Kszczot i Lewy, drugie pokolenie. Polscy 18-latkowie podbijają 800 metrów

Zaproszenie na Memoriał Kamili otrzymał, dopiero gdy okazało się, że nie zgłosi się już nikt mocniejszy z zagranicy. Na zachętę i trochę w nagrodę, że latem został wicemistrzem Europy juniorów. Kacper Lewalski w Tallinnie uległ tylko Krzysztofowi Różnickiemu – rówieśnikowi, o którym od roku mówi całe lekkoatletyczne środowisko. – Uciekł mi poziomem, chociaż to nie tak, że nigdy z nim nie wygrywałem. Zdarzało się – przyznaje 18-latek z Elbląga, który od niedzieli znów ma prawo myśleć, że jest w stanie gonić krajowego konkurenta. Bo tak jak Różnicki w czerwcu, tak teraz we wrześniu Lewalski wykręcił na 800 metrów czas, który ekspertom nie bardzo mieści się w głowie.

A wykręcił dokładnie 1:44.81 – ósmy czas w całej historii Polski.

Kacper Lewalski. Kolejne objawienie 800 m z tego wszystkiego nie zdążyło na pociąg

Lewalski w Chorzowie startował w rewelacyjnej międzynarodowej obsadzie i przynajmniej na papierze skazany był na odległe miejsce. Tym bardziej, że od powrotu z MŚ U20 w Kenii (był tam szósty) trenował już na zupełnym luzie, w niektóre dni w ogóle nie zakładał butów. Sądził, że sezon dla niego się już skończył. To zresztą miał mu uzmysłowić przed startem trener Czesław Nagy: – bez presji. Jedziesz tam, nie mogąc nic przegrać. Rób, co możesz, baw się dniem, a może z tego tylko urodzić się coś dobrego. Obaj nie mieli prawa sądzić, że "to dobre" będzie dobre do tego stopnia. Że zarobi na bieganiu pierwsze poważne pieniądze, chociaż na razie nawet nie wie dokładnie, ile. Że ten nieopierzony junior, który na 200 m przed metą jeszcze zamykał stawkę, wykorzysta lukę po wewnętrznej i wykona sprint, jakiego nie powstydziłby się Paweł Czapiewski z czasów największego prime'u. I wreszcie że (niestety trochę po czasie) wypełni minimum na igrzyska w Tokio.

– I chyba to ostatnie najbardziej do mnie nie dociera. Usiadłem po wszystkim, uspokoiłem się i pomyślałem: kurde, człowieku, to już jest seniorskie bieganie! A ja taki młody, jeszcze tyle jest przede mną. Szok, jeszcze nie ogarniam. Ale jak poskładam myśli, wiem, że teraz będzie już tylko lepiej. Ten bieg to kop motywacyjny, o jakim na tym etapie rozwoju trudno było w ogóle śnić – przyznaje już na spokojnie uczeń elbląskiego ogólniaka nr 4.

– Nie masz w głowie myśli, że "szkoda, że nie pobiegłem tego przed Tokio, bo wtedy bym poleciał?" – dopytujemy. – Nie. Mam tylko takie, że i tak stało się to zaskakująco szybko. I że przyjdzie na mnie czas.

Gdy Lewalski w niedzielę mijał nasze stanowisko reporterskie i został poproszony o numer telefonu, odparł, że chętnie odbierze, ale najlepiej późnym popołudniem. Bo ranem ma lekcje. Niestety w poniedziałek do szkoły nie dotarł, bo z emocji nie wstał na ranny pociąg do domu. – Na bankiet nie poszedłem. Raz, że trzeba było iść do fizjoterapeutki, a dwa, że po tym wszystkim pewnie zasnąłbym tam na stole – śmieje się teraz przyszłoroczny maturzysta. Ale pół żartem, pół serio: Kacper egzamin dojrzałości już zdał. Z wyróżnieniem i zdartym barkiem, który ucierpiał po upadku na finiszu.

Najlepsi polscy 800-metrowcy w historii:

P. Czapiewski 1:43.22 (2001)
A. Kszczot 1:43.30 (2011)
M. Lewandowski 1:43.72 (2015)
P. Dobek 1:43.73 (2021)
R. Ostrowski 1:44.38 (1985)
K. Różnicki 1:44.51 (2021)
A, Ostrowski 1:44.82 (2011)
K. Lewalski 1:44.84 (2021)

— Athletics News (@Nedops) September 6, 2021

Polskie 800 metrów jest dzisiaj potężne. Po starych mistrzach idzie nowe

Lewalski nie ma jeszcze nawet menedżera. Trafił do biegania tak samo jak Różnicki – z piłki nożnej. Tyle tylko, że Kacprowi w przeciwieństwie do kolegi z kadry ta niezbyt się podobała. Trenera Nagy'ego (czasem ponoć zawodnicy pieszczotliwie mówią o nim "Golas") poznał wkrótce po zawodach przełajowych w pierwszej klasie gimnazjum. Z marszu pokonał tam zastęp trenujących, ale chwilę wzbraniał się przed zapisaniem do klubu, bo uważał bieganie za dość nudne. Niedługo później był już w nim zakochany. Teraz – po ledwie pięciu latach zajęć, z czego niemal zupełnie bez dotykania ciężarów w siłowni – został już piątym tego lata polskim biegaczem, który zszedł na 800 m do wyniku poniżej 1:45. Poza nim zrobili to także Patryk Dobek, Michał Rozmys, Krzysztof Różnicki i Mateusz Borkowski. A powinien przecież jeszcze Adam Kszczot, który niestety zupełnie nie trafił z olimpijskim treningiem.

– Miałem na początku w grupie kolegę, z którym cały czas się "ścieraliśmy" i napędzaliśmy. Teraz taką rolę ma Krzysiek Różnicki. Dawniej byliśmy na równi, potem ten mocno wystrzelił, ale mi ta rola drugiego na razie nie przeszkadza. Może nawet lepiej być w cieniu? To na nim skupiała się dotąd cała uwaga, ja miałem luz, biegałem bez ciężaru – twierdzi Lewalski.

Teraz jednak może być już inaczej. Odkąd Różnicki pobiegł w czerwcu w Chorzowie 1:44.51, stał się pierwszym polskim juniorem w dziejach, który złamał 1:46. Teraz jest ich już dwóch, co wprost przywołuje na myśl ścieżki rozwoju Kszczota i Lewandowskiego. Oni też rozwijali się w duecie. Przez lata sukces jednego napędzał rywala. Tyle tylko, że Marcin za juniora przebiegł "dwa kółka" co najwyżej w 1:46.69, a Adam nawet w 1:47.16. To przepaść.

"A najlepsze, że za rok Różnicki i Lewalski nadal będą juniorami. I że w 2022 roku w Cali odbędą się kolejne MŚ U20" – komentował na Twitterze Tomasz Spodenkiewicz, autor serwisu "Athletics News".

Byle bez presji. Jak przyjdzie wynik, to przyjdzie

Między zdaniami Lewalski śmieje się, że wybrał sobie dystans, w którym na starcie ma teraz trudniej. Bo konkurencja w kraju zrobiła się taka, że większą mają chyba wyłącznie specjalistki od 400 metrów. Gdy "Lewy" i Rozmys przeszli na 1500 m, a Kszczot znalazł się w kryzysie, od razu wskoczyli następni. Dobek już przeszedł do historii, ale za jego plecami idą młodsi.

– Może na tle świata jeszcze ich nie widać , ale to się może zmienić. Idzie młode. Jeśli chodzi o sztafetę pań to mamy przecież Kornelię Lesiewicz i Kingę Gacką. Godnie zastępują starsze zawodniczki. Nie stresujmy się przyszłością. Nie zapominajmy jednak, że w pewnym momencie może być chwilowy zastój, przerwa. Kryzysy się pojawiają. Starzy mistrzowie się bronią i pomagają wejść na wysoki poziom talentom. Tak to działa – mówił w rozmowie z Filipem Kołodziejskim wiceprezes PZLA Sebastian Chmara.

– "Nowy Kszczot", "nowy Lewy". Oswajasz się? – pytamy Lewalskiego.

– Nigdy wcześniej nie było takich dwóch chłopaków jak my, w dodatku z tego samego rocznika. I ja mam tego świadomość, nawet jeśli nie dociera. Ale mam wokół siebie dobrych ludzi, którzy nie pozwolą mi odfrunąć. Wiem, że jeśli będę ciężko pracował, wynik powinien przyjść. Wtedy można będzie mówić o jakichś porównaniach. Teraz dla mnie liczy się tylko, żeby było zdrowie – kończy biegacz. A to na razie dopisuje.