28 sie 2021

Tokio za zamkniętymi drzwiami #2. Łucznik, który strzela jedna nogą. Bo druga zdeformowana, a rąk nie ma

Tokio 2020, igrzyska paraolimpijskie, paraolimpiada 2020, Piotr Van Montagu, łucznictwo paraolimpiada — Piotr Van Montagu zapragnął być jak... Legolas i pojechał na igrzyska paraolimpijskie (Fot. Getty)

Nie da się nie podziwiać człowieka, który strzela z łuku, nie mając rąk, a jedna z nóg zdeformowaną. Nazywa się Piotr Van Montagu i reprezentuje Belgię na igrzyskach paraolimpijskich Tokio 2020. W jego życiorysie jest polski wątek – niestety, przykry.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Róża Kołakowska po zdobyciu złota: plany miałam inne, ale zdrowie pisze swoje scenariusze

Tokio za zamkniętymi drzwiami, czyli od okienka do okienka

Czytaj też

Tokio 2020, paraolimpiada, igrzyska paraolimpijskie, igrzyska 2020, igrzyska Tokio, igrzyska koronawirus,

Tokio za zamkniętymi drzwiami, czyli od okienka do okienka

Piotr od razu rzuca się w oczy. Polskiemu dziennikarzowi imieniem – typowo polskie u belgijskiego zawodnika. A wszystkim pozostałym tym, co robi na łuczniczych torach. Bo to fenomen. Nie ma obu rąk, jedna noga mocno uszkodzona, tylko jedna sprawna, a mimo tego strzela i to naprawdę dobrze.

W sobotę wyeliminował rywala i to po występie wysokiej próby. Rywalizuje w łuku bloczkowym. Mierzy się z zawodnikami, którzy często zmagają się z dużo mniejszymi niepełnosprawnościami – to kategoria open, a nie W1 (w tej startują zawodnicy z upośledzonym tułowiem). A jednak. I daje radę.

Urodził się w Polsce, ale z Polską wiele wspólnego nie ma. Niestety, to mroczne czasy w jego życiorysie. Krzywdę wyrządziła mu matka i Talidomid. Już w latach 50. sprzedawano go jako bezpieczny lek przeciwbólowy. Ale bezpieczny wcale nie był. Spowodował uszkodzenie kilkunastu tysięcy płodów. W tym Piotra.

Na świat przyszedł bez rąk, ze zdeformowaną nogą. Matka go takiego nie chciała, oddała do sierocińca. Spędził tam pierwsze lata życia. A perspektywy wcale nie były piękne.

– Nie znam miasta, wiem tylko, że to było gdzieś w Polsce – odpowiada, zapytany, gdzie się urodził. Niczego nie wie. Matki nigdy nie poznał, podobnie jak reszty rodziny. – Nie, nie znam – przyznaje. Zaopiekowali się nim dobrotliwi Belgowie.

– Kiedy miałem cztery lata, trafiłem do Belgii. Zostałem adoptowany przez rodzinę poprzez jedną z organizacji zajmujących się osobami z niepełnosprawnościami – opisuje swoje losy.

Na swoim profilu na Facebooku napisał kiedyś, że "to raczej on musi się dostosować do świata niż świat do niego”. Ale jakoś się dostosował. Do tego stopnia, że pojechał na igrzyska paraolimpijskie strzelać z łuku.

– To nie był pierwszy sport, który zacząłem uprawiać. Na początku próbowałem sił w piłce nożnej na wózkach, a później właśnie w łucznictwie – opowiada.

Patrząc na strzelającego Piotra, trudno uwierzyć, że to możliwe. A chyba jeszcze trudniej, że pomysł zrodził się, kiedy oglądał "Władcę Pierścieni”. Po prostu zapragnął być jak jego ulubiony bohater, Legolas.

– Oglądałem filmy i seriale, w których pojawiało się łucznictwo i naprawdę spodobała mi się ta dyscyplina. A w 2015 roku zobaczyłem też zawody para łucznictwa. Postanowiłem zdobyć o nim trochę informacji, a później zdecydowałem się zacząć je uprawiać. To było trzy lata temu, w 2018 roku – mówi.

Po tych trzech latach jest w Tokio. Nie ma rąk, ma jedną zdeformowaną nogę, a i tak strzela z łuku.