Przez kontuzję Jacek Góralski nie grał przez osiem miesięcy. Ominęło go Euro 2020 i ani razu nie zagrał w kadrze pod wodzą Paulo Sousy. Czy już wkrótce wróci do kadry. – Wolę grać niż kibicować. (...) Zdaję sobie jednak sprawę z tego, jak długą miałem przerwę – powiedział w rozmowie z TVPSPORT.PL.
Mateusz Miga, TVPSPORT.PL: – Rok bez piłki. Co było najtrudniejsze w tym okresie?
Jacek Góralski: – Najtrudniejszy był moment, w którym dowiedziałem się o kontuzji i musiałem przekazać wszystkim, co dokładnie się stało. Ale rehabilitacja też nie była łatwa – musiałem nauczyć się cierpliwości. Nie mogłem jej przyspieszyć, tylko krok po kroku realizować to, co miałem do zrobienia.
– Jeszcze w Wiśle Płock straciłeś z powodu urazu ponad pół roku. Doświadczenie z tamtego okresu teraz było przydatne? Nauczyłeś się cierpliwości?
– W Wiśle Płock odniosłem kontuzję w bardzo młodym wieku. Organizm szybko się zregenerował i powrót do gry nie trwał długo.
– Jak zabić czas, nudę i przyzwyczaić do monotonnych ćwiczeń?
– Rehabilitacja szybko mi zleciała… Ciężko pracowałem, a także uważnie śledziłem mecze kolegów z drużyny i moich znajomych. Rozmawiałem dużo z trenerami, analizowałem wszystkie mecze i pozycję. Poświęciłem ten czas piłce.
– Mógłbyś opowiedzieć, jak doszło do urazu?
– Doszło do niego w trakcie sparingu podczas okresu przygotowawczego. Boisko, na którym graliśmy, było w gorszym stanie, dużo piachu... Noga w nim się zatrzymała, wykonałem ruch do przodu i na zewnątrz. Skończyło się urazem.
– Straciłeś rok, ale też mistrzostwa Europy. Jak się czułeś, oglądając nasze mecze na Euro?
– Oglądałem wszystkie mecze. Powiem szczerze, siedząc przed telewizorem człowiek bardziej się denerwuje niż przebywając na boisku. Kibicowałem kolegom. Niestety nie wyszliśmy z grupy, ale w naszej reprezentacji mamy sporo dobrych zawodników, jest duża rywalizacja. Dlatego wiem, że z meczu na mecz będzie coraz lepiej.
– Lubisz wcielać się w rolę kibica? Nie wyrzuciłeś telewizora przez okno po meczu ze Słowacją?
– Wolę być na boisku niż kibicować. Nie chciałbym oceniać – od tego są trenerzy, którzy na pewno przeanalizowali, co w tym meczu zrobiliśmy źle i dlaczego nie pokonaliśmy Słowaków.
– Kadra zawsze miała u ciebie wyjątkowe miejsce. Z Nigerią zagrałeś, ukrywając przed selekcjonerem kontuzję. Jak to wspominasz?
– Pamiętam ten mecz. Ale nie była to poważna kontuzja. Dzień przed spotkaniem mieliśmy rozruch i podczas gry w "dziadka" Łukasz Skorupski nadepnął na mój piszczel i delikatnie go uszkodził. Na drugi dzień byłem jednak gotowy do gry. Nie wyszedłem w pierwszym składzie, ale Karol Linetty doznał kontuzji w pierwszych minutach i musiałem go zastąpić.
– Paulo Sousa od początku dawał ci do zrozumienia, że ma cię w swoich planach. Jaki sobie stawiasz cel w kwestii kadry? Oczywiście, wszystko zależy od zdrowia, ale kiedy chciałbyś wrócić do kadry?
– Jak każdy piłkarz, chciałbym grać w reprezentacji. Ale zdaję sobie sprawę z tego, jak długą miałem przerwę. Dopiero wróciłem do gry, jestem po trzech meczach. Zobaczymy, jakie plany wobec mnie ma trener Sousa.
– Portugalski selekcjoner konsekwentnie przebudowuje reprezentację. Która z nowych twarzy spodobała ci się najbardziej?
– Nie chciałbym nikogo wyróżniać. Mamy silny, wyrównany skład i było to widać w ostatnich meczach. Kto dostawał szansę, przeważnie ją wykorzystał. Nieważne kto grał na danej pozycji, każdy prezentował wysoki poziom.
– W lidze w zasadzie wszystko jest jasne. Skończycie sezon na trzecim miejscu. To spore rozczarowanie. Czy znasz pomysł władz klubu, jak to zmienić, by w przyszłym sezonie Kairat skończył rozgrywki wyżej?
– Kajrat w tej chwili posiada najlepszych zawodników w lidze. Mamy najlepszy stadion, najlepszą bazę treningową i musimy być najlepszym klubem. Dlatego trzecie miejsce uważamy za bardzo zły wynik. Dlatego teraz będziemy ciężko pracować, by zostać mistrzem – tak jak rok wcześniej.
– Czy w chwili obecnej waszym priorytetem jest Liga Konferencji?
– Zostały nam trzy mecze do końca. Chcielibyśmy je wygrać i wyjść z grupy. W przyszłym sezonie to powtórzyć, a w kolejnym walczyć o awans do Ligi Mistrzów.
– Na pożegnanie Jagiellonii kupiłeś kolegom 30 butelek whisky, wyjątkowa klasa. Coś mówili, jak im smakowała? Skąd pomysł na takie akurat pożegnanie?
– Dużo zawdzięczam Jagiellonii. Prezes Kulesza dał mi szansę – kupił mnie z Wisły Płock. Pokazałem się w Ekstraklasie, a po dwóch latach trafiłem za granicę. To zasługa klubu i wszystkich chłopaków. Dlatego chciałem się im odwdzięczyć.
– Czy pożegnanie z Łudogorcem było równie efektowne?
– Nie mogę zdradzić, jak wyglądało. Powiem krótko – było podobne.
– Twój kontrakt z Kairatem obowiązuje do końca 2022 roku. Masz w głowie jakiś plan na najbliższe lata?
– Nie chcę myśleć o tym, co będzie za rok. Na razie skupiam się na tym, co jest tu i teraz. Chciałbym z jak najlepszej strony pokazać się w każdym meczu. A co dalej? Czas pokaże.
– Kazachstan kojarzy się z szalonym wschodem, ale Ałmaty wyglądają na bardzo nowoczesne miasto. Co Cię najbardziej zaskoczyło na miejscu, co tam Ci się podoba, a co nie?
– Jestem bardzo zaskoczony Ałmatami. Mam tu wszystko, czego potrzebuję do życia, a moja rodzina jest tutaj szczęśliwa. Dlatego decyzja o odejściu z Łudogorca do Ałmat była dobra – z miasta liczącego 27 tysięcy mieszkańców przeniosłem się do dwumilionowego. To pozytywna zmiana.
– I na koniec – w Kanale Sportowym zdradziłeś, że lubisz wycieczki w tamtejsze góry. Możesz się pochwalić zdobyciem jakiegoś większego szczytu?
– Za każdym razem wjeżdżam kolejką! Na pierwszym poziomie mamy kilka restauracji, na drugim bardzo ładny widok, a na trzecim nowo powstały hotel. Bardzo ładne miejsce.
2 - 1
Polska 
8 - 0
Malta 
0 - 2
Holandia
0 - 0
Litwa 
2 - 0
Malta
2 - 2
Finlandia
0 - 1
Finlandia
1 - 0
Litwa
16:00
Malta
18:45
Polska
16:00
Holandia
18:45
Finlandia
16:00
Litwa
18:45
Holandia
16:00
Finlandia
18:45
Polska
17:00
Malta
19:45
Holandia
