21 lis 2021 | Piłka nożna

Ostatnia lekcja nauczyciela Urugwajczyków. Oscar Tabarez odchodzi z reprezentacji Urugwaju

Komentarz:

Maciej Iwański, Bartosz Jurkowski

Bartłomiej Najtkowski

To koniec pewnej epoki w latynoamerykańskim futbolu. Oscar Tabarez, El Maestro, po 15 latach żegna się z reprezentacją Urugwaju. Drużyna, która skradła serca kibiców z całego świata, miała charyzmatycznego wodza. Pisarz Eduardo Galeano, autor "Blasków i cieni futbolu", uważał, że grali futbol solidarny. Słynna "garra charrua" i wszystko jasne.

Maciej Stolarczyk po pokonaniu Niemców 4:0. "Trudno zakładać, że strzelisz trzy gole w 15 minut"

Urugwajska rewolucja. Zwolnienie po 15 latach

Czytaj też

Urugwajska rewolucja. Zwolnienie po 15 latach

Lucas Torreira, pytany o to, czym jest garra charrua wyjaśniał, że to sposób rozumienia futbolu znany tylko Urugwajczykom. To siła woli, której nigdy nie brakowało drużynie Tabareza. Legendarny trener prowadził Urusów w dwóch okresach (1988-1990 i 2006-2021). Efekt? Czterokrotny udział w finałach mistrzostw świata i triumf na kontynencie w 2011.

Jeśli chodzi o mundiale, to szczególnie dramatyczny był ten w RPA. Urugwajczycy prawie nie tracili goli, ale gdy już powinni stracić takiego, który eliminował ich z turnieju, to Luis Suarez wyręczył bramkarza Fernando Muslerę. W ćwierćfinale z Ghaną wybił ręką piłkę znad linii bramkowej w 120 min. Asamoah Ghyan trafił potem z jedenastu metrów w poprzeczkę. W karnych wygrał Urugwaj. W półfinale lepsi byli Holendrzy, ale na osłodę Diego Forlan został MVP turnieju. Czwarte miejsce w rywalizacji to niedosyt, ale Tabarez po powrocie do kraju stwierdził, że nagrodą jest droga, jaką pokonali piłkarze. To były piękne i niezapomniane przeżycia.

Zacięcie dydaktyczne i dyscyplina

W 2011 Urugwaj wygrał Copa America. Tabarez też był nagrodzony. Został mistrzem sportu UNESCO za promowanie programów edukacyjnych i sportowych dla ubogich dzieci w Urugwaju. A jak zaczynał? Rozpoczął karierę piłkarską w Montevideo Football Club (Institucion Atletica Sud America) w 1967 roku, a po zdobyciu uprawnień nauczycielskich połączył karierę dydaktyka z piłką nożną. Później pracował w szkołach podstawowych w biednych dzielnicach i przyczynił się do nauki czytania i pisania dzieci niemających dobrych perspektyw. Dbał zwłaszcza o edukację osób z upośledzeniem wzroku.

Zawsze wymagał dyscypliny i porządku. Gdy w 2006 objął reprezentację, to od razu odrzucił prowizorkę. Przeprowadził reformę futbolu, od tych najmłodszych kategorii, pamiętał też o kindersztubie. Jego zawodnicy nie mogli mieć gwiazdorskich manier.

Kibice kojarzą, że Tabarez poruszał się ostatnio o kuli. Cierpi na rzadką chorobę Guillaina-Barrego , która prowadzi do osłabienia mięśni, może wywołać paraliż i skończyć się śmiercią. Co gorsza, zakłóca pracę układu nerwowego i oddechowego. Ale Tabarez nie poddawał się. Gdy świat zmagał się z pandemią, federacja urugwajska jak inne nie miała pieniędzy. 400 pracowników trafiło na bruk, selekcjoner niby też, ale jednak nie... Trzymał się posady i trwał, pracując za darmo, z miłości do futbolu i uczniów.

Nie dał się złamać

Niektórych kochał może nawet aż za bardzo... Kiedy Urugwaj zadziwiał świat, to pewnie bronił Fernando Muslera , Diego Godin , imponował spokojem jako lider obrony, ale obecnie to już są inni piłkarze. W ostatnich czterech meczach (cztery porażki) Urusi strzelili jednego gola. Luis Suarez przybył na ratunek? Bynajmniej. Było go stać tylko na honorowe trafienie z Brazylią. 0:3 z Argentyną, 1:4 z Brazylią, 0:1 z Argentyną, 0:3 z Boliwią – to te ostatnie "osiągnięcia". Porażkę z Boliwijczykami tłumaczono rozgrywaniem meczu na wysokości ponad 3000 m n.p.m., dodając, że kiedyś Argentyna z Diego Maradoną jako selekcjonerem doznała tam klęski 1:6. Ale to była kiepska wymówka. Coś się po prostu wyczerpało.

Oni są jacyś inni

Oscar Tabarez zostawia piękne dziedzictwo. Choć zespół znany był z pragmatyzmu i wyrachowania, ten "kraik" (his. Paisito) może być dumny ze swoich łowców goli: Diego Forlan, Luis Suarez, Edinson Cavani.

To wyjątkowa nacja. Ulubieniec Urugwajczyków Jose Mujica , okrzyknięty "najbiedniejszym prezydentem na świecie", gdy sprawował urząd, przeznaczał 90 proc. dochodów na cele charytatywne i nigdy nie mieszkał w pałacu prezydenckim. Wystarczało mu mieszkanie na farmie, z kurami i jeździł niebieskim garbusem jeszcze z XX wieku. Nie potrzebował zbytków. Służył innym. Tak postrzegał swą misję. W futbolu takim odpowiednikiem Mujiki był Oscar Tabarez. Człowiek z zapałem, który uczył nie tylko gry w piłkę. A mały naród dokonywał wielkich rzeczy dzięki temu nieocenionemu El Maestro.