Lekkoatletyka. Kajetan Duszyński: twardo stąpam po ziemi. Wolę być niż mieć

Tomasz Majewski: lekkoatleci nas rozpuścili, przyzwyczailiśmy się, że wszystko nam wychodzi

Zachwyty nad polską medalistką. "Jak poczuje krew, wyszarpie wszystko"

Czytaj też

Zachwyty nad polską medalistką. "Jak poczuje krew, wyszarpie wszystko"

Ma 27 lat. Mówi, że jest "starym sprinterem". Nie zmienia to jednak faktu, że nawet w snach nie umiał w taki sposób zaplanować kariery. Ta go zaskoczyła. Wstrząsnęła nim. Nauczyła pokory. Chce więcej, chociaż wie, jak wiele pracy przed nim. Nie zamierza odpuszczać.

– Zawsze marzyłem o pojechaniu na igrzyska – spełniło się. To, co było dalej nie mieści mi się w głowie. Czas poniżej 45 sekund był zarezerwowany w głowie tylko dla osób dotkniętych w życiu przez Boga, z ogromnym talentem. Gdyby ktoś śledził moje wyniki w serwisie domtel-sport.pl, nie postawiłby na mnie pieniędzy za czasów juniora. Nastąpiła ogromna zmiana. Potrzebowałem czasu. Dojrzałem! – mówił "Kajetano Kapitano" w rozmowie z TVPSPORT.PL.

Po olimpijskim złocie był czas dłuższego rozprężenia. Biegacz tego nie krył. Potrzebował takiego momentu, by nie zwariować. Natłok wywiadów, współprac i spotkań z kibicami mocno dał o sobie znać. Do startów, "na serio", wrócił w Belgradzie. W sztafecie zajął z kolegami czwartą lokatę. – W przyszłości, w tak łatwy sposób, nie będzie się rozdawać medali mistrzostw świata. Trochę szkoda czwartego miejsca. Poziom był bardzo niski. Jesteśmy jednak w sezonie poolimpijskim. Na ogół forma jest w nim słabsza. Cieszy jednak, że drużyna jest młoda. Niby mam 27 lata, ale chyba czekają mnie jeszcze jedne igrzyska, może dwie takie imprezy!? Mam siłę, będę startował – przekonywał.

Duszyński długo oswajał się z nową rzeczywistością. Choć dla fanów było to normalne, jego życie wywróciło się do góry nogami. – Startuję w hali, żeby wrócić do pierwotnych założeń i nie zwariować. Chcę się znowu skupiać na rywalizacji. Nie samych sukcesach. Nagrody i świętowanie wytrąca z reżimu treningowego. Bardzo długo byłem poza rytmem startowym. W zasadzie od zakończenia igrzysk. Od stycznia zacząłem bieganie na nowo. Krótki czas za mną. Jeszcze to czuć – dodał złoty medalista IO.

Teraz czekają go dwa miesiące ciężkiej harówy. Na początek zgrupowanie w RPA. Będzie miał tam czas, by przygotować się do kolejnego "szalonego" letniego sezonu. – Musiałem wyczyścić głowę. Jakby nie patrzeć staliśmy się gwiazdami. Media towarzyszyły nam cały czas. Wskoczyłem na głęboką wodę. To męczące. Mocno wytrąciłem się z rytmu. Fajnie było wrócić do obozów i rywalizacji. Na szczęście nie odbiła mi sodówka. Mało osób o to pyta, a to ciekawe, co dzieje się ze sportowcem po osiągnięciu wielkiego sukcesu. Życie było wywróciła do góry nogami. Od dawna, regularnie, pracuję z psychologiem. Twardo stąpam po ziemi. Wolę być niż mieć. Nie sprawiałem sobie szalonych prezentów – podsumował Duszyński.

Zachwyty nad polską medalistką. "Jak poczuje krew, wyszarpie wszystko"

Czytaj też

Zachwyty nad polską medalistką. "Jak poczuje krew, wyszarpie wszystko"

Sukcesów nie byłoby oczywiście bez bardzo dobrze dysponowanych kolegów. Starszyzna po Tokio jeszcze odpoczywa. Do głosu doszli jednak młodsi, którzy cały czas mają coś do udowodnienia.
– Już sam nie wiem, które to czwarte miejsce z tą sztafetą. Było mi przykro. Liczyłem, że zła passa się skończy. U mnie zmiana pokoleniowa zaczęła się w 2017 roku, gdy rywalizowałem w Londynie. Potem miałem trzyletni epizod z trenerem, z którym współpraca nam nie wyszła (Józef Lisowski – przyp. red.). Nie kleiło się. W 2022 roku wracam do szybkiego biegania ze światową czołówką – mówił Tymoteusz Zimny, w rozmowie z TVPSPORT.PL.

Nikt z biegających nie ukrywa, że "pozbycie się" poprzedniego opiekuna grupy zmieniło wszystko. – Odetchnęliśmy z ulgą. Poprzedni trener nie ma już z nami nic wspólnego. Na szczęście! Mówmy o tym otwarcie. To zmiana, która popchnęła męską sztafetę. Jesteśmy na dobrych torach. Głównym problemem sztafety 400-metrowców był szkoleniowiec. Nowy trener (Marek Rożej – przyp. red.), to nowa energia. Mamy brakujące ogniwo. Scalił nas. Wcześniej tego nie było. Brak kłopotów. W końcu nie mamy problemów. Serio! – kontynuował rozmówca.

W czym widać największą zmianę? – Możemy pogadać o wszystkim. Nie ma tematów tabu. Mamy super kontakt. W poprzednich latach były podziały. Nie byliśmy w ogóle zgrani. Brakowało team spirit. W Tokio wszyscy mieszkaliśmy w jednym apartamencie. Podczas igrzysk poczuliśmy, że pierwszy raz od 2017 roku sztafeta była drużyną. Spędzaliśmy wspólnie czas. Jedliśmy razem. Nie było tego wcześniej. Bardzo brakowało takich momentów – zapewnił Zimny.

Głos w sprawie zmian zabrał także Mateusz Rzeźniczak. – Nie ma co się załamywać. Jesteśmy młodą sztafetą. Starsi koledzy nie pojawili się w Belgradzie. "Kajtek" był najbardziej doświadczony. Mamy nową lekcję. Może nas to podbudować na przyszłość. Trzeba zasuwać dalej przed sezonem letnim. Czeka nas wiele międzynarodowych imprez. Medale są w zasięgu! – zakończył.

Jednak żeby nie było tak pięknie i kolorowo, doszukaliśmy się zgrzytu. Na pytanie o relacje młodzieży z najstarszymi w zespole: Jakubem Krzewiną i Karolem Zalewskim usłyszeliśmy głośną odpowiedź... "pomidor!". Zawodnicy nie chcieli tego komentować i uciekli ze strefy mieszanej. Byle tak samo szybko pędzili do mety podczas kolejnych mistrzowskich imprez!