Łatwo już było. Przed Wisłą Kraków trudna walka o utrzymanie w PKO Ekstraklasie

KURIOZALNY FINAŁ POBICIA PIŁKARZY LEGII 

Którędy po utrzymanie?

Na dzień dobry krótkie przypomnienie obecnej sytuacji w tabeli. Wisła do tej pory zgromadziła 22 punkty, jest na miejscu piętnastym, a więc tuż nad kreską. Za nią jest Górnik Łęczna (21 punktów), Legia Warszawa (19 pkt) i Bruk-Bet (16). Co jej pozostaje? Zakładając, że Legia jednak się wyratuje (bo czyż nadal może punktować ze średnią 0,9? No, pewnie może, ale jednak wydaje się to nierealne), krakowianie muszą wyprzedzić jeszcze kogoś, jeśli marzą o utrzymaniu w lidze.

Kogo? Tuż nad Wisłą jest Zagłębie Lubin (23 pkt), które właśnie w dość efektownym stylu rozprawiło się z Wisłą Płock i wygląda na zespół na fali wznoszącej. W tym samym rejonie tabeli jest Warta Poznań (23 pkt), która tej wiosny zdobyła już siedem punktów. 25 punktów ma Śląsk Wrocław i on też – podobnie jak Wisła – wiosnę rozpoczął fatalnie, ale drużyna Jacka Magiery przynajmniej strzela gole. Jagiellonia Białystok (29 pkt) trudności ma już chyba za sobą – wiosenny dorobek to cztery punkty okraszone wyjazdową wygraną nad Górnikiem Zabrze.

Tabela pokazuje wprost. Jeśli Wisła Kraków diametralnie, ale naprawdę diametralnie nie zmieni postawy w lidze i nie zacznie punktować od zaraz – spadnie z PKO Ekstraklasy. A przed nią seria trudnych meczów. Legia (wyjazd), Lechia (wyjazd), Lech (dom), Pogoń (wyjazd). Dopiero potem poprzeczka pójdzie, przynajmniej teoretycznie, nieco w dół: Piast (dom), Górnik Zabrze (dom), Śląsk (wyjazd), Wisła Płock (dom), Cracovia (wyjazd), Jagiellonia (dom), Radomiak (wyjazd), Warta (dom).

Łatwo już było. A przynajmniej takie było założenie Wisła grała u siebie ze Stalą i Górnikiem Łęczna. Efekt? Jeden punkt i zero strzelonych bramek.

Na końcu był chaos

Spotkaniem z Górnikiem Łęczna w roli trenera Wisły zadebiutował Jerzy Brzęczek. Krakowianie rozpoczęli ten mecz bardzo dobrze. – Wiedzieliśmy, że motywacja u rywali będzie wysoka, ale nie spodziewaliśmy się, że aż taka. W pierwszym kwadransie mogliśmy spokojnie stracić dwie bramki – oceniał po meczu trener gości, Kamil Kiereś. W tym fragmencie gry trudno było rozpoznać zespół Białej Gwiazdy. Brzęczek posadził na ławce dwóch ludzi, których Adrian Gula kreował na liderów – Michala Skvarke i Jana Klimenta. Ale najważniejszą pracę wykonał nad głowami. Piłkarze Wisły znów poruszali się po boisku z dużym luzem. Wyrażali chęć do gry. Atakowali szybko, bezpośrednio, zdobywali przestrzeń prostopadłymi podaniami. Mam wrażenie, że w tym pierwszym kwadransie meczu z Górnikiem byli z piłką w polu karnym rywali więcej razy niż w poprzednich dwóch spotkaniach łącznie. Ale co z tego, skoro sił i mentalu starczyło na dwadzieścia minut?

W dalszej części gry widzieliśmy Wisłę z końcowego okresu Adriana Guli. Apatyczną. Wolną i nieporadną. A im dłużej trwał mecz tym więcej na boisku było chaosu, a kilka razy zapachniało bramką dla gości. Oczywiście, mecz zostałby zapewne zupełnie inaczej odebrany, gdyby lepsze decyzje podejmował Stefan Savić. Gdyby ktoś wykazał się odpowiednimi umiejętnościami montażowymi – mógłby z zagrań Austriaka z tego meczu złożyć klip, na którym ten wyglądałby niczym Leo Messi. Savić zagrał świetny mecz, wiele razy skutecznie dryblował, napędzał akcję wiślaków, mial wizję i pomysł, ale co z tego skoro za każdy razem (za każdym razem!) psuł ostatnie zagranie, a więc w zasadzie zagrał mecz… fatalny. Z jego wielu efektownych zagrań Wisła nie odniosła żadnej korzyści. Był w poniedziałkowy wieczór jak zdolny malarz, artysta, który tworzy piękne dzieło, by na koniec zepsuć je nieprzemyślanym maźnięciem.

Na gorąco po meczu trener Brzęczek zapytany o transfery powiedział, że przyda się każdy dobry zawodnik na każdą pozycję. Nie wiem, na ile te słowa były przemyślane, ale chyba już wiemy, jaka jest ocena nowego trenera na temat kadry, którą dysponuje. W drugiej połowie (a może i wcześniej) Wisła niemal całkowicie straciła kontrolę nad środkiem pola, gdzie dość wyraźnie rządził weteran Janusz Gol (choć i jemu przytrafiła się fatalna strata). Patrząc na krakowian w tej fazie meczu widać było drużynę, która nie zasługuje na utrzymanie w lidze. To, dla fanów Białej Gwiazdy, musi być smutna konstatacja. I pozostaje cieszyć się – jak Jerzy Brzęczek – z małych rzeczy, jak choćby to, że w spotkaniu z Łęczną udało się nie stracić gola.

Czego jeszcze dowiedzieliśmy się po pierwszym meczu pod wodzą Brzęczka?

– Momo Cisse jednak umie dryblować i może dać przewagę na skrzydle.
– Mateusz Młyński nadal gra na dramatycznym poziomie. Rozegrał tej wiosny 145 minut, a nie wiem, czy wygrał choćby jeden kluczowy pojedynek. Słaby z przodu, nieskuteczny w odbiorze.
– Nikola Kuveljić to tykająca bomba zegarowa i tu konieczna jest zmiana koncepcji.
– Na Jana Klimenta i Michala Skvarkę niestety w chwili obecnej nie ma co liczyć.
– Wisła ma też problem na bokach obrony, bo nie dają wsparcia z przodu.
– Najlepszy napastnik Wisły (Felicio Brown Forbes) nie gra, bo znów czeka na transfer do Chin. Z powodu nieudanych prób sprzedania Kostarykanina ten stracił i letni, i zimowy okres przygotowawczy. W obecnej sytuacji Wisły nie można pozwolić sobie na takie marnotrastwo. Brzęczek chce spotkać się z Forbesem i zapewne przywrócić go do zespołu. Ale jak długo potrwa teraz jego odbudowa?

Tabela PKO Ekstraklasy jest płaska. Dwa wygrane mecze mogą wiele zmienić, ale Wisła nie wygląda dziś na drużynę, którą stać byłoby na takie wyniki. Początek meczu z Łęczną daje pewne nadzieje, kibice docenili lepszą grę zespołu, większe zaangażowanie, ale wciąż nie wydaje się, by wszyscy zawodnicy ostatecznie zdali sobie sprawę z powagi sytuacji.

W tym całym bałaganie absolutnie niesłychanie zapowiada się piątkowe starcie Wisły z Legią w Warszawie.