06 sie 2021 | Tokio 2020 / Wspinaczka sportowa

Tokio 2020. Wspinaczka sportowa. Aleksandra Mirosław pobiła rekordu świata. Jeszcze niedawno uczyła w szkole

Aleksandra Mirosław, Mirosław wspinaczka, Aleksandra Mirosław wspinaczka, wspinaczka igrzyska, wspinaczka olimpiada, igrzyska wspinaczka sportowa — Aleksandra Mirosław specjalizuje się w "czasówce" (Fot. PAP)

Aleksandra Mirosław jako pierwsza Polka startuje na igrzyskach we wspinaczce sportowej. W swojej koronnej konkurencji, czyli "czasówce", jest nie do pokonania. W finale pobiła rekord świata. Jeszcze rok temu uczyła w szkole.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Oglądaj igrzyska olimpijskie Tokio 2020 w aplikacji mobilnej

Wspinaczka sportowa na igrzyskach olimpijskich. Debiut dyscypliny i debiut Mirosław

To pierwszy raz w historii, kiedy wspinaczka sportowa znalazła się w programie igrzysk olimpijskich. Zawodniczki rywalizują w kombinacji, na którą składają się "czasówka", bouldering i prowadzenie. Mirosław specjalizuje się w "czasówce". To w niej ustanowiła imponujący rekord świata. Zachwyciła świat polskiego sportu. Piszą, że pędzi "jak gazela", jest niczym "spiderwoman".

Polka finał składający się z trzech konkurencji zaczęła rewelacyjnie od wygranej w "czasówce". I to jakiej wygranej! Z rekordem świata i olimpijskim. Na nieszczęście naszej reprezentantki do wyniku liczy się iloczyn zajętych miejsc, a Mirosław nie należy do specjalistek od boulderingu i prowadzenia. Za trzy lata w Paryżu medale za każdą konkurencję będą już przyznawane oddzielnie.

Rekord Julii Kapliny poprawiony o 0,12 sekundy. Na tym poziomie to miazga. https://t.co/5szQtHv4YR
— Mateusz Górecki (@M_Gorecki) August 6, 2021

W Tokio debiutuje dyscyplina, a wraz z nią nasza Aleksandra Mirosław, z domu Rudzińska. To pod tym nazwiskiem 27-latka osiągała pierwsze wielkie sukcesy. Jest dwukrotną mistrzynią świata. Złoto zdobyła w 2018 roku w Innsbrucku, a tytuł obroniła w Hachiōji. Żeby w końcu wysłuchać Mazurka Dąbrowskiego, musiała wiele przetrwać. Miała kryzysy, chwile zwątpienia.

– Jako zawodniczkę najbardziej kształtowały mnie porażki. Odkrywałam wtedy siebie na nowo. Potrafiłam znaleźć wiele elementów, które należy poprawić. A najbardziej zmieniły mnie mistrzostwa świata w Paryżu w 2016 roku, kiedy zajęłam czwarte miejsce. Za tamtym startem kryją się wielkie przygotowania, na miesiąc, półtora przeprowadziłam się nawet do Tarnowa, żeby na co dzień trenować na 15-metrowej ścianie. W zawodach pobiłam rekord życiowy, nie popełniłam żadnych błędów, a i tak nie wystarczyło. To moja najdotkliwsza porażka. Czułam, że zrobiłam wszystko, co mogłam, ale to wciąż było za mało na medal. Chyba właśnie wtedy odkryłam prawdziwą determinację – opowiada w naszym reportażu o wspinaczce.

Uczyła WF-u, trenuje w remizie

Aleksandra Mirosław urodziła się 2 lutego 1994 roku. Inne ważne daty? 2018 i 2019 roku – to wtedy została mistrzynią świata. 2017 – zaręczyny. 2019 – ślub z Mateuszem Mirosławem. Jeszcze nie tak dawno uczyła wychowania fizycznego w jednej z lubelskich szkół. W tej, do której sama chodziła. Ukończyła Akademię Wychowania Fizycznego. Kiedy po raz pierwszy sięgnęła po tytuł mistrzyni świata, na szkolnych korytarzach gratulowały jej dzieci.

– Przygotowały mnóstwo laurek z gratulacjami, wisiało pełno balonów. Kiedy weszłam pierwszy raz po mistrzostwach do szkoły, wszyscy bili mi brawo, krzyczeli, śpiewali sto lat. Nawet dostałam tort. Wzruszyłam się. Pomyślałam, że dla takich chwil warto wygrywać. Dla tych dzieciaków. W oczach tych małych osób nagle staje się autorytetem, co niesie też dużą odpowiedzialność – opowiadała.

Choć miewała wątpliwości, nie była pewna, czy kontynuować karierę, w końcu mogła się skoncentrować w pełni na wspinaczce. To wymagało determinacji. Zanim w Lublinie w jednostce Państwowej Straży Pożarnej postawiono ścianę do wspinaczki, musiała dojeżdżać na treningi do Tarnowa.

– Rano w sobotę wsiadałam, jechałam, robiłam trening, wracałam do domu. Właśnie tak mijał mi weekend. Teraz mogę trenować na miejscu, ale w starej hali u strażaków. Jestem im wdzięczna, że udostępnili nam miejsce, gdzie Polski Związek Alpinizmu wybudował ściankę. W końcu mam gdzie trenować – przyznawała po zdobyciu pierwszego złota mistrzostw świata. Uratowała ją ścianka w remizie. Bez niej pewnie nie było tak kosmicznego występu w "czasówce" w Tokio.

Na wynik w kombinacji składają się również rezultaty z boulderingu i prowadzenia. W finale bierze udział osiem najlepszych zawodniczek z kwalifikacji.

Wspinaczka po sukces. Polska nadzieja na medal w Tokio