Pucharowy pocałunek śmierci istnieje. Czesław Michniewicz tylko wpisał się w trend

Na wstępie, zanim trener Probierz się obrazi, tytułem wyjaśnienia – z Jagiellonią i Cracovią grał w kwalifikacjach do europejskich pucharów. Puchary to faza grupowa. Aris Saloniki, Irtysz Pawłodar, Omonia Nikozja, DAC Dunajska Streda i Malmoe FF, a więc zespoły, z którymi odpadał, grywają w niej incydentalnie.

Trudno być trenerem Legii. Michniewicz nie jest wyjątkiem

Czytaj też

Trudno być trenerem Legii. Michniewicz nie jest wyjątkiem

W fazach grupowych rywale są zdecydowanie poważniejsi. Można trafić np. na Juventus, Manchester City i RB Salzburg (Lech Poznań w 2010 roku) czy Real Madryt, Borussię Dortmund i Sporting Lizbona (Legia Warszawa w 2016), można też oczywiście na Odense, Twente Enschede i Fulham (Wisła Kraków w 2011) albo Basel, Belenenses i Fiorentina (Lech w 2015). Bez względu na to, czy zestaw rywali jest arcytrudny, czy tylko trudny, poprzeczka leży na zdecydowanie wyższej wysokości niż, z całym szacunkiem, słowacka czy kazachska prowincja.

Wszystkie cztery ww. przypadki gry polskich klubów w europejskich pucharach łączy jedno – trener, który wprowadził zespół do fazy grupowej, nie kończył w nim sezonu. Żadnego z nich bynajmniej nie podkupował ktoś z silniejszej ligi – wszyscy zostali zwolnieni.

W tych czterech przypadkach mowa o Jacku Zielińskim (Lech 2010), Besniku Hasim (Legia 2016), Robercie Maaskancie (Wisła 2011) i Macieju Skorży (Lech 2015). To nie są wyjątki, to reguła.

Spójrzmy na przypadki od 2010 roku. Taka cezura, ponieważ w pierwszym sezonie Ligi Europy żaden nasz zespół do niej nie wszedł, z kolei wcześniej puchary albo nie miały fazy grupowej, albo (przez chwilę) była to dziwaczna formuła grup pięciozespołowych, wreszcie po prostu nasz udział to połowa lat 90., a Paweł Janas i Franciszek Smuda od dawna są na emeryturze.

Licząc od rzeczonego 2010 roku, ekstraklasowicze w fazach grupowych europejskich pucharów grali dziesięć razy. Ośmiokrotnie trenerzy kończyli tak, jak ww. czwórka:

2010/11 – Jacek Zieliński zwolniony z Lecha
2011/12 – Robert Maaskant zwolniony z Wisły
2013/14 – Jan Urban zwolniony z Legii
2015/16 – Henning Berg zwolniony z Legii
2015/16 – Maciej Skorża zwolniony z Lecha
2016/17 – Besnik Hasi zwolniony z Legii
2020/21 – Dariusz Żuraw zwolniony z Lecha
2021/22 – Czesław Michniewicz zwolniony z Legii

Tym ośmiu przypadkom można przeciwstawić tylko dwa wyjątki. Co ciekawe, oba dotyczą trenerów znajdujących się na powyższej liście:

2011/12 – Maciej Skorża nie został zwolniony z Legii
2014/15 – Henning Berg nie został zwolniony z Legii

Trudno być trenerem Legii. Michniewicz nie jest wyjątkiem

Czytaj też

Trudno być trenerem Legii. Michniewicz nie jest wyjątkiem

Nowy trener porównał Legię do pięknej kobiety na dyskotece

Czytaj też

Nowy trener porównał Legię do pięknej kobiety na dyskotece

Oba te zespoły Legii sporo łączy z obecnym. Ani Skorża, ani Berg w dokończonych przez siebie sezonach nie zdobyli mistrzostwa Polski, a taki sukces w obecnych rozgrywkach też byłby cudem. I Skorża, i Berg wygrali krajowy puchar, a na europejskiej arenie dotrwali do wiosny. Tu jak najbardziej i Michniewicz nadal mógł wyrównać te osiągnięcia, a w przypadku Ligi Europy nawet przebić i dojść dalej niż do 1/16 finału.

Ale od wcześniej pracującego duetu diametralnie różniły go wyniki ligowe. Po dziesięciu rozegranych spotkaniach Ekstraklasy wyglądało to tak:

2011/12 – 2. miejsce, 21 punktów, 7 zwycięstw, 3 porażki, 1 punkt straty do lidera i 1 zaległy mecz
2014/15 – 1. miejsce, 20 punktów, 6 zwycięstw, 2 remisy, 2 porażki, punkt przewagi nad 2. i 3. zespołem
2021/22 – 15. miejsce, 9 punktów, 3 zwycięstwa, 7 porażek, 18 punktów straty do lidera i 2 zaległe mecze

Różnica jest więc kolosalna. Michniewicz przed zwierzchnikami mógł tylko bronić się mistrzostwem z poprzedniego sezonu, tyle że nie za bardzo przysłania ono obecny dramat. To nie jest, przykładowo, ósma pozycja i dziesięć punktów do lidera przy dwóch meczach zaległych. Legia Warszawa po dziesięciu rozegranych spotkaniach z ledwie jednym "oczkiem" przewagi nad strefą spadkową – to się najstarszym góralom nie śniło.

Nowy trener porównał Legię do pięknej kobiety na dyskotece

Czytaj też

Nowy trener porównał Legię do pięknej kobiety na dyskotece

Deja vu Michniewicza. Znów nie minęło nawet pół roku

Czytaj też

Deja vu Michniewicza. Znów nie minęło nawet pół roku

Katastrofa na krajowym podwórku, do tego konflikty z piłkarzami i asystentem. Michniewiczowi trudno byłoby jeszcze przekonywać prezesa Dariusza Mioduskiego, że mistrzostwo jest ciągle w zasięgu, więc jego nazwisko wylądowało na tej zdecydowanie dłuższej z list.

Awans do fazy grupowej europejskich pucharów, czyli w polskim przypadku rzadkość, nie powinien wywoływać przesadnej radości trenera. Ryzyko zwolnienia kilka tygodni, ew. miesięcy po nim? 80 procent. Marka Papszuna, którego Raków odpadł w ostatniej rundzie eliminacji Ligi Konferencji, można więc z przymrużeniem oka zapytać, czy aby na pewno żałuje tego feralnego rewanżu z Gentem...

Deja vu Michniewicza. Znów nie minęło nawet pół roku

Czytaj też

Deja vu Michniewicza. Znów nie minęło nawet pół roku