Reprezentacja Polski. Kamil Grabara do kadry? Paulo Sousa ceni odważnych

Zwłaszcza, gdy cechę tę potwierdzają nie w mediach społecznościowych, a na murawie. Grabara na miano odważnego zasługuje bowiem nie przez wojenki z Tomaszem Hajtą i Rafałem Gikiewiczem, a dzięki temu, jakim stał się bramkarzem.

Obserwując go w tym sezonie Superligaen widać korelację pomiędzy jego stylem gry, a charakterem. Grabara nie czeka na rywala w okopach, wydeptując własne pole bramkowe. Wyciąga szablę i rozpoczyna natarcie. Czasem szarżę kończy trafieniem, a czasem podnosi ciśnienie kibicom FC Kopenhaga.

Tak jak w dwóch ostatnich meczach – z PAOKiem i Broendby. W pierwszym z nich wybiegł poza pole karne, zagrał ręką i wyleciał z boiska. W drugim, choć został w "szesnastce", też napytał sobie biedy. Przewrócił rywala, zmuszając sędziego do podyktowania "jedenastki".

Choć zawinił dwukrotnie, to nikt nie wpadł na pomysł, by odsuwać go od składu. Błędy, które popełnił, były bowiem wkalkulowane w ryzyko. Grabara w ostatnich miesiącach stał się bramkarzem proaktywnym, czym zaimponował nawet selekcjonerowi reprezentacji Polski.

Grabara najlepszym polskim bramkarzem?

Opierając się wyłącznie na statystykach można byłoby postawić taką tezę. Byłaby ona jednak trudna do obronienia. Bo choć Grabara traci najmniej goli i radzi sobie ze strzałami rywali lepiej od pozostałych reprezentacyjnych bramkarzy, to robi to w Danii. A porównywanie Superligaen z którąkolwiek z pięciu najsilniejszych lig Europy, jest trochę jak zestawianie jabłek z pomarańczami. To i to owoce, ale trochę inne.

Grabarę trzeba jednak docenić. W lidze duńskiej lepsi od niego są tylko dwaj bramkarze FC Midtjylland – Elias Olaffson i Jonas Loessl. Poza rewelacyjnym Islandczykiem i dawnym znajomym z Huddersfield 22-latek nie ma konkurencji.

Wyróżnia się nie tylko na linii, ale i poza nią. Do odważnego stylu gry zmusza go taktyka FC Kopenhaga. Wysoko ustawiona obrona prowokuje rywali do zagrywania piłek za plecy stoperów. Z opałów nierzadko ratować musi ich Grabara, który często przekracza linię szesnastego metra, dążąc do przechwytu piłki.

Ryzykowna gra poza własnym polem karnym jest czymś, co charakteryzuje Polaka. Grabara w tym sezonie ligi duńskiej tak często wybiegał poza "szesnastkę", że znalazł się w gronie dwudziestu zawodników najczęściej odbierających piłkę.

Na ten aspekt uwagę z pewnością zwrócił też Paulo Sousa. Przejmując reprezentację, niemal z marszu, ogłosił przecież Wojciecha Szczęsnego "jedynką". O wyniku rywalizacji z Łukaszem Fabiańskim zadecydować mogło właśnie to, że to bramkarz Juventusu lepiej czuje się poza linią bramkową...

Grabara "gra szefa"

Przed listopadowym zgrupowaniem selekcjoner uważnie przygląda się więc Grabarze, który – podobnie jak Szczęsny – przyzwyczajony jest do ryzykownej gry. Starszego kolegę po fachu przypomina też bezkompromisowością. Zwłaszcza na przedpolu.

Grabara często ustawia się tuż przy linii pola karnego, chcąc uprzedzić obrońców i zgarnąć wysokie piłki zagrywane przez rywali. Wychodząc w powietrze nie myśli o ewentualnych konsekwencjach. W ostatnich miesiącach zyskał sporo pewności siebie, która pozwoliła mu odgonić demony z przeszłości.

Teraz to on, we własnym polu karnym, "gra szefa". Przynajmniej wtedy, gdy ma do tego miejsce. Gdy pod jego bramką robi się tłoczno – na przykład przy rzucie rożnym – to piłka wciąż potrafi spłatać mu figla.

Problemy może mieć też wtedy, gdy – rozpoczynając akcję – znajdzie się pod naporem rywala. Wyjście spod pressingu kilkoma krótkimi podaniami nie jest czymś, w czym czuje się najmocniejszy. Gdy więc przeciwnik atakuje go pod własną bramką, Grabara ucieka się do prostych rozwiązań – wykopuje piłkę przed siebie.

Pomimo niewielkich problemów przy stałych fragmentach i w budowaniu ataków nie sposób nie zauważyć jednak progresu, jaki poczynił. W Huddersfield poważne błędy zdarzały mu się nagminnie. Teraz są tylko efektem odważnego stylu gry.

W Championship Grabara bronił średnio 59 procent strzałów, a teraz robi to z 76-procentową skutecznością. Nie zawinił też przy wielu trafieniach przeciwników. Według statystyk expected goals (xG), wyliczonych przez profil "Tap In – Fodboldanalyse", swój "wkład" miał tylko w jednego straconego gola. Rywale Kopenhagi powinni pokonać go dziesięć razy, a zrobili to jedenastokrotnie.

Błędy wkalkulowane są jednak w sposób jego gry. Trudno wyliczyć, do ilu więcej sytuacji mogliby dojść przeciwnicy, gdyby Grabara na czas nie przeciął ich długiego podania za linię obrony. Być może wtedy znacznie częściej musiałby wykazywać się w bramce.

Woli więc do tego nie dopuszczać i zagrożenie utrzymywać jak najdalej od siebie. Dzięki temu rozgrywa najlepszy sezon w dotychczasowej karierze. Obronił najwyższą procentową liczbę strzałów, po trzynastu ligowych meczach ma już pięć czystych kont i znalazł się na radarze selekcjonera.

Paulo Sousa dostrzega w grze Grabary zarówno pozytywne, jak i negatywne aspekty. Jeśli zdecyduje, że te pierwsze przeważają nad drugimi, to 22-latek zostanie powołany na najbliższe zgrupowanie reprezentacji Polski. Biało-czerwoni, w walce o baraże, zmierzą się z Andorą i Węgrami. Transmisja obu meczów w Telewizji Polskiej.