Formuła 1. Rajdy samochodowe. Który Robert Kubica był lepszy? Kierowca rajdowy czy wyścigowy?

Formuła 1. Jak to w historii bywało? TOP 10 finałów sezonu w wyścigach Grand Prix

W momencie, gdy Polak rozgląda się za opcją dalszego ścigania się w seriach wyścigów długodystansowych, my wciąż mamy w pamięci występy krakowianina w rajdach. Wiele wtedy żartów krążyło na temat Kubicy, który w nagłówkach portali znajdował się tylko wtedy, gdy ulegał wypadkowi lub lądował poza trasą. Tymczasem przywołujemy raz jeszcze wspomnieniowy tekst na TVPSPORT.PL poświęcony Ronde di Andora…

"W 2013 roku Kubica zdobył tytuł mistrzowski w kategorii WRC2, wygrywając w Grecji, Niemczech, na Sardynii, we Francji i Hiszpanii, a także zajmując drugie miejsce w Finlandii. Jest jedynym Polakiem, który wygrywał odcinki specjalne w klasie WRC i to dwukrotnie w Rajdzie Monte Carlo. (…) Na 33 rajdy w WRC, w jakich startował Kubica, 27,3 proc. z nich nie ukończyły się przyjazdem Polaka na metę. Dla porównania, jeżdżący w latach 2010-2011 w najwyższej klasie rajdowej Kimi Raikkonen wystartował w 22 eliminacjach, a nie ukończył ośmiu z nich. W procentowym wskaźniku daje nam to 36,4 proc. nieukończonych eliminacji. Upadała zatem niedorzeczna teoria, że jeździ w rajdach po to, aby zrobić sobie krzywdę" – pisaliśmy.

Do tego dodajmy m. in., że w 2014 roku pobił najlepszy polski wynik w Rajdzie Argentyny, który wcześniej należał do rajdowego mistrza Europy z 1997 roku, Krzysztofa Hołowczyca. Dojechał wtedy na szóstym miejscu. Zaliczył pełny cykl w najwyższej klasie WRC. Nie mógł jednak zaliczyć do udanych sezonu 2015, gdzie zajął dopiero dwunaste miejsce w klasyfikacji generalnej, a najlepszym rezultatem było ledwie ósme miejsce… w Rajdzie Polski.

Niemniej, Cezary Gutowski, dziennikarz m. in. "Przeglądu Sportowego" jeżdżący za polskim kierowcą od lat przekonywał wręcz, że klasę sportową Kubica udowodnił dopiero, startując w rajdach. Właśnie te sezony przekonały go, że Polak jest bardziej kompletnym kierowcą.

– Na pewno nie da się powiedzieć, że Kubica jeździł źle w rajdach, bo pokazywał tam dobre osiągi. Tylko trudno z tego wydobyć w pełni dobry obraz, ponieważ albo Kubica startował w lokalnych rajdach jeszcze przed etapem WRC-2 i czołowej klasy MŚ, albo startował Fordem Fiestą w WRC, którą musiał "obsługiwać sam", czyli robili to mechanicy, których sam zatrudniał – twierdzi w rozmowie z TVPSPORT.PL z kolei Grzegorz Piotrowicz z motohigh.pl.

– Potęga posiadania zespołu fabrycznego w rajdowych mistrzostwach świata daje niepowetowaną przewagę. Tytuł mistrzowski w WRC-2 też traci trochę na znaczeniu, kiedy zobaczymy, że ścigał się tam tylko z jednym poważnym rywalem – Katarczykiem Abdulazizem Al-Kuwarim. Fakt faktem, startował tam wówczas Elfyn Evans, jedna z czołowych postaci dzisiejszych rajdów, ale reprezentatywne dla niego mogą być tam właściwie tylko trzy rundy – dodaje.

–Problem jest też taki, że jeździł przeciwko typowym profesjonalistom rajdowym, a nie ludziom, którzy traktowali to jako przystań poza wyścigami. I przy tym, co miał, mógł się najwyżej równać z Lorenzo Bertellim, innym rywalem jeżdżącym w latach 2013-2015 rajdową Fiestą. Ale na pewno w rajdach Kubica miał mocny potencjał – mówi też Piotrowicz.

Kubicę z torów wyścigowych znamy dobrze. Liczby nie mówią w jego przypadku wszystkiego.

Począwszy od tytułu międzynarodowego mistrza Włoch w kartingu z roku 1998 aż po mistrzostwo European Le Mans Series z sezonu 2021, Polak startował już niemal w każdej poważnej serii wyścigowej. Ma tak naprawdę przed sobą tylko wyzwanie związane z mistrzostwami świata Formuły E, amerykańskimi serialami NASCAR lub IndyCar oraz Rajd Dakar. Poza tym, wszędzie już Kubicę oglądaliśmy – w seriach juniorskich prowadzących do F1 (łącznie z tytułem mistrza w 2005 roku w Formule Renault 3.5, gdzie do pełni szczęścia zabrakło wygranej na ulicach uwielbianego przez niego Makau), samych wyścigach Grand Prix, DTM, ELMS oraz World Endurance Championship. Nie ma w Polsce większej postaci, jeśli chodzi o wyścigi na torach płaskich.

Kubica nie jest w odniesieniu do całej gamy kierowców statystycznym zjawiskiem. Niemniej, w Formule 1 jest jedynym spośród Polaków. Obniżony standard? Owszem. Natomiast to zadanie dla ewentualnych następców, aby przebić osiągnięcia Kubicy.

To on wywalczył pole position w Grand Prix Bahrajnu w 2008 roku, a kilka wyścigów później triumfował w Kanadzie i objął prowadzenie w mistrzostwach świata. W 2010 roku samochodem Renault R30, który był najwyżej czwartym najszybszym autem w stawce, otarł się dwukrotnie o pole position (w Monako i Belgii) i wywalczył najszybsze "kółko" rywalizacji… ponownie w Kanadzie. To właśnie F1 była do dziś jedyną serią, która potrafiła Kubicę przerazić.

The first pole for a Pole! ��

Robert Kubica #OnThisDay back in 2008 ��#BahrainGP ���� #F1 pic.twitter.com/tT9O4qeCEQ

— Formula 1 (@F1) April 6, 2021

A day Robert Kubica will never forget ������

He became the first Polish driver to win an #F1 race with this memorable victory #OnThisDay in 2008 pic.twitter.com/pRI3dbjbwc

— Formula 1 (@F1) June 8, 2020

I to nie tylko przeraziła podczas testów mistrzowskim autem Renault R25, gdzie był zdziwiony z jednej przyczyny.

– Myślałem, że jestem w danym miejscu, a tak naprawdę znajdowałem się już kilkaset metrów dalej – ocenił szybkość auta Fernando Alonso i Giancarlo Fisichelli z 2005 roku. W Enstone zabawił przez jeden rok. Ale wystarczyło, by w Japonii na torze Suzuka po kwalifikacjach – i okrążeniu dającym trzecie miejsce – wysiąść z auta zupełnie bladym. Był wystraszony, na jakim limicie potrafił jechać. A tak przynajmniej wynika z historii opowiedzianej przez Alana Permane’a, jednego z głównych inżynierów dzisiejszego Alpine.

Starty w DTM? Katastrofalny sezon, ale z jedną perłą wyróżniającą się – prywatnym samochodem debiutanckiej ekipy Kubica przywiózł trzecie miejsce w belgijskim Zolder. Rok wcześniej w absolutnie najgorszym samochodzie w stawce to on paradoksalnie dał Williamsowi jedyny punkt w klasyfikacji MŚ.

Co teraz przed Polakiem?

Nie chcemy zapeszać, ale położenie Kubicy nie jest wcale najgorsze. Należy też poniższy plan traktować w kategorii informacji, które nie są potwierdzone, ale dają wskazówki co do planów krakowianina. Rok 2021 dał nadzieję, że właśnie te czasy wadliwego sprzętu z rajdów oraz powrotu do F1 czy jazdy w DTM nie wrócą.

W momencie, gdy wyścigi długodystansowe przechodzą zmiany na skutek utworzenia klasy rywalizacji Hypercar, starty autami LMP2 mogą być znakomitym przygotowaniem do przejścia właśnie do startów najszybszymi prototypami. Obecnie w 2022 roku w WEC w Hypercar wystartują dwie Toyoty, dwa Peugeoty (francuska marka powraca do światowej serii Le Mans), Alpine i Glickenhaus Racing.

Potwierdzonymi ekipami w klasie LMP2 są AF Corse (pół-fabryczna "przybudówka" dla Ferrari), G-Drive Racing (najwięksi rywale Team WRT z sezonu 2021 w ELMS), polski Inter Europol Competition (Alex Brundle i Jakub Śmiechowski wypatrują trzeciego kierowcy), Team Penske, Ultimate, United Autosports (dwie załogi) Vector Sport i Team WRT (który do załogi 31 dołoży kolejne auto).

Kontynuacji programu LMP2 można się też spodziewać w przypadku Joty (dwie załogi), Algarve Pro Racing (dwie załogi, APR wspiera m. in. wejście technicznie G-Drive do WEC), kobiecego zespołu Richard Mille Racing (który może jednak jeszcze przejść na obsadę damsko-męską przynajmniej na jednym fotelu wyścigowym), Duqueine Team i ARC Bratislava.

Nas jednak najbardziej będzie interesować mariaż Premy (giganta, jeśli chodzi o single-seaterowe serie juniorskie – Formułę 2, Formułę 3 i Formułę 4 - to z nimi Kubica wygrał po raz pierwszy wyścig F3 w 2003 roku) z Iron Lynx (znanym choćby ze współpracy z Ferrari na poziomie klasy GTE Am – również w kobiecej załodze, tak Richard Mille Racing). Otóż Robert Kubica odbył test właśnie ich samochodem. Kubica? Ferrari? Czy my przypadkiem nie słyszeliśmy gdzieś już o takim połączeniu?

Co za absolutny przypadek, że Prema nie daje nawet cienia szans by pokazać kto jechał ich LMP2 w minionym tygodniu �� https://t.co/BXAEnpPUEp

— Krzysztof A. Woźniak (@KAWizja) November 29, 2021

Gdyby dodać do tego, że posiadającego kategorię platynową Kubicę wsparłby szybki kompan z Team WRT Louis Deletraz (kategoria złota) oraz Juan Manuel Correa (to on także testował LMP2 Premy) na zmianę z Sophią Floersch (kierowcą kategorii srebrnej, również obecna na testach)… na warunki WEC byłby to team bardzo wyrazisty. Kubica, Correa i Floersch to kierowcy, którzy uciekali z objęć śmierci – Polak (wyjąwszy wypadek drogowy z 2003 roku i kraksę w Grand Prix Kanady 2007) w Ronde di Andora, Amerykanin na torze Spa-Francorchamps w 2019 roku, a Niemka w Makau w 2018 roku.

Każde z nich od tego czasu udowadnia, że na torze ma coś do powiedzenia i spisuje się naprawdę dobrze. Correa wrócił w 2021 roku do Formuły 3 i, tak jak Deletraz, miałby ogromną szansę na dobre wyniki, przechodząc do LMP2.

Choć wydawało się to nieprawdopodobne, Kubica właśnie może zapewnić sobie wyścigowe drugie życie na przyzwoitym poziomie, a także może ono potrwać dłużej niż myślimy. O tym, że jest to możliwe, by świetnie czuć za kółkiem "po 40-tce" przekonywał Kajetan Kajetanowicz, wicemistrz świata WRC-3 w rozmowie z TVPSPORT.PL. Zapytany o to, gdzie jest ta górna granica wiekowa dla rajdowych i wyścigowych kierowców (na przykładzie, gdzie w Rajdzie Dakar jadą kierowcy w osobie 59-letniego Carlosa Sainza czy 56-letniego Stephane’a Peterhansela), odpowiedział:

– Sam jestem ciekawy. (...) Dużo zależy od psychomotoryki, dobrego wzroku, refleksu. Motywacja odnosi tutaj większą rolę niż niektórym się wydaje. [Sebastien] Loeb, mój idol rajdowy, jest przykładem powtarzalności przez lata. Potrafił zdyscyplinować się na tyle, że ma na koncie 9 tytułów mistrzowskich w najwyższej klasie w WRC. Ja sam dopiero tak naprawdę w trudnej chwili będę mógł powiedzieć, gdzie rzeczywiście znajduje się ta granica. Wtedy nadejdzie najpoważniejszy egzamin.

Możliwe, że Kubica robi dokładnie to samo, tyle że w wyścigach. Werdykt bowiem jest łatwiejszy. Mistrzem świata został w rajdach. Ale to na torach wyścigowych pozostał dłużej, a próba poglądowa jest lepsza. Tam też pokazał wszechstronność, umiejętność dostosowania się do różnych warunków.

ROBERT KUBICA (osiągnięcia w karierze rajdowej i wyścigowej):

– międzynarodowy mistrz Włoch w kartingu (1998, 1999) i mistrz Niemiec w kartingu (1999)
– wicemistrz Włoch Formuły Renault 2000 (2000)

Najlepsze miejsca w klasyfikacji generalnej MŚ F1:
– 4. miejsce w sezonie 2008,
– 6. miejsce w sezonie 2007,
– 8. miejsce w sezonie 2010.

– zwycięstwo w Grand Prix Kanady (2008), pole position przed Grand Prix Bahrajnu (2008), najszybsze okrążenie wyścigu w Grand Prix Kanady (2010).

Wliczając wygraną z Kanady, łącznie 12 wizyt na podium w GP F1:
– drugie miejsca w: Grand Prix Malezji (2008), Grand Prix Monaco (2008), Grand Prix Japonii (2008), Grand Prix Brazylii (2009), Grand Prix Australii (2010).
– trzecie miejsca w: Grand Prix Włoch (2006), Grand Prix Bahrajnu (2008), Grand Prix Europy (2008), Grand Prix Włoch (2008), Grand Prix Monaco (2010), Grand Prix Belgii (2010).

– zwycięstwo w klasyfikacji generalnej Formuły Renault 3.5 (2005)
– zwycięstwo w klasyfikacji generalnej rajdowych MŚ w kategorii WRC-2 w załodze z pilotem Maciejem Baranem (2013)
– trofeum Lorenzo Bandiniego (2007)
– mistrzostwo European Le Mans Series w załodze Team WRT #41 z Louisem Deletrazem i Yifeiem Ye (2021)