29 paź 2021 | Boks

Mistrz świata w boksie z rozrzewnieniem wspomina Polskę i… Dariusza Michalczewskiego."To mój drugi dom"

Mogę powiedzieć, że Polska to mój drugi dom i to nie tylko ze względu na przyjaźń z Dariuszem Michalczewskim. Trzy bardzo ważne momenty mojego życia związane są z waszym krajem – opowiada w rozmowie z TVPSPORT.PL Istvan "Koko" Kovacs, mistrz olimpijski z 1996 roku, mistrz świata i były zawodowy czempion WBO, a dzisiaj sekretarz generalny Światowej Federacji Boksu Olimpijskiego AIBA.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Piotr Jagiełło, TVPSPORT.PL: – Jak pan ocenia mistrzostwa Europy juniorów w Budvie? Finałowa gala stała na naprawdę wysokim poziomie.
Istvan Kovacs, brązowy medalista olimpijski z 1992 roku, mistrz olimpijski z 1996 roku, mistrz świata WBO, aktualnie sekretarz generalny Światowej Federacji Boksu Olimpijskiego (AIBA): – Kapitalne zawody! Wystartowało ponad 300 zawodników, była i liczebność i jakość. Europejska Federacja Boksu Olimpijskiego (EUBC) jest jedną z najlepiej funkcjonujących w strukturach Światowej Federacji Boksu Olimpijskiego (AIBA). W Europie organizowanych jest mnóstwo ważnych turniejów, nawet w pandemii. W tym trudnym dla wszystkich czasie EUBC udowadnia, że wiedzą jak szukać odpowiednich gospodarzy, zapraszać wielu zawodników i tworzyć świetne zawody. To była prawdopodobnie perełka tego roku w juniorskim pięściarstwie. Te dzieciaki są o krok od seniorskiego boksu i udowadniają, że w Europie boks ma świetlaną przyszłość.  

– Zna pan znakomicie turniej mistrzostw Europy juniorów, bowiem w przeszłości zdobył złoto na zawodach tej rangi...
– I to w Polsce!

– Po medale przed laty sięgali również: Dariusz Michalczewski, Władimir Kliczko, Denis Lebiediew czy Tyson Fury. To prawdziwa fabryka mistrzów?
– Wygrałem w 1988 rok w Gdańsku, trudno to przyznać, ale to naprawdę zamierzchła przeszłość. Złoto zdobyłem w kategorii do 48 kilogramów. To bardzo ważny moment dla młodych pięściarzy, ostatnia szansa na osiągnięcie sukcesu w juniorach, bo to ostateczny etap przed rozpoczęciem zmagań w elicie. W seniorskich walkach będzie trochę trudniej, ale jeśli pokażą nam, że są już gotowi na ten etap, to większość z nich może zostać, wcześniej czy później, mistrzami wśród seniorów, chociażby podczas igrzysk olimpijskich w 2024 roku w Paryżu, a może rok wcześniej podczas mistrzostw świata w Uzbekistanie. Może oglądamy tu następców Dariusza Michalczewskiego, Denisa Lebiediewa czy... Istvana Kovacsa.

MME w boksie. Łezka w oku, nasze dzieci i serce zostawione w ringu

– Podejrzewam, że ma pan bardzo miłe wspomnienia z Polski?
– Tak! Mogę powiedzieć: Polska to mój drugi dom i to nie tylko ze względu na trwającą przyjaźń z Dariuszem Michalczewskim. Wiele ważnych walk stoczyłem w waszym w kraju. Mój pierwszy wielki turniej amatorski, mistrzostwa Europy juniorów w 1988 roku, wygrałem w Gdańsku. Z kolei profesjonalną karierę zakończyłem w Polsce w 2002 roku, gdy Dariusz Michalczewski bronił mistrzowskiego pasa, również w Gdańsku. To był mój ostatni zawodowy pojedynek. A w dodatku, podczas młodzieżowych mistrzostw świata w tym roku w Kielcach byłem po raz pierwszy sekretarzem generalnym Światowej Federacji Boksu Olimpijskiego. Te trzy bardzo ważne momenty mojego życia związane są z Polską.

– Porozmawiajmy zatem o turnieju w Kielcach. Jak pan wspomina tamte zawody organizowane w Polsce w kwietniu tego roku? Po raz pierwszy mieliśmy okazję gościć światowy czempionat w naszym kraju.
– Kapitalny turniej! Wielokrotnie już dziękowaliśmy Polskiemu Związkowi Bokserskiemu za to, że podjęli się tego wyzwania wraz z miastem Kielce. Turniej był zorganizowany w "martwym czasie" pandemii, w bardzo trudnych okolicznościach. Nie wszyscy byli zaszczepieni, trzeba było wprowadzić system "bańki". Prezydent PZB jak i cały komitet organizacyjny stanął na wysokości zadania. Mieliśmy kapitalne finały i wielu świetnych mistrzów. Myślę, że niektórych z nich zobaczymy podczas igrzysk w Paryżu albo podczas mistrzostw świata. To był bardzo trudny rok dla AIBA, ale równocześnie pracowity czas dla zawodników, zwłaszcza tych w grupie wiekowej 17-20 lat. Oni mieli wiele mocnych startów, a Kielce były najlepsze i największe.  

– Przed nami mistrzostwa świata seniorów w Belgradzie. To będzie jeden z najwiekszych turniejów w całej historii olimpijskiego boksu?
– Tak! Pod względem liczb na pewno. Gdy kończyliśmy rejestrowanie składów zgłosiło się 105 krajów i 653 zawodników z całego świata. Ostatecznie wystartowało ponad 600 zawodników ze 102 krajów. Coś niesamowitego! To wynik o wiele lepszy niż podczas turnieju w Jekaterynburgu czy Hamburgu. Może boks rośnie w siłę, a może to kwestia nagród finansowych? Może komunikacja była przejrzysta? Zobaczymy, czy jakość będzie równie wysoka, mam taką nadzieję. Jeśli wziąć pod uwagę igrzyska olimpijskie, to mieliśmy znakomite finały w ośmiu kategoriach wagowych, a teraz stworzyliśmy aż 13 kategorii wagowych, czyli jest więcej szans na złote medale. Wierzę, że za liczbą pójdzie również jakość.

– Wspomniał pan o nagrodach finansowych. 100 tysięcy dolarów za złoty medal. Coś niesamowitego. To wielki krok naprzód dla Światowej Federacji Boksu Olimpijskiego?
– Dziękujemy naszym sponsorom, taką mamy filozofię: nie chcemy brać pieniędzy od krajowych federacji, my chcemy je dawać. Mamy programy wspierające krajowe federacje, mamy nagrody dla najlepszych. Wszystko sprowadza się do jednego – pięściarze zasługują na wiele więcej niż dotychczas otrzymywali.

Niestety w Kielcach, żałuję, nie mieliśmy jeszcze systemu finansowych nagród, ale zaraz po tych zawodach wszystkie turnieje kontynentalne i światowe są dotowane. Podczas mistrzostw Europy juniorów w Budvie przeznaczyliśmy 6 tysięcy dolarów dla złotych medalistów, trzy tysiące dla srebrnych i półtora tysiąca dla brązowych, niezależnie czy to kobieta czy mężczyzna, dziewczyna czy chłopak. W przypadku mistrzostw świata kobiet, tak jak u mężczyzn, już ogłosiliśmy, że przygotowaliśmy takie same nagrody w wysokości 100 tysięcy dolarów za złoto, 50 tysięcy za srebro i 25 za brąz. Łącznie, na dwa turnieje mistrzostw świata w elicie przeznaczyliśmy bagatela 5 milionów dolarów dla zawodników. To nie jest prezent, najlepsi pięściarze po prostu na to zasługują.