2. Bundesliga. Marcin Kamiński: dowiedziałem się, że jestem w gronie obserwowanych. Po tym nic więcej się nie wydarzyło

The Guardian: Robert Lewandowski wybrany piłkarzem roku

Jakub Kłyszejko, TVPSPORT.PL: – Rozegrałeś 18 meczów w rundzie jesiennej 2. Bundesligi. Wszystkie od pierwszej do ostatniej minuty. Takiej regularności w twojej karierze jeszcze nie było?
Marcin Kamiński, obrońca FC Schalke 04, 7-krotny reprezentant Polski: – Ostatni raz tyle spotkań z rzędu rozegrałem w Lechu Poznań. Bardzo mnie to cieszy, że tak się wszystko potoczyło. Przejście do Schalke było świetnym krokiem.

– Od początku czułeś duże zaufanie trenera?
– Kiedy negocjowałem kontrakt, widziałem, że klub bardzo chce mnie u siebie. To miało duży wpływ na moją decyzję. Jednak później musiałem mocno zapracować, aby grać w każdym spotkaniu. Czułem duże zaufanie trenera. Od początku dobrze odnajdywałem się na boisku, ale wiedziałem również, że stać mnie na jeszcze więcej. Dzięki zaufaniu moja pewność rosła z meczu na mecz.

– Latem myślałeś o zmianie otoczenia i wyjeździe z Niemiec? Długo wahałeś się nad ofertą Schalke?
– Na pewno Schalke było najbardziej konkretne. W poprzednim sezonie grałem bardzo mało, a to miało wpływ na późniejsze zainteresowanie. Gdy usłyszałem o propozycji Schalke i o tym, co może mnie czekać w tym klubie, to długo się nie zastanawiałem. Miałem już styczność z sytuacją w Stuttgarcie, kiedy klub spadał z Bundesligi i musiał odnaleźć się w nowych realiach. Tam też było spore ciśnienie związane z powrotem na najwyższy szczebel. Latem przekonał mnie ten projekt i pomysł. Nie chciałem za wiele czekać. Po ofercie z Schalke powiedziałem sobie: "ok, nie ma się nad czym zastanawiać".

– Sytuacja w Gelsenkirchen po spadku nie była najlepsza. Klub przeszedł reorganizację, zmieniła się zdecydowana większość składu, kibice byli wściekli… Pierwsze tygodnie były bardzo trudne?
– Wejście do szatni było dość dziwne. Z poprzedniego zespołu zostało pięciu, może sześciu piłkarzy. Tak naprawdę reszta się zmieniła. Trzeba było na nowo stworzyć drużynę. W szatni i na boisku. Nie było to proste, ale muszę przyznać, że wszystko poszło dość szybko i sprawnie. Czuliśmy, że nikt nie skupia się już na tym, co wydarzyło się w poprzednim sezonie. Dało się wyczuć duże rozgoryczenie i smutek, ale od pierwszego meczu w 2. Bundeslidze chcieliśmy skupić się na nowych wyzwaniach. Czuliśmy wielkie wsparcie z trybun. Kibice dopingowali nas mimo porażki na początku sezonu. Nie słyszeliśmy gwizdów. Oni też chcieli pokazać, że zaczął się nowy rozdział i razem musimy przez wszystko przejść.

– W klubie tego kalibru cel na sezon może być chyba tylko jeden?
– Każdy tego chce, ale nie słyszymy, że gdyby się nie udało, to coś się skończy. Nie chcemy zatrzymać się w 2. Bundeslidze. Schalke powinno grać na wyższym szczeblu. Zrobimy wszystko, aby tak się stało.

Marcin Kaminski's late goal to win it for Schalke... A beautiful sight.#H96S04 | #S04 pic.twitter.com/UYz4GR0OTI

— SchalkeReport (@SchalkeReport) October 15, 2021

– Bramka zdobyta w meczu z Hannowerem była jednym z lepszych momentów w ostatnich latach?
– Na pewno tak. Tym bardziej, że w tym meczu miałem jeszcze kilka dobrych okazji do strzelenia gola. I to zdecydowanie łatwiejszych. Spadł mi kamień z serca, że nareszcie wpadło. Gdybyśmy tego nie zrobili, to byłbym bardzo zły na siebie. Reakcja trybun była niesamowita. W Hanowerze czuliśmy się jak u siebie w domu. Na każdej trybunie było widać niebieskie koszulki. Gdy jechaliśmy na stadion, to żartowaliśmy z chłopakami, że widzimy więcej naszych fanów niż miejscowych. To była super sprawa.

– Niemieckie powietrze musi ci służyć. Występujesz w tym kraju od 2016 roku. Teraz nie masz zbyt wielu powodów do narzekań?
– Na pewno nie. Po ostatnich dwóch latach, kontuzji, oglądaniu meczów przed telewizorem i mniejszej liczbie minut zmieniło się bardzo dużo. W Niemczech dobrze się czuję. Moja rodzina również jest zadowolona. Cieszę się, że udało się tam zostać.

– Jak podsumujesz rundę i pierwsze miesiące w Schalke? Wiemy, jak wszystko wygląda statystycznie, a jakie są twoje wrażenia?
– Czuję się dobrze i jestem szczęśliwy, że mogę znowu być na boisku. Jeszcze wiele można zrobić lepiej, ale wszystko przychodzi z pewnością. Jeżeli wiesz, że wystąpisz w kolejnym spotkaniu, to zupełnie inaczej patrzysz na pewne rzeczy. Idzie to w dobrym kierunku, ale wiem, że cały czas przede mną mnóstwo pracy. Nasze miejsce w tabeli powinno być jeszcze lepsze. Mamy wszystko w swoich rękach. Wiosną jest jeszcze sporo do wygrania. Miejmy nadzieję, że na koniec będziemy tam, gdzie wszyscy chcemy.

Runda jesienna w wykonaniu Schalke zakończona. Marcin Kamiński, jako jedyny zawodnik w kadrze, nie opuścił ani minuty. 1710/1710 (liga + puchar). 2 gole, asysta. Uprzedzam pytania: nie za ładne oczy. Wysoka forma i pewny punkt zespołu. pic.twitter.com/nqKUHyrbkF

— Marcin Borzęcki (@m_borzecki) December 10, 2021

– Ze sportowego punktu widzenia zabrakło w tym roku tylko jednego…
– No nie wiem, czy zabrakło. Jeżeli mówisz o reprezentacji, to wiadomo, że jest to wielki zaszczyt i radość, kiedy możesz reprezentować swoje barwy. Niczego nie oczekuję. Chciałbym tylko wiedzieć, jak wygląda sytuacja, czy są aspekty, które mógłbym poprawić, co powinienem robić lepiej, nad czym muszę popracować, aby trener dostrzegł moją grę. Kilka miesięcy temu był kontakt i dowiedziałem się, że jestem w gronie zawodników obserwowanych. Po tym nic więcej się nie wydarzyło.

– Brałeś udział w wideorozmowie, która miała miejsce na początku kadencji Paulo Sousy?
– Nie. Później odezwał się do mnie jeden z trenerów od przygotowania fizycznego. Usłyszałem, że jestem w gronie obserwowanych, ale nie dowiedziałem się niczego więcej. W tym sezonie nie było żadnego kontaktu. Chciałbym coś usłyszeć, ale niczego nie oczekuję. Każdy ma swoje pomysły i sam podejmuje decyzje.

– Dotychczas nie rozmawiałeś jeszcze z selekcjonerem?
– Nie.

– Jeżeli spoglądałeś na kolejne listy powołanych, to czułeś lekki niedosyt, może żal, rozgoryczenie, że nie ma cię na nich?
– Pewnie, że mały niedosyt był. Bardziej chodziło mi o to, że przed powołaniami nie było ze strony sztabu żadnego kontaktu ze mną. Byłem przygotowany, że raczej nie znajdę się na liście.

– Na koniec zapytam: jakie cele sobie stawiasz i co chciałbyś otrzymać w Nowym Roku?
– Przeszedłem przez ciężką kontuzję i przekonałem się, co to znaczy mieć problemy ze zdrowiem. Teraz jeszcze bardziej doceniam, że mogę być na boisku. Życzyłbym sobie, aby runda rewanżowa była podobna, jeżeli chodzi o moje minuty. Jeżeli chodzi o drużynowe cele, to nie trzeba za wiele mówić. Chcemy wrócić do Bundesligi.

– Udało się otrzymać kilka dni wolnego na święta?
– Tak, tak. Treningi rozpoczynamy 2 stycznia. Mamy teraz kilka dni odpoczynku z rodziną i najbliższymi. Jesteśmy w Polsce i już nie mogę się doczekać świątecznego spotkania. Obecna sytuacja nie jest dla nikogo łatwa. Chcemy się ze wszystkimi zobaczyć i nacieszyć swoją obecnością.