Puchar Davisa. Reprezentacja Polski przegrała z Portugalią. Co o tym zadecydowało?

Amerykańska tenisistka zdyskwalifikowana na cztery lata za doping

Po piątkowych meczach nastroje w reprezentacji Polski musiały być dalekie od szampańskich. W grze pojedynczej zarówno Kacper Żuk, jak i Kamil Majchrzak, ponieśli porażki, co postawiło Polaków pod ścianą przed dalszymi spotkaniami. Nadziei nie dawała także historia. Biało-czerwoni nigdy w historii nie zdołali odwrócić losów od stanu 0-2. Z kolei Portugalczycy byli krok od radości na przedmieściach Porto. Do szczęścia brakowało im jednego zwycięstwa. Pokusili się o nie przy pierwszej okazji. Sobotnia rywalizacja w Maia została zainaugurowana meczem gry podwójnej, którego faworytami byli Szymon Walków oraz Jan Zieliński. Rzeczywistość zweryfikowała przewidywania – Nuno Borges i Francisco Cabral – niesieni głośnym dopingiem – zrobili to, czego oczekiwały od nich trybuny. Po ponad dwóch godzinach walki oraz trzymającym w napięciu trzecim secie, mogli się cieszyć z wygranej 3:6, 6:3, 6:4. W ostatnim spotkaniu Zieliński przegrał z Gastao Eliasem 6:1, 6:3.

���� 3-0 ����

Nuno Borges and Francisco Cabral showed why they were the best doubles team of 2021 at Challenger level, beating Szymon Walkow and Jan Zielinski 3-6, 6-3, 6-4.

What a couple of days for Portuguese tennis �� pic.twitter.com/6BytOdaFwG

— José Morgado (@josemorgado) March 5, 2022

Mimo że Polacy w każdym z trzech meczów w Portugalii zagrali przyzwoicie, ponieśli bolesną porażkę. Co spowodowało, że podopieczni Ruiego Machado tak gładko uporali się z polskimi tenisistami?

Brak lidera

Najbardziej doświadczonym reprezentantem Polski w Portugalii był Kamil Majchrzak. Ale słowo "doświadczony" nie do końca pasuje, jeśli mowa o rozgrywkach Pucharu Davisa. Piotrkowianin przed startem gier zgromadził 17 spotkań. W zestawieniu z pozostałymi członkami kadry – Danielem Michalskim, Kacprem Żukiem, Walkowem czy Zielińskim – to duże liczby, bowiem żaden z nich w przeszłości nie zaliczył więcej, niż dwóch występów z orzełkiem na piersi. Jak to jednak zestawić z reprezentacją Portugalii, w której Joao Sousa gra od kilkunastu lat i dotychczasowy licznik zatrzymał się na 63 meczach? Zarazem jest to tenisista, który dzięki agresywnemu uosobieniu na korcie, świetnie odnajduje się w daviscupowym formacie. Świetnie w roli lidera polskiego zespołu odnalazłby się Hubert Hurkacz. Choć wrocławianin w Pucharze Davisa nie grał od 2019 roku, to jednak jego obecność w starciu z Portugalią byłaby niezwykle ważna. W końcu mowa o zawodniku ze ścisłej czołówki rankingu ATP, który – bez krzty przesady – byłby faworytem w zestawieniu go z którymkolwiek rywalem ze stajni Machado.

Brak stabilizacji

Reprezentacja Portugalii potrzebowała zaledwie trzech spotkań, aby przypieczętować sobie zwycięstwo nad Polską. Czy to wynik sprawiedliwy? I tak, i nie. Tenisiści z Półwyspu Iberyjskiego w każdym z meczów okazali się lepsi. Minimalnie, ale lepsi. Z drugiej strony biało-czerwoni mogą mieć pretensje do siebie. Żadnej z gier nie przegrali zdecydowanie. Czy to Żuk, Majchrzak, czy debliści Zieliński i Walków. Każda batalia rozstrzygała się w trzecim secie. Różnica pomiędzy Portugalczykami a Polakami była widoczna gołym okiem. Im dłużej trwał mecz, czym bliżej było decydujących momentów, tym na wyższy poziom wchodzili gospodarze. Wprost proporcjonalnie było w drużynie Mariusza Fyrstenberga. Jego tenisiści nie byli w stanie utrzymać dyspozycji, która wcześniej pozwalała im na wyjście na prowadzenie, czy wyrównanie stanu gry.

Wygrywa się nie tylko na korcie

Nie od dziś wiadomo, że rola gospodarza meczu w Pucharze Davisa jest korzyścią, z której jednak trzeba umieć korzystać. Pamiętamy rywalizację z Argentyną z 2016 roku, którą nie dość, że przegraliśmy, to jeszcze dodatkowo z powodu zaniechań przy doborze nawierzchni, Polski Związek Tenisowy został ukarany przez ITF. Konsekwencją było znalezienie się na tenisowych peryferiach, z których reprezentacja nie potrafi się wygrzebać do teraz. Portugalczycy nie popełnili tego samego błędu. Wręcz przeciwnie. Mecz przeciwko biało-czerwonym odbył się nieopodal Porto, w kompleksie Muncipal de Tenis da Maia, gdzie mieszczą się korty ziemne w hali. Już same warunki mogły powodować niepokój w naszych szeregach, bowiem to nie są okoliczności, z którymi na co dzień spotykają się w zawodowych rozgrywkach. To jednak nie był jedyny argument, dla którego portugalska kadra zdecydowała się na taki ruch. Specyfika obiektu to jedno, natomiast – jak się okazało po zakończeniu gier – kluczowy był fakt, jak ich zawodnicy świetnie się tam czują. Borges w 2021 roku zagrał w dwóch imprezach ATP Challenger w Maia. Doszedł w nich do finału i półfinału. W grze podwójnej współpracował z Cabralem, z którym wygrał oba turnieje. Jak się okazało, tamte rezultaty nie były dziełem przypadku. Nie Sousa (chociaż na inaugurację wygrał z Żukiem), a właśnie mniej znani Borges i Cabral okazali się tenisistami, którzy zapewnili reprezentacji Polski zwycięstwo nad naszymi rodakami. Jednocześnie potwierdzili, że nie przypadkowo w ubiegłym sezonie byli duetem z największą liczbą tytułów w turniejach ATP Challenger. Wygrali ich sześć.

Znów tenisowa egzotyka?

Reprezentacja Polski kolejny mecz w ramach Pucharu Davisa rozegra we wrześniu. Czeka ją powrót do Grupy Światowej II, w której rywalizowaliśmy w 2021 roku. Wówczas pokonaliśmy Hongkong i Salwador. Biało-czerwoni ponownie mogą stanąć przed egzotycznym wyzwaniem – na ich drodze mogą stanąć zespoły z takich krajów, jak chociażby Tajlandia, Egipt, Estonia, Tajwan, Indonezja, Dominikana.