10 wrze 2021 | Boks

Kamil Szeremeta: chciałem zakończyć karierę, by w końcu poświęcić się rodzinie

Kamil Szeremeta (21-2, 5 KO) wznowił już treningi po operacji ręki, którą złamał w trakcie czerwcowej walki z Jaime Munguią (37-0, 30 KO). Pięściarz z Białegostoku w rozmowie z TVP Sport przyznał, że stan jego zdrowia wciąż jest daleki od ideału i między innymi z tego powodu rozważał nawet zakończenie kariery. Fragmenty wywiadu ukazały się w magazynie Ring TVP Sport.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

"Pomyślałem, że najwyżej tu umrę". Szeremeta o walce z Gołowkinem

Mateusz Fudala, TVPSPORT.PL: – Liczyłeś, który to już twój obóz w Zakopanem?
Kamil Szeremeta, pięściarz wagi średniej: – Czwarty, może piąty? Mamy naprawdę fajne warunki i cieszę się, że tu jestem, mogę pobiegać po górach i przede wszystkim szlifować siłę i technikę z trenerem Andrzejem Liczikiem.

– Rozmawiamy przy pięknej pogodzie, ale wiem, że nie zawsze podczas tego obozu warunki były takie idealne.
– Ostatnio mieliśmy taką sytuację, że gdy wyruszaliśmy w góry, pogoda była w miarę ok. Gdy dotarliśmy na Zawrat, zmokliśmy jak szczury. Na samym szczycie panowała temperatura poniżej 0 stopni, a ubrania nam pozamarzały. Było niebezpiecznie, na szczęście wróciliśmy cali.

– Wspomniałeś o trenerze Licziku.
– To dla mnie nowy-stary trener, bo miałem już wcześniej przyjemność z nim trenować. Na pewno jest mniejszy rygor, jeśli chodzi o to, co dzieje się po treningach. Nie ma takich zasad, jest trochę luźniej. Teraz mogę to powiedzieć, że takie zasady, jakie mieliśmy wcześniej na zgrupowaniach, to można wprowadzać zawodnikom dwudziesto, dwudziestopięcioletnim. A nie chłopom po trzydziestce, którzy mają rodziny. Czasem czułem się jak małe dziecko. Tu jest inaczej. Wiadomo, podczas treningów jest ciężka praca, ale po nich jest luz, który też jest w życiu potrzebny. Nie ma potrzeby, by całe 24 godziny chodzić spięty.

– Przybycie Andrzeja Liczika do grupy to dla zawodników nowy bodziec?
– Tak jest. To nie nasza wina, że nie ma już z nami Fiodora Łapina, sam sobie wybrał taką drogę. Dziękuję Andrzejowi Wasilewskiemu i grupie KnockOut Promotions, że mam mozliwosć trenowania z obecnie chyba najlepszym trenerem na polskim podwórku.

Szeremeta: chciałbym, aby syn boksował

Szeremeta: chciałbym, aby syn boksował

– Po walce z Munguią przeszedłeś operację prawej ręki. Jak się czujesz?
– Powiem szczerze, że po operacji usłyszałem zapewnienia, że wrócę do zdrowia szybciej, że ręka lada moment będzie "naprawiona" i nie będzie boleć. Jednak tak to nie wygląda, przeszedłem rehabilitację, robiłem wszystko, co zalecił mi lekarz, a jednak nie jest tak, jak być powinno. Może po prostu starość mnie dopadła?

– To twoja pierwsza poważniejsza kontuzja w karierze?
– Tak. Do tej pory nie miałem poważniejszych kontuzji. Cóż, mam już 31 lat, boks trenuję od prawie 20 więc może to już zmęczenie materiału...

– Kontuzji doznałeś w trakcie pojedynku z Jaime Munguią.
– Widziałem swoje duże szanse w tym pojedynku, sam zresztą o niego zabiegałem, bo wierzyłem, że mogę wygrać. Niestety, walczyłem z jedną sprawną ręką, a tak zbyt wiele nie da się zdziałać. Powiem szczerze, po tej walce chciałem skończyć z boksem. Raz, że kontuzja, dwa – mam dwójkę dzieci i chciałem się im już w pełni poświęcić. Z drugiej strony, żałowałbym, gdybym nie spróbował.

– Mimo porażek, twoje nazwisko zyskało na wartości w USA. Masz pełne prawo liczyć na kolejne propozycje dużych walk.
– Daj panie boże. Ale tak jak mówię – nagle po dwudziestu latach zacząłem się kruszyć, nietrudno dojść do wniosku, że te lata uprawiania boksu dają o sobie znać. W czerwcu spędziłem w końcu więcej czasu z rodziną. Bardzo kocham swoje dzieci i żonę i chciałem im choć trochę wynagrodzić. Dzieciaki tak szybko rosną, to najpiękniejszy czas dla rodzica, a mnie z nimi nie ma. Stąd rozterki na temat zakończenia kariery.

– Co doradzała rodzina?
– Synek jest jeszcze za mały, żeby mówić, ale córeczka już nawet rozpowiadała koleżankom, że tata już zostaje w domu. Żona zasugerowała, że skoro zdrowie już tak nie dopisuje, to może rzeczywiście warto odpuścić? Coś tam w życiu osiągnąłem, pieniądze jakieś odłożyłem, mam pomysły na biznesy i myślę, że z głodu byśmy nie umarli. Jednak bolałoby mnie, jeślibym nie spróbował. Gołowkin to ekstraklasa, ale śmiem twierdzić, że Munguia, nawet pomimo tego, że był mistrzem świata w niższej kategorii, to jednak jest pierwszą ligą. I z takimi zawodnikami można naprawdę powojować.

Szeremeta chce zdobyć pas dla dzieci. "Chodzi o ich byt"

Kamil Szeremeta (fot. twitter.com/MatchroomBoxing)

Szeremeta chce zdobyć pas dla dzieci. "Chodzi o ich byt"

– Stawiasz sobie warunki, które muszą być spełnione, byś kontynuował karierę? Np. jeśli w ciągu dwóch lat nie otrzymasz dużej, zagranicznej walki, to nadal będziesz boksował?
– Nie myślę w ten sposób. Chciałbym, żeby ta ręka zagoiła się w stu procentach, bym mógł wrócić do ringu. Co będzie później to wie bóg i promotor. Mam obiecaną jedną lub dwie walki na gali Eddiego Hearna, lub Oscara De La Hoi, który dziękował mi, że zgodziłem się na walkę z Munguią i stworzyliśmy dobre widowisko.

– Wyjaśniłeś nieporozumienia z Maciejem Sulęckim?
– Miałem wyjaśnić, pisałem do niego, że będę tego i tego dnia w Warszawie, ale nie odpowiedział. Dopiero wieczorem, jak byłem już w Białymstoku, to odpisał, że nie miał jak rozmawiać, bo był na działce. Co ja mam tłumaczyć...

– Kiedy zatem możemy spodziewać się twojego powrotu do ringu?
– Rozmawiałem z Andrzejem Wasilewskim i na pewno jeszcze w tym roku stoczę walkę w Polsce. Prawdopodobnie będzie to końcówca listopada, lub w grudniu.