13 lut 2022 | Pekin 2022 / Narciarstwo alpejskie

Narciarz-bohater. Pokonał raka, czeka na operację. "Choć raz chciałem zostać olimpijczykiem"

Gdy miał trzy lata, zachorował na limfohistiocytozę hemofagocytową, a lekarze dawali mu pięć procent szans na przeżycie. Gdy lat miał szesnaście, musiał pokonać kolejny nowotwór. Jeszcze przed osiemnastymi urodzinami musi przejść kolejną poważną operację. Przełożył ją, bo chciał zostać olimpijczykiem. I został. WilliamFlaherty stał się drugim w historii alpejczykiem z Portoryko, który wystartował na igrzyskach. 40. miejsce zapewne będzie jego najlepszym w narciarskiej przygodzie, którą niebawem będzie musiał zakończyć. – Czeka mnie zabieg, po którym nie będę mógł wyczynowo jeździć na nartach. Cieszę się, że olimpijczykiem mogłem zostać chociaż raz – przyznaje.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Czytaj też:Kuzyn uczcił pamięć Nodara. "Bez naszej rodziny saneczkarstwo w Gruzji zginie"

Faworyt nie zawiódł. Odermatt dominatorem giganta

Czytaj też

Faworyt nie zawiódł. Odermatt dominatorem giganta

Na trasę slalomu giganta wyruszył jako ostatni. Ostatnim nie skończył. William Flaherty do wywiadów po zawodach zapraszany był równie często, co medaliści olimpijscy. I to pomimo tego, że zmagania zakończył ze stratą 32 sekund do zwycięzcy, Marco Odermatta. 17-letni reprezentant Portoryko, William Flaherty zajął 40. miejsce w gronie 89 alpejczyków, którzy stanęli na trasie śnieżnego giganta w Yanqing. Na mecie cieszył się jak wygrany. Bo w życiu już wiele wygrał, choć i wiele cierpienia zniósł.

W wieku niespełna czterech lat zdiagnozowano u niego limfohistiocytozę hemofagocytową, rzadki i niesamowicie śmiertelny rodzaj nowotworu. Szanse na przeżycie lekarze dawali niewielkie. Potrzebny był przeszczep szpiku kostnego. Otrzymał go od brata. I jakby po nim zapragnął zostać narciarzem alpejskim. To właśnie Charles Flaherty był pierwszym alpejczykiem z terytorium. – Historia zaczęła się lata temu, zapoczątkowana przez mojego brata. Obaj uwielbialiśmy uprawiać sport. On pierwszy wybrał narty, ja podążyłem jego śladami – opowiadał nam po zawodach, w których odniósł największy sukces. Sukces, który zapamięta przez lata.

Lata młodzieńcze dla młodszego z braci Flahertych były bardzo trudne. Gdyby nie brat, teraz nie byłoby go na starcie igrzysk. Gdyby nie ojciec, wraz z Charlesem nie zostaliby narciarzami. O ile Charlesa podczas zmagań w Pjongczangu tata miał okazję zobaczyć, o tyle Williama już nie. Senior rodu, Dennis, zmarł nagle w 2018 roku. To właśnie on założył Portorykańską Federację Narciarską. I za jego sprawą rodzina Flaherty zapisała się w historii igrzysk. Brat w Korei Południowej zajął 73. miejsce w gigancie. Potem wybrał studia inżynierii lotnictwa. Tylko dlatego nie wystartował razem z bratem w Yanqing. Był jednak jego wzorem. – Pomyślałem, że chcę być olimpijczykiem, gdy widziałem jak Charles zjeżdża na igrzyskach – powiedział nam William. Po chwili zaczął zastanawiać się na głos. – Myślę jednak, że... Czekaj. Kiedyś śniłem o tym, że dotrę tu, na tą metę. Właśnie zdałem sobie z tego sprawę. I to było w 2016 roku, jakoś tak – dodał.

William Flaherty en su primera ronda del #GiantSlalom ⛷️

La próxima ronda será hoy, domingo, a la 1:45 am de ��.

¡Las mejores vibras para William!#EquipoPUR #Beijing2022 #AlpineSkiing #EsquíAlpino

�� @NBCOlympics pic.twitter.com/pOsRllpDvG
— Comité Olímpico PUR (@ComiteOlimpico) February 13, 2022

Faworyt nie zawiódł. Odermatt dominatorem giganta

Czytaj też

Faworyt nie zawiódł. Odermatt dominatorem giganta

Alpejczycy kontra śnieg. Polacy przegrali walkę z pogodą [WIDEO]

Czytaj też

Alpejczycy kontra śnieg. Polacy przegrali walkę z pogodą [WIDEO]

W 2012 roku miał już za sobą ponad 20 operacji. Kolejne okazały sie kwestią czasu. Gdy wyszedł z choroby przy której dawano mu kilka procent szans na przeżycie, ta nawróciła. Guzy na węzłach chłonnych wymagały operacji. I kolejny nowotwór udało się pokonać. Już w trakcie walki o powrót do zdrowia Flaherty walczył o kwalifikację na igrzyska. Jego trenerem została Sara Radamus, wybitna amerykańska alpejka. Jej syn, River Radamus w gigancie zajął czwarte miejsce. Zamiast smucić się, czekał na przejazd Williama. I na mecie go wyściskał. A sam William cieszył się głośniej, aniżeli mistrz olimpijski, Marco Odermatt.

–Dobrze jest dowiedzieć się, że nic nie jest w stanie cię zatrzymać. Jeśli nie zatrzymały mnie choroby, to nie wiem, co mnie zatrzyma. Jeżeli na coś się nastawisz i zrobisz wszystko, by to mieć, możesz osiągnąć wszystko, co chcesz. Marzenia się spełniają. O co więcej mogę prosić? – nieco retorycznie zapytał się nas po starcie. My, na zapas, prosimy o jego zdrowie. Williama czekają kolejne operacje, będące konsekwencjami chemioterapii w dzieciństwie. – Będą wyjmować kość z mojej nogi, by stworzyć z niej nową żuchwę, która osłabiona została wszystkimi cyklami chemioterapii – przyznaje 17-latek. – Myślę więc, że to będą moje ostatnie igrzyska. Pierwsze i ostanie. Mam wciąż kilka zdrowotnych komplikacji, ale jestem szczęśliwy, że mogłem być olimpijczykiem choć raz, póki mogę nim być – uśmiechnął się.

Może i giganta wygrał Marco Odermatt��, ale to jest jego największy zwycięzca. 17-letni William Flaherty z Portoryko�� ma za sobą przeszczep szpiku kostnego. Czeka go kolejna poważna operacja, ale jej termin przesunął, bo marzył o tym, by zostać olimpijczykiem. W gigancie był 40. pic.twitter.com/s9dzB1nqbH
— Jakub Pobożniak (@JPobozniak) February 13, 2022

Operację żuchwy przełożył, by móc wystartować na igrzyskach. Tuż po występie w slalomie wróci do ojczyzny, którą reprezentuje, by poddać się zabiegowi. Zabiegowi, który uniemożliwi jego dalsze starty na nartach. Przynajmniej te profesjonalne. William nie załamuje się, lecz myśli o innych. – Mam nadzieję, że ludzie w Portoryko i tamtejszy komitet olimpijski będą pomagali spełniać marzenia innym – powiedział na pożegnanie. 40. miejsca na igrzyskach olimpijskich nie zabierze mu nikt. A 30 sekund straty to nic, w porównaniu do tego, co musiał nadrabiać do rówieśników, wracając po niemal śmiertelnym nowotworze.

Rywalizacja alpejczyków w slalomie gigancie na igrzyskach olimpijskich to zwykle rywalizacja dwóch prędkości. Cieszą się medaliści, cieszą się i ci nieco bardziej egzotyczni alpejczycy, którzy do mety dotarli. Zwłaszcza mimo przeciwności losu. William miał je nie tylko na trasie. Mamy nadzieje, że i te zdrowotne kłopoty pokona z takim spokojem jak stok o wdzięcznej nazwie Ice River.

Alpejczycy kontra śnieg. Polacy przegrali walkę z pogodą [WIDEO]