14 sty 2022 | Skoki

PŚ w Zakopanem. Dla Polaków to ostatni moment, żeby zamykać puszkę Pandory

Grzegorz Sobczyk i Michal Doleżal. (fot. PAP)

Igrzyska, mistrzostwa świata, Zakopane. To momenty, w których kadra skoczków musi być w najlepszej formie – konsekwentnie od lat wylicza Apoloniusz Tajner. Ciśnienie, jakie nakłada się na tę kadrę przed zawodami u siebie, w tym roku jest jednak mniejsze. Ale jeżeli sezon da się jeszcze uratować, to w ten weekend powinno już przyjść jakieś zapewnienie. Obraz za kulisami tej drużyny jest bowiem coraz gorszy. Słowo "jedność" to już tylko wytrych.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Polak błysnął w treningu, ale wiatr przerwał skakanie w Zakopanem

Czytaj też

Polak błysnął w treningu, ale wiatr przerwał skakanie w Zakopanem

Skoki plus Wielka Krokiew to święto. Święto kibica, ale zarazem święto zawodników. Kamilowi Stochowi latami marzyło się wygrać na tej skoczni, a gdy w końcu to zrobił, od razu przypomniał, że to na tej górze w zasadzie wychował się jako sportowiec. Teraz – nawet przy ograniczonej liczbie widzów, bez kontuzjowanego Stocha i z izolowanym Dawidem Kubackim – nic się nie zmieniło i kibice, media, a także sam PZN i jego sponsorzy oczekują sukcesu. Nie zmienia tego rozczarowująca dotąd forma Polaków ani nowy profil, z którym obiekt ewidentnie przestał być naszą twierdzą.

W tej materii nie mogło się nic pozmieniać tym bardziej, jeżeli już w poniedziałek zostaną dwa tygodnie do wylotu skoczków na igrzyska olimpijskie. I tego samego dnia związek ogłosi nazwiska olimpijczyków.

Ten sezon kładł się jak klocki domino. "Spędźcie tydzień w Częstochowie!"

Tyle dobrego, że wśród skaczących w weekend w Zakopanem pozostali Paweł Wąsek i Jakub Wolny – pierwotnie także zestresowani niejasnymi wynikami testów na koronawirusa.

– Atmosfera w kadrze... pewnie się domyślacie, jaka jest – kilka razy w trakcie TCS powtarzał Paweł, który w wieku 22 lat jest w tej chwili niemal pewniakiem do wylotu do Chin. Zanim w piątek w mig spakował się jednak z domu w drogę na Podhale, sam zaznaczał: – wiecie, mnie ten "kryzys" nie bardzo dotyczy, bo mam najlepszą zimę w życiu. Ale rozumiem resztę chłopaków, że wymagają od siebie więcej. To rozgoryczenie jest zrozumiałe.

O tym, jak jest duże, pod Wielką Krokwią Dominikowi Formeli miał powiedzieć nawet sam Sandro Pertile – już po urazie Kamila i covidowym zamieszaniu, którego ofiarą w ostatnich dniach padła nasza grupa. – Niemożliwe to wszystko... reprezentacja Polski powinna spędzić tydzień w Częstochowie.

Niezależnie od tego, skąd Włoch zna polskie miejsce kultu religijnego, trudno się z nim nie zgodzić. Marta Kubacka, żona Dawida, po pozytywnym wyniku skoczka stwierdziła tylko: "kto ją otworzył i kiedy wreszcie zamknie się ta puszka Pandory?"

A ona otwierała się długo. Metodycznie, po kolei. I frustrowała bardziej z każdym kolejnym tygodniem. Na początek w Niżnym Tagile Polacy pojawili się o dzień za późno i nie mieli czasu na sprawdzenie skoczni ani sprzętu w wolnym treningu. Zawody nie wyszły i okazało się m.in., że uszyte kombinezony koszmarnie sztywnieją przy tak dużym mrozie. Nie było pola manewru, ponieważ grupa leciała od razu do Ruki i tam nerwy tylko urosły. Jak słyszeliśmy w środowisku, to tam skoczkowie zaczęli podświadomie korygować utrwaloną technikę, żeby powalczyć o więcej metrów.

To był drugi upadły klocek domina, jeden z wielu. Potem runęły kolejne. Sztab, który musiał błyskawicznie zareagować, szykował nowe stroje przed PŚ w Wiśle. Uważano, że to rozwiązanie wszystkich bolączek, ale mylnie. Kadrowicze byli już wtedy spięci niepewną sytuacją i zamiast cieszyć się ze skakania u siebie, chcieli dowieść, że ten falstart to chwilowe problemy. Wyszło odwrotnie. Później odbył się kuriozalny mini-obóz w Ramsau, na który nie chciał jechać Grzegorz Sobczyk i z którego ostatecznie i tak wrócił wcześniej.

Do tego doszła choroba Kamila Stocha, a wcześniej problemy z kolanem Piotra Żyły i z plecami Andrzeja Stękały. Były też wirusy Klemensa Murańki i Tomasza Pilcha. Była frustracja Stocha, że skacze dobrze, a nie ma wyników, była później i motywacja mistrza, żeby w TCS w końcu dowieść swej jakości. I w efekcie rozpacz. W międzyczasie były też trenerskie deklaracje, że "wystarczą czasem dwa, trzy skoki i wszystko zaskoczy". A nie zaskakiwało lub zaskakiwało na chwilę, żeby potem wracać do stanu wyjściowego.

Tak, ta zima to zdecydowanie jest puszka Pandory.

Polak błysnął w treningu, ale wiatr przerwał skakanie w Zakopanem

Czytaj też

Polak błysnął w treningu, ale wiatr przerwał skakanie w Zakopanem

Stoch o diagnozie kontuzji: naprawdę poczułem ulgę

Czytaj też

Stoch o diagnozie kontuzji: naprawdę poczułem ulgę

Jest już za późno, żeby wyłącznie wierzyć. Tu trzeba twardych dowodów

Michala Doleżala – dużego specjalistę od sprzętu, który to sprzęt na razie słabiej działa – już w grudniu chcieli zwalniać kibice. A część osób z wewnątrz drwi, że co do niego nie dzwonią, to ten bezustannie szyje. Grzegorzowi Sobczykowi – hardemu góralowi z mocnym własnym zdaniem – za plecami (i wprost) coraz śmielej zarzuca się, że jako asystent trenera zaczął wpływać na Czecha i niejako zza pleców przejmować faktyczny ster na tym statku. "Dodowi" jeszcze, że nie umiał temu zapobiec. Zresztą po Wiśle odbyła się już o to jedna medialna awanturka po wypowiedzi Małysza dla "Przeglądu Sportowego".

Według naszej wiedzy wcale nie pierwsza ogółem w ostatnim roku, tyle że wcześniejsze – lepiej lub gorzej – udało się jakoś zatrzymać za zamkniętymi drzwiami. Maciejowi Maciusiakowi wytyka się z kolei, że mimo tylu lat stażu nadal pozostaje w cieniu i godzi się na taką rolę. Serwismenom – że jesienią na obozie podobno popsuli narty. Małyszowi – że za często chodzi do mediów z krytyką. Tajnerowi – że się tylko przygląda. Haraldowi Pernitschowi – że niby o wszystkim mówi Stefanowi Horngacherowi albo że opracował złe plany i kto wie, czy nie celowo? I tak dalej, i tym podobne. Przez ostatnie miesiące w tej drużynie nie oberwało się jeszcze chyba tylko doktorowi Winiarskiemu oraz fizjoterapeucie Łukaszowi Gębali. Krótko mówiąc, klimat wewnątrz teamu z umiarkowanego zmienił się w tropikalny.

Tu w końcu trzeba będzie otworzyć okno. Pytanie tylko, jak szeroko?

Weekend w Zakopanem nawet bez dwóch liderów musi, po prostu musi przynieść jakiś przełom. Taki, który dałby nadzieję, że dwa tygodnie przed wylotem na igrzyska będą czasem przygotowań do uratowania tej zimy. Jeśli Zakopane nie wyjdzie tak jak nie wyszła większość zawodów od końca listopada, wiara w sukces olimpijski – nie tylko ta kibiców – zmaleje poniżej dolnej granicy. Bez wzmocnionych morale i odpowiedniej pewności siebie, bez utrwalonej dobrej techniki i przede wszystkim bez wyniku-mitu założycielskiego ten zespół może już się nie scalić. A taki rozbity w Chinach będzie miał jeszcze trudniej zapracować na odmianę szarej rzeczywistości. Nawet z najlepiej przygotowanymi nowinkami. Nawet ze sportowo wygłodniałym po urazie Stochem.

Dwa tygodnie przed wylotem do Chin to już za późno, żeby wyłącznie wierzyć. To czas, w którym trzeba pewności i twardych przesłanek.

Stoch o diagnozie kontuzji: naprawdę poczułem ulgę