04 cze 2022 | Motorowe

24h Le Mans. Formuła 1 a Le Mans. Dwie serie, które przyciągają się wzajemnie

Nico Huelkenberg (z lewej), Fernando Alonso (w środku), Robert Kubica (z prawej) (fot. Getty)

Roksana Ćwik

Kierowcy Formuły 1 w 24 Hours of Le Mans? To lista długa i piękna. Wielu pragnie wystartować w najważniejszym i najbardziej prestiżowym wyścigu na świecie. Nic więc dziwnego, że rywalizacja w Le Mans budzi zachwyt pośród kierowców F1. Co roku w stawce nie brakuje byłych i obecnych zawodników królowej sportów motorowych, chcących dowieść umiejętności poprzez wygraną we francuskim klasyku.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Syn legendy F1 w polskim zespole w Le Mans. Będzie rywalizował z zespołem Roberta Kubicy

Co czeka Kubicę w tym roku? Polską ekipę wzmocnili... ludzie z F1

Czytaj też

Robert Kubica Alfa Romeo F1 Formuła 1 Prema WEC

Co czeka Kubicę w tym roku? Polską ekipę wzmocnili... ludzie z F1

Alonso i spółka

Wszyscy pamiętamy, jak dwukrotny mistrz świata Fernando Alonso był tak zmęczony jazdą dla niekonkurencyjnego McLarena, że postanowił wystartować w "supersezonie" FIA World Endurance Championship wraz z fabrycznym zespołem Toyoty. Hiszpan wygrał oba wyścigi w Le Mans, w których wziął udział – w 2018 i 2019 roku.

Został w ten sposób jednym z pięciu mistrzów świata F1, którzy odnieśli sukces na Circuit de la Sarthe. Dla Alonso było to szczególnie ważne, bo stanowiło drugi krok w kierunku potrójnej korony sportów motorowych. Po wygraniu Grand Prix Monako oraz 24h Le Mans, potrzebuje już tylko triumfu w Indianapolis 500.

Zmiennikami Hiszpana w Toyocie #8 byli dwaj inni, byli już kierowcy Formuły 1 – Sebastien Buemi i Kazuki Nakajima. Obaj mają na swoim koncie trzy zwycięstwa w Le Mans. Ostatnie odnieśli w ubiegłym roku, wspólnie z Brendonem Hartleyem. Co ciekawe, Buemi i Hartley ścigali się w Formule 1 dla zespołu Scuderia Toro Rosso, choć nie w tym samym czasie.

Na swoje pierwsze zwycięstwo w Le Mans czeka inny kierowca Toyoty Kamui Kobayashi. Japończyk był w Formule 1 prawdziwą gwiazdą po tym, jak stanął na podium domowego wyścigu startując dla Saubera. Nigdy nie dostał jednak szansy ścigania się dla czołowego zespołu.

W chwili zakończenia swojej wyścigowej kariery, dla Toyoty rywalizował także Alexander Wurz. Austriak wciąż jest posiadaczem ustanowionego w 1996 roku rekordu dla najmłodszego zwycięzcy Le Mans – miał wtedy 22 lata i 91 dni.

Co czeka Kubicę w tym roku? Polską ekipę wzmocnili... ludzie z F1

Czytaj też

Co czeka Kubicę w tym roku? Polską ekipę wzmocnili... ludzie z F1

Oto zwycięzcy wyścigu 24 Hours of Le Mans z 2019 roku. Każdy z nich jeździł niegdyś w Formule 1 (od lewej: Kazuki Nakajima, Sebastien Buemi oraz Fernando Alonso) (fot. Getty)

Kubica w słynnym wyścigu. Przed nim Barthez i ikony kina

Czytaj też

Fabien Barthez, Paul Newman i Michael Fassbender w 24h Le Mans

Kubica w słynnym wyścigu. Przed nim Barthez i ikony kina

Znakomite Porsche i Audi

Zanim nastała seria zwycięstw Toyoty, swój rekord wygranych w Le Mans powiększyło Porsche. Ostatni, 19. triumf dla niemieckiego producenta odniósł w 2017 roku wspomniany już Hartley.

Dwa lata wcześniej sensację wywołał Nico Huelkenberg, który dołączył do Porsche na czas wyścigu rozgrywanego w przerwie pomiędzy Grand Prix Kanady i Austrii. Niemiec wygrał w swoim pierwszym podejściu i nie wystartował już w Le Mans, zachowując 100-procentową skuteczność.

Wyczyn Huelkenberga byłby niemożliwy do powtórzenia w kolejnym sezonie, bowiem sprawujący wtedy władzę nad Formułą 1 Bernie Ecclestone zadbał o to, aby w ten sam weekend, co Le Mans, odbywał się wyścig na nowym torze ulicznym w Azerbejdżanie.

Swój ostatni wyścig Le Mans przejechał w barwach Porsche André Lotterer. Wszystkie trzy swoje zwycięstwa odniósł jednak dla innej marki koncernu VAG, czyli Audi. Niemiec stanowi ciekawy przypadek – swój jedyny start w Formule 1 zaliczył bowiem już po odniesieniu sukcesów na długim dystansie. Zwycięstwa dla Audi odnosili także m.in. Emanuele Pirro oraz Allan McNish.

Kubica w słynnym wyścigu. Przed nim Barthez i ikony kina

Czytaj też

Kubica w słynnym wyścigu. Przed nim Barthez i ikony kina

Nico Huelkenberg (w środku) świętujący zwycięstwo w 24 Hours of Le Mans w 2015 roku (fot. Getty)

Te chwile wstrząsnęły Le Mans. Latające auta, śmierć i koniec marzeń

Czytaj też

Le Mans ma swoją smutną stronę. To tutaj ginęli kierowcy, kibice, ale też w pogoni za wynikiem niszczono marzenia (fot. Getty)

Te chwile wstrząsnęły Le Mans. Latające auta, śmierć i koniec marzeń

Wielcy mistrzowie

Alonso jest jednym z pięciu mistrzów Formuły 1, którzy odnieśli zwycięstwa w Le Mans. Jako pierwszy dokonał tego ponad pół wieku temu Mike Hawthorn. Swoją jedyną wygraną we francuskim klasyku odniósł w drugim podejściu, w feralnym 1955 roku.

Triumf ten był źle odebrany, bowiem Brytyjczyk odegrał kluczową rolę w tragicznym wypadku, w którym zginęło ponad 80 kibiców. To właśnie Hawthorn zjeżdżając na serwis zahamował przed Lancem Macklinem, który próbując ominąć Jaguara wjechał wprost pod koła Pierre’a Levegha, posyłając go w kierunku publiczności. Inaczej niż Mercedes-Benz, Jaguar nie wycofał się z wyścigu, aby oddać szacunek ofiarom wypadku i tak Hawthorn mógł jechać do mety bez obawy o największych rywali.

Brytyjczyk był szeroko krytykowany za swoją postawę – od uśmiechania się na podium po późniejsze negowanie swojej roli w incydencie i zrzucanie całej odpowiedzialności na nieżyjącego Levegha. Oficjalne śledztwo w tej sprawie nie wykazało jednoznacznej winy któregokolwiek z kierowców.

Swój tytuł w Formule 1 wywalczył w 1958 roku, co również zawdzięcza wycofaniu się konkurencji. Rywalizujący z nim Stirling Moss nie ukończył bowiem aż pięciu wyścigów – o trzech więcej niż Hawthorn. Pomimo mniejszej liczby zwycięstw, Brytyjczyk wywalczył tytuł jednym punktem.

W tym samym 1958 roku pierwsze z trzech zwycięstw w Le Mans odniósł Phil Hill. Przygoda Amerykanina z legendarnym wyścigiem była o tyle nietypowa, że nigdy nie dojechał do mety jako przegrany – nie kończył bowiem rywalizacji aż 11 razy. Hill do dzisiaj pozostaje jedynym kierowcą, który wygrał Le Mans oraz zdobył mistrzostwo Formuły 1 w tym samym sezonie – miało to miejsce w 1961 roku.

Mistrzem świata w kolejnym sezonie został Graham Hill – niespokrewniony z Philem. Brytyjczyk jest wyjątkową postacią w historii wyścigów samochodowych, bowiem jako jedyny zdobył potrójną koronę sportów motorowych. W 1963 roku wygrał on Grand Prix Monako, trzy lata później triumfował w Indianapolis 500, a zwycięstwo w Le Mans odniósł w 1972 roku za kierownicą Matry.

Spośród aktywnych kierowców wyścigowych, tylko dwóch ma szansę powtórzyć to osiągnięcie – Fernando Alonso może bowiem uprzedzić Juan Pablo Montoya. Kolumbijczyk dwukrotnie wygrał Indianapolis 500 i ma na swoim koncie także zwycięstwo w Grand Prix Monako z 2003 roku. Pozostało mu zatem tylko zwycięstwo w Le Mans. W tym roku jednak nie zobaczymy go na gridzie.

W 1965 roku za kierownicą Ferrari swoje jedyne zwycięstwo w Le Mans odniósł Jochen Rindt. Pięć lat później w wyjątkowych okolicznościach został mistrzem Formuły 1 – kierowca Lotusa zginął bowiem podczas treningu przed Grand Prix Włoch, lecz miał wystarczającą przewagę punktową, aby otrzymać tytuł pośmiertnie.

Te chwile wstrząsnęły Le Mans. Latające auta, śmierć i koniec marzeń

Czytaj też

Te chwile wstrząsnęły Le Mans. Latające auta, śmierć i koniec marzeń

Juan Pablo Montoya ścigał się w Formule 1 w latach 2001-2006. On, obok Fernando Alonso, wciąż ma szansę na skompletowanie potrójnej korony sportów motorowych (fot. Getty)

Nie tylko Kubica. Jakie były polskie początki w Le Mans?

Czytaj też

Stanisław Czaykowski (L) i Robert Kubica (P) (fot. Getty)

Nie tylko Kubica. Jakie były polskie początki w Le Mans?

Wielkie osobistości

Nie wszyscy kierowcy Formuły 1 znani są ze swoich wyczynów na torze. Najlepszym przykładem jest Helmut Marko, kojarzony przede wszystkim ze swoich kontrowersyjnych wypowiedzi oraz stanowiska doradcy, które pozwala mu decydować o podpisywaniu kontraktów z kierowcami przez Red Bulla. Austriak wygrał Le Mans jeden raz, w 1971 roku.

Osobną kategorię stanowią wspaniali konstruktorzy. Zarówno Bruce McLaren, jak i Dan Gurney – triumfatorzy czterech wyścigów F1 – odnieśli jedyne zwycięstwa w Le Mans w latach 60. dla Forda. Za ostateczny kształt prowadzonego przez nich GT40 odpowiadał Carroll Shelby, który sam wygrał w 1959 roku za kierownicą Astona Martina. Aż cztery razy – choć nigdy za kierownicą własnego samochodu – wygrywał w późniejszych latach Henri Pescarolo.

Obecni fani Formuły 1 na pewno będą znać osobę Martina Brundle’a, który jest jednym z dwóch głównych komentatorów angielskojęzycznych. Pomimo 158 startów, Brytyjczyk nie wygrał żadnego wyścigu Grand Prix, lecz w 1990 roku stanął na najwyższym stopniu podium w Le Mans. Co ciekawe, w 2012 roku Brundle wystartował w załodze wraz ze swoim synem Aleksem, zajmując ósme miejsce w klasie LMP2.

W telewizji udziela się również Johnny Herbert. Zwycięzca trzech wyścigów Grand Prix przekroczył linię mety 24 Hours of Le Mans w 1991 roku, przyczyniając się do pierwszej wygranej japońskiego producenta i jedynej w historii Mazdy. Zespół nie planował, aby to Brytyjczyk był w samochodzie pod koniec wyścigu, lecz zrezygnował z ostatniej zmiany kierowców, w obawie przed możliwym błędem podczas pit-stopu. Herbert ukończył zmagania resztkami sił i zasłabł zaraz po wyjściu z samochodu, przez co nie stanął na podium.

Warto także wspomnieć Jacky'ego Ickxa, którego rekord sześciu wygranych wydawał się nieosiągalny aż do pojawienia się Toma Kristensena, oraz o zwycięzcy z 1963 roku Lorenzo Bandinim, na którego cześć nazwano jedną z najbardziej prestiżowych nagród, jaką może zdobyć kierowca Formuły 1.

Nie tylko Kubica. Jakie były polskie początki w Le Mans?

Czytaj też

Nie tylko Kubica. Jakie były polskie początki w Le Mans?

Polak, który ścigał się w Le Mans. "Chciałbym znów w nim pojechać"

Czytaj też

Kuba Giermaziak Le Mans Porsche Supercup

Polak, który ścigał się w Le Mans. "Chciałbym znów w nim pojechać"

Kto następny?

Jak widać, zawodnicy F1 odnosili liczne sukcesy na Circuit de la Sarthe, a do wspominanych wyżej nazwisk można by dopisać jeszcze kilkadziesiąt innych. Szanse, aby znaleźć się pośród nich ma w tym roku Robert Kubica. Polak jest bowiem w jednej z najsilniejszych załóg LMP2, a ponieważ Hypercary nie dowiodły jeszcze swoich możliwości na dystansie 24 godzin, można wyobrazić sobie scenariusz, w którym to właśnie auto tej kategorii wygra w klasyfikacji generalnej.

Z dużym zainteresowaniem warto też śledzić rozwój sytuacji w kolejnych latach. Swój skład na sezon 2022 przedstawił już fabryczny zespół Peugeota i znalazło się w nim miejsce dla trzech byłych kierowców F1. Niewykluczone też, że po zawodników z podobnym doświadczeniem sięgnie też Ferrari – tym bardziej, że zainteresowanie startem w Le Mans wyraził już Charles Leclerc. Legenda francuskiego klasyka cały czas przyciąga więc znakomite nazwiska.

24 Hours of Le Mans. Terminarz wyścigu [daty, godziny]

Środa, 8 czerwca
13:45 – 17:15 – trening nr 1
18:45 – 20:15 – sesja pre-kwalifikacyjna
22:00 – 0:15 – trening nr 2

Czwartek, 9 czerwca
14:45 – 18:15 – trening nr 3
19:45 – 20:45 – wyścig kwalifikacyjny Hyperpole
21:45 – 0:15 – trening nr 4

Sobota, 11 czerwca
10.30 – sesja rozgrzewkowa (warm-up)
11.00 – wyścig Road to Le Mans
16:00 – start 90. edycji 24 Hours of Le Mans

Niedziela, 12 czerwca
16:00 – meta 90. edycji 24 Hours of Le Mans

Polak, który ścigał się w Le Mans. "Chciałbym znów w nim pojechać"