Skocznie piękne, tylko rozbieg za krótki. Niespodziewany problem w Zakopanem

Tego, jak nieocenioną inwestycją była przebudowa kompleksu Średniej Krokwi, nie sposób negować. W kraju-potędze skoków narciarskich obiektów do uprawiania tego sportu jest żenująco mało na tle innych państw. A "Zimowa Stolica Polski" przez lata zamiast szczycić się infrastrukturą, głównie się jej wstydziła. Centralny Ośrodek Sportu w końcu wydał duże pieniądze na remont i za kilka lat powinniśmy zobaczyć tego wymierne efekty. Choć to, co powstało, wymaga poprawek.

Dolecieć do punktu K – wyzwanie niemal niemożliwe

Już latem informowaliśmy, że podniesiony o kilka metrów profil skoczni K95 jest wystawiony na silne podmuchy wiatru. A że za skoczniami wyrąbano całe zbocze drzew, arena straciła naturalną ochronę. Tuż po otwarciu obiektów okazało się też, że trenerzy nie mogli przechodzić na skocznię K64 najkrótszą trasą, bo nie pomyślano w projekcie o takiej ścieżce. Wracali więc na górę do wyciągu i dopiero zjeżdżali niżej.

– A przecież zwykle mając zajęcia, skoczkowie jadą i z tej, i z tamtej skoczni – rozkładali ręce szkoleniowcy. Ten problem podobno już udało się jednak rozwiązać.

Nie wiadomo jednak, czy i cokolwiek da się zrobić ze zbyt krótkim najazdem "sześćdziesiątki". Już po kilku tygodniach zajęć okazało się, że rozbieg (długi na 68,5 metra wg certyfikatu FIS) nie wystarcza nawet najlepszym juniorom. Podczas treningów mało kto w ogóle opuszcza belkę z samej góry. A gdy przeprowadzono tam pierwsze zawody – wrześniowy Puchar Tatr – w całym konkursie zawodnicy nie oddali żadnego skoku choćby na punkt K! Najdłuższy, autorstwa Dawida Dziobonia, skończył się trzy metry przed pierwszą czerwoną linią.

– Żeby nawet ci najbardziej utalentowani mieli szansę dolecieć do punktu K, muszą nie tylko skakać z najwyższej belki, ale jeszcze liczyć na mocny pod narty. Bez tego nie ma na niej szans na daleki lot. Trenujemy tu od lipca, a ja widziałem może kilka lepszych odległości – przyznawał Jakub Kot, którego jesienią spotkaliśmy podczas treningu w Zakopanem. To samo potwierdził m.in. Józef Jarząbek, który zajmuje się obecnie grupami z KS Chochołów. I inni.

Mówi się, że na nowej K64 w Zakopanem zrobiono zbyt krótki rozbieg, a w połączeniu z plastikowymi, tępymi torami jest to dla skoczków jeszcze większe utrudnienie. Ciężko się z tym nie zgodzić, widząc wyniki pierwszych zawodów.#skijumpingfamily #skokoholicy pic.twitter.com/qRHZceBK6g

— inSJders (@inSJders) September 8, 2021

Może będzie lepiej zimą. Ale wróci lato i wrócą kłopoty

Rekord K64 w Zakopanem Kacpra Tomasiaka wynosi aktualnie 69,5 metra. Druga czerwona linia, która wyznacza rozmiar skoczni, jest zlokalizowana o pół metra dalej. Na każdej innej skoczni w składzie kompleksu Średniej Krokwi rekordy są zdecydowanie lepsze od hill size. To oczywiście o niczym nie świadczy, jednak profil zeskoku jasno wskazuje, że da się tam bezpiecznie wylądować nawet skok powyżej 75 m.

– Profil, jaki powstał w Zakopanem, tak jak wszędzie indziej wyliczał komputerowy system certyfikowany przez FIS – zaznacza Krzysztof Horecki, międzynarodowy homologant tego typu obiektów, oczywiście mający kluczowy udział przy projektowaniu Średniej Krokwi. – Nic nie stoi na przeszkodzie, żeby przedłużyć najazd, jeżeli po jeszcze jakimś czasie problem faktycznie okaże się nierozwiązany. Tylko że w szkoleniu dzieci chyba nie do końca chodzi o odległości? Jeśli juniorzy złapią odpowiednie czucie techniki, polecą za HS. Nie powinno być tak, że zaniesie ich tam sama prędkość – uważa ekpert.

Zdaniem Horeckiego sporo może się zmienić, gdy skocznia przejdzie w tryb zimowy i tory zyskają pokrywę lodową. Ta jak wiadomo jest trochę szybsza. Pytanie czy na tyle, żeby zniwelować niespodziewany problem? I co z letnimi miesiącami? Projektant profilu przyznaje, że kluczem może być tu nie tyle długość rozbiegu, co materiał, z jakiego wykonano letnie tory. – O ile mi wiadomo, tzw. "guzki", po których sunie latem narta, są plastikowe, a nie porcelanowe. Czyli najwolniejsze na rynku. Na to jednak ja wpływu nie miałem – kończy.