26 lis 2021 | Piłka nożna

Baraże o MŚ 2022. Było mistrzostwo Europy, a przyszedł kryzys. "Brak awansu na drugi mundial z rzędu byłby dramatyczny"

Te dwa obrazki dzielą zaledwie cztery miesiące. W lipcu Włosi świętowali zdobycie mistrzostwa Europy. W listopadzie skazali sami siebie na grę w barażach o awans na MŚ 2022 (fot. Getty)

Mistrzowie Europy i potencjalni rywale reprezentacji Polski mają problem. Po raz drugi z rzędu pojawia się zła perspektywa i możliwość braku awansu na mundial w 2022 roku. Włosi nie zagrali w Rosji, a teraz mogą też nie pojawić się w Katarze. - W samej federacji nikt nie chce myśleć o gorszej sytuacji. Drugi brak awansu z rzędu na mistrzostwa świata byłby jednak dramatyczny, gdyby do niego doszło – uważa włoski dziennikarz Alberto Bertolotto, m. in. korespondent "Przeglądu Sportowego".

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Losowanie baraży MŚ 2022. Transmisja na żywo w TV i online w TVP Sport (26.11.2021)

Włosi liczą już straty. Brak awansu będzie kosztowny

Czytaj też

Od triumfu na Euro 2020 po możliwe kłopoty z awansem na mundial. Jaką drogę podąży reprezentacja Włoch? (fot. Getty)

Włosi liczą już straty. Brak awansu będzie kosztowny

Rafał Majchrzak, TVPSPORT.PL: – Był syndrom Solny, teraz będzie syndrom Belfastu – kolejny od miasta, w którym Włosi nie wygrali ważnego meczu? Co takiego się posypało w reprezentacji Włoch, że od września nie jest już tym samym zespołem?
Alberto Bertolotto, włoski dziennikarz sportowy: – Trudno odpowiedzieć na to pytanie. Wydaje mi się, że po tak ważnym i prestiżowym zwycięstwie, jak na Euro 2020 niełatwo jest wrócić do normalności i mieć odpowiednie podejście do meczów. Nie chcę powiedzieć, że reprezentacja nie doceniła spotkań po Euro, ale prawdopodobnie nieświadomie to zrobiła. Ale nie tylko chodzi o to.

Po kilku miesiącach mogę powiedzieć, że występy Włoch na mistrzostwach Europy rzeczywiście uwydatniłyby zalety drużyny, a wady stały się mniej widoczne. Teraz jest łatwo to podkreślić, bo znamy już wyniki spotkań. Powinniśmy zauważyć jednak wady już wcześniej.

– Czy sądzisz, że kłopoty mogły zacząć się już na Euro, gdzie w fazie pucharowej Squadra Azzurra zaczęła się coraz bardziej męczyć? Wrażeń choćby z meczu grupowego ze Szwajcarią nie dało się powtórzyć, momentami walczono o przetrwanie...
– Wiesz, Azzurri bezbramkowo zremisowali w półfinale z Hiszpanią, a potem po 120 minutach było w finale 1:1 z Anglią. W obu meczach zwycięstwo odnieśli po rzutach karnych. Pamiętam bardzo dobrze, kiedy po mistrzostwach Europy porozmawiałem o spotkaniach reprezentacji z byłym włoskim zawodnikiem. Ciągle podkreślał, że Włochy sięgnęły po złoto przede wszystkim dzięki dobrej defensywnej organizacji, nie tylko dzięki odważnej gry. Miał rację. Z drugiej strony dodać należy, że nikt spodziewał się aż tak słabych meczów kadry.

– Z jednej strony liga włoska jest coraz bardziej przyciągająca od strony emocji. Minimum 30-35 goli w kolejce to niemal codzienność. Tymczasem w Europie włoskich klubów brakuje w wielkich finałach europejskich pucharów. Teraz gorszy moment ma kadra, która podniosła oczekiwania.
– Oprócz Ekstraklasy, śledzę Serie A, ponieważ jest moją ligą, jako Włocha. Według mnie, nie ma sensu interesować się tymi rozgrywkami bez znajomości kraju i jego społeczeństwa. A tymczasem jestem przekonany, że Serie A znajduje się wciąż jeszcze na gorszym poziomie w porównaniu do hiszpańskiej, niemieckiej i angielskiej ligi. To widać w europejskich pucharach.

Powody są różne: dopiero niedawno Milan oraz Inter "wyzdrowiały jako drużyny" po trudnych latach i trzeba poczekać, by one będą ponownie na świetnym poziomie. Z kolei wydaje mi się, że styl gry Juventusu często nie pasował i nie pasuje do europejskich pucharów. Napoli? Oprócz lat Maradony, nigdy nie docierało do finału na tym poziomie. Moim zdaniem, tylko Atalanta spisuje się naprawdę dobrze, biorąc pod uwagę jej możliwości. Choć może teraz wyniki nie oddają tego, jak świetnie sobie radzi.

– Włosi jako reprezentacja już będą cały czas skazani na takie wahania formy? Lubicie bowiem przeplatać wielkie sukcesy i turnieje bardzo słabymi występami. Po Euro 2000 – skandal z Koreą na MŚ 2002. Po MŚ 2006 – klapa na Euro 2008. Po srebrze na Euro 2012 nie wyszliście z grupy na MŚ 2014. Teraz pomiędzy wielkim sukcesem na Euro 2020 jest obawa o brak awansu na drugi z rzędu mundial...
– Sam widzisz, to są fakty, a powody są różne i trudno jest wyjaśnić wszystko. Jeżeli chodzi o obawę o brak awans na mundial, dobre jest to, że baraże są zaplanowane na marzec, a nie na grudzień. FIGC, czyli nasza federacja piłkarska oraz selekcjoner Roberto Mancini i piłkarze mogą się zresetować i myśleć o innych koncepcjach gry.

Włosi liczą już straty. Brak awansu będzie kosztowny

Czytaj też

Włosi liczą już straty. Brak awansu będzie kosztowny

Sousa o braku "Lewego": powinienem się skupić na teraźniejszości

Paulo Sousa, Robert Lewandowski (fot. Getty)

Sousa o braku "Lewego": powinienem się skupić na teraźniejszości

Mistrzowie w opałach, czyli barażach. Przełożą dla nich kolejkę Serie A?

Czytaj też

Włochy, reprezentacja Włoch, Euro 2020, MŚ 2022, mundial, Katar

Mistrzowie w opałach, czyli barażach. Przełożą dla nich kolejkę Serie A?

– To może być dla Manciniego najpoważniejszy kryzys od wielu miesięcy? Wkraczał bowiem do tej pracy z kadrą jako ktoś, kto bierze robotę, której nikt inny nie chciał. W tym znaczeniu, że Włosi wyraźnie odstawali i mundial w 2018 roku oglądali tylko w telewizji, byli w rozsypce.
– Tak, oczywiście, Mancini przechodzi teraz najtrudniejszy moment za własnej kadencji. Pod kilkoma względami było łatwiej zbudować drużynę od nowa po braku awansu na poprzedni mundial. Natomiast ostatnie mecze potoczyły się inaczej w porównaniu z oczekiwaniami. Teraz on musi być spokojny, żeby poukładać tą trudną sytuację. Przed nim wielkie wyzwanie. Na pewno – z mojego punktu widzenia – to jego najbardziej skomplikowany moment w zawodowym życiu. Z tego powodu FIGC i zawodnicy powinni mu pomóc.

– Jorginho – z jednej strony kandydat do Złotej Piłki, piłkarz roku sezonu klubowego UEFA, mistrz Europy z klubem i reprezentacją, a tu nagle to jego spudłowany karny zaważył na tym, że Włosi nie zajęli pierwszego miejsca w grupie. Jak wielka jest ta krytyka?
– W osądach piłkarskich niestety nie ma równowagi. Latem Jorginho był mózgiem i bohaterem reprezentacji, od tygodnia został najgorszym piłkarzem drużyny narodowej. Według mnie, jest po prostu zmęczony. I widać to po nim. Jeżeli chodzi o rzut karny z Szwajcarią (1:1), mam wrażenie, że on chciał posprzątać bałagan związany ze swoimi rzutami karnymi, a Mancini nie miał siły, żeby zmienić wykonawcę rzutu karnego. Przed telewizorem jednak wszystko jest łatwe. Na boisku czasami dochodzą do tego emocje i wszystko się dzieje naprawdę bardzo szybko.

– Już w "La Gazzetta dello Sport" czytać można, ile straci FIGC na braku awansu. To jest cecha, w której jesteście podobni do Polaków? Niby nic nie jest przegrane, ale przygotowujecie się na najgorszy scenariusz?
- W tym momencie w samej federacji nikt nie chce myśleć o gorszej sytuacji. Drugi brak awansu z rzędu na mistrzostwa świata byłby jednak dramatyczny.

– W "LGdS" dalej padł z kolei pomysł, by kolejkę Serie A zaplanowaną na 18-20 marca przenieść na inny termin i dać Manciniemu czas na przygotowania w dłuższym czasie. Sądzisz, że Lega Serie A jest w stanie pójść na to i przychylić się do prośby?
– To koniecznie trzeba zrobić. Jak wcześniej powiedziałem, trzeba pomóc Manciniemu i piłkarzom w tym trudnym okresie.

– Mancini pewnie chciałby przeprowadzić wymianę pokoleniową. Ale czy będzie robił to akurat teraz? Dwaj weterani, Leonardo Bonucci i Giorgio Chiellini znów będą pomagać? Oczywiście, jeśli Giorgio będzie zdrowy...
– W tym momencie zarówno Bonucci, jak i Chiellini są kluczowymi postaciami tego zespołu. Oni odegrają ważną rolę w następnym meczu, właśnie w barażach. Widać to, że są liderami. Bez nich wszystko będzie naprawdę trudne.

– Mówi się, że "ryba psuje się od głowy". A więc w kadrze Włoch kłopoty zaczynają się od bramki. Zgodzisz się, że jedynym wygranym transferu Gianluigiego Donnarummy do PSG jest właściwie tylko Mino Raiola?
– Ani klub, ani bramkarz nie wydają się być zadowoleni, trener Mauricio Pochettino nawet wątpił, że Gigio jest im w ogóle potrzebny. Niestety były bramkarz Milanu dokonał złego wyboru. Sam też stwierdził, że nie jest szczęśliwy. Mam jednak nadzieję, że wszystko wróci u niego do normalności.

– Istnieje w ogóle w kadrze zastępca Ciro Immobile? Na Euro 2020 miał kryzysowy moment i brakowało strzelca. Teraz w ogóle go nie było w drużynie, przez co Włosi nie potrafili znów strzelić ważnych goli. Skąd ten problem w znalezieniu dobrego napastnika i rozpaczliwe nawoływanie "a może weź Balotellego"?
– Weźmy pod uwagę, jacy są napastnicy najważniejszych włoskich drużyn. "Dziewiątką" Interu jest Edin Dżeko, Juventusu – Alvaro Morata, Napoli – Victor Oshimen, Milanu – Zlatan Ibrahimović albo Olivier Giroud, Romy – Tammy Abraham, Fiorentiny – Dusan Vlahović. To z tego powodu w reprezentacji grają wspomniany Immobile z Lazio i Andrea Belotti z Torino, którzy są dobrymi napastnikami, ale nie na europejskim poziomie.

Czekam na poważną szansę dla Gianluki Scamakki i Giacomo Raspadoriego, czyli dwójki z Sassuolo oraz na Roberto Piccoliego z Atalanty. Nie ma sensu teraz powołać do kadry po raz kolejny Balotteliego albo dawać szansę naturalizowanym, tak jak myśli się o Joao Pedro z walczącego o utrzymanie Cagliari.