21 lis 2021 | Skoki

Skoki. Niko Kytosaho nadzieją Finlandii. "Odkąd pokonał Ahonena, mówią: super kid"

Na niego mówili "super kid", "golden boy". Jako dzieciak wygrał kiedyś zawody z Janne Ahonenem, był takim fińskim Klemensem Murańką. A potem coś stanęło. Aż do teraz, to może być naprawdę jego zima – takie słowa o Niko Kytosaho mówi Daniel Okas. Polak mieszkający w Lahti to przyjaciel Fina ze skoczni. Dziś wysyła mu gratulacje, bo kumpel w Niżnym Tagile był 18. na otwarcie sezonu.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Podium to za mało? Norwegowie rozczarowani... Granerudem

Czytaj też

Halvor Egner Granerud, Granerud skoki, Granerud Niżny Tagił

Podium to za mało? Norwegowie rozczarowani... Granerudem

18. lokata dla Niko Kytosaho w Rosji to już na starcie Pucharu Świata wyrównany najlepszy wynik jakiegokolwiek Fina z ubiegłej zimy. A dla samego 22-latka jest to najlepsze osiągnięcie w karierze. Był zresztą jedynym zawodnikiem trenera Janne Vaatainena w konkursie, ponieważ ten drugi – Antti Aalto – przepadł w kwalifikacjach. Ten drugi ma dziś większe nazwisko w środowisku i lepsze CV. Natomiast gdy byli młodsi, to o Kytosaho przez lata mówiono, że "kiedyś ten bachor" będzie wielki.

PŚ w Niżnym Tagile. Niko Kytosaho z życiówką. Nadzieja fińskich skoków

Niko, który urodził się w Paimio pod Turku, ale po latach decyzją ojca razem z całą rodziną przenieśli się pod Salpausselkę, miał być nawet lepszy niż wszyscy eks-skoczkowie z jego rodziny. Jego dziadek Veikki błyszczał na świecie w latach 60., ojciec Pasi w 1997 roku w PŚ był w stanie załapać się nawet na podium. Jeden, jedyny raz. Ale Niko chce być lepszy i od nich, i od wujka Pekki, i od brata Eetu – obecnie trenera w klubie z Lahti, który familijnie zaczęli reprezentować.

– Będąc u nas z południa, ciągle trzeba gdzieś jeździć za skoczniami. Ale chociaż śnieg i warunki mamy na północy, to za to bliżej na prom albo lotnisko do kontynentalnej Europy. W którymś momencie zdałem sobie sprawę, że jestem tatą, ale bardziej szoferem synów – opowiada Pasi w rozmowie z YLE. – Kytosaho trenował tu początkowo z ojcem, a później zdaje się z bratem. Nie przecięliśmy się w jednej grupie, ale wszyscy oglądali, jak on skacze. A skakał fenomenalnie. Ludzie pod skocznią patrzyli i mówili między sobą: patrzcie, to jest ta przyszłość i ta nadzieja dla kraju – to z kolei Daniel Okas, Fin polskiego pochodzenia, który przed karierą muzyka był zawodnikiem w Lahden Hiihtoseura.

Okas do dziś ma kontakt z Niko, mimo że ten znów się wyprowadził – tym razem do Kuopio, bliżej Vaatainena. Więc Daniel do dziś pamięta ich dziecięce popisy. I ponad wszystko lokalne zawody z Kuusamo, w których mały Kytosaho pokonał samego Janne Ahonena.

– W Polsce był Klemens Murańka, a tu był on. Ale potem coś stanęło, ich historie chyba zresztą są podobne. Dużo urósł, zatrzymał się, nie miał za bardzo kto mu pomóc. A Niko też zawsze traktował skoki bardzo serio i się nimi przejmował. To wszystko się nałożyło na to, że przez kilka lat zrobiło się o nim trochę ciszej. Wszyscy mamy nadzieję, że aż do teraz. O tym sukcesie z Tagiłu już napisały fińskie media – informuje TVPSPORT.PL Okas.

Jeszcze przed kryzysem Kytosaho był w stanie wygrać m.in. EYOF w Tschagguns. To zawody olimpijskich nadziei. Fin tak bardzo wziął sobie to do serca, że nawet dziś dość otwarcie w lokalnych mediach mówi o olimpijskim marzeniu, tyle że wśród seniorów.

�� już w pierwszym konkursie sezonu poprawiają najlepszy indywidualny rezultat w tym sezonie. W PŚ 20/21 najlepszym �� występem było 18 miejsce Niko Kytosaho w ��Engelbergu.#skijumpingfamily
— Krzysztof Bigas (@K_B_pl) November 20, 2021

Podium to za mało? Norwegowie rozczarowani... Granerudem

Czytaj też

Podium to za mało? Norwegowie rozczarowani... Granerudem

Kto miał być mocny, ten jest. A u Polaków? Najsłabszy start od lat

Czytaj też

Michal Doleżal nie przypuszczał pewnie, że po pierwszych zawodach przyjdzie mu się tłumaczyć. (fot. PAP)

Kto miał być mocny, ten jest. A u Polaków? Najsłabszy start od lat

Finowie w końcu odkryli obozy zagraniczne. Domem apartament w Tarvisio

Janne Vaatainen już jakiś czas temu podzielił fińską drużynę narodową na dwie grupy: pierwsza – z Kytosaho i Anttim Aalto – ma jeździć docelowo na zawody PŚ. Pozostali zawodnicy i część sztabu będą obstawiali przede wszystkim Puchar Kontynentalny. Na ile im to odpowiada, trudno powiedzieć, natomiast autor największych sukcesów Ryoyu Kobayashiego wyraźnie powiela teorię, o której jakiś czas temu mówili TVPSPORT.PL Francuzi. Że mając w perspektywie tułaczkę na konkursy elity, które kończą się na kwalifikacjach, zdecydowanie lepiej obskakiwać się w drugiej lidze i przynajmniej mieć z tego jakąkolwiek przyjemność.

– Niko, i myślę że podobnie reszta zespołu, ufają trenerowi. Jest komu. To człowiek, który jednak zapracował w Japonii na nazwisko i chyba coś tam jednak na tych skokach się zna. To zawsze dobry fundament do pracy. On przywiózł tu nowe, świeże spojrzenie na trening – twierdzi Okas.

Finowie w końcu przeszli na jasną stronę mocy i zrezygnowali z katorżniczego treningu siłowego, który kiedyś był w skokach normą. Zresztą, swego czasu w środowisku dość szeroko dyskutowano właśnie o przypadku Kytosaho. Ten na etapie dojrzewania miał zatrzymać się właśnie przez zbyt duże obciążenia, jakie nałożono w siłowni na jego mięśnie. A to plus nagły wzrost ciała rozbiło technikę i na lata zatrzymało Fina w rozwoju. Grzechem tej nacji było też zostawanie na prawie całe lato w kraju. To także się zmieniło. Latem Vaatainen wynajął apartament w Tarvisio. Tam zrobił skoczkom bazę, z której jeździli na treningi do Planicy, Innsbrucku, Bischofshofen itd.

– Chodziło o to, żebyśmy w końcu poznali profile obiektów z PŚ. Tam też można spotkać inne kadry, czasem coś podpatrzeć, porównać się. To dla nas rewolucja – przyznał Kytosaho w rozmowie z YLE. Vaatainen zwracał uwagę na takie szczegóły jak wieczorne przewiewy wiatrów na tych obiektach – inne niż zwykle wietrzne areny w ojczyźnie. Trudniejsze.

Finowie zagranicą spędzili tego lata aż trzy miesiące. Mieli nawet czas na wycieczkę do Wenecji albo konsultacje u producentów sprzętu. W poprzednim lecie byli tu ledwie przez kilkanaście dni. Aha, i jeszcze coś: w tym roku Niko nie przechodził już koronawirusa, który dopadł go tuż przed sezonem 2020/21. A to zawsze lepszy start.

Kto miał być mocny, ten jest. A u Polaków? Najsłabszy start od lat

Czytaj też

Kto miał być mocny, ten jest. A u Polaków? Najsłabszy start od lat

Koronawirus Murańki. Kadra opracowuje plan B, znamy szczegóły

Czytaj też

Klemens Murańka z pozytywnym wynikiem testu na koronawirusa w Niżnym Tagile. (fot. Getty)

Koronawirus Murańki. Kadra opracowuje plan B, znamy szczegóły

Kytosaho o celu: będę mistrzem. Nie marzę o tym, wiem to

Fiński bohater – nawet jeśli na tle dawnych sukcesów tej nacji to bohaterstwo jeszcze przez małe "b" – w wyniku europejskiej wycieczki zrozumiał nie tylko, jak skakać na pucharowych obiektach. Zmienił narty. Te nowe, od firmy fischer, jego zdaniem wybaczają więcej błędów, a to potrzebne, skoro sam mówi, że popełnia ich ciągle sporo.

– Nigdy nie słyszałem o żadnych alkoholowych ekscesach w jego wypadku, chociaż o takich generalnie się słyszało. Wszystko, co ma, inwestuje w skoki. Ciągle o nich myśli – analizuje Okas. – Może za dużo? Ale dzisiaj umiem już się trochę odciąć. Pójść na spacer albo pograć w golfa. Wkręciliśmy się w to w Tarvisio – uważa Kytosaho.

Ale w rozmowie z YLE młody skoczek najciekawsze powiedział na koniec:

– Celem jest jak najszybsze dostanie się na szczyt świata i zrobienie kariery tak pomyślnej, jak to tylko możliwe. Zwycięstwo olimpijskie i mistrzostwo świata to już nie marzenia. To dla mnie cele.

Koronawirus Murańki. Kadra opracowuje plan B, znamy szczegóły