16 kwi 2022 | Siatkówka / Reprezentacja

Piotr Nowakowski żegna się z reprezentacją Polski siatkarzy: trochę mi to pomogło w przetrawieniu decyzji

To była ogromna część mojego życia. Pewnie serducho mocniej zabije, gdy dochodzić będą głosy ze zgrupowań. Wspomnienia powrócą – mówi w TVPSPORT.PL Piotr Nowakowski, środkowy Projektu Warszawa, który w piątek po czternastu latach spędzonych w kadrze ogłosił zakończenie reprezentacyjnej kariery.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Zmiany w Jastrzębskim Węglu. Andrea Gardini: Adam Gorol przyznał, że mam pozostać do dyspozycji klubu

Ignaczak: Kurka też by nie było w kadrze, gdyby tylko...

Czytaj też

Ignaczak: Kurka też by nie było w kadrze, gdyby tylko...

Sara Kalisz, TVPSPORT.PL: – Czternaście lat w kadrze, dwanaście medali. To dużo czy wciąż za mało?
Piotr Nowakowski: – Hmmm… Nie wiem, jaka jest światowa średnia (śmiech), ale wydaje mi się, że jest to niezły wynik pod względem medalowym i stażowym. Czy to za mało? Gdyby nie pewne okoliczności, można by się pokusić o wyśrubowanie tego wyniku. Jest to jednak na ten moment dla mnie wystarczający rezultat.

– Jakie to były okoliczności?
– Przede wszystkim zdrowie. Ma się je tylko jedno i trzeba o nie dbać. Druga kwestia to rodzina, która też potrzebuje faceta w domu – i męża, i ojca.

– Te dwie kwestie były już jak napięta struna?
– Zdrowie były zdecydowanie bardziej napięte niż drugi aspekt. Może to zabrzmi troszeczkę samolubnie, ale muszę o siebie zadbać. Obawiam się, gdybym znów miał bez dłuższej przerwy trenować na wyższych obrotach, mogłoby się to różnie skończyć.

– Co ci dolega?
– To dość mocno osobiste sprawy, o które muszę zadbać. Z tych bardziej widocznych gołym okiem, przez ostatnie kilka tygodni dokucza mi kontuzja barku. Miała ona duże znaczenie przy podejmowaniu decyzji o kadrze.

– Jak trudno siatkarzowi żegnać się z kadrą po tak długim czasie? To specyficzne pożegnanie – po nieudanych igrzyskach ostatniej szansy, po rezygnacji z kadry kapitana, Michała Kubiaka, czy przy nieobecności w reprezentacji Fabiana Drzyzgi i Damiana Wojtaszka – ludzi ci bliskich.
– Może taka decyzja jest trudna i wymaga wielu przemyśleń, ale jak już ją ogłosiłem, było trochę lepiej niż się spodziewałem. Z tego, co widzę, moi najbliżsi przeżywają to bardziej niż ja. Wydaje mi się jednak, że dojdzie do takiego momentu, w którym zatęsknię za tym, co dzieje się na kadrze. To była ogromna część mojego życia. Pewnie serducho mocniej zabije, gdy dochodzić będą głosy ze zgrupowań. Wspomnienia powrócą.

To, że nie ma Michała, Fabiana, Damiana – może to nie zabrzmi dobrze – ale trochę pomogło w przetrawieniu decyzji. Nie kończę kariery reprezentacyjnej sam. Jest nas troszkę więcej. Możemy stworzyć "kadrę B", która nie będzie rozgrywać wielu spotkań, ale obozy na pewno będzie miała wyborne, w dowolnym miejscu i czasie (śmiech).

Ignaczak: Kurka też by nie było w kadrze, gdyby tylko...

Czytaj też

Ignaczak: Kurka też by nie było w kadrze, gdyby tylko...

Kumulacja siatkówki nad Wisłą. Polska przejęła organizację MŚ

Polska i Słowenia organizatorami MŚ 2022 panów w siatkówce (fot. Getty)

Kumulacja siatkówki nad Wisłą. Polska przejęła organizację MŚ

Kurek, Janusz, Leon? Jak będzie wyglądać "szóstka" Grbicia?

Czytaj też

Wilfredo Leon i Bartosz Kurek (fot. PAP).

Kurek, Janusz, Leon? Jak będzie wyglądać "szóstka" Grbicia?

– Rodzinne obozy, ewentualne sparingi z kadrą A, jeśli się trener zgodzi…?
– Dokładnie tak. Nie wykluczamy tego (śmiech).

– Kiedy podjąłeś decyzję o zakończeniu reprezentacyjnej kariery?
– Nie tak dawno, bo kilkanaście dni temu rozmawiałem z trenerem Grbiciem. Zadzwonił do mnie pierwszy z propozycją. Widział mnie w składzie na kolejny sezon kadrowy. Wytłumaczył mi, jak to wszystko będzie wyglądać, jaką ma ideę, jak chce trenować i grać. Poprosiłem go o tydzień do namysłu, bym mógł to poukładać. Wtedy też zapadła decyzja. Oczywiście, dojrzewała ona we mnie dość długo.

– Twoja żona Ola i córka Oliwka odetchnęły, że mąż i tata będzie w domu, czy też zastanawiają się, co zrobić z tak dużą ilością wspólnego czasu w wakacje?
– Na początku Olcia odetchnęła bardzo mocno, ale teraz, kiedy decyzja ujrzała światło dzienne, zaczęła mieć mieszane uczucia. Dla niej również skończył się pewien ważny okres w aspekcie siatkarskim. Oliwka już wcześniej się pytała, czy mój wybór oznacza, że całe wakacje będę w domu. Kiedy dowiedziała się, że tak, bardzo się ucieszyła.

Planów na razie nie snujemy. Jest kilka rzeczy do zrobienia, chcielibyśmy również odpocząć bez zwyczajowego łapania Last Minute, które pasowałoby mi pomiędzy turniejami i zgrupowaniami. Chcemy też cieszyć się chwilą. Może będziemy podróżować po Polsce, odwiedzać rodzinę?

– A może już na stałe do Gdańska?
– To jest nasza stała miejscówka wypadowa.

– Ale bardziej chodzi mi o kolejny sezon.
– Mam zobowiązujący mnie kontrakt w Warszawie. Miejmy nadzieję, że wszystko w klubie będzie poukładane. Sytuacja za wschodnią granicą może być różna, ale liczymy na to, że w kolejnym sezonie będziemy walczyć z ciut lepszym skutkiem niż to ma miejsce w obecnym.

– Czy jesteś w stanie wyobrazić sobie, czego z życia kadrowego będzie ci najbardziej brakować?
– Chłopaków. Ta kadra ewoluuje i zmienia się personalnie. Przyjdą nowi, których osobiście nawet nie znam. W tym roku będzie to więc wyglądać troszkę inaczej. Będzie mi brakowało codziennych, reprezentacyjnych sytuacji, które sprawiały, że czuliśmy się bardzo swobodnie, jak z rodziną. To stanie się najważniejszym elementem tęsknoty – wszyscy panowie, których znam czternaście lat i krócej.

– W pożegnalnym wpisie na Instagramie wspomniałeś o najcichszym pokoju. O co chodzi?
– Taki przez kilka lat tworzyliśmy z Bartoszem Kurkiem. Byliśmy spokojni, cisi…

– Nie rozmawialiście.
– Można tak powiedzieć (śmiech). Co się działo w tym pokoju, w tym pokoju też zostanie.

Czytaj również:
– Polska, Słowenia i...? Będzie trzeci gospodarz mistrzostw świata siatkarzy?
– PlusLiga. Kewin Sasak bierze udział w koreańskim drafcie. Przyjechali do niego nawet trenerzy
– Marcin Janusz o awansie ZAKSY Kędzierzyn-Koźle do finału Ligi Mistrzów: wiedzieliśmy, że się niczym nie zaskoczymy