Skoki narciarskie. Jakub Kot: niektóre skoczkinie mają większe jaja niż ich koledzy

Apoloniusz Tajner: Adam Małysz zakończył karierę trzy lata za wcześnie, mógł zdobyć złoto w Soczi [WYWIAD]

Kiedy będą skoki narciarskie w Pekinie? Sprawdź terminarz zawodów olimpijskich

Czytaj też

Kiedy będą skoki narciarskie w Pekinie? Sprawdź terminarz zawodów olimpijskich

Filip Kołodziejski, TVPSPORT.PL: – Jak przedstawia się sytuacja w skokach kobiet?
Jakub Kot: – Dziewczyny z Pucharów Świata cały czas trenują. Te młodsze też. Łukasz Kruczek wysyła plany. Wygląda to, według mnie, tak, jak powinno. Wyników jednak nie ma takich, jakich oczekujemy. Jeszcze przed igrzyskami mogą być podejmowane dziwne decyzje. Nie mogę przekazać niczego oficjalnie. Nie wierzę, że po sezonie nie nastąpią istotne zmiany.

– Współpraca z kobietami różni się od pracy z mężczyznami?
– I to bardzo. Wymagająca praca. Kiedyś usłyszałem od jednego z trenerów: "Wolałbym mieć do prowadzenia dziesięciu chłopaków niż jedną dziewczynę". To zupełnie inne wyzwanie. Inny świat. Dziewczyny w wieku dojrzewania mogą płakać, krzyczeć, śmiać się. Bywa wesoło.

– Ty to lubisz?
– Lubię wyzwania. Wszedłem w to. Widziałem lukę i spory potencjał u zawodniczek. Dojść do wysokiej dyspozycji w Pucharze Kontynentalnym u mężczyzn i kobiet, to dwie różne kwestie. Kobiety mają łatwiej. Jeszcze kilka lat temu świat trenował i skakał, my się ociągaliśmy. Chcę to zmienić, wspólnie z innymi trenerami. Długo główkowaliśmy, jak to zrobić.

– Finansowanie to klucz do sukcesu?
– Pieniądze w sporcie są kluczowe. Niezależnie od dyscypliny. W skokach potrzeba sprzętu, kombinezonów, butów. Dochodzą do tego częste wyjazdy. Mimo że jest kompleks w Zakopanem, nie można ograniczać się do jednego miejsca. Wcześniej zawodniczki znały tylko obiekt w Szczyrku i go maglowały. Od czasu do czasu trzeba wyjechać do Austrii, Niemiec. Finansowanie musi być duże. W tym sezonie jest więcej pieniędzy niż przed laty. Pojawiła się fizjoterapeutka w sztabie. Jest więcej wyjazdów po Europie. PZN zainwestował w sport kobiet i dobrze! Lepiej późno niż wcale.

– Świat nam bardzo uciekł?
– Patrząc po wynikach, trochę tak. Kinga Rajda i Kamila Karpiel bywały w czołówce. Nie mówię o walce o podium, ale się liczyły. Punktowały. Niestety, zrobiły krok w tył. Nie widać perspektyw, by było lepiej. Trudno mi o tym mówić, bo jestem z nimi w jednym teamie.

– Ta sytuacja wzbudza w tobie ogromne emocje?
– Boli mnie to. Poświęcam im strasznie dużo czasu. Po niektórych obozach wracam maksymalnie wypompowany emocjonalnie. Z mężczyznami pracuje się inaczej. Nie, że łatwiej, ale są różnice. Z dziewczynami też można się pośmiać. Są super chwile. Puszczam im swoje skoki i śmiejemy się, jak skakałem. Niekiedy jest jednak tak, że mówi się coś do nich i nie do końca słuchają. Udają, że nie chcą słuchać. Jak zwróci się uwagę, to mają łzy w oczach. Mówią, że trener krzyczy. A tak się nie dzieje. Dużo, bardzo dużo emocji. Liczę, że praca przyniesie efekty. Cierpliwość popłaca. Nerwy nie pomagają na profesjonalnym poziomie.

Kiedy będą skoki narciarskie w Pekinie? Sprawdź terminarz zawodów olimpijskich

Czytaj też

Kiedy będą skoki narciarskie w Pekinie? Sprawdź terminarz zawodów olimpijskich

Kiedy będą skoki narciarskie w Pekinie? Sprawdź terminarz zawodów olimpijskich

Czytaj też

Kiedy będą skoki narciarskie w Pekinie? Sprawdź terminarz zawodów olimpijskich

– Dziewczyny są gotowe na nowe wyzwania?
– Sam prowadzę m.in. Polę Bełtowską, Natalię Słowik. Były przyzwyczajone do Szczyrku. Skakały tam przez dwa lata, non stop, z zamkniętymi oczami. Nagle pojawił się wyjazd do Estonii. Otepaa nas przywitała po czternastu godzinach jazdy busem. Przez kolejne dwa dni były zamulone podróżą. Nie wiedziały, co ze sobą robić. Sam nie wiedziałem, kto się bardziej boi tej sytuacji: ja czy one. Zbieramy frycowe za brak odpowiednich skoczni w poprzednich latach. Dziewczyny są zdolne, ale jest ich mało.

– Aż tak źle?
– Wystarczy popatrzeć na wyniki Lottos Cup. Facetów jest około czterdziestu. Młodziczek pięć-sześć. Przepaść. Nie jest kolorowo, ale inne kraje też nie mają dobrobytu. Tam jednak od czasu do czasu przerzuca się osoby do kombinacji norweskiej. U nas to raczej nierealne. Z ręką na sercu mogę powiedzieć, że zmarnowaliśmy talent – Joannę Kil. Chciała skakać i biegać. Skończyło się na tym, że nie robi nic z tych rzeczy.

– Polski mikst to przyszłość?
– Oczywiście, że tak. Jeśli jednak popatrzymy na drużyny Norwegii, Austrii czy Japonii, to robi się pod górkę. Nie będzie łatwo. Zawody w Seefeld pokazały, że wynik był ponad stan. Cieszyliśmy się i słusznie, ale są jeszcze rezerwy. Mogą się zdarzyć loteryjne zawody i wtedy wynik z mistrzostw świata (6. miejsce – przyp. red.) można poprawić.

– Kiedyś doczekamy się zawodniczek pokroju Marity Kramer i Sary Takanashi?
– Sarę już mamy! Oczywiście Sarę Tajner. Spokojnie, będzie jeszcze dobrze. Jesteśmy dobrze zabezpieczeni sprzętowo w związku. Zawsze może być lepiej, ale nie narzekajmy. Są finansowania z klubów, kadr, od sponsorów. Potrzeba cierpliwości. Dziewczyny dopiero uczą się wielkiego świata skoków. W lecie dużo podróżowały. Były w Finlandii, Norwegii, Rumunii. Dopiero mistrzostwa świata juniorów w Zakopanem będą weryfikacją. Dostaniemy odpowiedź, gdzie w szeregu są młodsze zawodniczki. Wiemy, że o medal będzie trudno. Wytrwałość i praca, to warunki konieczne.

– Zdarzały się poważne upadku u Polek. Jak wygląda u nich powrót do skakania?
– W tym sporcie czy jesteś kobietą, czy mężczyzną, musisz mieć jaja. Z mojej grupy niektóre dziewczyny mają je większe niż zawodnicy. Zdarzają się młodzi skoczkowie, który jak raz się wywrócą, to już mają blokadę. Nie do końca wiedzą, co chcą robić. Męczą się. Mówią, że coś ich boli i idą do szatni. Bez mocnego charakteru nie będzie sukcesów.

– Dziewczyny nie boją się skakać na dużych obiektach?
– A gdzie tam! Pytałem czy chcą skakać na Wielkiej Krokwi. Od razu powiedziały: "Oczywiście! Trener da radę nas puścić, trener tylko machnie chorągiewką...". Takie zachowanie jest cenne. Podbudowały mnie. Bardzo się cieszyłem, mimo że skoczyły na bulę. Nawet, jeśli zdarzają się upadki, to trzeba wstać, otrzepać portki i wrócić na belkę.

– Wiktoria Przybyła nie miała tyle szczęścia...
– Niestety, to smutna historia. Nie wiem, jak i kiedy wróci. Kamila Karpiel też poważnie upadła, ale już wróciła. Nie jest to łatwe, ale dała radę. Dziewczyny mają słabe kolana. Widać to przy lądowaniu. Kontuzje były, są i będą. Liczy się dobre podejście mentalne.

Kiedy będą skoki narciarskie w Pekinie? Sprawdź terminarz zawodów olimpijskich

Czytaj też

Kiedy będą skoki narciarskie w Pekinie? Sprawdź terminarz zawodów olimpijskich