06 sie 2021 | Tokio 2020 / Wspinaczka sportowa

Tokio 2020. Mamy rekordzistkę świata. I nowy olimpijski sport, który wygrał swoją szansę

Aleksandra Mirosław poprawiła wspinaczkowy rekord świata. Dlaczego w Tokio i tak ma małe szanse? (fot. PAP)

Bieg na 6.84 sekundy Aleksandry Mirosław dał jej prowadzenie w historycznych olimpijskich zawodach wspinaczki sportowej. I rekord świata. Normalnie Polka zdobyłaby złoto, ale MKOl w Tokio postanowił połączyć trzy konkurencje w jedną. Środowisko narzekało, ale jakoś to przełknęło. I dobrze. Bo kibice we wspinaczce się zakochali, do tego za trzy lata będzie już prawie normalnie.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Polka pobiła rekord świata. Medal był o włos...

Czytaj też

Tokio 2020. Aleksandra Mirosław pobiła rekord świata we wspinaczce na czas!

Polka pobiła rekord świata. Medal był o włos...

Całkowita normalność we wspinaczce sportowej to trzy oddzielne konkurencje. W świecie "Spidermanów" przed 2016 rokiem nikt szczególnie nie zaprzątał sobie głowy speed climbingiem, jeżeli na co dzień specjalizował się w boulderingu. Ta konkurencja, czyli rozwiązywanie tzw. "problemów" wspinaczkowych na niskich wysokościach i bez zabezpieczenia, da się sparować ewentualnie tylko z prowadzeniem, czyli indywidualną wspinaczką po wysokiej drodze.

Po wizycie Thomasa Bacha we Wrocławiu na World Games 2017 MKOl przyznał, że wspinaczom należy się społeczny awans. Zaprosił ich więc do Tokio, ale nie chciał od razu czynić olimpijczykami dziesiątek osób bez gwarancji sukcesu. Dlatego na wszelki wypadek, i żeby oszczędzić trochę miejsca w wiosce olimpijskiej, zrobił z ich zawodów trójbój. I w tym trójboju Aleksandra Mirosław szanse miała bardzo małe.

Polka pobiła rekord świata. Medal był o włos...

Czytaj też

Polka pobiła rekord świata. Medal był o włos...

Pobiła rekord świata, a jeszcze niedawno pracowała w... szkole

Czytaj też

Aleksandra Mirosław, Mirosław wspinaczka, Aleksandra Mirosław wspinaczka, wspinaczka igrzyska, wspinaczka olimpiada, igrzyska wspinaczka sportowa

Pobiła rekord świata, a jeszcze niedawno pracowała w... szkole

Rekordzistka świata Aleksandra Mirosław. Jak to możliwe, że i tak miała nikłe szanse?

Polacy w "speedzie" od lat są światową czołówką. Zdobywają medale mistrzostw świata i na zawsze takiej samej drodze biją rekordy, ale szybko zrozumieli, że znaleźli się w bardzo trudnej sytuacji. Marcin Dzieński i jego partnerka Anna Brożek już dawno poznali smak podium MŚ. Dzieński w 2014 był zresztą nawet rekordzistą świata. Pobiegł 5.60 sekundy (obecnie WR to 5.20 s), tyle tylko, że później powiedzieli mu, iż ścianka nie ma międzynarodowej homologacji. Obojgu nie udało się zakwalifikować na igrzyska. Nie udało się też Aleksandrze Kałuckiej, jednej z sióstr bliźniaczek, która dwa razy też już o mały włos ocierała się o podium. Tylko zaznaczmy raz jeszcze: cały czas mówimy o odmianie na czas.

– Aż tak trudno nadrobić zaległości? – pytaliśmy Marcina, gdy olimpijski debiut ogłoszono za pewnik.

– Dla szybkościowców, czyli nas, to w zasadzie niemożliwe. Nie w tak krótkim czasie. Specjaliści od boulderów i prowadzenia zajmują się tym latami, a nam dano cztery sezony, żeby ich dogonić. U nich wymaga się wytrzymałości, analizowania sytuacji na bieżąco, myślenia w stresowej sytuacji. Czasowcy tymczasem znają rozkład chwytów na pamięć i wykonują swoje czynności machinalnie. Nie ma tam czasu czegokolwiek "rozkminiać". Zatem to trochę tak, jakby nagle biegacza z przeszkodami w lekkoatletyce przestawić na rzut dyskiem albo sprint – tłumaczy złoty medalista MŚ 2016 i ME 2017.

Jako jedyna zaległości jako tako nadrobiła Mirosław. Tyle tylko, że to i tak za mało, żeby myśleć o olimpijskim złocie w Tokio. Już kwalifikacje dowiodły, że o ile w prowadzeniu jeszcze jako tako walczyła, to "problemy" wspinaczkowe w Japonii stanowiły dla niej problem nie do przejścia.

Zasady w Tokio wybitnie przeciw czasowcom

– Żeby zachować jakiekolwiek szanse na podium, w speedzie muszę być najlepsza. A potem liczyć na mnóstwo szczęścia – jasno stawiała sprawę nowa rekordzistka świata.

Zadanie pierwsze z trzech, czyli ulubione, wypełniła z nawiązką. W finale uzyskała niesamowite 6.84 s. Zmiażdżyła rekord świata o 0.12 sekundy. Już w eliminacjach zabrakło jej do tego jednej setnej. A potem miały zacząć się schody i faktycznie zaczęły. To szczęście, o którym wspominała Polka, dotyczyło występów rywalek. Wynikało to z prostej zasady: o wyniku końcowym zdecydował iloczyn zajmowanych miejsc. Mirosław za "speed" ma 1 punkt, więc po zajęciu ostatnich miejsc w prowadzeniu i na boulderach miała dwa razy 8 pkt. A 8x8x1 to 64 oczka. – Speed to inny świat. Dwie pozostałe specjalności zdecydowanie łatwiej ze sobą połączyć. Więc ten, kto którąś wygra, a w drugiej będzie nawet czwarty, to choćby i po ostatnim miejscu w czasówce jego łączny wynik wyniesie 1x4x8. Czyli 32 – tłumaczył Dzieński.

Pobiła rekord świata, a jeszcze niedawno pracowała w... szkole

Czytaj też

Pobiła rekord świata, a jeszcze niedawno pracowała w... szkole

Historyczne złoto we wspinaczce dla Hiszpana

Czytaj też

Historyczne złoto we wspinaczce dla Hiszpana

Wspinaczka zdobyła serca kibiców. A za trzy lata w Paryżu będzie już prawie normalna

– To sprawiedliwe? – dopytywaliśmy wtedy Marcina.

– Tak najzupełniej to chyba nie. Ale ci, którzy polecieli i specjalizują się w dwóch innych konkurencjach, mogą mieć inne zdanie – odparł.

Środowisko wspinaczkowe generalnie rzadko jest zgodne. Skałkowi, a to w nich m.in. rozwija się siostra naszej Aleksandry Mirosław, już na samą myśl o rywalizacji w tej dziedzinie często się krzywią, bo uważają, że tam walczy się tylko ze sobą. Speed jest dla nich kompletnym zaprzeczeniem idei, podobnie udział "sztuki" wspinania w skomercjalizowanych igrzyskach. W 2016 roku po decyzji MKOl fora były pełne komentarzy, że oto skończyła się era, którą znają.

Uczestnicy igrzysk też tak przez chwilę mówili. Ale zacisnęli zęby i ruszyli nadrabiać zaległości, żeby polecieć do Japonii. W nagrodę za upór dostali chyba najcieplejsze przyjęcie spośród wszystkich dyscyplin debiutujących w Tokio w programie olimpijskim. Wspinaczka jest dość zrozumiała i nietrudna w odczycie, do tego wzbudza respekt i podziw. Już cztery lata temu we Wrocławiu były ku temu przesłanki. Oglądać zawody na ściance ustawioną w ścisłym centrum miasta przychodził nadkomplet publiczności.

Nietrudno zgadnąć, że najgłośniej i najżywiej na trybunach było na czasówkach.

Ale wspinacze, którzy i bez igrzysk są (wbrew pozorom) szalenie popularni w mediach społecznościowych, zyskali nie tylko rozgłos. W nagrodę za upór już poznali spodziewaną decyzję MKOl, żeby z tym wydziwianym triathlonem skończyć tak szybko, jak z nim zaczęto. Za trzy lata na IO we Francji, światowym raju tego sportu, konkurencje będą już dwie: duathlon z prowadzenia i boulderingu plus czasówka jako zupełnie oddzielny byt. Pół żartem, pół serio, Mirosław w Tokio zdobyła złoty medal, tylko że taki trochę jakby na próbę.

Historyczne złoto we wspinaczce dla Hiszpana