01 paź 2021 | Inne

Himalaje. Anna Tybor zdobyła Manaslu. Teraz pójdzie po medal olimpijski?

Anna Tybor wspięła się, a następnie zjechała z Manaslu. Jej sport wejdzie do programu igrzysk (fot. Instagram) — Anna Tybor wspięła się, a następnie zjechała z Manaslu. Skialpinizm wejdzie do programu igrzysk (fot. Instagram)

Anna Tybor jako pierwsza kobieta w historii zdobyła "bez tlenu" Manaslu, a następnie udanie zjechała z niego na nartach. Świat himalaizmu gratuluje wyczynu, a przy okazji czeka na debiut jej sportu w igrzyskach olimpijskich. MKOl zdecydował, że skialpinizm w 2026 roku dołączy do programu zawodów w Cortinie d'Ampezzo. Tybor ma szansę na nie pojechać.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Kadra na emigracji. Trenerowi zostały teraz trzy zawodniczki

Czytaj też

Izabela Marcisz trenuje obecnie w kadrze jeszcze tylko z dwiema zawodniczkami. Dwie kolejne są w USA. (fot. PAP)

Kadra na emigracji. Trenerowi zostały teraz trzy zawodniczki

Anna Tybor dokonała w Himalajach czegoś, na co dotąd nie porwała się żadna kobieta w dziejach. Weszła na Manaslu (8163 m n.p.m.), a następnie udanie zjechała z niego do bazy na nartach. Mimo że takiego wyczynu przed zakopianką próbowała już 40 lat temu Emma Jack, to różnica między tymi wyczynami jest zasadnicza. Polka, w przeciwieństwie do poprzedniczki, atakowała wierzchołek bez wsparcia dodatkowym tlenem. I nie zdejmowała nart, żeby podchodzić w najtrudniejszych etapach trasy.

"BREAKING" – tak informację o sukcesie 30-latki opisał ceniony serwis Everest Today. A potem do Nepalu popłynęły gratulacje.

Anna Tybor zjechała na nartach z Manaslu. Wyniosła to z domu

Jednym z największych kibiców Tybor był Andrzej Bargiel – ten sam, który z Manaslu podobny zjazd zaliczył siedem lat temu. Wtedy zajęło mu to ponad 21 godzin, ale jego osiągnięcie zostało już poprawione. Wynik Anny otwiera nowy rozdział. Z czwartego obozu trzyosobowa ekipa Tybor ruszyła we wtorek, a sam zjazd zaczął się w środę popołudniu. W końcu po blisko kolejnej dobie zespół bezpiecznie dotarł na deskach do głównej bazy.

– Zrobiło się późno. Musieliśmy w czwartym obozie zrobić przerwę na nocleg. Poza tym nart nie odpinałam, nawet między obozem 2 a 1, gdzie jest mnóstwo szczelin. Tam naprawdę trzeba było mocno uważać. Ale się udało – relacjonuje zmęczona himalaistka w nagraniu wideo, jakie wkrótce po jej powrocie opublikowano w sieci.

Trudno spodziewać się, żeby Tybor po takim wyczynie zdecydowała się na tym zatrzymać. Szczególnie, że – jak często podkreśla w mediach społecznościowych – góry są jej całym życiem. Mieszkając pod Tatrami, poznała już ich każdy zakątek. Tę miłość dzieciom zaszczepił m.in. ojciec Jan, pracujący niegdyś jako jeden z najbardziej renomowanych przewodników. Anna nie odwróciła się od tej pasji, nawet gdy pod Świnicą w wypadku zginął jej brat.

– Wiem, że życie człowieka gór jest ryzykowne. Ale za to jest prawdziwe i pełne – przyznała po czasie.

Bo tę tragedię udało się przepracować. I wrócić w góry, które – jak mówi – wyznaczały dotąd każdą jej najważniejszą życiową decyzję. Zbiórkę crowdfundingową na Manaslu założyła we Włoszech, gdzie mieszka i pracuje jako ratowniczka i architektka. W reportażu Jakuba Radomskiego z "Przeglądu Sportowego" pochwaliła się m.in., że jeden z jej projektów właśnie buduje się w St. Moritz.

Kadra na emigracji. Trenerowi zostały teraz trzy zawodniczki

Czytaj też

Kadra na emigracji. Trenerowi zostały teraz trzy zawodniczki

"Bańka" również w Pekinie. Są szczegóły przed IO

Czytaj też

"Bańka" również w Pekinie. Są szczegóły przed IO

To nie tylko wyzwanie, a sport. A niebawem sport olimpijski

Jednak Szwajcaria dla życia Tybor przysłużyła się jeszcze inaczej. A raczej dla całego skialpinizmu, bo tak nazywa się dyscyplina, którą trenuje bohaterka z Manaslu. To miks wspinaczki, ski touringu i zjazdów, polegający na pokonywaniu na czas określonych tras. Trochę jak biegi narciarskie, tylko że nie na pętelkach ubitych ratrakiem, lecz w ekstremalnym środowisku wysokościowym. Czasami trzeba wejść na czterotysięczniki, niekiedy suma przewyższeń to grubo ponad 3500 m. Podczas Młodzieżowych Igrzysk Olimpijskich, które półtora roku temu odbyły się w Lozannie, MKOl oficjalnie wprowadził ten sport do programu wydarzenia. A w lipcu ogłoszono, że kolejnym krokiem będzie debiut już w igrzyskach dla dorosłych – w 2026 roku na imprezie w Mediolanie i Cortinie d'Ampezzo.

Tybor jest zawodniczką od dziecka. Pierwszy Puchar Polski wywalczyła, gdy miała 13 lat. Od jedenastu jest członkiem kadry narodowej PZA. Aktualnie w rankingu światowym zajmuje 24. miejsce. W tym roku na mistrzostwach świata w Andorze była 14. w sprincie – jednej z dwóch konkurencji, którymi zainteresowała się rodzina olimpijska. To format pod telewizję: na trasie zjazdowej, trwający ok. trzy minuty, ale ze wszystkimi elementami skialpinizmu. Z kwalifikacjami i fazą pucharową na wzór PŚ w biegówkach, gdzie także startuje po sześciu zawodników w serii.

Drugim formatem jest start indywidualny. Trzeci, czyli miksty, MKOl narzuciła odgórnie w ramach parytetu płci.

"Bańka" również w Pekinie. Są szczegóły przed IO

Czytaj też

"Bańka" również w Pekinie. Są szczegóły przed IO

"Na zawodach w Polsce startuje nawet po 200 narciarzy. Jest szansa pojechać na igrzyska"

Tybor, która w drużynówkach akurat czuje się najlepiej, najprawdopodobniej nie uda się jednak wystąpić w okrojonym wariancie ulubionej konkurencji. Mikst w Cortinie będzie bardziej przypominał sprinty, a w jego skład wejdą ekipy złożone z jednej kobiety i mężczyzny. Tylko że odkąd przestał startować Andrzej Bargiel, godnego kandydata olimpijskiego wśród panów u nas brak. Na chłodno ocenia to Monika Strojny, taterniczka i przewodnicząca komisji narciarstwa wysokogórskiego w PZA.

– Światowa federacja (ISMF) wywalczyła tylko 48 miejsc olimpijskich dla obu płci. Czyli zapowiada się mocna walka o kwalifikację (najprawdopodobniej poprzez MŚ i mistrzostwa kontynentów – przyp. red.). Właściwie, nie jest też powiedziane, że to Ania ma akurat u nas największe szanse na igrzyska. W zawodach zwykle minimalnie lepsza jest Iwona Janoszek. Obie ze sobą rywalizują, mają zbliżony poziom. Nakręcają się nawzajem, są w podobnym wieku – opowiada działaczka.

Strojny uważa jednak, że pięć lat to sporo czasu na trening. W kadrze narodowej jest w tej chwili ośmioro zawodników, z możliwością poszerzenia składu. Zresztą wśród członków mamy też nastolatków, z potencjałem na duży rozwój.

– W zawodach krajowych startuje nawet po 200 osób. Jasne, sporo tam amatorów, ale frekwencja i tak robi wrażenie. Może wkrótce pojawią się kolejne talenty? – ma nadzieję.

Niezależnie od tego, kto z Polski (i czy w ogóle) zakwalifikuje się do Cortiny, wiek Tybor nie będzie przeszkodą. Dość powiedzieć, że aktualnie najlepsza na świecie sprinterka – Słowaczka Marianna Jagercikova – zbliża się do czterdziestki.