Niewielu jest piłkarzy w Polsce, którzy zdobyli tyle tytułów mistrzowskich, co Adrian Cieślewicz. Zawodnik The New Saints wywalczył w Walii już kilkanaście trofeów. – Liga szału nie robi, ale mam tutaj tort zwany europejskimi pucharami – powiedział Cieślewicz w rozmowie z TVPSPORT.PL.
Polska zaczyna Ligę Narodów. Kiedy i o której mecz z Walią?
Jakub Ptak, TVPSPORT.PL: – Na początek gratuluję zdobytego niedawno mistrzostwa i pucharu Walii. To twój szósty tytuł mistrzowski, ale zdobyty po dwóch latach bez trofeum. Adrian Cieślewicz, pomocnik The New Saints: – Dziękuję bardzo. Każde mistrzostwo warto mieć w CV – nieważne, czy to pierwsze, czy szóste. Mieliśmy dwa lata przerwy, które były bardzo dziwne przez koronawirusa itd. Teraz, na koniec sezonu, znów jesteśmy szczęśliwi, bo mamy podwójną koronę.
– Patrząc na tabele z sezonów mistrzowskich, dominujecie w Walii. Kluby z podium traciły do was nawet po kilkadziesiąt punktów. Co się zatem stało, że dwa razy po tytuł sięgnęła drużyna Connah’s Quay Nomads?
– Zmienił się trener, nie graliśmy do końca poprawnie taktycznie. Trzeba też pochwalić Connah’s, bo trochę poprawili się w tych ostatnich dwóch latach i po prostu grali lepiej od nas. Czasami trzeba uznać wyższość przeciwników.
🏴 The New Saints, którego zawodnikiem jest Adrian Cieślewicz, ponad miesiąc temu zapewniło sobie mistrzostwo Walii.
Polski napastnik w kończącym się sezonie strzelił 4 gole i zaliczył 7 asyst.
Caernarforn J. Ojrzyńskiego i Haverfordwest W. Gajdy liczą się w walce o puchary. pic.twitter.com/lxm0BmxBQA
– Liga walijska nie ma najlepszej opinii, dlatego zapytam: czy to liga jest taka słaba, czy to wy jesteście tak mocni?
– Chyba to i to. Liga walijska nie jest najsilniejsza. Nasza drużyna się wyróżnia, bo mamy największy budżet i jako jedyni w lidze jesteśmy profesjonalni. Nikt z nas nie pracuje na pół etatu, tylko koncentruje się na futbolu. Pomagają nam też pieniądze z europejskich pucharów. Później potwierdzają to wyniki. W tym sezonie znowu były rezultaty trochę z kosmosu. Zrobiliśmy ponad 20 punktów przewagi.
Jak radziliśmy sobie z Walią? Sprawdź statystyki Polaków
– Jakie jest podejście kibiców do ligi walijskiej? Najlepsze kluby z tego kraju – Swansea, Cardiff, Wrexham – grają przecież w ligach angielskich.
– My, jako The New Saints, jesteśmy z miejscowości w Anglii, więc tak naprawdę tutaj ta sytuacja wygląda odwrotnie. To trochę dziwna polityka. Wszystko przez prezesa, który prawie 20 lat temu kupił klub i przeniósł go z Llansantffraid poza granice Walii, ale tylko pięć minut od niej. Niestety, fani nie poszli za klubem, bo nie będą kibicować angielskiej drużynie, a Anglicy z Walijczykami za bardzo się nie lubią. Poza tym w okolicy jest kilka większych zespołów, więc kibiców brakuje.
𝗚𝗼𝗮𝗹 𝗼𝗳 𝘁𝗵𝗲 𝗠𝗼𝗻𝘁𝗵
⚽️ Adrian Cieslewicz ⚽️ Declan McManus ⚽️ Ryan Brobbel ⚽️ Ben Clark
– Wracając do Wrexham, grałeś tam przez kilka lat. To klub, który wielokrotnie grał w europejskich pucharach, ale teraz od 15 sezonów występuje dopiero na piątym poziomie. Czy da się jakoś umieścić ligę walijską w angielskiej drabinie ligowej?
– Puchar Walii daje awans do europejskich rozgrywek, dlatego Wrexham grał w nich co roku. Po jakimś czasie federacja się wkurzyła i wyrzuciła ich z pucharu Walii. Teraz uczestniczą w FA Cup. Myślę, że gdyby nasz klub poszedł grać do Anglii, nie odstawałby od Wrexham w piątej lidze i walczyłby o awans. Reszta drużyn natomiast nie miałaby żadnych szans. Liga walijska szału nie robi.
– Liga szału nie robi, czy zatem nie zastanawiałeś się nad zmianą klubu?
– Mam szansę odejść gdzie indziej, ale zostanie wtedy niesmak, że nie udało się wszystkiego zrobić. Tutaj mam tort zwany europejskimi pucharami. Co roku mamy szansę grać z dobrymi drużynami. Ostatnio mieliśmy dobrą passę. Wygraliśmy z zespołami z Irlandii Północnej i Litwy, a potem z Viktorią Pilzno walczyliśmy aż do karnych. Nie odstajemy aż tak bardzo, a naszym celem jest dojście do grupy którychś z rozgrywek. Jestem w TNS już ósmy sezon, więc trochę się już to ciągnie, ale co roku jesteśmy tego coraz bliżej. We wtorek zaczynamy przygotowania. Może trafimy na Lecha Poznań. Jestem z Gniezna, więc gdy zdobyli mistrza, byłem bardzo szczęśliwy.
– No właśnie, czy były oferty z Polski?
– Były. Teraz mam już prawie 32 lata, więc zainteresowanie jest mniejsze niż kiedyś. Miałem agenta w Polsce, który załatwił mi testy. Musiałem jednak wybierać między wyjazdem na testy, a dwuletnim kontraktem w Walii. Ze względu na rodzinę zostałem, tym bardziej, że nie było gwarancji, że w Polsce mnie zatrudnią. Poza tym, gdy ktoś jest kimś zainteresowany, to teraz nie musi kogoś zapraszać na testy. Mamy technologię, możemy oglądać spotkania w internecie, pojechać na stadion albo zapytać skauta.
Kontuzje w polskiej kadrze. Michniewicz nie skorzysta z ważnych zawodników
– Można powiedzieć, że wraz z bratem Łukaszem tworzycie jedno z najciekawszych rodzeństw w polskim futbolu. Ty od wielu lat występujesz w Walii, on jest gwiazdą na Wyspach Owczych. Mówiono zresztą nawet o potencjalnej naturalizacji i gry dla reprezentacji. Skąd się to wzięło?
– Ta nasza egzotyczna historia to zasługa taty, Roberta. Grał w polskiej lidze w Śląsku Wrocław i Rakowie Częstochowa, później trafił do Huraganu Pobiedziska. Gdy skończył ponad 30 lat, polski trener na Wyspach Owczych zaproponował mu, aby spróbował trochę piłki zagranicznej. Wyjechał w 2000 roku, a wraz z nim cała rodzina. Tak się potoczyło, że Łukasz pojechał później do Danii, gdzie grał osiem lat. Ja w wieku 16 lat wybrałem Wielką Brytanię.
– Jesteś już doświadczonym zawodnikiem, zatem jak oceniasz swoją karierę?
– Zawsze powtarzam, że niezależnie od tego, czy liga jest słaba czy mocna, trzeba wyjść na boisko i wygrać z przeciwnikiem. Mam już sporo spotkań w karierze i uzbierałem trochę trofeów, dodatkowym smaczkiem jest też gra w Europie. Zawsze mogło być lepiej, ale i tak jestem szczęśliwy. Chciałbym, żeby wielu piłkarzy miało choć w części taką karierę, jak ja. Mam nadzieję, że moje doświadczenie wykorzystam już po zakończeniu kariery jako trener.
Adrian Cieślewicz yn rhwydo ei 5⃣0⃣fed gôl i'r Seintiau Newydd ⚽️
Dryswch yn amddiffyn Y Fflint a'r Seintiau yn manteisio.
– W środę Walia zagra z Polską w Lidze Narodów, ale pewnie wszyscy myślą już o barażu o mundial, który odbędzie się w niedzielę.
– Moja dziewczyna jest Walijką, więc u nas w domu mecz w środę będzie wydarzeniem. W kraju jednak wszyscy żyją już spotkaniem barażowym. Walia nie grała na mistrzostwach świata już od ponad 60 lat, więc szykują się już na weekend. Prawdopodobnie nawet będą bardziej śledzić mecz Szkocji z Ukrainą, żeby zobaczyć, z kim wystąpią. Ten mecz z Polską trochę jest, bo jest.
– Czy Walię nadal można opisać jako Garetha Bale’a i spółkę?
– Zmieniłbym to na: Gareth Bale, Aaron Ramsey i spółka. To najlepsi zawodnicy z Walii i talizmany reprezentacji. Nie powiedziałbym, że reszta piłkarzy łata dziury, ale w dużej mierze zdaje się na ten duet. To zresztą widać w spotkaniach.
– Jak oceniasz szansę Walii na awans?
– Ciężko powiedzieć. Jeżeli trafią na Ukrainę, to nie chciałbym, żeby to Ukraina przegrała. Aż przykro patrzeć, co tam się dzieje przez tę wojnę. Teraz każdy im kibicuje – nie tylko w życiu, ale i na Eurowizji czy w futbolu. Natomiast jeśli Walia trafi na Szkocję, to liczę na jej zwycięstwo. Mój syn urodził się w Walii, dziewczyna też jest stąd. No nie mam wyjścia, muszę im kibicować!
Kontuzje w polskiej kadrze. Michniewicz nie skorzysta z ważnych zawodników
Adrian Cieślewicz – urodzony w 1990 roku. Przygodę z piłką zaczynał na Wyspach Owczych. W wieku 16 lat trafił do akademii Manchesteru City. Od 2009 roku, z krótkimi przerwami, gra w drużynach z Walii. Wraz z The New Saints wywalczył sześć tytułów mistrzowskich, cztery puchary krajowe i cztery puchary ligi. Jego starszy brat Łukasz jest trzykrotnym mistrzem Wysp Owczych.
Lewandowski: moja historia z Bayernem dobiegła końca
Lewandowski: moja historia z Bayernem dobiegła końca
