PGNiG Superliga piłkarzy ręcznych bez graczy z Rosji i Białorusi? "Muszą określić, po której są stronie"

Grał w Ekstraklasie, ruszył na wojnę. Były piłkarz Arki Gdynia broni Ukrainy

No właśnie, czy świat sportu powinien pójść krok dalej i nie tylko wykluczyć reprezentacje Rosji/Białorusi oraz kluby z Rosji/Białorusi z rywalizacji międzynarodowej, ale wszystkich bez wyjątku sportowców z tych krajów? Także tych grających na co dzień w innych ligach. –Cieszę się, że to nie ja muszę podejmować decyzję, bo to cholernie trudne – mówi Marcin Lijewski, były reprezentant Polski, teraz trener Górnika Zabrze.

Chyba pierwszą dyscypliną, która zaczęła w Polsce taką dyskusję był żużel. Na razie żadne wiążące decyzje jeszcze nie zapadły, ale jest bardzo prawdopodobne, że rosyjskich żużlowców na polskich torach nie zobaczymy.

Taki problem do rozwiązania będzie też miała PGNiG Superliga. Możliwe, że skończy się tylko na wspólnym oświadczeniu ze Związkiem Piłki Ręcznej w Polsce, potępiającym rosyjską agresję na Ukrainę. Zresztą władze ZPRP zajęły nieugięte stanowisko w tej sprawie już wcześniej, gdy odmówiły udziału kobiecej reprezentacji w meczach z Rosją w eliminacjach ME.

Rosjanie/Białorusini stanowią w polskiej lidze sporą grupę. Grają m.in. w zespołach medalistów ostatniego sezonu: Łomży Vive Kielce, Orlen Wiśle Płock i Azotach Puławy. Czy możemy wymagać od tych zawodników, że skrytykują atak własnego kraju na Ukrainę? Nie brakuje opinii, że tak. Nie brakuje także już teraz przykładów, gdy Rosjanie i Białorusini grający w PGNiG Superlidze włączyli się aktywnie w pomoc dla Ukraińców uciekających z ogarniętego wojną kraju.

Wątpliwości jednak zostają...

* * *

Nikt w polskich klubach nie da sobie bowiem ręki uciąć, że zawodnicy z tych krajów nie odważą się na ruch w drugą stronę i np. demonstrację popierającą wojnę w trakcie meczu. To oczywiście rozważania czysto hipotetyczne, ale takie ryzyko zawsze istnieje. Nawet, jeśli dla kogoś brzmi to teraz jak "science fiction".

–Niechby tylko któryś spróbował! – mówią zgodnie polscy zawodnicy, gdy wspomniałem im o takim "zagrożeniu". –Szybko i po męsku byśmy mu to wytłumaczyli w szatni. Poza tym, po takiej akcji, byłby skończony jako zawodnik w każdym klubie Europy i mógłby sobie co najwyżej rzucać piłką w Rosji lub Białorusi.

Rosjanie muszą zabrać głos

W Orlen Wiśle Płock gra dwóch Rosjan – Siergiej Kosorotow i Dmitrij Żytnikow. Wicemistrz Polski jest za tym, aby karać reprezentację Rosji w różnych dyscyplinach, czy kluby w rozgrywkach międzynarodowych, ale nie wykluczać rosyjskich sportowców grających poza krajem.

–Rozmawiałem z nimi i usłyszałem, że są przeciwnikami wojny – przyznaje Adam Wiśniewski, dyrektor sportowy Orlen Wisły Płock i były reprezentant Polski. –Muszę im wierzyć, że tak jest, ale nie chcę wychodzić przed szereg i wypowiadać się za nich.

–W trakcie rozmowy pytałem nie tylko o ich zdanie na temat wojny, ale też poprosiłem, aby mi zgłosili, gdyby ktoś im groził. Czy to twarzą w twarz, czy gdzieś na Facebooku lub Instagramie. Na razie nie było takich incydentów. Nie chciałbym, aby ich łączyć z tym, co okropnego robi ich kraj.

–Na pewno w najbliższych dniach, jako klub "Orlen Wisła Płock", opublikujemy też oświadczenie w sprawie wojny. Dlaczego nie wcześniej? Od 24 lutego drużyna gra mecz za meczem, nie było więc czasu, aby się z spotkać z zawodnikami i to ustalić. Proszę nie raczej oczekiwać głośnych deklaracji w ich mediach społecznościowych. Siergiej i Dmitrij mają rodziny w Rosji, a jeszcze teraz za jakąkolwiek krytykę grozi w ich kraju 15 lat łagru....

Nie do końca zgadza się z tym Mariusz Jurkiewicz, który grał z Wiśniewskim m.in. w reprezentacji Polski i razem zdobyli medal MŚ 2015. –Staram się zrozumieć obawy klubu z Płocka. Wiem, że Kosorotowa i Żytnikowa mogą spotkać reperkusje w Rosji, ale to jest niczym w porównaniu z dramatem, który przeżywają miliony Ukraińców.

"Użyję niecenzuralnych słów..."

W "podobnej" sytuacji jak Wisła są mistrzowie Polski. Łomża Vive Kielce ma z kolei w kadrze dwóch Białorusinów: Władzisława Kulesza i Artsema Karaleka. –W weekend graliśmy mecz w Kielcach i rozmawiałem z nimi – wspomina Witalij Nat, trener Chrobrego Głogów i były reprezentant Ukrainy. –Przepraszam, że użyję niecenzuralnych słów, ale są mocno wk*** tym, co się dzieje w Ukrainie i tym, jak podchodzą do tego władze ich kraju. Na pewno nie popierają reżimu Łukaszenki.

Przy okazji: na wspomniany mecz z Chrobrym kibice z Ukrainy mogli wejść do kieleckiej hali za darmo. Kilka dni wcześniej zawodnicy, w tym Władzisław i Artsem, pomagali też pakować dary dla osób, które znalazły schronienie w Polsce.

Dziś wraz z zawodnikami w punkcie pomocy uchodźcom przy ulicy Sienkiewicza 78 A pomagaliśmy przygotowywać paczki dla osób, które szukają schronienia w naszym kraju. 🇺🇦🤝🇵🇱

Tym samym pragniemy zaprosić Was na sobotni mecz z @chrobryhandball, który zagramy dla Ukrainy! 💙💛 pic.twitter.com/TO7XX1qFRG

— Łomża Vive Kielce (@kielcehandball) March 1, 2022

W Kielcach Białorusini, w Płocku Rosjanie, a w Puławach grają przedstawiciele trzech krajów zaangażowanych w wojnę – Ukraińcy Andrii Akimienko i Ivan Burzak, Rosjanin Wadim Bogdanow oraz Białorusin Aleksander Baczko. W szatni nie było jednak incydentów i, jak zapewniają przedstawiciele brązowych medalistów, nie będzie.

Klub w specjalnym oświadczeniu zdecydowanie potępił "zbrodnicze działania Federacji Rosyjskiej na terenie wolnej i niepodległej Ukrainy!". Na samych słowach Azoty jednak nie poprzestaną. Podczas meczu Pucharu Polski z Piotrkowianinem zostanie przeprowadzona zbiórka darów dla uchodźców wojennych, które klub dostarczy następnie na granicę. Poza tym, cały dochód ze sprzedaży biletów na to spotkanie zostanie przekazany na pomoc humanitarną dla Ukrainy.

Ukraińcy w domu Rosjanina

No dobrze, ale wykluczyć Rosjan i Białorusinów z PGNiG Superligi, czy nie? – Jeśli ktoś jawnie i zdecydowanie zadeklaruje się przeciwnikiem rosyjskiej agresji i wojny w Ukrainie, to dlaczego jeszcze go karać? – zastanawia się Nat. – Podam taki przykład: mam w drużynie Rosjanina Antona Otrezowa. Gdy wybuchła wojna i do Polski zaczęli uciekać ludzie, to pierwszy zadzwonił i zapytał, co może zrobić i jak pomóc. I dzwoni każdego dnia. Bez zastanowienia przyjął także do domu moich znajomych, którzy przyjechali do Polski. Wiem, że czuje się bardzo źle i jest mu wstyd z tym, co Rosja robi w Ukrainie.

Powtórzę pytanie: wykluczyć Rosjan i Białorusinów także indywidualnie, czy nie? – Też o tym myślałem... – przyznaje Jurkiewicz, obecnie trener Torus Wybrzeża Gdańsk.

– Jeśli chodzi o drużyny narodowe Rosji i Białorusi oraz kluby z tych krajów, to nie mam absolutnie żadnych wątpliwości – powinny zostać wykluczone. Za to co robią ich kraje, za to co robią ich armie i za zbrodnie, których dokonują w Ukrainie – nie ma dla dla nich miejsca w cywilizowanym świecie! Co do indywidualnych sportowców – jeśli ktoś deklaruje poparcie dla wojny czy dla Putina, to kara powinna być identyczna.

Trener Wybrzeża oczekuje od reprezentantów Rosji i Białorusi grających w Polsce zdecydowanych deklaracji – jesteś "za" lub "przeciw". –Nie wyobrażam sobie sytuacji, że ktoś wspiera taki zbrodniczy system. Nie ważne, czy po cichu czy głośno. Jeśli otrzymam w tej sprawie telefon z PGNiG Superligi czy ZPRP, to nie będę się chował, ale z otwartą przyłbicą powtórzę to, co teraz powiedziałem – "nie" dla ludzi, którzy w jakiejkolwiek formie popierają Putina i jego sprzymierzeńców.

"Nie dziwię się, że nie chcą grać z Rosją"

–Podobno sportu nie powinno się mieszać z polityką, ale nie w takiej sytuacji – podkreśla Marcin Lijewski. –Nie dziwię się zawodnikom z innych krajów, że nie chcą grać z Rosjanami, słuchać ich hymnu, patrzeć na ich flagę. Jeśli chodzi o rywalizację międzynarodową, to bez dwóch zdań – musi ich spotkać kara.

A indywidualnie? –Ci, którzy grają w Polsce powinni zająć jakieś stanowisko. Zdaję sobie sprawę, że to może być trudne, bo później wrócą do siebie, do Rosji, i będą mieli ciężkie życie. Chociaż ciężkie życie to mają teraz Ukraińcy w swoim kraju. Nie potrafię sobie nawet wyobrazić, przez co przechodzą i jak bardzo cierpią.

Czekając na rodzinę...

Jeszcze przed atakiem Rosji w naszym kraju żyło, pracowało i studiowało wielu obywateli Ukrainy. Nie inaczej było również z piłkarzami ręcznymi, którzy grają w wielu klubach PGNiG Superligi. Od 24 lutego, co zrozumiałe, trudno im się skupić na grze, meczach i wynikach.

Myślami są przy rodzinach, które zostały w Ukrainie i które starali się szybko sprowadzić do Polski. Ale nie wszystkich, bo mogły do nich dołączyć matki, siostry, babcie, ale już nie ojcowie czy bracia. Mężczyźni w wieku 18-60 lat, decyzją władz kraju, nie mogą wyjeżdżać z Ukrainy.

Nie wiadomo więc, czy w szatni pocieszać, wspierać, albo czy w ogóle pytać o wojnę. –To ekstremalnie trudna sytuacja – przyznaje Marek Marciniak z Zagłębia Lubin. Jego klubowym kolegą jest Roman Chychykało, reprezentant Ukrainy, pochodzący z Doniecka. –Staramy się nie zaczynać tematu, jeśli Roman sam nie decyduje się o tym mówić.

–Cała ta wojna to dla mnie niewyobrażalna sytuacja – mówi Nat. – Tyle śmierci, bólu i cierpienia. I po co to wszystko? Jednemu człowiekowi urodził się w głowie chory pomysł, a przez tego ch*** cierpią teraz miliony niewinnych ludzi.

–Oczywiście, jestem trenerem Chrobrego, przygotowuję zespół do kolejnych meczów, ale też z niecierpliwością czekam na rodziców i teściów, którzy mają przyjechać do Polski. Wiem, że są blisko granicy i w każdej godzinie mogą ją przekroczyć. Cieszę się, że udało się ich namówić, żeby wyjechali, bo na początku nie chcieli o tym słyszeć. Przy okazji chciałbym podziękować Polakom za pomoc, to dla nas bardzo ważne. Oglądałem ostatnio mecz w Gdańsku i szczerze się wzruszyłem, gdy zobaczyłem dzieci Dmytro Doroszczuka, które wbiegły na boisko i podały piłkę.

* * *
Na koniec wróćmy jeszcze do Wiśniewskiego. Sam nie chce się tym chwalić, ale prywatnie bierze czynny udział w pomocy obywatelom Ukrainy.

–Przyjąłem kilka osób... – wyjaśnia.
– Kilka? – dopytuję.
–Jeśli chcesz już bardzo wiedzieć, to prawie trzydzieści. Dokładnie 29. Ale nie sam. Działa i pomaga też moja żona. Wcześniej w naszej firmie pracowały panie z Ukrainy, a teraz dołączyły do nich rodziny. Trudno się było zamknąć na to, co się dzieje na wschodzie, pomoc wydawała się dla nas czymś naturalnym. Nie widzę jednak powodu, aby się tym chwalić na prawo i lewo.