Martin Galia: zdrowie jest najważniejsze. Gdybym został w Niemczech, to już dawno zakończyłbym karierę

Jakub Skrzyniarz: dlaczego Hiszpania? Pomógł mi Julen Aguinagalde

Damian Pechman, TVP Sport: Czy jeszcze pamiętasz, że byłeś kiedyś najlepszym bramkarzem w Bundeslidze?
Martin Galia: Pewnie, że pamiętam, minęło przecież dopiero 16 lat! Miałem najwięcej interwencji i magazyn "Handball World" wybrał mnie najlepszym bramkarzem.

– Z całym szacunkiem dla FA Goeppingen i Lemgo, nie chciały cię nigdy lepsze kluby?
– Gdy grałem w Goeppingen, to dostałem ofertę z THW Kiel. Byłem jednak bardzo młody, a oni proponowali mi rolę 2-3 bramkarza. Nie chciałem się na to zgodzić, bo chciałem grać.

– Zamiast ciebie poszedł tam Thierry Omeyer.
– Tak, to prawda. Zgłosiło się do mnie Montpellier, z którego on odszedł, ale ja podpisałem kontrakt z Lemgo i zostałem w Niemczech. Tam złapałem kontuzję prawego kolana i już wiedziałem, że nie będę mógł zagrać na wysokim poziomie w lepszych klubach.

– Wracając do Goeppingen. Wiesz, kim był Jerzy Klempel?
– Oczywiście! Mówiło się w klubie sporo o nim. Zresztą w całych Niemczech dba się o legendy, o zawodników, którzy dużo zrobili dla klubu. Jeśli zapytasz w Goeppingen kogoś, kto się interesuje piłką ręczną, to na 100 procent będzie wiedział, kto to był Jerzy Klempel.

– W 2016 roku trafiłeś do Polski. Wydawało się, że pograsz 2-3 lata...
– ...a zostałem na sześć. Gdy przychodziłem tutaj, to liga nie była taka zawodowa. Z roku na rok jest jednak coraz lepsza. Szkoda, że nadal tylko dwa zespoły walczą o mistrzostwo, Kielce i Płock. Fajnie gdyby ktoś do nich dołączył.

– Nie jesteś w szoku, że zawodnicy grający w Bundeslidze czy PSG wybierają teraz grę w Polsce?
– Nie, bo sport to też pieniądze. Kielce i Płock się fajnie rozwijają, ale teraz w każdej lidze europejskiej masz silne zespoły. To już nie tylko Niemcy czy Hiszpania. Zawodnicy mają teraz większy wybór niż kiedyś. Chociaż wiadomo, że wybierają te drużyny, które grają w Lidze Mistrzów. Superliga jest dla nich tylko przygotowaniem do pucharów. To ciągle inny poziom niż Bundesliga.

Piłkarze ręczni Azotów jak skoczkowie. "Wylądować dwa metry dalej"

– Nie każdy jednak wytrzymuje takie tempo i taką presję jak w Niemczech.
– Ja też z tego powodu odszedłem z Bundesligi po dziewięciu latach. Byłem zmęczony, miałem coraz więcej kontuzji... Powiedziałem sobie, że tak dalej się nie da. Poszedłem do Szwajcarii, grałem tam trzy lata, było bardzo fajnie. Może poziom nie był tak wysoki, ale zdrowie jest ważniejsze. Gdybym został w Niemczech, to pewnie już dawno zakończyłbym karierę.

– Trenujesz teraz o wiele mniej?
– Wiesz... W moim wieku dwa treningi dziennie nie są dobrym pomysłem. Jeden trening mi wystarczy. Chciałbym jeszcze wrócić na boisko. Miałem ciężką kontuzję kolana, ale rehabilitowałem się tak, żeby jeszcze zagrać w bramce. Czy kolano mi na to pozwoli? Zobaczymy, ale mam nadzieję, że tak.

– W którym klubie?
– Na pewno nie w Zabrzu, wracam do Czech, do Banika Karwina. Czułem się tutaj bardzo dobrze. Oprócz tego, że grałem w bramce, to odpowiadałem tutaj za bramkarzy. Swoją robotę zawsze wykonywałem na 100 proc. Ja jestem zadowolony, ale czy klub też? Trzeba zapytać prezesa.

– Nie było szans, żebyś został w Górniku?
– Klub ma szefa, który decyduje o kontraktach zawodników. Zawsze może podjąć decyzję, że ten bramkarz jest już stary, że trzeba poszukać innego... Nie czuję żalu, spędziłem tutaj fajny czas.

– Czym jeszcze będziesz się zajmował w kolejnym sezonie?
– Jestem trenerem bramkarzy w kadrze Czech. Dzwonią też do mnie akademie piłki ręcznej, które chcą, abym u nich pracował. Zobaczymy, co z tego wyjdzie.

To nie żart! Dostał ofertę z Bundesligi, chociaż skończył karierę w... 2018 roku

– Szkolić bramkarzy potrafisz. Wszyscy wypominają ci Skrzyniarza, a przecież pracowałeś z kilkoma innymi.
– No właśnie. W Grosswallstadt miałem przez trzy sezony Andiego Wolffa, był drugim bramkarzem, dużo razem pracowaliśmy. W Zabrzu był wcześniej Mati Kornecki. Chyba widać, że nie boję się pracy z młodymi bramkarzami. Chciałbym nadal z dobrych bramkarzy robić jeszcze lepszych. A gdzie? Zobaczymy.

– Twojego odejścia żałuje Marcin Lijewski. Ale podobnie jak ty przypomina: o kontraktach decyduje prezes.
– I ma rację. Znałem Marcina już wcześniej. Graliśmy przeciwko sobie w kadrze, graliśmy także w Bundeslidze. Jestem zadowolony, że Marcin mi zaufał, że powiedział: w Górniku o bramkarzach decyduje Galia. Cieszę się, że mogłem podejmować decyzje. Marcin widział efekty mojej pracy i chyba się nie zawiódł.

– Dla młodych zawodników Marcin Lijewski jest chyba dobrym magnesem.
– Jeśli chcesz się rozwijać, to musisz trafić na dobrego trenera. Na pewno w Zabrzu, u Marcina, można się dużo nauczyć. A po 3-4 latach takiej nauki można odejść do innego, lepszego klubu. Taki zawodnik będzie już potrafił grać w europejską piłkę ręczną. To chyba droga dla Zabrza – szukać młodych zawodników, rozwijać, a potem sprzedawać do innych klubów.

– Myślisz, że Marcin też trafi do innego, lepszego klubu?
– Myślę, że najlepiej mówią za niego wyniki, które do tej pory zrobił. Może być nawet trenerem kadry. Wiem, że teraz macie trenera, ale w przyszłości? Na pewno Marcin ciężko pracuje, chociaż trochę inaczej niż inni trenerzy. To bardzo dobry, młody trener.

Polski talent: grzechem byłoby nie skorzystać z oferty Łomży Vive

– Czy można go porównać z Filipem Jichą, legendą reprezentacji Czech, który pracuje teraz w THW Kiel?
– Oj nie, to zupełnie inny trener. Filip przykłada bardzo dużą rolę do taktyki, poza tym w Kilonii pracuje z gotowymi zawodnikami. Nie ma tam młodych, którzy się dopiero uczą piłki ręcznej. W Zabrzu wygląda to inaczej. Marcin ma dużo młodych i z nich stara się dopiero zrobić dobrych zawodników.

– Myślisz, że kiedyś przejmie kadrę Czech?
– Nawet jeśli dostanie kiedyś ofertę, to nie wiem, czy się zgodzi. Ma na razie dużo roboty w Niemczech. Wiem, że śledzi dokładnie Bundesligę, a nie ogląda meczów w Czechach. Ale kto wie, może w przyszłości pojawi się taki temat. Na razie pracuje u nas Xavier Sabate.

– Filip lubi spędzać czas na polu golfowym i żeglować, a ty?
– Narty! Niestety w tym roku tylko jako kibic, ale żona i córka jeździły.

* * *

Martin Galia według Jakuba Skrzyniarza:

Co ja będę robił w wieku 43 lat? Ciężko powiedzieć. Na pewno Martin jest doskonałym przykładem, że w tym wieku można jeszcze grać na bardzo dobrym poziomie. Gdyby nie kontuzja, to pewnie wystąpiłby z kadrą Czech w mistrzostwach Europy i pomógłby Górnikowi w wielu meczach.

Wiem, że wpadłem w oko Martinowi, gdy grałem w Zagłębie Lubin. Górnik szukał nowego bramkarza, bo akurat do Kielc odchodził Mateusz Kornecki i zrobiło się miejsce w kadrze.

Po raz pierwszy spotkaliśmy się podczas przygotowań do sezonu 2019/20. Co wcześniej wiedziałem o nim? Że jest bardzo dobrym bramkarzem, że gra w reprezentacji Czech, a w Superlidze w każdym meczu broni na poziomie 40 procent. Gdy byłem jeszcze w Lubinie, to patrzyłem na niego z podziwem.

Było dla mnie dużym wyróżnieniem, że zaproponował Górnikowi akurat mnie.

Martin kładł duży nacisk na intensywność treningów. Nie chodzi tylko o to, że były ciężkie, ale też o to, że szło to w parze z odpowiednią jakością. Od początku miał plan, żeby zrobić ze mnie lepszego bramkarza. W bramce przypominam go trochę, prezentuję podobny styl. Nasza współpraca od początku układała się dobrze. Nie mogę powiedzieć na niego złego słowa.

Za co go najbardziej podziwiam? Za spokój w bramce i motywowanie kolegów. Mam nadzieję, że kiedyś mu pod tym względem dorównam.