Oglądaj na żywo
Zobacz więcej
Kto opuści Norwegię ze złotem? Kto zdaje się być murowanym faworytem, a u kogo więcej jest przeciw niż za? Oto przegląd kandydatów do tytułu. Transmisja zmagań na Vikersundbakken w Telewizji Polskiej.
Dość nieoczekiwanie, przez pandemię koronawirusa mistrzostwa świata w lotach mamy sezon po sezonie. Zeszłej zimy skoczkowie walczyli w grudniu w Planicy, teraz w marcu w Vikersund. Dziesięć lat temu na norweskim mamucie królował Słoweniec Robert Kranjec, a gospodarzom chwile radości dał nieoczekiwanie Rune Velta.
Kto tym razem stanie na podium? Kto z bohaterów ostatnich dni i tygodni ma większe szanse na sukces w mistrzostwach świata w lotach? Za kim przemawia historia, a kto raczej zawodził na mamutach? Oto subiektywny przegląd pola przed ostatnią tak ważną imprezą w skokach narciarskich tej zimy.
Dla kogo złoto? Za i przeciw
Ryoyu Kobayashi (Japonia)
Za: Ryoyu i wszystko jasne. To by wystarczyło. Człowiek, który w Planicy skoczył 252 metry i jest rekordzistą Letalnicy, który poszybował ponad 240 na Kulm (a to robi wrażenie), który nieraz wygrywał konkursy lotów. Osiągnął bardzo wysoką formę, presja go nie zje, co udowodnił na igrzyskach. Murowany kandydat do medalu. Złoto? Bardzo prawdopodobne.
Przeciw: To nie ten Ryoyu, który rozstawiał rywali po kątach w czasie Turnieju Czterech Skoczni. Choć Raw Air skończył na trzecim miejscu, to tylko raz stanął na podium. Po drugiej pozycji w Lillehammer, był szósty i siódmy w Oslo. Wciąż mocny, ale tu otwiera się furtka dla rywali.
Karl Geiger (Niemcy)
Za: Obrońca tytułu i zawodnik od zadań specjalnych. Mówiło się, że nie jest wybitnym lotnikiem, a on w jednym sezonie zgarnął złoto mistrzostw świata i Małą Kryształową Kulę za loty. To mówi wszystko. Z Karlem Geigerem zawsze trzeba się liczyć. Także teraz w Vikersund. Jego triumf nie będzie żadnym zaskoczeniem.
Przeciw: W poprzednich latach w Vikersund spisywał się różnie. Ani razu nie wszedł do Top 10. Zdarzają mu się też ostatnio słabsze próby. Ale więcej dobrych wiadomości dla rywali nie mamy. Może nie wygrać, ale w czołówce będzie.
Marius Lindvik (Norwegia)
Za: Jest w gazie, jest mistrzem olimpijskim i zwycięzcą z Oslo. Wielka impreza, to Lindvika trzeba brać pod uwagę. Znakomity w Turniejach Czterech Skoczni, znakomity niedawno w Pekinie. A sukcesy w turnieju pokazują, że potrafi być bardzo regularny. Czyli stać go na cztery dalekie próby. Latanie? Może to nie jego żywioł, ale w 2020 roku na Kulm pokazał, co potrafi. Ponad 240 metrów na tym mamucie to wyczyn. Niech nikt się nie dziwi, jeśli Lindvik pofrunie po złoto.
Przeciw: Jeśli Norwegowie na mamutach czują się wyśmienicie, to on miał łatkę tego, który niespecjalnie lubi się z największymi skoczniami na świecie. Kiedyś dość mocno poturbował się po lądowaniu w Planicy, potem opuścił mistrzostwa w tejże Planicy ze względów mentalnych, a najwyżej w karierze w lotach był dziesiąty na Kulm. Na Letalnicy nigdy nawet nie punktował, a w Vikersun jego najlepsza pozycja to 23.
Markus Eisenbichler (Niemcy)
Za: Bywa nieobliczalny, a jeśli już trafi, może polecieć niebotycznie daleko. Pierwszą wygraną w karierze odniósł na mamucie, półtora roku temu w Planicy zdobył brąz. Świetny lotnik z ogromnym potencjałem. Ostatnio zdarzały mu się wyskoki. Jeśli będzie równy, ma szanse na złoto.
Przeciw: Solidność nie jest najmocniejszą stroną Niemca, a w mistrzostwach świata w lotach trudno o sukces bez czterech równych prób. Może prowadzić po trzech seriach, a w czwartej wylądować bliżej. Albo nieładnie, co też się ostatnio zdarzało.
Stefan Kraft (Austria)
Za: Bo to Stefan Kraft. Po prostu. Człowiek, który wie, jak wygrywać wielkie imprezy. Jego reprezentacyjny kolega, Daniel Huber, śmiał się, że jak przychodzi co do czego, to i tak z Austriaków liczy się Kraft. Na igrzyskach może tak nie było, ale po nich złapał świetną formę. Wygrał Raw Air. Jest też rekordzistą świata w długości lotu (253,5 metra) i to właśnie z Vikersund. Jeszcze trzeba argumentów?
Przeciw: Tu wcale nie tak prosto znaleźć jakiś argument. Ostatnio bardzo solidny, bardzo mocny, a w mistrzostwach świata w lotach solidność jest w cenie, skoro trzeba nie dwóch, a czterech bardzo dobrych skoków. Co może przeszkodzić Kraftowi? Błysk geniuszu któregoś z rywali. A Ryoyu Kobayashi zawsze jest w stanie odfrunąć.
Cene Prevc (Słowenia)
Za: Jest w bardzo dobrej formie, to jego życiowy sezon, a w Raw Air ustąpił tylko trzem wielkim – Stefanowi Kraftowi, Karlowi Geigerowi i Ryoyu Kobayashiemu. W czołowej "10" nie wypadł od... stycznia. W Raw Air siódmy, piąty, szósty. A regularność – oprócz dalekich skoków – to klucz do sukcesu w mistrzostwach świata w lotach.
Przeciw: Nigdy nie był uważany za wybitnego lotnika, w Planicy najczęściej przepadał w kwalifikacjach. Na mistrzostwach świata w lotach jeszcze nie startował. Historia startów na mamutach na pewno za nim nie przemawia.
Robert Johansson (Norwegia)
Za: Loty, więc z Johanssonem trzeba się liczyć. Zawsze i wszędzie. Były rekordzista świata w długości lotu właśnie z Vikersund. Na tej skoczni odniósł pierwsze zwycięstwo w karierze. Jako pierwszy poleciał też 250 metrów na legendarnej Letalnicy. Dotychczas złoto zdobywał wraz z reprezentacyjnymi kolegami w drużynie. Czas na indywidualne. A na pewno będzie miał za sobą rzesze kibiców.
Przeciw: Podobnie jak pozostali Norwegowie ma problem z solidnym skakaniem. W Lahti ledwie zdobył punkty, w drugim konkursie przepadł w pierwszej serii, a za kilka dni stał na podium. I to paradoks, ale uważany jest za wybitnego lotnika – nie bez podstaw – tyle że na podium na mamucie stanął... tylko raz.
Daniel Andre Tande (Norwegia)
Za: Bo to w końcu mistrz świata w lotach sprzed czterech lat! I zawodnik, który wygrał ostatni konkurs Pucharu Świata przed zmaganiami w Vikersund. Latać potrafi wspaniale. Ale jak mogłoby być inaczej, jeśli ktoś ma w kolekcji cztery złote krążki z mistrzostw świata w lotach? Jeśli złapie stabilizację, ma wszystko, czego potrzeba do zwycięstwa.
Przeciw: Przed jego próba nigdy nie wiadomo, czego się spodziewać – i to odchodząc już od makabrycznego wypadku w Planicy. Może wygrać, może nie wejść do drugiej serii. A przy takiej nieobliczalności trudno oczekiwać czterech bardzo dalekich skoków. Tej zimy skacze w kratkę. Zachwycał na treningach przed igrzyskami, a potem odpadł w pierwszej serii. Cały Tande.
Kamil Stoch (Polska)
Za: Igrzyska pokazały, że kiedy zaczyna się walka o medale, Stoch jest w grze. Kontuzja, słabe miejsca w Pucharze Świata, a w konkursach olimpijskich szósty i czwarty. Złoto z mistrzostw świata w lotach to jedyne trofeum, którego mu brakuje, by zrównać się z legendarnym Mattim Nykaenenem i skompletować wszystkie najważniejsze zdobycze w skokach. Zmotywowany będzie z pewnością. W ostatnim czasie miewa też genialne próby. Cztery takie i... Oby!
Przeciw: Niestety, jest bardzo nierówny. W Oslo prowadził na półmetku, w drugiej serii spadł na piętnaste miejsce. Od grudnia w czołowej "10" był tylko raz – na dziesiątym miejscu w Lillehammer. Tak nierówne próby w zmaganiach, w których liczą się aż cztery skoki, to poważna przeszkoda.
