Tokio 2020. Paweł Czapiewski: szanse medalowe zawsze trzeba podzielić na pół. Liczę na przynajmniej cztery krążki w lekkiej

Zobacz klasyfikację medalową igrzysk w Tokio

Łzy i rozpacz Świątek. "Mamy sport na marnym poziomie"

Czytaj też

Łzy i rozpacz Świątek. "Mamy sport na marnym poziomie"

– Na kogo musimy najbardziej uważać w biegu na 800 metrów?
– Po Londynie i Rio, gdzie dominował David Rudisha, mamy teraz okres lekkiego bezkrólewia. Myślę, że jest dziesięciu kandydatów do medalu. Wśród nich na pewno musimy wymienić Nijela Amosa wicemistrza olimpijskiego z Londynu. Każdy z reprezentantów Kenii będzie bardzo groźny. Do tego trzeba uważać na Amerykanów i Brytyjczyków. Nasz Patryk Dobek znajduje się w "dziesiątce" kandydatów do medalu, ale o sukcesie zadecyduje wiele czynników. Ważna będzie dyspozycja dnia i trochę szczęścia. Poziom Patryka pozwala mu myśleć o medalu. W przypadku Mateusza Borkowskiego sukcesem byłby półfinał.

– Co siedzi w głowie sportowca, który widzi prawie same porażki swoich kolegów?
– Powiem to ze swojej perspektywy. Wystąpiłem na igrzyskach w Pekinie i myślałem, że mogę walczyć o medal. Czułem, że byłem tam w życiowej formie. Wypaliłem się emocjonalnie i odpadłem w eliminacjach. Do dzisiaj mnie to boli. Siedząc w wiosce olimpijskiej, nie śledziłem innych zmagań, bo nie miałem takiej możliwości. W pokojach nie mieliśmy telewizorów. Gdy doczekałem się swojego startu, to akurat zobaczyłem, jak nasi piłkarze ręczni odpadli z Islandią. W drodze na start minąłem siatkarzy, którzy również przegrali i wracali w grobowych nastrojach. Potem już na stadionie widziałem na telebimie, jak Kamila Skolimowska spaliła trzy próby w rzucie młotem. Wcześniej z nią rozmawiałem. Może to również wpłynęło na moją postawę, że cały ten dzień był taki pechowy… Każdy sportowiec inaczej podchodzi do swoich występów. Na pewno zła passa nie pomaga.

Marcin Lewandowski: skoro zdobyłem medal na ostatnich mistrzostwach świata, to czemu nie powtórzyć tego w Tokio?

– Często występy na wielkich imprezach i medalowe oczekiwania nie pomagają naszym reprezentantom. Widzi pan problem w polskiej mentalności?
– Trudno powiedzieć, ale nie chcę generalizować. Każdy z reprezentantów ma inną historię i psychikę. Wszystko musi przerobić w głowie na swój sposób. Ciężko mówić o ogólnym problemie. To nie jest sport drużynowy, gdzie wszyscy są ze sobą i razem się przygotowują. Tam podejście mentalne ma zupełnie inne znaczenie. Tutaj niektórzy się nawet nie znają i wcześniej mogli się nie spotkać. Byłbym ostrożny, mówiąc, że cała nasza olimpijska reprezentacja ma problem. To zbiór kilkudziesięciu różnych teamów, zawodników, trenerów.

– Jaka liczba medali zadowoli pana w Tokio?
– Zawsze szanse medalowe trzeba podzielić na pół i wtedy wychodzi ich liczba. Wychodziłoby, że w lekkoatletyce będą cztery krążki. Nie chcę być egoistą, ale mam nadzieję na dwa w biegach, bo od 1980 roku i Bronisława Malinowskiego cały czas czekamy na sukces. Teraz jest na to duża szansa. Chciałbym dobrego wyniku na 800 i 1500 metrów. Typuję, że skończy się na czterech w lekkiej, ale oczywiście liczę na niespodzianki. Mam nadzieję, że sportowcy z pozostałych dyscyplin nie zawiodą i zakończymy igrzyska z dobrym wynikiem.

Łzy i rozpacz Świątek. "Mamy sport na marnym poziomie"

Czytaj też

Łzy i rozpacz Świątek. "Mamy sport na marnym poziomie"