i podejmie normalną pracę matematyczki. Nigdy więcej miała też niczego nie dodać na sportowego bloga, ale zostawić go jako pamiątkę po pięknym życiu, które miała na szosie. Wróciła po dwóch latach.

"Miłość" – wytłumaczyła krótko decyzję austriackim mediom.

Teraz w Tokio, gdy już dotrze do niej co się stało, chyba warto będzie przypomnieć sobie login, hasło do bloga i usiąść do napisania najpiękniejszego rozdziału. Choć ten w zasadzie już się napisał. Nie w sieci. Na trasie.

Austria nigdy wcześniej nie miała medalisty olimpijskiego w kolarstwie szosowym. Teraz ma, panią doktor.